Ναυπηγική υπερδύναμη έφτιαξε η Τουρκία ...
Milgem's new Corvet - Made in Turkey
( ... η Desan «χτυπάει» και έργο-μαμούθ των τουρκικών ενόπλων δυνάμενων αξίας 1 δισ. δολ. ...)
Δύο εκ των γνωστότερων τουρκικών ναυπηγικών επιχειρήσεων συγχωνεύονται στην μεγαλύτερη ναυπηγοεπισκευαστική μονάδα της Ανατολικής Μεσογείου την ώρα που στην Ελλάδα ο αλλεπάλληλες συσκέψεις και αποφάσεις για την διαχείριση της κρίσης στην Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη (ΝΕΖ Πειραιώς-Περάματος) αδυνατούν να βγάλουν τον κλάδο από το αδιέξοδο και οι μεγάλες ναυπηγικές επιχειρήσεις της χώρας κλυδωνίζονται. Η πάλαι ποτέ κραταιά ελληνική ναυπηγική βιομηχανία έχει πλέον να αντιμετωπίσει τον ισχυρό τουρκικό ανταγωνισμό μερικές δεκάδες ναυτικά μίλια από την έδρα της.
Η κρίση στη ναυτιλία αλλά και ο ανταγωνισμός από την Ασία έχουν χτυπήσει και την
Η κρίση στη ναυτιλία αλλά και ο ανταγωνισμός από την Ασία έχουν χτυπήσει και την
πόρτα της Τουρκίας αλλά σε αντίθεση με την Ελλάδα οι εξελίξεις για την αντιμετώπισή της εκεί είναι ραγδαίες. Έτσι τα Desan Shipyard και Yardgem Docks στην Τούζλα αποφάσισαν τον συνασπισμό τους στην νέα εταιρεία με την ονομασία Desan Yardgem United Shipyards. Ο επιχειρηματικός όμιλος Kaptanoglu Holding απέκτησε την Desan Shipyard το 2006, επένδυσε άμεσα 26 εκατ. δολ., 15 εκατ. εκ των οποίων πήγαν σε νέες υποδομές. Η Yardgem ανήκει στην Yardimci Shipping, συμφερόντων της οικογενείας Ocal και ιδρύθηκε το 2004.
Η νέα επιχείρηση θα διαθέτει 4 πλωτές δεξαμενές και 6 ναυπηγικές γιάρδες ανά την χώρα. Παράλληλα θα προσφέρονται πλέον και ακόμα χαμηλότερες τιμές δημιουργώντας ασφυκτικές πιέσεις για τις ελληνικές ανταγωνίστριες. Οι διοικήσεις των τουρκικών ναυπηγείων κάνουν λόγο για αυξανόμενη ζήτηση για επισκευές μεσοπρόθεσμα και η Desan «χτυπάει» και έργο-μαμούθ των τουρκικών ενόπλων δυνάμενων αξίας 1 δισ. δολ.
Υπενθυμίζεται πως το Δεκέμβριο όταν η ΕΕ αποφάσισε να παρατείνει το καθεστώς επιδοτήσεων στα ευρωπαϊκά ναυπηγεία και ενώ Ελευσίνα και Θεσσαλονίκη επιχειρούν να μπουν στο χάρτη των διεθνών ναυπηγο-επισκευαστικών εργασιών, η Άγκυρα κατάργησε τους φόρους για όλους όσους αποφασίζουν να χτίσουν πλοία στις γιάρδες της.
Η απόφαση της Τουρκίας μάλιστα ανακοινώθηκε λιγότερο από ένα 24ωρο μετά από την απόφαση της ΕΕ να εγκρίνει τους νέους αναθεωρημένους κανόνες για την αξιολόγηση των κρατικών ενισχύσεων στη ναυπηγική βιομηχανία της. Οι κανόνες αυτοί θα ισχύουν έως τα τέλη του 2012 και ουσιαστικά επιτρέπουν την έως και κατά 10% επιδότηση του κόστους πλοίων τα οποία θα χρησιμοποιούν νέες τεχνολογίες και θα φέρνουν καινοτόμα δεδομένα.
