Παραδίδει τα κλειδιά η ελληνική πολιτική ελίτ ...
(...)
Αυτό που διακυβεύεται τώρα είναι η ίδια η ύπαρξη του ελληνικού κράτους, όχι το νόμισμά του ή οι συμμαχίες του!
(...)
η σύμβαση, εκτός από την υποθήκευση όλης της τωρινής και μελλοντικής περιουσίας του ελληνικού κράτους και την υποχρέωση εκποίησής της προς όφελος των πιστωτών, περιλαμβανομένων των κρατικών τραπεζών και ενδεχόμενων ενεργειακών πόρων που θα ανακαλυφθούν, συνεπάγεται μεταξύ άλλων παραίτηση από την ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας, απαγορεύει αναδιάρθρωση του υπόλοιπου χρέους και δανεισμό από τρίτους, εμποδίζει τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων, στέλνοντας τις ενστάσεις εγκυρότητας σε ξένα δικαστήρια.
(...)
(1)
Παραδίδει τα κλειδιά η ελληνική πολιτική ελίτ
Tου Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Επιχειρηματολογώντας υπέρ της τήρησης των διεθνών υποχρεώσεων, που η κυβέρνησή του συνδιαμόρφωσε, ένας Υφυπουργός ισχυρίστηκε στην τηλεόραση ότι, χωρίς έκτη δόση, σύντομα δεν θα έχουμε να φάμε! Δεν γνωρίζουμε αν είναι αλήθεια, γιατί είδαμε τα λεφτά να υπάρχουν και μετά να τελειώνουν και να ξανατελειώνουν από τον Σεπτέμβριο. Ακούσαμε από τον κ. Σπυρόπουλο ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με μισθούς και συντάξεις και από τον κ. Κουτρουμάνη να υποστηρίζει το αντίθετο. Και δεν είμαστε καθόλου σίγουροι για το αν θα πεινάσουμε περισσότερο με ή χωρίς τις δόσεις.
Ας υποθέσουμε όμως ότι, όντως, κινδυνεύουμε να πεινάσουμε. Επί μνημονίου μας απειλούν διαρκώς με καταστροφές που τελικά προκαλούνται, ίσως για να γίνουν πειστικές. Ποιος φταίει που φτάσαμε, αν φτάσαμε, σε τέτοιο σημείο; Κυρίως, τι κάνει μια κυβέρνηση που η χώρα της αντιμετωπίζει τέτοιο πρόβλημα; Υποθέτουμε, με το λίγο μυαλό που μας απέμεινε, ότι, αντί να τρομοκρατεί τον πληθυσμό, κάνει έκτακτες εισαγωγές σιτηρών και άλλων τροφίμων, φαρμάκων, πετρελαίου, ειδών στρατιωτικής επάρκειας για έξη μήνες. ‘Oτι εκπονεί σχέδια αντιμετώπισης εκτάκτων αναγκών, αρχίζει απαραίτητη στροφή της οικονομίας προς τη γεωργία και την αυτάρκεια, ενθαρρύνει τη δημιουργία παραγωγικών και καταναλωτικών συνεταιρισμών, αντί να συγκεντρώνεται στο … άνοιγμα των φαρμακείων τις Τετάρτες ή τη διάλυση του κράτους, όπως απαιτεί η τρόικα. Δηλαδή, αν, ο μη γένοιτο, γινόταν πόλεμος θα πείναγε η χώρα σε μια εβδομάδα; Τι είναι αυτά; Μπορείς να διαπραγματευθείς ανακοινώνοντας ότι κατέρρευσες;
