Ελληνίδες που ξεπερνούν τα όρια και αγγίζουν την κορυφή!

ΟΡΕΣΤΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗΣ:

''TO KOΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΡΑΒΕΙ''

Κάνουν φιγούρες στα 14.000 πόδια, διανύουν τρέχοντας 300 χιλιόμετρα σε 16 ημέρες στα βουνά του Νεπάλ, ανακαλύπτουν υποθαλάσσιους κρατήρες, κατακτούν κορυφές με υψόμετρο άνω των 8.000: αν για τους περισσότερους αυτές δεν είναι τίποτε άλλο παρά σκηνές από κινηματογραφική ταινία δράσης, για ορισμένες Ελληνίδες είναι απλά κομμάτι της καθημερινότητάς τους.Κάποιες έχουν φτάσει στην κορυφή μέσα από τις αθλητικές τους επιδόσεις σε απαιτητικά και εξτρίμ αθλήματα, άλλες πάλι έχουν προσθέσει στο βιογραφικό τους πρωτιές στον επιστημονικό τους κλάδο. Ολες, όμως, τονίζουν πως για να ξεπεράσει κανείς τον εαυτό του και να κατακτήσει την κορυφή χρειάζεται πάνω από όλα «ψυχή», υπομονή και καλή ψυχολογία.Εξι Ελληνίδες, οι οποίες έχουν καταφέρει να ξεπεράσουν τα όρια, η καθεμία στον τομέα της, αφηγούνται στα «ΝΕΑ» τις περιπετειώδεις ιστορίες τους.

 

Αμαλία Ματθαίου

246 χλμ. σε 33 ώρεςκαι 34 λεπτά

Στα 12 της έτρεξε τον πρώτο της αγώνα στίβου. Μετά το 1997 ασχολήθηκε αποκλειστικά με το τρέξιμο βουνού και από το 2009 άρχισε να παίρνει μέρος σε αγώνες υπεραποστάσεων και στην άσφαλτο. Η Αμαλία Ματθαίου τον περασμένο Οκτώβριο κατέκτησε τον τίτλο της πρώτης Ελληνίδας η οποία τερμάτισε εμπρόθεσμα το Σπάρταθλον, καλύπτοντας τα 246 χλμ. της απόστασης Ακρόπολη - Σπάρτη σε 33 ώρες και 34 λεπτά! «Αν υπήρχε κάτι να με κάνει να ξεπεράσω τα όριά μου στον αθλητισμό ήταν το Σπάρταθλον», λέει η 43χρονη.

Οι δυσκολίες του αγώνα ήταν πολλές. «Μετά τις πρώτες 12 ώρες άρχισα να έχω στοματικές διαταραχές, έτρωγα κάπου - κάπου ελάχιστη βραστή πατάτα και λίγες φέτες μήλο, αλλά από ένα σημείο και μετά και μέχρι τον τερματισμό δεν μπορούσα να φάω και να πιω τίποτα. Θέλει ψυχή και καθαρό μυαλό για να μπορέσεις να κρατηθείς όρθιος». Ηδη, η καινούργια χρονιά ξεκίνησε με τρεις μεγάλους αγώνες για την Αμαλία Ματθαίου ενώ προετοιμάζεται και για τον αγώνα βουνού 164 χλμ. τον Αύγουστο, που διασχίζει τρεις χώρες - Γαλλία - Ιταλία - Ελβετία, κάνοντας το γύρο των Αλπεων. «Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, βέβαια, δεν παύει να υπάρχει και το φετινό Σπάρταθλον».

Παρασκευή Νομικού

Καταδύσεις στα ενεργά ηφαίστεια

Είναι μία από τις ελάχιστες - αν όχι η μοναδική - γυναίκες γεωλόγους στην Ελλάδα, οι οποίες ασχολούνται ενεργά με την ωκεανογραφία και κάνουν σημαντικές ανακαλύψεις στον βυθό. Η λέκτορας Γεωλογικής Ωκεανογραφίας, στο Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αθηνών, Παρασκευή Νομικού, από το 1998 έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από 60 ωκεανογραφικές αποστολές - μεταξύ αυτών στο Βόρειο Αιγαίο, νότια της Κρήτης, στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Νότια Ιταλία - κάνοντας το όνειρό της πραγματικότητα, εξερευνώντας το άγνωστο της θάλασσας. «Ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει μόνο τα χερσαία ηφαίστεια, χωρίς να είναι ιδιαίτερα γνωστό ότι γύρω από αυτά υπάρχουν, είτε σαν συνέχειά τους, είτε μεμονωμένα, υποθαλάσσια ηφαίστεια ενεργά ή όχι. Είχα την τύχη να καταδυθώ στα περισσότερα ηφαίστεια με το βαθυσκάφος "Θέτις" του ΕΛΚΕΘΕ, όπως το υποθαλάσσιο ηφαίστειο του Κολούμπου (ΒΑ της Σαντορίνης) στα 500 μέτρα βάθος. Στις πρώτες μου καταδύσεις το 2000 στην περιοχή γύρω από την Νίσυρο ανακάλυψα υποθαλάσσιους κρατήρες ΒΔ της νησίδας Στρογγύλης σε βάθος 190 μέτρων, που ήταν άγνωστοι μέχρι τότε. Στη συνέχεια το 2006 σε κατάδυση στη βόρεια πλευρά της Νέας Καμένης, στην Καλντέρα της Σαντορίνης, διαπίστωσα ότι οι λάβες των ηφαιστειακών εκρήξεων του 1925 συνεχίζονται και στον υποθαλάσσιο χώρο, όχι μόνο στη επιφάνεια του νησιού όπως ήταν μέχρι τότε γνωστό».

