Aνοιχτή επιστολή στον Πρωθυπουργό ...
(...)
Μπορείτε ακόμα να σταματήσετε την καταστροφή.
Να υπερασπίσετε τη χώρα σας και την Ευρώπη, διακόπτοντας την ασκούμενη πολιτική.
Αν δεν μπορείτε να κάνετε αυτό, μπορείτε τουλάχιστο να προετοιμάσετε τη χώρα για την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που θα ζήσει.
Εισάγετε τρόφιμα, καύσιμα, είδη πρώτης ανάγκης, εμψυχώστε τους αξιωματικούς. Βρείτε συμμάχους. Κάντε εκλογές.
Πάψτε να γίνεστε ιμάντας εξωτερικών πιέσεων.
‘Oτι κι αν κάνετε όμως, μη φέρνετε στη Βουλή τη δανειακή σύμβαση.
Αν δεν μπορείτε να γίνετε εθνικός ηγέτης, μη φορτώνεστε αυτή την ενοχή, εξασφαλίστε τουλάχιστο την ηρεμία και την ησυχία σας κατά το υπόλοιπο του βίου σας.
(1)
ΚΙΣΣΙΝΓΚΕΡ, ΣΟΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ
Aνοιχτή επιστολή στον Πρωθυπουργό
Aγαπητέ κ. Παπαδήμο,
Δεν έχουμε σχεδόν τίποτα κοινό, δεν με ξέρετε, δεν σας ξέρω. Εκτός από δύο χαρακτηριστικά που μοιραζόμαστε, και δεν μοιράζεστε με κανέναν από τους ισχυρούς ξένους “φίλους” σας, τους οποίους, ενδεχομένως, εμπιστεύεστε και στη συνδρομή των οποίων ίσως υπολογίζετε. Οι δικοί σας φίλοι μπορεί να είναι κάπως διαφορετικοί από αυτούς που είχε ο κ. Παπανδρέου, τους Σόρος, Ρόντος, Ρουμπινί, Στρως-Καν, Ρότσιλντ, Νετανιάχου κ.α., μπορεί να συμπίπτετε σε ορισμένους. Αναλογιστείτε όμως τι έπαθε ο κ. Παπανδρέου ακολουθώντας τις συμβουλές τους; Εσείς καταλαβαίνετε πολύ καλύτερα από τον προκάτοχό σας τι συζητάτε, το πρόβλημα όμως δεν είναι εκεί, είναι στο τι θέλουν οι “φίλοι”. Αναλογιστείτε, μια στιγμή έστω, ζυγείστε στο μυαλό σας, την πιθανότητα να πάθετε εσείς πολύ χειρότερα από τον κ. Παπανδρέου.
Τα δύο πράγματα που δεν μοιράζεστε με τους φίλους σας και μοιράζεστε μαζί μου, είναι ότι είμαστε και οι δύο ‘Ελληνες και ότι έχουμε, υποθέτω, αμφότεροι συμφέρον να μην γνωρίσει, επί των ημερών σας, η Ελλάδα βιβλική καταστροφή, να μη μείνετε στην ιστορία ως Παπαδήμιος, να μη σας κυνηγάνε μέχρι το τέλος της ζωής σας οι τύψεις ή/και οι ‘Eλληνες. Μοιάζετε αρκετά σοβαρός για να ξέρετε ότι αυτά είναι πραγματικές, όχι θεωρητικές δυνατότητες, έστω κι αν προτιμάτε να τις απωθείτε.
Διαβάζω στις μεγαλύτερες εφημερίδες να σας γράφουν μέλος της “κυβέρνησης Sachs”. Μπορεί να είναι ο οίστρος των ρεπόρτερ και των αναλυτών, μπορεί να είναι η διάθεση να μειώσουν την Ελλάδα δια του πρωθυπουργού της. Το δικό μου μάτι διαβάζει μια συγκαλυμμένη προειδοποίηση και απειλή από τους φίλους σας σε αυτά τα δημοσιεύματα. Είναι σα να σας λένε: “Mην ξεχνάς που ανήκεις. Aν μας κάνεις μπαγαμποντιές, θα σε πετάξουμε την άλλη μέρα στα σκυλιά”. ‘Oπως έκαναν με τον κ. Παπανδρέου και το “δημοψήφισμα”, όταν εξάντλησε τη χρησιμότητά του, ή παλιότερα με τον Ιωαννίδη.