ΝΔ άνευ σχεδίου
Η ΝΔ υποστηρίζει ότι επιδιώκει επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Για ποιο λόγο τότε παραμένει ανύπαρκτη στην Ευρώπη, δεν κινητοποιεί επιχειρήματα, δεν χρησιμοποιεί στον διεθνή δημόσιο λόγο της και τις κατ¨ιδίαν επαφές τον ορυμαγδό επικρίσεων του Μνημονίου από περίπου όλους τους σοβαρούς οικονομολόγους του κόσμου; Ακόμα και η Μέρκελ βγήκε τις προάλλες, θρασύτατα, να πει ότι έκαναν λάθος στην Ελλάδα και μετά να ανακοινώσει ότι θα το συνεχίσει! Γιατί δεν εμφανίζει η ΝΔ κάποιο σοβαρό εναλλακτικό σχέδιο για την Ελλάδα και την Ευρώπη; Γιατί δεν επιχειρεί να φτιάξει συμμαχίες; Μέχρι προχθές ΝΔ και ΠΑΣΟΚ υποστήριζαν ότι δεν χρειάζεται καμία αναδιάρθρωση του χρέους, τώρα σχημάτισαν κυβέρνηση για να την εφαρμόσουν, με τους όρους Μέρκελ-Νταλάρα. Αποδεχόμενη κάθε παραλογισμό της τρόικας και πρωτοφανείς στην ευρωπαϊκή ιστορία, μετά το 1945 και απειλητικές για τη δημοκρατία παρεμβάσεις, στο εσωτερικό ευρωπαϊκής χώρας, η ελληνική πολιτική “ελίτ” επιδεινώνει και τα ελληνικά και τα ευρωπαϊκά προβλήματα.
Προ δύο εβδομάδων, με αφορμή δημοσίευμα των New York Times, δημοσιεύσαμε άρθρο στον “Κ.τ.Ε.” για τον κίνδυνο να καταστεί το χρέος απολύτως μη βιώσιμο και η χώρα να βρεθεί χωρίς κανένα διαπραγματευτικό όπλο και την περιουσία της, εσαεί υποτελής φόρου που θα αδυνατεί να καταβάλλει. Υπογραμμίσαμε ότι η Ελλάδα διαθέτει σήμερα, προ συμφωνίας αναδιάρθρωσης και ψήφισης της δανειακής σύμβασης, μείζον διαπραγματευτικό όπλο, το ότι το μεγαλύτερο ποσοστό του χρέους της μπορεί να μετατραπεί σε δραχμές και να πληθωριστεί στη συνέχεια. Το όπλο υπάρχει, ως απειλή, και αν η Ελλάδα παραμείνει στην ευρωζώνη.
Στη συνέχεια του δημοσιεύματος συνεχίσαμε το ρεπορτάζ, απευθυνόμενοι και στα κομματικά επιτελεία, “μνημονιακών” και “αντιμνημονιακών”, διερευνώντας περαιτέρω τα του χρέους. Επιβεβαιώσαμε αυτά που ήδη γνωρίζαμε. Αντλήσαμε όμως και άλλες πληροφορίες, εξίσου σημαντικές και τρομακτικές με το ίδιο το χρέος. Πρώτον, ουδείς ασχολείται σοβαρά στη χώρα, πλην Παπαδήμου και Χριστοδούλου. Αμφότεροι “περιγράφονται” από τον ευρωπαϊκό τύπο (π.χ. Monde, Independent, Nouvel Observateur) ως τμήμα της ευρωπαϊκής “κυβέρνησης Sachs”, υπεύθυνοι για την ανάμειξη της αμερικανικής τράπεζας στην Ελλάδα που γιγάντωσε, για να “κρύψει”, το χρέος. Δεν γνωρίζουμε τις σχέσεις τους με τη Διεθνή των Τραπεζών. Ευχόμαστε να μην είναι βλαπτικές για τη χώρα.