Κόννυ Χρονοπούλου

«Χορεύοντας» στα 14.000 πόδια

Πέφτει από το αεροπλάνο και αρχίζει τις... στροφές στα 14.000 πόδια, προκειμένου να κάνει σωστά μαζί με τα άλλα μέλη της ομάδας, τους σχηματισμούς στον αέρα. Είναι η μοναδική Ελληνίδα μέλος αγωνιστικής ομάδας ελεύθερης πτώσης. Από το 2007, μάλιστα, η 28χρονη, σήμερα, Κόννυ Χρονοπούλου μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της ελληνικής ομάδας Βlue Rebels παίρνουν μέρος σε ευρωπαϊκούς και παγκόσμιους διαγωνισμούς και μάλιστα το 2011 κατέκτησαν την 2η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ελεύθερης Πτώσης και τη 2η και 5η θέση στο Παγκόσμιο.

«Η ελεύθερη πτώση μπήκε στη ζωή μου το 2003, όταν ήμουν 20 ετών. Διαπίστωσα ότι ήταν ένα άθλημα αλλά κι ένας τρόπος ζωής που μου ταίριαζε. Ετσι, τα τελευταία έξι χρόνια ασχολούμαι με το αγωνιστικό κομμάτι, καταλαμβάνοντας υψηλές θέσεις σε διεθνείς διαγωνισμούς και μάλιστα τα τελευταία δύο χρόνια ανεβαίνουμε στο βάθρο σε ένα άθλημα που στην Ελλάδα το φοβούνται», δηλώνει η Κόννυ. Τονίζει δε πως η οικογένειά της ήταν διστακτική στην αρχή, «ωστόσο πλέον έχουν πεισθεί ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να φοβούνται. Κι εγώ αλλά και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας σε κάθε άλμα, πέφτουμε σα να είναι η πρώτη φορά, γιατί η ελεύθερη πτώση δε συγχωρεί την υπερεκτίμηση των δυνάμεων. Οταν είσαι προετοιμασμένος σωστά και τηρείς τους χρόνους ασφαλείας, ο μόνος απρόβλεπτος παράγοντας είναι ο καιρός».

Τασία Ηλιοπούλου

Η πρώτη Ελληνίδα στις ψηλότερες κορυφές

Πάτησε σε κορυφή με υψόμετρο άνω των 8.000 κι έτσι είναι η πρώτη Ελληνίδα και η μοναδική, η οποία έχει κατακτήσει «οχτάρα». Η Τασία Ηλιοπούλου το 2009 έφτασε στην πέμπτη υψηλότερη κορυφή του κόσμου, το Τσο - Ογιού, με υψόμετρο 8.201, στο κεντρικό τμήμα της οροσειράς των Ιμαλαΐων, στα σύνορα Νεπάλ και Θιβέτ. Και δεν είναι η πρώτη φορά που στο ορειβατικό βιογραφικό της έχει προσθέσει πρωτιές: Το 2001 ήταν μία από τις δύο Ελληνίδες που έσπασαν το φράγμα των 7.000μ., κατακτώντας την ψηλότερη κορυφή των Ανδεων, την Ακονγκάουα.

Σαράντα πέντε μέρες διήρκεσε η αποστολή στα Ιμαλάια. «Οι συνθήκες ήταν εξαιρετικά δύσκολες: πολικές θερμοκρασίες, βόρειοι ψυχροί άνεμοι, για να πιούμε νερό έπρεπε να το ζεσταίνουμε έως και μισή ώρα. Για όλα αυτά ήμουν προετοιμασμένη. Δε θα μπορούσε εξάλλου ο οργανισμός να αντεπεξέλθει αν δεν είχε συνηθίσει σε παρόμοιες συνθήκες», λέει η ορειβάτρια, η οποία από το 1993 έχει ξεκινήσει τις αποστολές με τον Αθηναϊκό Ορειβατικό Σύλλογο σε βουνά του εξωτερικού, μεταξύ των οποίων το Κιλιμάντζαρο και το Ελμπρους, κορυφή του Καυκάσου. Μόλις τέσσερις μήνες μετά την κατάκτηση του Τσο - Ογιού, επιχείρησε να ανέβει στο Εβερεστ, μία αποστολή που θα διαρκούσε δυόμισι μήνες. «Ωστόσο, ο οργανισμός μου ήταν εξουθενωμένος και έφτασα έως τα 6.100 μέτρα».

