Grèce: Quand l'Allemagne oublie ses dettes ...
Όταν η Γερμανία ξεχνά να πληρώσει τα χρέη της
Le Point
23-9-2011
Η ιστορία θα έπρεπε να ενθαρρύνει το Βερολίνο για περισσότερη γενναιοδωρία προς την Αθήνα.
Στις 6 Απρίλιου 1941, η Βέρμαχτ εισέβαλε στην Ελλάδα. Ο Χίτλερ είχε κουραστεί να βλέπει τον σύμμαχό του Μουσολίνι να μην καταφέρνει να θέσει υπό έλεγχο τον ελληνικό στρατό, ο οποίος από τον Οκτώβριο του 1940, αντιστέκονταν γενναία. Ο Φύρερ θα τον κάνει να πληρώσει ακριβά για αυτό τον απεγνωσμένο αγώνα.
Ξεκίνησε με μια πολύ σκληρή κατοχή που θα γονατίσει την Ελλάδα. Οι ιστορικοί εκτιμούν ότι μετά την Πολωνία και τη Σοβιετική Ένωση, η Ελλάδα είναι η χώρα που έχει πληγεί περισσότερο από τη γερμανική βαρβαρότητα κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Ένας αριθμός:
εκτιμείται σε 300.000 ο αριθμός των ατόμων που κυριολεκτικά πέθαναν από την πείνα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, λόγω της στέρησης που σχετίστηκε με τη ναζιστική κατοχή.
Μετά την απελευθέρωση, η Γερμανία αναγκάστηκε να συμφωνήσει να αποζημιώσει υλικά τον πόνο και την ανθρώπινη απώλεια που το Τρίτο Ράιχ είχε επιβάλει στους πληθυσμούς υπό κατοχή. Και μετά από πλήθος επιτροπών αξιολόγησης και δισταγμούς που έπρεπε να λάβουν υπόψη το γεγονός ότι η Δυτική Γερμανία είχε γίνει πολύτιμος σύμμαχος κατά του σοβιετικού μπλοκ, οι αποζημιώσεις ορίστηκαν τελικά με μια συνθήκη που υπογράφηκε το 1953 σε 41 δισεκατομμύρια δολάρια, που έπρεπε να καταβάλλει μόνη της η Δυτική Γερμανία στην Ελλάδα.
H Εκδίκηση
Ωστόσο, η αποζημίωση αυτή δεν περιλάμβανε ένα άλλο χρέος, εύκολα υπολογίσιμο, αφού πρόκειται για αναγκαστικό δάνειο 476 εκ. μάρκα που η Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδα αναγκάστηκε να πληρώσει στο Βερολίνο το 1941, για προσφορά στη « γερμανική πολεμική προσπάθεια». Ένα δάνειο χωρίς ελπίδα επιστροφής, κατά το χρόνο εκείνο, για το οποίο η Δυτική Γερμανία θεωρεί ότι συμπεριελήφθη στις πολεμικές αποζημιώσεις που είχε πληρώσει.
Αλλά όμως, όταν είσαι, όπως η Ελλάδα, στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, όλα τα μέσα είναι θεμιτά. Και, όπως πιστεύει να το γνωρίσει η εφημερίδα «Die Welt», ορισμένοι στην Αθήνα άρχισαν να υποστηρίζουν ότι το δάνειο των 476 εκ. μάρκων κάτω από την πίεση της ναζιστικής Γερμανίας δεν θα έπρεπε να εξομοιωθεί με μια κανονική πολεμική αποζημίωση. Αυτό, λένε όσοι ψάχνουν το παρελθόν, είναι ένα δάνειο το οποίο η Ελλάδα δικαιούται να ζητήσει την επιστροφή του.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ειδικών, το ποσό εκφρασμένο σε μάρκα του τρίτου Ρείχ αντιστοιχεί σε 14 δισεκατομμύρια δολάρια, ήτοι περίπου 10 δισ. ευρώ. Εάν στο ποσό αυτό προστίθεται ένα συμβατικό επιτόκιο 3% για 66 έτη, καταλήγουμε σε ένα σύνολο των 95 δισ. δολαρίων, 68 δισ. ευρώ, ήτοι το ένα πέμπτο του ελληνικού χρέους. Φυσικά, αυτό δεν αρκεί για να αναπληρώσει το ελληνικό θησαυροφυλάκιο, αλλά θα βελτίωνε σημαντικά την κατάσταση.
