Ζούμε το δράμα της κατάρρευσης του Ευρωπαϊκού πνεύματος ...
Το δράμα το οποίο ζούμε, αυτή τη στιγμή, είναι ένα δράμα κατάρρευσης του Ευρωπαϊκού πνεύματος των λαών και της διαφωτιστικής γενικής θέλησης όπως την διακύρηξε ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ, και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι διαφωτιστές" o Καθηγητής Φιλοσοφίας – συγγραφέας Στέφανος Ροζάνης, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη με αφορμή τα κρίσιμα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών, αλλά και της κοινωνικοπολιτικοοικονομικής κατάστασης στην Ευρώπη, συμμετέχοντας στον δημόσιο διάλογο του tvxs.
Πιστεύω, ότι η πραγματική παρακμή του Ευρωπαϊκού χώρου, τίθεται σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, προ των οφθαλμών μας.
Τα Ευρωπαϊκά έθνη, γνωρίζονται πια μεταξύ τους, ως οφειλέτες και δανειστές, ως πελάτες και εργοδότες, ξεχνώντας πλήρως ,ότι η παράδοση αυτής ηπείρου, υπήρξε πάντα, το πνεύμα του λαού και η συμπληρωματικότητα ανάμεσα στις κουλτούρες μεταξύ των εθνών.
Εκείνο το οποίο έχει μεγάλη σημασία για μένα, είναι ότι για άλλη μια φορά, στην παρακμή αυτή της Ευρώπης, επικρατεί, ο γερμανικός ηγεμονισμός.
Ένας ηγεμονισμός, που ποτέ δεν δέχτηκε το διαφωτιστικό πνεύμα το οποίο η Ευρώπη διέδωσε στον κόσμο, σύμφωνα με τις αρχές και τις αξίες της Ελληνικής κουλτούρας μέσω της Αναγέννησης, και επιχειρεί ο ηγεμονισμός αυτός, για άλλη μια φορά, να διαλύσει και να καταρρακώσει κάθε υπόλειμμα κοσμοπολιτισμού, κάθε υπόλειμμα κουλτούρας, κάθε αξιακή κλίμακα, που διέπει την Ευρωπαϊκή οικογένεια.
Αυτό, για μένα, είναι πολύ σημαντικό. Πολύ πιο σημαντικό από τα όσα τραγικά διαδραματίζονται στην Ελλάδα. Πολύ πιο σημαντικό, ακόμη και απ’ όσες τιμωρίες με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο προσπαθούν να επιβληθούν σε μία χώρα, η οποία, δεν είναι μια χώρα της Ευρώπης, αλλά είναι η καρδιά της Ευρώπης! Είναι η ίδια η Ευρώπη.
Υπό αυτή, λοιπόν την έννοια, οι καινούργιοι ηγεμόνες:
Υπό αυτή, λοιπόν την έννοια, οι καινούργιοι ηγεμόνες:
- Θέλουν, δημοκρατίες χωρίς λαούς
- Θέλουν, έθνη χωρίς εθνότητες. Όχι με την έννοια του εθνικισμού –για όνομα του Θεού!- αλλά με την αυθεντική έννοια της εθνότητας.
Και πάλι, τονίζω, ότι:
Το δράμα το οποίο ζούμε, αυτή τη στιγμή, είναι ένα δράμα κατάρρευσης του Ευρωπαϊκού πνεύματος των λαών και της διαφωτιστικής γενικής θέλησης όπως την διακύρηξε ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ, και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι διαφωτιστές.
Κρ. Π.: Ο Ελληνικός λαός, που μοιάζει να είναι και πιο μπροστά από τις ηγεσίες του κάθε κόμματος, τί προσπαθεί να πει, μέσω της ψήφου του, σήμερα;
Το γεγονός είναι, ότι οι ελληνική κοινωνία φέρει ένα μεγάλο φορτίο παρακμής το ίδιο ακριβώς όπως και οι κοινωνίες των άλλων Ευρωπαϊκών εθνών.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα της παρακμής, εμφιλοχωρεί ο φόβος, εμφιλοχωρεί το συμφέρον, εμφιλοχωρούν τα παιχνίδια εκείνων, οι οποίοι μπορούν ή νομίζουν ότι μπορούν, να στρέψουν την ιστορία, προς τα πίσω.