Κύριε Παπαδήμο, φοβούμαι ότι πρέπει να ξεχάσετε αυτά που ξέρατε ως τραπεζίτης. Δεν αντιμετωπίζετε μια οικονομική κρίση, για την οποία νομίζετε ότι έχετε κάποια εργαλεία. Είστε στο επίκεντρο μείζονος εθνικής κρίσης και μεγάλης, παγκόσμιας, στρατηγικής κρίσης.
Αν όντως βρήκαν αυτό τον τρόπο να σας μειώσουν, τρομάξουν, προειδοποιήσουν, γιατί άραγε το κάνουν; Τι φοβούνται από σας, τον ορθόδοξο τραπεζίτη, το μέλος της Trilateral, τον πρώην αντιπρόεδρο της ΕΚΤ; Μήπως ότι θα γίνετε ξαφνικά κομμουνιστής, ή εθνικιστής, ή ότι θα πάτε να βρείτε τον Πούτιν και τους Κινέζους; ‘Oχι βέβαια. Φοβούνται κάτι άλλο: ότι, κάποια στιγμή, ακόμα και σεις, ο δικός τους άνθρωπος, θα επαναστατήσετε συνειδητοποιώντας τι σας βάζουν να κάνετε, θα “τσινίσετε”. Αν το φοβούνται, είναι γιατί γνωρίζουν καλύτερα από σας τον ρόλο που θα αχθείτε να παίξετε.
Aνήκετε σε μια τάξη και προίστασθε ενός πολιτικού συστήματος που υποφέρουν από βαριά “καθεστωτική τύφλωση”, τυπική κρίσεων όπως η τωρινή. Η ιστορία διηγείται πολλά παραδείγματα, όπως τη Μαρία Αντουανέτα, που, όταν της είπαν ότι ο κόσμος δεν έχει ψωμί να φάει, διερωτήθηκε γιατί δεν τρώει παντεσπάνι. Λίγο καιρό αργότερα, το κεφάλι της κυλούσε από τους ώμους της. Με τον αποκεφαλισμό της και του άντρα της, ιδρύθηκε η σύγχρονη εποχή, που οι συνάδελφοί σας τραπεζίτες θέλουν τώρα να τελειώσουν, πιστεύοντας ότι κάνουν το “έργο του Θεού” και αποκαθιστούν τη “Βασιλεία του Χρήματος”.
Η τύφλωση των Γάλλων Βασιλέων ήταν αστεία υπόθεση, μπροστά σε αυτά που συμβαίνουν σήμερα, και τα γράφει, έστω κάπως μασημένα, χωρίς διευθύνσεις και τηλέφωνα, ο Σόρος στα βιβλία του και τα λέει στις διαλέξεις του. Ο Ούγγρος χρηματιστής και οπαδός του Πόπερ, υποστηρίζει ότι σε αυτόν και τους φίλους του ανήκει, σε μεγάλο βαθμό, η “τιμή” της διάλυσης της ΕΣΣΔ. Αν καταλαβαίνουμε καλά την ιδέα του, που υποστηρίζει ότι δοκίμασε επιτυχώς στη διάλυση της ΕΣΣΔ, είναι η διάχυση σε κόμβους επιρροής των εξελίξεων, ιδεών που μοιάζουν να ανταποκρίνονται στις τακτικές ανάγκες διαφόρων τμημάτων των ελίτ, τους δίνουν τακτική διέξοδο, εις βάρος των στρατηγικών συμφερόντων τους. Για να παίξεις αυτό το παίγνιο πρέπει να έχεις ένα βαθμό πολύ ανώτερης στρατηγικής ευφυίας, να μη φαίνεσαι, αλλά να έχεις πολύ επιρροή σε κρίσιμα σημεία του δικτύου αποφάσεων.
