Ονειρα γλυκά, επίγεια, ψηφιακά... και ανούσια

Κάποτε τα τηλεοπτικά μας όνειρα ήταν αναλογικά, αρχικά ασπρόμαυρα και ύστερα έγχρωμα, όμως από χθες είναι επίγεια, ψηφιακά και με καλύτερης ποιότητας εικόνα και ήχο. (Το ίδιο ίσως ισχύει και για τους τηλεοπτικούς εφιάλτες μας.)

Οποιος πρόλαβε, όποιος εγκαίρως προμηθεύτηκε αποκωδικοποιητή, το νέο σήμα πήρε. Αν και η εγκατάσταση του MPΕG–4 είναι σχετικά απλή, χιλιάδες σαστισμένες μοναχικές γριούλες τηλεφωνούν εναγωνίως τις τελευταίες μέρες στα εγγόνια ή στα ανίψια τους ζητώντας οδηγίες εγκατάστασης ή καταφεύγουν στον ηλεκτρολόγο της γειτονιάς τους για να μη βρεθούν επί αναλογικού ξύλου κρεμάμενες στην ψηφιακή εποχή.

Kάποιοι προβλέπουν ότι, επιτέλους, η αγορά θα κινηθεί, θα σαλέψει λιγάκι, η ζήτηση θα τονωθεί, αφού πολλοί δεν θα αγοράσουν αποκωδικοποιητή, αλλά καινούργια συσκευή… ας πάει και το παλιάμπελο, θα πουν.

Πόσο γρήγορα παλιώνει η καταναλώσιμη τεχνολογία, πόσο παλιό παραμένει το περιεχόμενο της τηλεοπτικής ψυχαγωγίας και ενημέρωσης! Εξι νέα τουρκικά σίριαλ την ημέρα και καμιά εικοσαριά παλιές ελληνικές σειρές σε επανάληψη αποτελούν σήμερα τον κύριο κορμό της ψυχαγωγίας στα μεγάλα κανάλια. Το κόστος των περίπου 30 ευρώ για την αγορά ενός αποκωδικοποιητή δεν είναι αμελητέο, όμως δεν είναι και δυσβάσταχτο, τουλάχιστον για τους περισσότερους. Δυσβάσταχτη γίνεται η ζωή χωρίς τηλεόραση, ιδίως για τους ανθρώπους που εξαιτίας της φτώχειας, της ηλικίας ή της ανημπόριας μένουν πολλές ώρες κλεισμένοι στο σπίτι. Πέρασε η εποχή της γειτονιάς, όταν τα παιδιά έπαιζαν στον δρόμο ενώ τα καλοκαίρια, όταν νύχτωνε, άνθρωποι και καρέκλες έβγαιναν στο πεζοδρόμιο. Σήμερα, πολλοί ζουν κλειδαμπαρωμένοι και συχνά οι πιο φτωχοί ξοδεύουν από το υστέρημά τους για να αποκτήσουν μια σούπερ ντούπερ τηλεόραση, ένα καλό στερεοφωνικό, ένα «έξυπνο» κινητό τηλέφωνο. Μπορεί κανείς να αντικρίσει μια πανάκριβη επιβλητική τηλεόραση σε ένα δυαράκι, αλλά και μια ασπρόμαυρη τηλεόραση–μπόγο καταχωνιασμένη σε κάποιο βοηθητικό δωμάτιο σε κάποιο μέγαρο. Η δεύτερη περίπτωση είναι σπάνια, όμως υπαρκτή και δεν οφείλεται σε αδυναμία αγοράς αλλά σε εκκεντρικότητα ή στην επικράτηση πιο εκλεπτυσμένων (και δυνάμενων να ικανοποιηθούν) γούστων.

Πόσο μεγάλη είναι η οθόνη μας; Πόσους δέκτες και πόσα κινητά έχουμε στο σπίτι μας; Kάθε πότε αλλάζουμε ή αναβαθμίζουμε τον υπολογιστή μας; Ισως οι απαντήσεις να δίνουν ένα μέτρο όχι του πλούτου, αλλά της στέρησης των ουσιωδών της ζωής.

Από εδώ κι εμπρός, λοιπόν, όνειρα γλυκά, αποκωδικοποιημένα, επίγεια, ψηφιακά και ανούσια.

 Tης Mαριαννας Tζιαντζη

πηγή

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_21/07/2012_489649

(Η εικονογράφηση του κειμένου της αναρτήσεως- με εικόνες από το ''World Wide Web'' -γίνεται με ευθύνη του blogger: ''IVOS 2'').