Τι είναι αυτά τα swaps τέλος πάντων;

(...)
Το πρόβλημα όμως είναι ότι αυτές οι έκτακτες καταστάσεις συνεχίζουν και είναι έκτακτες, διότι κανένας δεν θέλει να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα και να πάρει τις χασούρες που του αναλογούν.Την ευθύνη για μένα την έχουν ξεκάθαρα οι πολιτικές ηγεσίες, που έχουν αφήσει τις τράπεζες να κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς κανένας να τους βάλει χαλινάρι. Τώρα λοιπόν εκτός από το πρόβλημα με το κρατικό χρέος και τις μη βιώσιμες τράπεζες, έχουμε και προβλήματα μόχλευσης, που ένας θεός μόνο ξέρει πως θα ξεδιπλώσουν χωρίς να γραφούν οι χασούρες που αναλογούν.
(...)

Τι είναι αυτά τα swaps τέλος πάντων; 
 Του Γιώργου Καισάριου

Όταν η Fed ανοίγει ένα swap με την ΕΚΤ, ουσιαστικά γίνεται το εξής:
Η Fed πιστώνει την ΕΚΤ με 10 δισ. δολάρια και η ΕΚΤ πιστώνει την αντίστοιχη αξία σε μια προκαθορισμένη ιστοτομία σε ευρώ την FED. Η ΕΚΤ έχει υποχρέωση να επιστρέψει στη FED X δολάρια. Αυτό σημαίνει ότι η συναλλαγή έχει μηδενικό συναλλαγματικό ρίσκο για την FED.
Η συναλλαγή σε επίπεδο κεντρικών τραπεζών είναι ουδέτερη. Δεν χρεώνουν ο ένας τον άλλον τόκο και όταν ξεδιπλώσει (επιστραφούν τα λεφτά από την ΕΚΤ), δεν θα έχει χάσει
ούτε κερδίσει καμία από τις κεντρικές τράπεζες.
Αν δεν κάνω λάθος, είναι η τρίτη φορά που γίνονται αυτές οι συναλλαγές. Την πρώτη φορά η συνολική αξία των swaps (αν θυμάμαι καλά) είχε φτάσει τα 480 δισ. δολάρια. Οι αποδέκτες ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου Ευρωπαίοι.
Όπου και να είναι η ισοτιμία, όταν αποφασίσει η ΕΚΤ να επιστρέψει αυτά τα δολάρια στη FED, για την FED δεν έχει σημασία, διότι κάνει να λαμβάνει Χ δολάρια. Το αν η ΕΚΤ προμηθευτεί αυτά τα δολάρια σε μια διαφορετική ισοτιμία ώστε να γράψει χασούρα, αυτό είναι δική της υπόθεση.
Στην πραγματικότητα όμως ούτε η ΕΚΤ έχει ρίσκο, διότι δεν κάνει αυτό το swap για την ίδια, αλλά για το τραπεζικό σύστημα. Άρα το ρίσκο της ισοτιμίας το έχει ουσιαστικά η αγορά, ή καλύτερα, αυτοί που θα ζητήσουν αυτή τη χρηματοδότηση από την ΕΚΤ.
Τι τα κάνει αυτά τα δολάρια η αγορά; Η απάντηση είναι (ή μια από τις απαντήσεις) η εξής:
Όπως έχουμε πει οι ευρωπαϊκές τράπεζες είναι πολύ μοχλευμένες. Η μόχλευση αυτή έχει να κάνει με ένα είδος carry trade με σκοπό το positive carry. Αυτό σημαίνει ότι έχουν αγοράσει χρεόγραφα που αποδίδουν ταμειακές ροές Χ, με χρηματοδότηση που κοστίζει Χ-1. Αυτό το 1 που περισσεύει, αν κάνεις σωστά το trade, είναι το καθαρό κέρδος.
Για παράδειγμα, ας πούμε ότι η Deutsche Bank έχει αγοράσει 500 δισ. ευρώ σε στεγαστικά ομόλογα που πληρώνουν 6 τόκο ετησίως. Επειδή δεν έχει τα κεφάλαια αυτά, πάει και δανείζεται βραχυπρόθεσμα με 2%, όπου θα πρέπει να ανανεώνει αυτό το δανεισμό κάθε μήνα ας πούμε (θα μπορούσε να είναι κάθε εβδομάδα ή και κάθε μερικές μέρες).