Ο Σόρος υποστηρίζει ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε αθεράπευτη “δίνη θανάτου” και, αντιδρώντας στην 26η Οκτωβρίου, προέβλεψε την κατάρρευσή της το πολύ σε τρεις μήνες, μέχρι τέλη Ιανουαρίου. Τι θα γίνει τότε; Που και πως θα γίνει; Ξέρει κάτι που δεν ξέρουμε; Εσείς κ. Παπαδήμο είστε σίγουρος τι εννοεί; Δύο πράγματα απασχολούν τον Σόρος: Ευρώπη και Μέση Ανατολή.
Διερωτώμαι κ. Πρωθυπουργέ γιατί λύσσαξαν, απειλούν Θεούς και Δαίμονες να μη κάνουμε εκλογές και δημοψήφισμα, προκειμένου να εφαρμοσθεί η 26η Οκτωβρίου, που προβλέπουν ότι θα καταρρεύσει, και να βάλετε την υπογραφή της Βουλής κάτω από τη δανειακή σύμβαση; Το μόνο που θα μείνει από αυτή την ιστορία είναι οι υπογραφές που σας ζητάνε. Πήτε μου ειλικρινά κ. Παπαδήμο. Εσείς, ως τραπεζίτης, θα υπογράφατε για μια τράπεζα που διοικούσατε μια τέτοια σύμβαση;. Θα την υπογράφατε για το σπίτι σας; Μπορείτε, εσείς και μια Βουλή εκλεγείσα σε τόσο διαφορετικές συνθήκες, να δεσμεύσετε για πάντα την Ελλάδα;
Για να μη χρεωκοπήσουμε, θα απαντήσετε. ‘Εχουμε ήδη χρεωκοπήσει. Tο ξέρετε καλύτερα από μένα. Χρεωκοπήσαμε με το μνημόνιο, όχι γιατί δεν το εφαρμόσαμε. ‘Oπως λέει ο ‘Aνταμ Σμιθ, η καλύτερη λύση σε μια τέτοια κατάσταση είναι να παραδεχθούν πιστωτές και δανειολήπτες την πραγματικότητα και να δουν τι κάνουν. Επικυρώνοντας τη δανειακή σύμβαση, αφοπλίζετε τη χώρα από το ισχυρότερο χαρτί της, προτού της επιτεθούν οι ύαινες.
Για να μείνουμε στο ευρώ, θα πείτε. Ποιό ευρώ, θα υπάρχει ευρώ; Θα μείνουμε στο ευρώ ως βιώσιμο κράτος ή ως μη βιώσιμο προτεκτοράτο; Θα μείνετε στο ευρώ με την ύφεση να σκαρφαλώνει του χρόνου στο 10%, με το μισό πληθυσμό άνεργο, με το κράτος και την κοινωνία σε προχωρημένη αποσύνθεση; Κάντε μια βόλτα στην Αθήνα κ. Πρωθυπουργέ, θα σας διαφωτίσει πολύ περισσότερο από τις στατιστικές σας για το τι συμβαίνει. Αν αφοπλίσετε σήμερα την Ελλάδα θα διευκολύνετε την έξοδο, όχι την παραμονή στο ευρώ, αλλά και όσα άλλα σχέδια εναντίον της χώρας κυοφορούνται. Κι εσείς το ίδιο θα κάνατε ως τραπεζίτης στη θέση τους. Θα κυττάγατε, πριν ρημάξετε την άμοιρη πατρίδα μας, να έχετε κλείσει τις εκκρεμότητες, να βάλετε στο χρηματοκιβώτιο τους τίτλους ιδιοκτησίας.
