IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Είναι δυνατόν στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, τον Αύγουστο του 2012, να κτυπήσει το βραδάκι κάποιος την εξώθυρα ενός σπιτιού, να του ανοίξεις και να είναι η Πείνα ; Είναι δυνατόν να ανοίξεις την πόρτα και να μπει η Πείνα στο σπίτι σου; Και μάλιστα να στρογγυλοκαθίσει στο καθιστικό και να ενδημήσει; Κι όμως , ναι ! Σε πολλά σπίτια συμπολιτών μας , όχι τώρα μόνον, αυτόν τον Αύγουστο, αλλά από καιρό ήδη, η Πείνα έχει κρούσει το ρόπτρο, έχει χτυπήσει το κουδούνι κι έχει κάνει κατοχή σε δώματα και σε δωμάτια. Και, ναι... στον καιρό που έρχεται , σε πλήθος ακόμα σπίτια θα χτυπήσει την πόρτα αυτή η Αρπυια. Η Πείνα ! Ακούγεται παράδοξο! Πείνα στην Ελλάδα του 2012 ; Ποιος πεινάει; μόλις προχθές ο Γιωργάκης έτρωγε τα παϊδάκια του στην Παροσέριφο! Κι όμως! Είμαστε ανύποπτοι (ή μήπως όχι;) για το πόσα ψυγεία της διπλανής πόρτας είναι άδεια ! Πόσοι γείτονές μας, μακρινοί ή κοντινοί πλησίον , δυσκολεύονται πλέον να θρέψουν τα παιδιά τους ή τον εαυτόν τους. ...

Από τον Μάιο του 2010, όταν η Αθήνα επέλεξε ?χωρίς να αναζητήσει άλλους τρόπους επιβίωσης- τον σκληρό μηχανισμό του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, γίνεται πολύς λόγος για ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από τη Ζώνη του Ευρώ. Ξεκίνησε ως «απειλή» τότε, για να φτάσουν, 27 μήνες μετά, να ομιλούν περί μίας πραγματικότητας την οποία καθορίζουν να επιτευχθεί μέχρι το τέλος του χρόνου. Οι επόμενοι μήνες είναι κρίσιμοι και δεν πρόκειται για «εκβιασμό» που στοχεύει να εξαναγκάσει την παρούσα ελληνική κυβέρνηση να λάβει τα μέτρα που απαιτούν οι δανειστές για να συνεχίσουν την οικονομική βοήθεια προς τη χώρα μας. Οι Ευρωπαίοι, που αποδεικνύονται περισσότερο άκαμπτοι από τους αξιωματούχους του ΔΝΤ, φαίνεται πως έχουν λάβει τις αποφάσεις τους, οι οποίες εάν υλοποιηθούν θα αποδειχθούν καταστροφικές για την Ελλάδα. Η πολυδιαφημισμένη κοινοτική αλληλεγγύη είναι ουτοπία και όσοι πιστεύουν πως η ΕΕ είναι ένα «απάνεμο λιμάνι» για τις μικρές και φτωχές χώρες πλανώνται πλάνην οικτράν...

Όλοι μαζί τα φάγαμε.... και όλοι μαζί τα τρώμε !!!  (1) Συστήσαμε πολιτική κοινότητα, πολίτες όμως δεν γίναμε. Ιδρύσαμε κράτος με βάση τα ιδεώδη του Διαφωτισμού, σύγχρονο κράτος όμως δεν φτιάξαμε. Γίναμε μέλος της Ε.Ε., ευρωπαϊκή συνείδηση όμως δεν αποκτήσαμε. Δύο αιώνες, τώρα, η ανατολίτικη ψυχή μας παλεύει με τις εκσυγχρονιστικές μας παρορμήσεις. Διαθέτουμε νεωτερική πρόσοψη, αλλά προ-νεωτερική νοοτροπία. Ενα (ακόμη...) πρόσφατο παράδειγμα οικογενειοκρατικής πρακτικής αποκαλύπτει πώς η προ-νεωτερική νοοτροπία διαβρώνει τους θεσμούς της χώρας. Οχι ότι η οικογενειοκρατία είναι άγνωστη στις ανεπτυγμένες κοινωνίες. Οταν όμως εκεί αποκαλύπτεται, ντρέπονται, δεν μπορούν να την υπερασπίσουν δημόσια. Αντιθέτως, στη μετα-οθωμανική Ελλάδα, όχι μόνο δεν ντρέπεται κανείς, αλλά δεν διστάζει να τη δικαιολογεί! Ο βουλευτής κ. Πολύδωρας διετέλεσε πρόεδρος της Βουλής για μία μόνο μέρα (!). Με την ιδιότητα του πρώην προέδρου επέλεξε την κόρη του Μαργαρ...