Εντούτοις, δεν θάπρεπε σε επίπεδο κομματικών ηγεσιών, επιστημονικών και ερευνητικών θεσμών να έχει γίνει ήδη πολύ δουλειά για ένα πρόβλημα που απειλεί την εθνική υπόσταση; Δυστυχώς δεν έγινε τίποτα ή έγιναν ελάχιστα. Αρκεί μια περιδιάβαση στο διαδίκτυο, για να ανακαλύψει κανείς πάμπολλες μελέτες σε Ευρώπη και ΗΠΑ για την Ελλάδα, εξέταση σεναρίων κλπ. Μόνο το ίδιο το πειραματόζωο δεν εξετάζει τι μπορεί να του συμβεί! ‘Οσοι αρμόδιοι δεν βρίσκονται σε κατάσταση άγνοιας ή αγραμματωσύνης (όλοι θυμόμαστε την “Κυρία Κρούγκμαν” ενός Υφυπουργού Οικονομικών!), δεν θέλουν να ξέρουν, ή δεν θέλουν να χρησιμοποιήσουν τη γνώση τους. ‘Ενας από τους σοβαρότερους Υπουργούς μας είπε: “’Εχετε δίκηο με το αγγλικό δίκαιο, αλλά οι τραπεζίτες δεν θέλουν να ακούσουν”. Σωστό. Δουλειά τους είναι να μην ακούνε, εκτός αν υποχρεωθούν να ακούσουν. Ο Νταλάρα άκουσε τη Μέρκελ μόνο όταν τούπε: “Αυτά ή τίποτα”. Πρόκειται για την αλφαβήτα οποιασδήποτε διαπραγμάτευσης, οι περισσότεροι πολιτικοί μας θα πάθαιναν όμως έμφραγμα ακόμα και φανταζόμενοι τέτοιο ρόλο. Προσέρχονται στις “διαπραγματεύσεις” αποφασισμένοι να μη φύγουν χωρίς υπογραφή, χωρίς να διαθέτουν πάντα απαραίτητο plan B και καταλήγουν να υπογράψουν περισσότερα από όσα η άλλη πλευρά ονειρευόταν.
Δειλία τέχνας κατεργάζεται
Υψηλόβαθμο στέλεχος της ΝΔ μας είπε “έχετε δίκηο για τη δανειακή σύμβαση, θα είναι καταστροφή αν ψηφιστεί με αυξημένη πλειοψηφία”, και στη συνέχεια εξήγησε ότι θα εισηγηθεί στο Κόμμα του να τη ψηφίσει, αλλά κάνοντας δήλωση ότι δεν χρειάζεται αυξημένη πλειοψηφία, λες και μετράνε οι δηλώσεις και όχι οι ψήφοι για να ψηφιστεί μια σύμβαση. Δειλία τέχνας κατεργάζεται. Ο αστικός πολιτικός κόσμος έχει αποδεχθεί ψυχολογικά ότι μπορεί να χάσει το κράτος και έχει παραιτηθεί προκαταβολικά της προσπάθειας να το διατηρήσει. Επισημαίνοντας σε κορυφαίο ‘Eλληνα πολιτικό τον κίνδυνο η Ελλάδα να καταλήξει όχι απλώς προτεκτοράτο, αλλά μη βιώσιμο προτεκτοράτο, τον ακούσαμε να μας λέει ότι τα γένη επιβιώνουν και δίχως κράτος.
Είναι γεγονός ότι επιβιώσαμε αιώνες χωρίς κράτος, όχι όμως σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης. Και κυρίως γιατί, αν χάσαμε το κράτος, δεν χάσαμε την ψυχή. Ο Παλαιολόγος δεν φίλησε τα πόδια του Πορθητή, απάντησε στο τελεσίγραφο διαμηνύοντας: "Την δε πόλιν σοι δούναι ουκ εμόν εστιν ούτε άλλου των κατοικούντων”. ‘Eνας άλλος, αποτρόπαιος κατά άλλα δικτάτωρ, ο μόνος που θα μπορούσε να πει Ναι, απέρριψε χωρίς σκέψη το τελεσίγραφο του παντοδύναμου ‘Aξονα.