Ο Κίσσινγκερ, συνάδελφός σας στην Trilateral και αρχιτέκτονας της κυπριακής προβοκάτσιας, επισκέφθηκε το 1972 την Ευρώπη για να αποτρέψει τους Ευρωπαίους από τη συμμετοχή ΚΚ στις κυβερνήσεις. Τόνισε στους συνομιλητές του: “Παρακολουθείστε προσεκτικά τι θα γίνει στη Χιλή”. Το 1973, ο στρατηγός Πινοσέτ επέβαλε άγρια στρατιωτική δικτατορία, σφάζοντας και βασανίζοντας τους πολιτικούς του αντιπάλους. Ο Κίσινγκερ πλήρωσε μεγάλο πολιτικό κόστος, για να κραδαίνει το παράδειγμα. Τα τανκς και τα βασανιστήρια άνοιξαν το δρόμο στη σαραντάχρονη επέλαση των αγορών. Τώρα, η σειρά κινδυνεύει να είναι ανάποδη. Η οικονομική βία δεν θα ακολουθεί, προηγείται ίσως της αστυνομικο-στρατιωτικής. Χρειάζονται πάλι ένα τελικό τώρα παράδειγμα, μιας τρομακτικής οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής καταστροφής, ένα παράδειγμα τόσο πιο τρομερό όσο πιο μεγάλο είναι το σχέδιό τους και είναι κολοσσιαίο το σχέδιο να διαλύσουν την ΕΕ και να αφαιρέσουν από τους ευρωπαϊκούς λαούς τα δικαιώματα, την ευημερία και την ειρήνη που απήλαυσαν μετά το 1945. Μην τους προσφέρετε την Ελλάδα για τους σκοπούς τους. (Αναφερόμενοι στα τανκς δεν εννοούμε τις επικοινωνιακές προβοκάτσιες που στήνει το κόμμα του μνημονίου και οι διεθνείς φίλοι του, σε μια προετοιμασία επανάληψης του σοβιετικού ψευτοπραξικοπήματος του Αυγούστου 1991, που κατέστησε δυνατό το πραγματικό πραξικόπημα του Γέλτσιν, την απαγόρευση του ΚΚΣΕ και τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Δικτατορία στην Ελλάδα δεν θα κάνουν οι σχεδόν ανύπαρκτοι χουντικοί, αν γίνει θα χρειαστεί για να υπηρετήσει το μνημόνιο).
Αυτοί γνωρίζουν ότι δεν θα τα καταφέρετε να πάτε ομαλά με το μνημόνιο. Ξέρουν ότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να οδηγηθούμε απροετοίμαστοι σε κοινωνική έκρηξη και απευθείας σύγκρουση του ελληνικού λαού με τη Γερμανία. Προτιμάνε να αυτοκτονήσουν σιωπηλά οι ‘Eλληνες, όπως άλλοι λαοί του πρώην ανατολικού μπλοκ, ή να διοχετεύσουν αλλού την τεράστια ενέργεια που απελευθερώνει η διάλυση της ελληνικής κοινωνίας. Αν γίνει εξέγερση θέλουν να ηττηθεί, ολοκληρώνοντας τον παραδειγματισμό, αλλά και στιγματίζοντας πάλι τη Γερμανία, καθιστώντας δηλαδή πολιτικά αδύνατη μια ένωση των ευρωπαϊκών λαών κατά των αγορών. Την έχουν ήδη πείσει ότι μπορεί να κάνει αντιπυρική ζώνη γύρω από την Ελλάδα, να τη ρίξει στα σκυλιά και να γλυτώσει η ίδια. ‘Oπως έπεισαν τον Γκορμπατσώφ ότι θα δώσει την Ανατολική Ευρώπη και θα κρατήσει την ΕΣΣΔ.