Και θα ήταν προπαντός μια κομψή εκδίκηση της Αθήνας έναντι της γερμανικής κυβέρνησης, η οποία από την αρχή της κρίσης του χρέους, είναι περισσότερο από απρόθυμη να παράσχει τη βοήθεια της προς την «λιγότερο σοβαρή χώρα των χωρών του «Club Med», όπως λένε με αρκετή κακία στο Βερολίνο.
24 Σεπτεμβρίου 2011
ΠΗΓΗ:
Grèce, quand l'Allemagne oublie ses dettes
L'histoire devrait inciter Berlin à plus de générosité envers Athènes.
Publié le 23/09/2011
6 avril 1941, la Wehrmacht envahit la Grèce. Hitler s'est lassé de voir que son allié Mussolini ne parvient pas à mettre au pas l'armée grecque, qui, depuis octobre 1940, lui résiste courageusement. Le Führer va lui faire payer cher ce combat désespéré. Commence en effet une occupation très dure qui va mettre la Grèce à genoux. Les historiens estiment qu'après la Pologne et l'URSS, la Grèce est le pays qui a le plus souffert de la barbarie allemande pendant la Seconde Guerre mondiale. Un chiffre : on évalue à 300 000 le nombre de personnes littéralement mortes de faim pendant cette période, du fait des privations liées à l'occupation nazie.
Après la Libération, l'Allemagne a dû accepter de compenser matériellement les souffrances et les pertes humaines que le Troisième Reich avait infligées aux populations occupées. Et après examen par une foultitude de commissions d'évaluation et des tergiversations qui devaient tenir compte de ce que l'Allemagne fédérale était devenue un allié précieux face au bloc soviétique, les réparations ont été définitivement fixées par un traité signé en 1953 à 41 milliards de dollars, payés par la seule Allemagne de l'Ouest à la Grèce.
Revanche
Or ces compensations ne tenaient pas compte d'une autre dette, facilement chiffrable puisqu'il s'agit d'un prêt forcé de 476 millions de reichsmarks que la Banque centrale de la Grèce occupée avait été contrainte de verser à Berlin, en 1941, au titre des contributions "à l'effort de guerre allemand". Un prêt à l'époque sans espoir de remboursement, dont l'Allemagne fédérale considère qu'il était compris dans les dommages de guerre dont elle s'est acquittée.
(Γερμανία: Ο μεγαλύτερος μπαταχτσής του εικοστού αιώνα)
Seulement, quand on est, comme la Grèce, au bord de la faillite, tous les moyens sont bons. Et, comme croit le savoir Die Welt, certains à Athènes ont commencé à avancer que le prêt de 476 millions de reichsmarks fait sous la contrainte à l'Allemagne nazie ne pouvait être assimilé à un sinistre de guerre comme les autres. C'est, disent ceux qui exhument ainsi le passé, un emprunt dont la Grèce est en droit de demander le remboursement.
Or, selon les calculs des spécialistes, la somme libellée en reichsmarks correspond aujourd'hui à 14 milliards de dollars, environ 10 milliards d'euros. De plus, si on affecte ce montant d'un taux d'intérêt classique de 3 % sur 66 ans, on parvient à un total de 95 milliards de dollars, 68 milliards d'euros, soit un cinquième de la dette grecque. Certes, cela ne suffirait pas à renflouer le Trésor grec, mais cela améliorerait grandement la situation. Et cela constituerait surtout une jolie revanche d'Athènes sur un gouvernement allemand qui, depuis le début de la crise des dettes souveraines, est plus que réticent à apporter son aide au moins sérieux des pays du "club Med'", comme on le dit assez méchamment à Berlin.
Par Michel Colomès
Le Point
Par Michel Colomès
Le Point
ΣΧΕΤΙΚΑ:
Economic Historian Albrecht Ritschl