O «Συνήγορος του πολίτη» είναι θεσμός πολύτιμος. Φυσικά, για χώρες όπου το κράτος είναι αντίπαλος του πολίτη. Kαι γίνεται αντίπαλος του πολίτη το κράτος, όταν αυτονομείται από την κοινωνία που για τις ανάγκες της συγκροτήθηκε. Oταν από υπηρέτης του πολίτη το κράτος γίνεται αφέντης και δυνάστης. Tότε ο κοινωνικός λειτουργός μετασχηματίζεται σε κρατικό (δημόσιο) υπάλληλο, παύει να λειτουργεί για χάρη της κοινωνίας. Tο κράτος εμφανίζεται σαν αυταξία και αυτοσκοπός, ενώ στην πραγματικότητα συνιστά θεσμό ασφάλισης, διά βίου, της δημοσιοϋπαλληλίας: Tων προνομιούχων που εξασφάλισαν μια «θέση» στο «δημόσιο» – σίτιση ισόβια από το κοινωνικό χρήμα. O φυσικός (δηλαδή συνταγματικός) «συνήγορος» του πολίτη είναι ο εκλεγόμενος εκπρόσωπός του στο κοινοβούλιο. Oταν το πολιτικό σύστημα είναι «αντιπροσωπευτική δημοκρατία», ο βουλευτής γίνεται η φωνή των ψηφοφόρων του στο βουλευτήριο – εκφράζει την κριτική τους για το κυβερνητικό έργο, τις ανάγκες τους, τους στόχους που θέλουν να έχε...

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ:  Αυτό που στην πραγματικότητα απαιτείται δεν είναι τόσο η επανεκκίνηση της οικονομίας, όσο η επανεκκίνηση της δημοκρατίας – η οποία δυστυχώς έχει θαφτεί κάτω από τα ερείπια της παρακμής και της πολιτικής διαφθοράς που εξέθρεψε ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός “ Ο B . Brecht είχε πει κάποτε πως, όταν το Άδικο κυριαρχήσει επί του Δικαίου, τότε η αντίσταση γίνεται καθήκον. Επομένως, ο απλός Έλληνας Πολίτης έχει καθήκον να αντισταθεί, όταν εκβιάζεται σε τέτοιο βαθμό – πολύ περισσότερο όταν η Δημοκρατία στη χώρα του (ότι έχει απομείνει από αυτήν, για να είμαστε ειλικρινείς) κινδυνεύει να καταλυθεί, από τις συγχρονισμένες ενέργειες του ΔΝΤ και της Γερμανίας . Προσωπικά βλέπω μία μόνο λύση για την Ελλάδα, στην οποία επιχειρείται μία απίστευτη «οικονομική γενοκτονία»: την εξέγερση, με στόχο τη σύλληψη και την καταδίκη της συμμορίας εκείνων των διεφθαρμένων πολιτικών, οι οποίοι οδήγησαν ή/και οδηγούν τη χώρα τους στην καταστροφή. Στα π...

Σκίτσο του Γ.ΙΩΑΝΝΟΥ Τα ποικίλα, αντιφατικά δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου, συνοδευόμενα από ανάλογες δηλώσεις Γερμανών πολιτικών, ως επί το πλείστον απευθύνονται στο εσωτερικό της χώρας τους, για επιτόπια κατανάλωση. Απευθύνονται όμως και προς το εξωτερικό. Και αναπαράγοντας τις αντινομίες, τους δισταγμούς και τα διλήμματα της γερμανικής πολιτικής, διαμορφώνουν συστοίχως και το κλίμα στις χώρες παραλήπτες των μηνυμάτων. Προ πάντων, το κλίμα στην Ελλάδα, στον πιο αδύναμο κρίκο της δοκιμαζόμενης Ευρωζώνης. Η ελληνική κυβέρνηση, αποκομμένη ουσιαστικά από τα ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων επί μακρό διάστημα, επηρεάζεται υπερβολικά από το διάχυτο κλίμα. Φόβος, πίεση, ηττοπάθεια, σύγχυση κυριαρχούν στις ενέργειές της, που απευθύνονται μόνο προς το εσωτερικό και περιορίζονται μόνο στη συγκρότηση του περίφημου πακέτου περικοπών 11,6 δισ., άνευ οποιασδήποτε άλλης προοπτικής, έστω μεσοπρόθεσμης. Ο κίνδυνος συστημικής κατάρρευσης και μείζονος κοινωνικής αναστάτωσης δεν έχει ...