Δυστυχώς, αντίστοιχες καταστάσεις, απροθυμία να επωμιστούν την ευθύνη του μείζονος εθνικού προβλήματος και μεγάλη έλλειψη προετοιμασίας συναντά κανείς και στην πλειοψηφία των “αντιμνημονιακών”. Ακόμη και διαπρεπείς νομικοί και συνταγματολόγοι που προέβησαν σε συντριπτική κριτική της δανειακής σύμβασης, τρόμαξαν τόσο πολύ από τις συνέπειες όσων οι ίδιοι επεσήμαναν, που κατέληξαν να πιστέψουν ότι δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν! Υπενθυμίζουμε ότι η σύμβαση, εκτός από την υποθήκευση όλης της τωρινής και μελλοντικής περιουσίας του ελληνικού κράτους και την υποχρέωση εκποίησής της προς όφελος των πιστωτών, περιλαμβανομένων των κρατικών τραπεζών και ενδεχόμενων ενεργειακών πόρων που θα ανακαλυφθούν, συνεπάγεται μεταξύ άλλων παραίτηση από την ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας, απαγορεύει αναδιάρθρωση του υπόλοιπου χρέους και δανεισμό από τρίτους, εμποδίζει τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων, στέλνοντας τις ενστάσεις εγκυρότητας σε ξένα δικαστήρια.
Οι συντάκτες παρομοίων κειμένων δεν τα συντάσσουν γιατί δεν τους χρειάζονται και δεν σκέφτονται να τα χρησιμοποιήσουν. Κυβερνητικοί παράγοντες στην Αβάνα μας έλεγαν ότι, επισκεπτόμενος την Κούβα το καλοκαίρι, ο Λουξεμβούργιος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης σόκαρε τους συνομιλητές του λέγοντας: “Δεν είναι αλήθεια ότι θα πάρουμε την Ακρόπολη, αλλά δεν είμαστε και πολύ μακριά”.
Η απουσία ηθικής, ψυχολογικής, διανοητικής προετοιμασίας του πολιτικού προσωπικού, στην επιεικέστερη εκδοχή, μετατρέπουν ένα δύσκολο πρόβλημα σε καταστροφικό, μια σοβαρή γρίππη σε πνευμονία, με σοβαρή πιθανότητα κατάληξης του ασθενούς. ’Ολα γίνονται με την επίκληση της ανάγκης να βρεθεί ένας συμβιβασμός με τους εταίρους, που κάθε λογικός άνθρωπος θα προτιμούσε, υπό την απαράβατη προϋπόθεση ότι θα αφήσει την Ελλάδα βιώσιμο κράτος, ικανό να θρέφει τον πληθυσμό του και να υπερασπίζεται τα σύνορά του, οι διαρκείς όμως υποχωρήσεις τον καθιστούν δυσχερέστερο. Η διαρκής υποχώρηση καθιστά πιθανότερη “μετωπική σύγκρουση” του ελληνικού λαού, υπό τους χειρότερους όμως όρους γι’ αυτόν και αφού προηγουμένως εξασφαλισθούν όσο γίνεται τα συμφέροντα των Δανειστών. Δεν συμβάλλει στην παραμονή στο ευρώ, την επιβίωσή του ή την ευρωπαϊκή ιδέα, συμβάλλει στην καταστροφή της Ευρώπης.
Kόσμος του Επενδυτή, 26.11.2011
Konstantakopoulos Dimitris
29-11-2011
(2)
ΝΕΑ ΒΑΡΚΙΖΑ ΚΑΙ ΝΕΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ Η ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ
ΝΕΑ ΒΑΡΚΙΖΑ ΚΑΙ ΝΕΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ Η ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Η υπερψήφιση από τη Βουλή της δανειακής σύμβασης μπορεί να έχει για την Ελλάδα τις ίδιες συνέπειες που είχε για την ελληνική ΕΑΜική αντίσταση η συμφωνία της Βάρκιζας και θα είχε, για το κυπριακό κράτος, το σχέδιο Ανάν, αν υιοθετείτο. Στην πραγματικότητα μάλιστα, οι συνέπειες για την Ελλάδα από την υπερψήφιση της δανειακής σύμβασης, μπορεί να είναι πιο τραγικές και από αυτές ακόμα, τις φοβερές, του εμφυλίου πολέμου, που προκάλεσε, δεν απέτρεψε η Βάρκιζα, ή της κατάλυσης του κυπριακού κράτους, που προέβλεπε το σχέδιο. Σας φαίνεται ασφαλώς απίστευτο, θα σας εξηγήσουμε όμως τον λόγο.