Η ναυπηγική και η ναυτιλιακή βιομηχανία της Τουρκίας αποδεικνύεται ολοένα και πιο ανταγωνιστική και δεν είναι λίγοι οι Έλληνες πλοιοκτήτες που αδυνατώντας να εξασφαλίσουν έγκαιρες (βλέπε απεργίες) και ολοκληρωμένες υπηρεσίες στην Ελλάδα προσφεύγουν στις υπηρεσίες τουρκικών ναυπηγοεπισκευαστικών μονάδων. Σημειώνεται ότι ήδη η γειτονική χώρα αποτελεί μεγάλη δύναμη στις διαλύσεις πλοίων ενώ έχει σημαντικό μερίδιο μεταξύ των ναυπηγείων της Ευρώπης και στην ναυπήγηση ποντοπόρων πλοίων.
Οι τιμές που χρεώνουν τα μεγάλα ξένα ναυπηγεία σε Ασία αλλά και αλλού έχουν υποχωρήσει σε ιστορικά χαμηλά. Ο πόλεμος τιμών που λαμβάνει χώρα μεταξύ των μεγάλων ναυπηγικών δυνάμεων, δηλαδή της Κίνας, της Νοτίου Κορέας και της Ιαπωνίας, προκειμένου να προσελκύσουν δουλειές, έχει οδηγήσει τις τιμές για τα νεότευκτα πλοία σε χαμηλά 10 ετών συμπαρασύροντας χαμηλότερα και πολλά από τα τιμολόγια για επισκευές και μετατροπές, το βασικό δηλαδή αντικείμενο εργασίας των ελληνικών επιχειρήσεων του κλάδου.
Οι ναυλομεσιτικοί οίκοι που καταγράφουν τις τιμές δεν προλαβαίνουν κάθε εβδομάδα να τις διορθώνουν με χαμηλότερες. Την ίδια ώρα τα τουρκικά ναυπηγεία λειτουργούν με υποδιπλάσιο κόστος από τα ελληνικά, φέρνοντας τον ανταγωνισμό «στην πόρτα μας».
Είναι χαρακτηριστικό πως στην Ελλάδα το κόστος εργασίας ανέρχεται στα 4 με 5 ευρώ ανά κιλό δουλεμένης λαμαρίνας, τη στιγμή που στην Τουρκία δουλεύουν με μόλις 2 δολάρια ανά κιλό. Και παρά το γεγονός ότι ακόμα και σε αυτά τα επίπεδα εξακολουθεί να υπάρχει κάποια ζήτηση για ελληνικά χέρια εξαιτίας της υψηλής τεχνογνωσίας και ποιοτικής δουλειάς που μπορούν να κάνουν, οι απεργίες που τα συνδικάτα αποφασίζουν καθιστούν αβέβαιους τους χρόνους ολοκλήρωσης των εργασιών.
Η νέα επιχείρηση θα διαθέτει 4 πλωτές δεξαμενές και 6 ναυπηγικές γιάρδες ανά την χώρα. Παράλληλα θα προσφέρονται πλέον και ακόμα χαμηλότερες τιμές δημιουργώντας ασφυκτικές πιέσεις για τις ελληνικές ανταγωνίστριες. Οι διοικήσεις των τουρκικών ναυπηγείων κάνουν λόγο για αυξανόμενη ζήτηση για επισκευές μεσοπρόθεσμα και η Desan «χτυπάει» και έργο-μαμούθ των τουρκικών ενόπλων δυνάμενων αξίας 1 δισ. δολ.