Αλκηστις Μπονάνου

Μελετώντας τους γαλαξίες και τα αστέρια

Από μικρή γοητευόταν από τον ουρανό, τα αστέρια, τους γαλαξίες. Οταν έφτασε στην ηλικία των 18, κατάλαβε πως το όνειρο για κάθε παιδί η ίδια θα το έκανε πραγματικότητα: να σπουδάσει και να ασχοληθεί ενεργά με την αστρονομία.

Η έρευνα που κάνει η δρ. Αλκηστις Μπονάνου εστιάζει στην ακριβή μέτρηση των αποστάσεων κοντινών γαλαξιών και στην κατανόηση της εξέλιξης των αστέρων μεγάλης μάζας - ακόμη και 150 φορές τη μάζα του Ηλιου.

Μάλιστα, η ίδια έκανε και δύο πολύ ακριβείς μετρήσεις: Αυτή της απόσταση μέχρι τον Γαλαξία του Τριγώνου - απέχει 3.142.640 έτη φωτός, ενώ μέχρι τότε η αποδεκτή απόσταση ήταν μικρότερη. «Η δεύτερη ακριβής μέτρηση ήταν αυτή της μάζας δύο γιγάντων αστεριών στον γαλαξία μας: 82 και 83 φορές τη μάζα του Ηλιου. Και μέχρι τώρα οι μεταγενέστερες μελέτες επιβεβαιώνουν τα ευρήματά μας. Η μέτρηση αυτή είναι σημαντική γιατί οι πληροφορίες που έχουμε γι' αυτά είναι ελάχιστες και πλέον έχουμε ένα βασικό στοιχείο της "ταυτότητάς" τους», εξηγεί η ερευνήτρια στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών. Οσο για την ακριβή μέτρηση της απόστασης του γαλαξία του Τριγώνου, αυτό είναι πολύ χρήσιμο για τους επιστήμονες οι οποίοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν το στοιχείο αυτό για να μελετήσουν την ηλικία ή τη διαστολή του Σύμπαντος».

Ναταλία Παπουνίδου

Ετρεχε 16 ημέρες και ήρθε πρώτη

Είναι η πρώτη και μοναδική Ελληνίδα, η οποία πήρε μέρος το 2011 στο διεθνή υπερμαραθώνιο ορεινού τρεξίματος (trail running) 300 χιλιομέτρων στο Νεπάλ. Επειτα από τρέξιμο 16 ημερών η Ελληνίδα από τον Καύκασο, Ναταλία Παπουνίδου, τερμάτισε πρώτη από τις ευρωπαίες αθλήτριες και τρίτη συνολικά στις γυναίκες. «Πάντα το βουνό ήταν κομμάτι στη ζωή μου. Γι' αυτό κι όταν ήρθα στην Ελλάδα κι άκουσα για αγώνες τρεξίματος στο βουνό, αποφάσισα να πάω», εξηγεί η 46χρονη αθλήτρια.

Το 2010 η πρωτιά στον αγώνα ορεινού τρεξίματος Olympus Marathon τής έδωσε το εισιτήριο για τον υπερμαραθώνιο στο Νεπάλ. «Ονειρευόμουν έναν τέτοιο αγώνα κι επειδή ήθελα να είμαι έτοιμη για τις δύσκολες συνθήκες που θα συναντούσα έκανα προπόνηση ένα χρόνο: ποδήλατο, ορειβασία, τρέξιμο. Τις συνθήκες που ζήσαμε και οι 53 αθλητές δεν τις είχαμε ξανασυναντήσει. Για πέντε μέρες τρέχαμε σε περιοχές με υψόμετρο άνω των 5.000. Είχα συχνούς πονοκεφάλους, ζαλάδες και όρεξη μηδέν. Κάθε μέρα έβλεπα συναθλητές μου να εγκαταλείπουν τον αγώνα. Εγώ όμως τα κατάφερα γιατί είχα θέληση», λέει και θυμάται πως καθημερινά κάλυπτε ανάλογα με τις συνθήκες από 14 έως και 28 χιλιόμετρα.

 Ρεπορτάζ:

Εύη Σαλτού

28-4-2012

''ΝΕΑ''