Ο Αντώνης Σαμαράς βρίσκεται σήμερα στη θέση που βρέθηκε το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ στις 12 Φεβρουαρίου 1945 και ο Τάσσος Παπαδόπουλος στις 12 Φεβρουαρίου 2004 (1). Δεν διαθέτει εναλλακτική στρατηγική, δεν γνωρίζει πως να πει, είναι απροετοίμαστος και φοβάται να πει το όχι. Η όποια ικανότητα αντίστασης του αστικού πολιτικού κόσμου της χώρας, αν ποτέ υπήρξε τέτοιο πράγμα, λιώνει σήμερα, κυριολεκτικά σαν το κεράκι, μπρος στα μάτια μας, θυμίζοντας μέρες του 1941. Οι πολιτικοί μας, ή όσοι από αυτούς δεν εκτελούν μηχανικά εντολές, ξέρουν από ένστικτο τι θα δουν αν ανοίξουν τα μάτια τους και προσπαθούνε επίμονα να μην το κάνουν, σου λένε κάθε μορφής παραλογισμούς. “Μοιραίοι και άβουλοι” βαδίζουν στην καταστροφή τους, απειλώντας να συμπαρασύρουν μαζί και το έθνος τους.
Το ΠΓ του ΚΚΕ, επικεφαλής ενός πολιτικο-στρατιωτικά παντοδύναμου ΕΑΜ υπέγραψε τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ. Δεν απέτρεψε τον εμφύλιο, τον διευκόλυνε, όπως και τη δική του ήττα. Η κυβέρνηση Παπαδήμου ετοιμάζεται να κάνει το ίδιο. Να αφοπλίσει την Ελλάδα από τα ισχυρότερα όπλα της στον πόλεμο χρέους που έχει εξαπολυθεί εναντίον της, υπερψηφίζοντας τη δανειακή σύμβασης από τη Βουλή. Ισχυρίζεται ότι θα αποτρέψει τη χρεωκοπία και θα εμποδίσει την έξοδο από το ευρώ, με τις συμφωνίες της 26ης Οκτωβρίου. Θα διευκολύνει και τα δύο, απαλλάσσοντας τους Πιστωτές από τα προβλήματα που θα αντιμετώπιζαν αν η Ελλάδα χρεωκοπούσε τώρα και έβγαινε από το ευρώ. Αυτά τα προβλήματα θα έπρεπε να είναι ένα μέρος του οπλοστασίου της Αθήνας για να πετύχει συμβιβασμό. Με το ΅ναι σε όλα΅ που λέμε διαδοχικά εδώ και δύο χρόνια φτάσαμε στο σημείο που φτάσαμε, δηλαδή κάναμε πολύ πιο πιθανή μια επικίνδυνη ρήξη, αντί να εξαντλήσουμε τα περιθώρια αξιοπρεπούς συμβιβασμού.
‘Aλλωστε, το ελληνικό πρόβλημα σήμερα δεν είναι η αποφυγή της χρεωκοπίας ή η διατήρηση του ελληνικού κράτους στην ευρωζώνη, όπως υποστηρίζουν τα τρία κόμματα και ο κ. Παπαδήμος. Αυτό που διακυβεύεται τώρα είναι η ίδια η ύπαρξη του ελληνικού κράτους, όχι το νόμισμά του ή οι συμμαχίες του! Οι συμφωνίες της 26ης Οκτωβρίου, ειδικά η δανειακή σύμβαση, δεν εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητα του ελληνικού κράτους, όχι το βιοτικό επίπεδο που χάσαμε οριστικά, αλλά την ίδια την ύπαρξή του, την ικανότητα να θρέφει τον ελληνικό λαό και να προστατεύει τα σύνορά του.