Κρ. Π.: Και τι θα ‘πρεπε να κάνει η Ευρώπη και η Ελλάδα, απέναντι σε αυτή την παρακμή; Πού χρειάζεται να δώσει βάρος σε αυτή την κρίση – αλλαγή; Γιατί η κρίση, είναι αλλαγή… όπως θα το γνωρίζετε, πολύ καλύτερα εσείς.
Ναι. Το ξέρω. Αλλά, πραγματικά πιστεύω, ότι το πρόβλημα, βρίσκεται στο πεδίο των αξιών, οι οποίες καταρρακώθηκαν μέσα στην Ευρώπη, οι οποίες αφανίστηκαν, άρα, ο οποιοσδήποτε άλλος τρόπος, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένας χαλκευμένος, τεχνοκρατικός, τεχνικός ή οικονομικός πα-ρα-λο-γι-σμός!
Κρ. Π.: Και αυτές τις αξίες, τις οποίες θα ‘πρεπε να φέρουμε κατά τη γνώμη σας στο προσκήνιο και πάλι, ποιές είναι;
Αυτές οι αξίες, είναι καταγεγραμμένες μέσα στην Ευρωπαϊκή Ιστορία:
Κρ. Π.: Και τι θα ‘πρεπε να κάνει η Ευρώπη και η Ελλάδα, απέναντι σε αυτή την παρακμή; Πού χρειάζεται να δώσει βάρος σε αυτή την κρίση – αλλαγή; Γιατί η κρίση, είναι αλλαγή… όπως θα το γνωρίζετε, πολύ καλύτερα εσείς.
Ναι. Το ξέρω. Αλλά, πραγματικά πιστεύω, ότι το πρόβλημα, βρίσκεται στο πεδίο των αξιών, οι οποίες καταρρακώθηκαν μέσα στην Ευρώπη, οι οποίες αφανίστηκαν, άρα, ο οποιοσδήποτε άλλος τρόπος, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένας χαλκευμένος, τεχνοκρατικός, τεχνικός ή οικονομικός πα-ρα-λο-γι-σμός!
Κρ. Π.: Και αυτές τις αξίες, τις οποίες θα ‘πρεπε να φέρουμε κατά τη γνώμη σας στο προσκήνιο και πάλι, ποιές είναι;
Αυτές οι αξίες, είναι καταγεγραμμένες μέσα στην Ευρωπαϊκή Ιστορία:
- Πρώτον είναι η αξιοπρέπεια του πολίτη, του citoyen όπως λέγανε οι Γάλλοι.
- Δεύτερον, είναι η επαναφορά του πνεύματος του λαού, αυτού που ο Γερμανικός ιδεαλισμός ονόμασε volksgeist.
- Και τρίτον, είναι η επαναφορά των πολιτευμάτων, όχι σε μια κενή δημοκρατία, αλλά σε μια δημοκρατία με πολίτες ενεργούς.
Αυτές οι τρεις αξίες, αρκούν, για να αποτρέψουν όλον αυτόν τον παραλογισμό της λογικής, τον οποίον ευαγγελίζεται ο γερμανικός ηγεμονισμός.
Χωρίς αυτές, δεν μπορεί, παρά να επικρατήσει –πάλι το τονίζω- ο παραλογισμός της λογικής της αφηρημένης τεχνικής και του ηγεμονισμού.
Κρ.Π.: Οπότε το αποτέλεσμα εάν δεν στραφούμε σε αυτές τις αξίες ποια θα είναι πιστεύετε;
Εάν δεν συμβούν αυτά, πιστεύω, ότι –δυστυχέστατα. θα έχουμε αυτό που ο Νίτσε ονόμαζε "Νύχτα, που γίνεται όλο και περισσότερο νύχτα», με ότι αυτό, μπορεί να σημαίνει.
Κρ.Π.: Οπότε το αποτέλεσμα εάν δεν στραφούμε σε αυτές τις αξίες ποια θα είναι πιστεύετε;
Εάν δεν συμβούν αυτά, πιστεύω, ότι –δυστυχέστατα. θα έχουμε αυτό που ο Νίτσε ονόμαζε "Νύχτα, που γίνεται όλο και περισσότερο νύχτα», με ότι αυτό, μπορεί να σημαίνει.
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ TO
17-6-2012