Έτσι λοιπόν έχεις μια διαφορά επιτοκίου περίπου 4%, που θεωρητικά είναι καθαρό κέρδος. Βέβαια μέσα σε αυτό το 4% θα έχεις και παράγωγα και CDS και πολλά hedges και το τελικό κέρδος θα είναι μικρότερο, αλλά στην τελική ανάλυση, μπορείς να κάνεις μερικά δισ. σε κέρδος το χρόνο, αν μπορείς να παίξεις αυτό το trade σωστά.
Ξαφνικά όμως κάτι γίνεται και εξαφανίζονται οι Αμερικανοί από την αγορά και γενικά αυτοί που είναι πρόθυμοι να σε δανείσουν... ειδικά σε δολάρια. Ενθυμίστε ότι πριν μερικές μέρες έκανα αναφορά στο ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν σταματήσει να προσπαθήσουν να πουλήσουν 5 τρισ. ευρώ σε χρεόγραφα... διότι δεν βρίσκουν αγοραστές στις τιμές που θέλουν. Επίσης ενθυμήστε ότι πριν από αρκετό καιρό είχαμε πει ότι οι Αμερικανοί είχαν αποσυρθεί από τη διατραπεζική αγορά της Ευρώπης. Επίσης, διαβάζω τώρα και μερικές εβδομάδες ότι και Ασιατικές τράπεζες έχουν αποσυρθεί από την Ευρώπη και γενικά ότι υπάρχει διαφυγή κεφαλαίων από την Ευρώπη.
Όποτε πας στην κεντρική τράπεζα και παρακαλάς τον super Mario να πάει στη Fed να δώσει δολάρια, για να κάνει η ΕΚΤ τον market maker, διότι η αγορά ξαφνικά έχει παγώσει, ή δεν βρίσκεις δολάρια με κόστος που να σε συμφέρει, διότι το κόστος χρηματοδότησης σε δολάρια είναι στα υψηλότερα επίπεδα τριετίας.
Επί της ουσίας, η όλη διαδικασία έχει γίνει για να μετακυλήσουν μοχλευμένες θέσεις οι ευρωπαϊκές τράπεζες. Τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο. Όχι δεν θα δείτε αυτή τη ρευστότητα να μπει στην αγορά και δεν βοηθήσει την πραγματική οικονομία.
Μέχρι τώρα οι ευρωπαϊκές τράπεζες μπόρεσαν να ξεδιπλώσουν αυτά τα swaps σχετικά εύκολα και ενδεχομένως να έχουν κλείσει τις θέσεις και με κέρδος. Το ερώτημα που έχω εγώ είναι τι θα γίνει αν το δολάριο αντί να πέσει (όπως έχει κάνει μέχρι σήμερα μετά από αυτές τις συναλλαγές) ανέβει; Θέλω να δω τι λαγό θα βγάλει η ΕΚΤ από το καπέλο τότε.
Χοντρικά λοιπόν αυτό περίπου γίνεται με αυτά τα swaps και περίπου αυτοί είναι οι λόγοι για αυτές τις συναλλαγές.
Το αν είναι σωστές ή όχι αυτές ο συναλλαγές δεν το εξετάζω. Είναι συναλλαγές που γίνονται για να αντιμετωπιστούν έκτακτες καταστάσεις, που στο κάτω κάτω, για τον λόγο αυτό έχουμε τις κεντρικές τράπεζες. Το πρόβλημα όμως είναι ότι αυτές οι έκτακτες καταστάσεις συνεχίζουν και είναι έκτακτες, διότι κανένας δεν θέλει να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα και να πάρει τις χασούρες που του αναλογούν.
Την ευθύνη για μένα την έχουν ξεκάθαρα οι πολιτικές ηγεσίες, που έχουν αφήσει τις τράπεζες να κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς κανένας να τους βάλει χαλινάρι. Τώρα λοιπόν εκτός από το πρόβλημα με το κρατικό χρέος και τις μη βιώσιμες τράπεζες, έχουμε και προβλήματα μόχλευσης, που ένας θεός μόνο ξέρει πως θα ξεδιπλώσουν χωρίς να γραφούν οι χασούρες που αναλογούν.
Στο τέλος της ημέρας όμως, το εθιμικό δίκαιο της αγοράς θα επιβληθεί, διότι πέραν του ότι χρέη που δεν μπορούν να πληρωθούν δεν θα πληρωθούν, μοχλευμένες θέσεις που δεν μπορούν να μετακυληθούν, σε κάποια φάση, δεν θα μετακυληθούν.

2-12-2011