Λέμε δανειακή σύμβαση γιατί πληροφορούμεθα ότι ο κ. Βενιζέλος έθεσε θέμα αγγλικού δικαίου στις διαπραγματεύσεις με τις Τράπεζες για την αναδιάρθωση. Είναι πολύ σπουδαίο, αν συνέβη, ελπίζουμε να επιμείνει, αλλά δεν είναι επαρκές, δεν φτάνει για να σώσει την Ελλάδα, γιατί, για λόγους που έχουμε εξηγήσει σε προηγούμενα άρθρα μας στα Επίκαιρα και αλλού και μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα μας, η επικύρωση της απερίγραπτης πρώτης δανειακής σύμβασης, ίσως της χειρότερης για δανειζόμενο που έχει υπογραφεί στην παγκόσμια ιστορία, υποθηκεύει το σύνολο της ελληνικής δημόσιας περιουσίας, υπαρχούσης και μελλούσης. Την ίδια στιγμή εγκλωβίζει την Ελλάδα σε μια οικονομική πολιτική που την καταστρέφει και εξασφαλίζει ότι δεν θα μπορέσει να πληρώσει. Αν το Μνημόνιο ήταν λάθος, θα είχε διορθωθεί. Δεν ήταν λάθος, ήταν έγκλημα. ‘Όπως συνέβαινε και με το σχέδιο Ανάν στην Κύπρο, διατηρείται το κέλυφος του κυρίαρχου και ανεξάρτητου κράτους, του αφαιρείται όμως η δυνατότητα, οι οικονομικές προϋποθέσεις να λειτουργεί.
Ακόμα και όσοι ανέλυσαν επαρκώς τη δανειακή σύμβαση, θεώρησαν τόσο τρομακτικές τις συνέπειες που κατέληξαν ότι είναι απίθανο να συμβούν! ¨Όταν υπογράφονταν οι συνθήκες του 1960 για την Κύπρο, έλεγαν ότι ποτέ η Τουρκία δεν θα κάνει χρήση του δικαιώματος επέμβασης. ¨Όταν ο Γκορμπατσώφ διαπραγματεύτηκε την ενοποίηση της Γερμανίας, συμφώνησε τη μη επέκταση του ΝΑΤΟ στην Αν. Ευρώπη. Θα έμπαινε ο όρος στα κείμενα, αν ο σοβιετικός ηγέτης δεν έλεγε ΅δεν χρειάζεται. Μου αρκεί ο λόγος σας΅. Το ΝΑΤΟ είναι τώρα στα περίχωρα της Αγίας Πετρούπολης. Οι μπαρουτοκαπνισμένοι αρχηγοί του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσσου δεν πρόσεξαν επίσης τις λεπτομέρειες των συμφωνιών που υπέγραφαν γιατί δεν ήξεραν οικονομικά. Μετά διαπίστωσαν ότι είχαν παραδώσει τη χώρα τους, τη στιγμή που νόμιζαν ότι κέρδιζαν την ελευθερία τους. Ο αντιπρόεδρος του Λουξεμβούργου που επισκέφθηκε την Κούβα το περασμένο καλοκαίρι κατέπληξε τους συνομιλητές του λέγοντας: ΅Εντάξει είναι υπερβολή ότι θα τους πάρουμε την Ακρόπολη, αλλά δεν απέχει και πολύ από αυτό που θα κάνουμε΅΅
Ο αστικός κόσμος έχει ήδη ψυχολογικά αποδεχθεί την προοπτική μετατροπής της Ελλάδας σε οικονομικό προτεκτοράτο της Γερμανίας και γεωπολιτικό του Ισραήλ και ελπίζει να το διαχειρισθεί ο ίδιος. Ο κ. Παπαδήμος παίζει τον ρόλο που έπαιξε ο Γεώργιος Παπανδρέου για λογαριασμό των ¨Αγγλων και αφού παραμέρισε τεχνηέντως τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, στον Λίβανο και στη Γκαζέρτα, ή τον ρόλο που έπαιξε ο Σοφούλης όταν τον κάλεσαν στην Ουάσιγκτον το 1946 να σχηματίσει κυβέρνηση εθνικής ενότητας και να πάει μέχρι τέλους τον εμφύλιο, παρά την αποτυχημένη προσπάθεια του Τσαλδάρη, μέσω του δολοφονηθέντος Πολκ, να τον σταματήσει.