Υπενθυμίζεται πως το Δεκέμβριο όταν η ΕΕ αποφάσισε να παρατείνει το καθεστώς επιδοτήσεων στα ευρωπαϊκά ναυπηγεία και ενώ Ελευσίνα και Θεσσαλονίκη επιχειρούν να μπουν στο χάρτη των διεθνών ναυπηγο-επισκευαστικών εργασιών, η Άγκυρα κατάργησε τους φόρους για όλους όσους αποφασίζουν να χτίσουν πλοία στις γιάρδες της.
Η απόφαση της Τουρκίας μάλιστα ανακοινώθηκε λιγότερο από ένα 24ωρο μετά από την απόφαση της ΕΕ να εγκρίνει τους νέους αναθεωρημένους κανόνες για την αξιολόγηση των κρατικών ενισχύσεων στη ναυπηγική βιομηχανία της. Οι κανόνες αυτοί θα ισχύουν έως τα τέλη του 2012 και ουσιαστικά επιτρέπουν την έως και κατά 10% επιδότηση του κόστους πλοίων τα οποία θα χρησιμοποιούν νέες τεχνολογίες και θα φέρνουν καινοτόμα δεδομένα.
Η ναυπηγική και η ναυτιλιακή βιομηχανία της Τουρκίας αποδεικνύεται ολοένα και πιο ανταγωνιστική και δεν είναι λίγοι οι Έλληνες πλοιοκτήτες που αδυνατώντας να εξασφαλίσουν έγκαιρες (βλέπε απεργίες) και ολοκληρωμένες υπηρεσίες στην Ελλάδα προσφεύγουν στις υπηρεσίες τουρκικών ναυπηγοεπισκευαστικών μονάδων. Σημειώνεται ότι ήδη η γειτονική χώρα αποτελεί μεγάλη δύναμη στις διαλύσεις πλοίων ενώ έχει σημαντικό μερίδιο μεταξύ των ναυπηγείων της Ευρώπης και στην ναυπήγηση ποντοπόρων πλοίων.
Οι τιμές που χρεώνουν τα μεγάλα ξένα ναυπηγεία σε Ασία αλλά και αλλού έχουν υποχωρήσει σε ιστορικά χαμηλά. Ο πόλεμος τιμών που λαμβάνει χώρα μεταξύ των μεγάλων ναυπηγικών δυνάμεων, δηλαδή της Κίνας, της Νοτίου Κορέας και της Ιαπωνίας, προκειμένου να προσελκύσουν δουλειές, έχει οδηγήσει τις τιμές για τα νεότευκτα πλοία σε χαμηλά 10 ετών συμπαρασύροντας χαμηλότερα και πολλά από τα τιμολόγια για επισκευές και μετατροπές, το βασικό δηλαδή αντικείμενο εργασίας των ελληνικών επιχειρήσεων του κλάδου.
Οι ναυλομεσιτικοί οίκοι που καταγράφουν τις τιμές δεν προλαβαίνουν κάθε εβδομάδα να τις διορθώνουν με χαμηλότερες. Την ίδια ώρα τα τουρκικά ναυπηγεία λειτουργούν με υποδιπλάσιο κόστος από τα ελληνικά, φέρνοντας τον ανταγωνισμό «στην πόρτα μας».
Είναι χαρακτηριστικό πως στην Ελλάδα το κόστος εργασίας ανέρχεται στα 4 με 5 ευρώ ανά κιλό δουλεμένης λαμαρίνας, τη στιγμή που στην Τουρκία δουλεύουν με μόλις 2 δολάρια ανά κιλό. Και παρά το γεγονός ότι ακόμα και σε αυτά τα επίπεδα εξακολουθεί να υπάρχει κάποια ζήτηση για ελληνικά χέρια εξαιτίας της υψηλής τεχνογνωσίας και ποιοτικής δουλειάς που μπορούν να κάνουν, οι απεργίες που τα συνδικάτα αποφασίζουν καθιστούν αβέβαιους τους χρόνους ολοκλήρωσης των εργασιών.
Του Ηλία Γ. Μπέλλου
''Capital''
23-2-2012