Μεταρρυθμίσεις άνευ σχεδίου ...

Η κυβερνητική κρίση περί το υπουργείο Παιδείας δεν είναι μεμονωμένη και προσωποπαγής· ήταν αναμενόμενη και δείχνει όχι μόνο τις δομικές αδυναμίες της παρούσας δικομματικής κυβέρνησης ειδικού σκοπού, αλλά και τις δυσχέρειες που έχει να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε κυβέρνηση συνεργασίας συγκροτηθεί μετά τις εκλογές.

Η κυβέρνηση Παπαδήμου είχε ένα συνομολογημένο σκοπό: να αναδιαρθρώσει το χρέος και να συνάψει τη νέα δανειακή σύμβαση. Παρεμπιπτόντως, να διατήρησει και τη στοιχειώδη συνέχεια κράτους. Η πολιτική της νομιμοποίηση εξαντλείται εκεί. Ουδείς εκ των συμμετεχόντων είναι διατεθειμένος να προσφέρει πολιτικό κεφάλαιο σε αυτό το ληξιπρόθεσμο σχήμα, πολύ περισσότερο που το κεφάλαιο αυτό έχει απομειωθεί επικίνδυνα, έως μηδενισμού, από την εφαρμογή επώδυνων περικοπών και την καλπάζουσα ύφεση.

Ελλειψη πολιτικής καύσιμης ύλης, ικανής να τροφοδοτήσει την αναγκαία ζωτικότητα της κυβέρνησης, αφενός. Χαμηλές ικανότητες και μειωμένο σθένος του πολιτικού προσωπικού, αφετέρου. Και κυρίως, έλλειψη εθνικού σχεδίου για ανάσχεση της κρίσης. Το μόνο σχέδιο που εφαρμόζεται, όσο και όπως εφαρμόζεται, είναι το σχέδιο της τρόικας: εσωτερική υποτίμηση και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, σύμφωνα με μια στερεοτυπική συνταγή αμφιλεγόμενης αποτελεσματικότητας. Αυτές τις στερεοτυπικές μεταρρυθμίσεις, και με δεδομένη την απουσία εθνικού σχεδίου, ο κάθε υπουργός τις αντιλαμβάνεται, τις ερμηνεύει, τις σχηματίζει και τις προωθεί σύμφωνα με το δικό του σχέδιο. Σχέδιο Ραγκούση, σχέδιο Λοβέρδου, σχέδιο Διαμαντοπούλου, σχέδιο Κατσέλη, σχέδιο Ρέππα, ακόμη και σχέδιο Πανάρετου κ.ο.κ. Κάθε προσωπικό σχέδιο καταρτιζόταν με μελέτη ελαχίστων μηνών και φιλοδοξούσε να μεταμορφώσει τη χώρα εντός αναλόγως ελαχίστων μηνών. Ολα τα επιμέρους σχέδια όμως αγνοούσαν τις πραγματικές δυνατότητες για ριζικές αλλαγές, και κυρίως το ραγδαία αφυδατωνόμενο τοπίο της διοίκησης και της κοινωνίας σε συνθήκες ύφεσης και πτώχευσης.

Ετσι, προέκυψε μια δέσμη μεταρρυθμίσεων, άλλες αναγκαίες, άλλες αδιάφορες, άλλες ανωφελείς, ασύνδετες μεταξύ τους, μη εντασσόμενες σε ενιαίο σχέδιο, οι οποίες κινδυνεύουν να μείνουν ανεφάρμοστες.

NIΚΟΣ ΞΥΔΑΚΗΣ

''ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ''

31-3-2012