Μπορείτε ακόμα να σταματήσετε την καταστροφή. Να υπερασπίσετε τη χώρα σας και την Ευρώπη, διακόπτοντας την ασκούμενη πολιτική. Αν δεν μπορείτε να κάνετε αυτό, μπορείτε τουλάχιστο να προετοιμάσετε τη χώρα για την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που θα ζήσει. Εισάγετε τρόφιμα, καύσιμα, είδη πρώτης ανάγκης, εμψυχώστε τους αξιωματικούς. Βρείτε συμμάχους. Κάντε εκλογές. Πάψτε να γίνεστε ιμάντας εξωτερικών πιέσεων. ‘Oτι κι αν κάνετε όμως, μη φέρνετε στη Βουλή τη δανειακή σύμβαση. Αν δεν μπορείτε να γίνετε εθνικός ηγέτης, μη φορτώνεστε αυτή την ενοχή, εξασφαλίστε τουλάχιστο την ηρεμία και την ησυχία σας κατά το υπόλοιπο του βίου σας.
Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος
Konstantakopoulos.blogspot.com
2-12-2011
(2)
Kαι Σκύλλα και Χάρυβδη:
Η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου
Συζήτηση του Κώστα Καραϊσκου με τον Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο
- Δηµήτρη, έγραφες προχθές πως η συµφωνία της 26ης Οκτωβρίου ετοιµάζει την έξοδό µας από το ευρώ κι όχι την παραµονή µας σ’ αυτό, όπως όλοι σχεδόν λένε. Μας το εξηγείς;
- Το κύριο πράγµα που κάνει η συµφωνία, είτε η Ελλάδα παραµείνει στο ευρώ είτε αποχωρήσει είτε εκδιωχθεί, είναι που την καθιστά ιδιοκτησία των πιστωτών της. Μια νέα µορφή αποικιοκρατίας, δηλαδή. Αυτό γίνεται 1) µέ την υπαγωγή του χρέους της από το ελληνικό στο αγγλικό δίκαιο 2) µέ την επικύρωση από τη Βουλή της δεύτερης µά και της πρώτης Δανειακής Σύµβασης - και µάλιστα µέ 180 ψήφους! - η οποία σήµερα είναι κατά πάσα βεβαιότητα νοµικά ανυπόστατη και απαγορεύει στην Ελλάδα να πάρει από αλλού δάνεια, οδηγώντας την στην πτώχευση 3) µέ την παραίτηση της Ελλάδας από την εθνική της κυριαρχία 4) µέ την απαγόρευση της αναδιάρθρωσης κατά το δοκούν του υπόλοιπου χρέους της. Επίσης µετατρέπει το ελληνικό χρέος προς ιδιώτες σε χρέος προς κράτη, καθιστώντας την διαπραγµατευτική θέση της Ελλάδας πολύ δυσµενέστερη.
Επιπλέον η δανειακή σύµβαση υποθηκεύει όλη την ελληνική δηµόσια περιουσία, ακόµη και τους πόρους που ενδέχεται µελλοντικά να προκύψουν (π.χ. υδρογονάνθρακες). και οδηγεί στον αφελληνισµό των τραπεζών υποθηκεύοντάς τες στους πιστωτές. Ούτε η ιδιωτική περιουσία ξεφεύγει αφού φορολογείται απηνώς χάριν συνειδητά ανέφικτων δηµοσιονοµικών στόχων. Την ίδια ακριβώς διαδικασία ακολουθούν οι τοκογλύφοι από γεννήσεως χρήµατος µά και οι κοτσαµπάσηδες για να πάρουν την ιδιοκτησία των αγροτών και να τους µετατρέψουν σε δουλοπάροικους.
Ταυτοχρόνως λοιπόν συνεχίζεται παράλληλα µέ τη σύµβαση µιά οικονοµική πολιτική που καθιστά αδύνατη την αποπληρωµή του χρέους, διαλύει τον ελληνικό κοινωνικό ιστό και απειλεί το δηµοκρατικό πολίτευµα και την ικανότητα της χώρας να υπερασπιστεί τα σύνορά της. Στο τέλος της ηµέρας υπάρχει ένα κράτος τυπικά ανεξάρτητο και κυρίαρχο αλλά που είναι στην πραγµατικότητα στο έλεος των δανειστών του. Αυτό αποκαλύπτεται πως ήταν κι ο πραγµατικός σκοπός του Μνηµονίου. Δεν ήταν λάθος, γιατί αν ήταν τέτοιο θα διορθωνόταν. Ήταν συνειδητή προσπάθεια εγκαθίδρυσης αποικιακής σχέσης µέ τη χώρα.