Μόνο που ούτε στον κ. Παπαδήμο έχουν πει όλο το έργο, μόνο το κομμάτι που τον αφορά ξέρει, όπως και οι κ.κ. Παπανδρέου και Σαμαράς. Κανείς δεν πρόσεξε τη φρασούλα του Stratfor πέρυσι, ότι οι ‘Eλληνες δεν έχουν καταλάβει τι άλλαξε το 1990. ¨Όταν οι ¨Αγγλοι και οι Αμερικανοί ξεκίναγαν τον εμφύλιο πόλεμο, για να ξανακάνουν προτεκτοράτο την Ελλάδα, χρειάζονταν κάπως να τη διατηρήσουν ζωντανή στον αρχόμενο ψυχρό πόλεμο. Πρέπει νάχεις την δύναμη της ενόρασης ενός Νόαμ Τσόμσκι, φωνής της παγκόσμιας συνείδησης, για να πεις “οι Τράπεζες θα καταστρέψουν την Ελλάδα” ή ενός Μίκη για να καταλάβεις ότι σκοπός είναι η “Ελλάδα χωρίς ¨Ελληνες”.
Είθε ο φόβος να γεννήσει το θαύμα, όπως γέννησε, με τη νίκη του Θεμιστοκλή, αλλά και την πανουργία του Οδυσσέα, την ιδέα της Ευρώπης. Δύο επιλογές έχουμε εδώ που τα φέραμε και εδώ που μας φέρανε. Να ζήσουμε ή να χαθούμε.
22.11.2011
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
(1) Κάνοντας ρεπορτάζ στις 12 με 14 Φεβρουαρίου 2004, διαπίστωσα ότι το σύνολο του ελλαδικού και κυπριακού πολιτικού κόσμου, με εξαίρεση τον Βάσσο Λυσσαρίδη, τον Νίκο Κουτσού και το ΚΚΕ, είχε πάθει “νεναικίτιδα”, delirium tremens, ενόψει της ανάγκης να πει όχι στον ΓΓ του ΟΗΕ. Αν ο κ. Ανάν τους ζητούσε να υπογράψουν ότι Ελλάδα και Κύπρος καθίστανται τμήμα της Σουαζιλάνδης, θα το υπέγραφαν χωρίς δεύτερη σκέψη. Γι’ αυτό χρειάζονται ενίοτε τα δημοψηφίσματα και είναι ένα ακόμη από τα εγκλήματα του κ. Παπανδρέου ότι έκαψε την ιδέα με τον τρόπο που τη χρησιμοποίησε. Η θέση του κ. Σαμαρά σήμερα, μοιάζει κάπως και με τη θέση που βρέθηκε ο Φαήλος Κρανιδιώτης, στο Ναϊρόμπι, το 1999. ‘Επρεπε να βάλει τις φωνές, να φωνάξει τα διεθνή πρακτορεία και τις τηλεοράσεις για να έχει ελπίδα να σώσει τον αιχμάλωτο. Αλλά δεν είχε τέτοια εκπαίδευση και προετοιμασία, γύρισε στην Αθήνα και έψαχνε βοήθεια εκεί που περίμενε ότι θα τη βρει. Σήμερα, «αιχμάλωτος» είναι η Ελλάδα και η δική της παράδοση ετοιμάζεται.
Δημοσιεύτηκε στα Eπίκαιρα, 24.11.2011
27-11-2011