- Βλέπουµε τους ισχυρούς της ΕΕ πολύ αγριεµένους µαζί µας. Είναι αλήθεια η µπλόφα;
- Αυτό που θα έπρεπε να µάς ενδιαφέρει είναι η υπεράσπιση της αξιοπρέπειας και της ανεξαρτησίας της χώρας, γιατί στο τέλος, επειδή δώσαµε σήµα πως δεχόµαστε τα πάντα, θα οδηγηθούµε σε ρήξη και έξοδο από την ευρωζώνη, ευκολότερα απ’ ο,τι στην περίπτωση που θα υπερασπίζαµε σθεναρά τη δυνατότητα της χώρας να παραµείνει βιώσιµη, να θρέφει τον πληθυσµό της και να υπερασπίζεται τα σύνορά της. Το πρόγραµµα που ακολουθείται οδηγεί στα αντίθετα αποτελέσµατα και οδηγεί προς την καταστροφή του ελληνικού κράτους που δηµιουργήθηκε µέ την επανάσταση του 1821. Αυτό αποδεικνύεται από την εµπειρία 18 µηνών εφαρµογής του προγράµµατος και σας καλώ να θυµηθείτε τι µάς λέγανε και πως όλα διαψεύσθηκαν παταγωδώς. Δέστε επίσης τις εκτιµήσεις των µεγαλύτερων οικονοµολόγων παγκοσµίως και τις αναλύσεις των σοβαρότερων σχολιαστών της Ευρώπης και της Βόρειας Αµερικης στα ΜΜΕ που επισηµαίνουν το µή βιώσιµο του προγράµµατος. Ακόµη και µετά την υπογραφή της συµφωνίας της 26ης Οκτωβρίου, σύµβουλοι της γερµανικής κυβέρνησης υπογραµµίζουν ότι η συµφωνία δεν επαρκεί για τη λύση του ελληνικού προβλήµατος και δεν θα πετύχει. Για ποιόν λόγο δεσµευόµαστε ως χώρα µέ συµφωνία που δεν θα πετύχει;
- Ποιάν ρεαλιστική πολιτική διέξοδο βλέπεις, έστω και µέ κάλπες;
- Κάλπες πρέπει να στηθούν για λόγους δηµοκρατικής τάξης. Είναι φανερό ότι έχουµε φαινόµενο κατάλυσης της δηµοκρατίας. Δεν µπορεί µιά Βουλή που εξελέγη σε τελείως διαφορετικές συνθήκες να αποφασίζει κατά της χώρας και του λαού υπό καθεστώς ψυχολογικού πολέµου, οργανωµένου από το διεθνές σύστηµα και την εγχώρια κλεπτοκρατία. Αναλαµβάνοντας µάλιστα δεσµεύσεις που καθορίζουν για πάντα την τύχη του ελληνικού λαού και τον αφήνουν στο δίληµµα η να εξαφανιστεί η να επαναστατήσει. Πλησιάζουµε - αν δεν φτάσαµε ήδη - για τα καλά την κατάσταση που προβλέπει το άρθρο 120 του Συντάγµατος για την τήρησή του που επαφίεται στον πατριωτισµό των Ελλήνων.
Αυτό δεν σηµαίνει ότι αν γίνουν εκλογές θα δοθεί λύση. Χρειάζεται η κινητοποίηση του ελληνικού λαού, η συνειδητοποίηση του διακυβεύµατος και η εµφάνιση πολιτικών υποκειµένων που θα εκφράζουν τα ελληνικά συµφέροντα και όχι τους διεθνείς πιστωτές και τις ξένες δυνάµεις. Αλλιώς είµαστε χαµένοι. Δεν διαλέγουµε µεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης αλλά και τη Σκύλα και τη Χάρυβδη: και δούλοι και κατεστραµµένοι!
- Υπάρχει πρόταση της Αριστεράς επί του προκειµένου;
- Υπάρχουν προτάσεις, ανεπαρκείς και ατελείς. Πρέπει εποµένως να υπάρξουν πολύ καλύτερες επεξεργασίες για τα σύνθετα προβλήµατα της χώρας, που να περιλάβουν α) την ανάγκη για εσωτερική ανόρθωση, τη χρήση των τεράστιων γεωπολιτικών χαρτιών της χώρας υπέρ του ελληνικού λαού β) την πολιτική που θα καθιστούσε την Ελλάδα πρωταγωνιστή στον αγώνα για τη διατήρηση των δηµοκρατικών και κοινωνικών δικαιωµάτων που κέρδισαν οι ευρωπαϊκοί λαοί µετά τη νίκη κατά του Χίτλερ και την ριζική αναµόρφωση της ΕΕ γ) τη συγκρότηση εναλλακτικού σχεδίου για την περίπτωση διάλυσης της Ευρωζώνης η της εξόδου µας αν θελήσουµε να αποχωρήσουµε. Η απουσία όµως αυτών των προτάσεων η η αδυναµία τους δεν µπορεί να χρησιµοποιείται ως επιχείρηµα υπέρ της αυτοκτονίας του ελληνικού λαού.
- Τελικά έχει νόηµα η παραµονή µας σ’ αυτήν την Ευρώπη; Θα µπορούσε να ‘ναι λύση η επιστροφή στη δραχµή;
- Η Ελλάδα θα είναι πολύ πιο αποτελεσµατική στον αγώνα για τα δίκαιά της αν τον καταστήσει οργανικό τµήµα του αγώνα των ευρωπαϊκών λαών εναντίον του νέου ολοκληρωτισµού του Χρήµατος, µιάς Αυτοκρατορίας που επιτίθεται στους ευρωπαϊκούς λαούς µέ το όπλο του χρέους, όπως επιτίθεται στη Μέση Ανατολή µέ τα γεωπολιτικά όπλα. Αυτός δεν είναι ένας αγώνας που µπορεί να δοθεί σε εθνικά µόνο πλαίσια. Ούτε πρέπει να θεωρούµε δεδοµένη την Ευρώπη που ξέρουµε, αυτή έχει τελειώσει έτσι κι αλλιώς. Οι προοπτικές είναι τρεις: αποσύνθεση µέσα στο χάος προς όφελος της Αυτοκρατορίας, µετασχηµατισµός της ΕΕ σε ανοιχτή δικτατορία των αγορών, ριζικός µετασχηµατισµός της Ευρώπης σε δηµοκρατική, ανα-πτυξιακή, οικολογική κατεύθυνση. Εµας µάς συµφέρει το τρίτο σενάριο, έστω κι αν φαίνεται το πιο δύσκολο. Μπορεί να χρειαστεί τελικά να βγούµε από την ΕΕ, δεν έχουµε λόγο όµως να το αποφασίσουµε τώρα. Πάντως το πρόβληµα της νοµισµατικής πολιτικής δεν είναι, κάθε άλλο, όλο το ελληνικό πρόβληµα. Ακόµα όµως κι αν φύγουµε τελικά από την ΕΕ, αυτό πρέπει να το κάνουµε εν ονόµατι, όχι εναντίον της ευρωπαϊκής ιδέας. Στο κάτω κάτω η Ευρώπη είναι µία ελληνική εφεύρεση, από τον πόλεµο που κάναµε εναντίον µιάς αρχαίας αυτοκρατορίας, δεν µάς την έκανε κανείς δώρο. Για την Ελλάδα η ιστορία της, ο πολιτισµός της, είναι η ήπια ισχύς της και το στρατηγικό της βάθος.
- Δηµήτρη σ’ ευχαριστώ πολύ!
«ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ», 16-11-2011
1-12-2011