Η μαύρη προπαγάνδα(από τους αγύρτες της δημοσιογραφίας και της οικονομικής) με όπλο την φοροδιαφυγή ...


(...)
Δεν πάσχουμε από «φορολογική συνείδηση» ή «φορολογική παιδεία», ούτε από ελεγκτικούς μηχανισμούς, αλλά από τίμια διακυβέρνηση και από ένα φορολογικό σύστημα που δεν υποδουλώνει τον φορολογούμενο.

Όσο οι φοροεπιδρομές θα συνεχίζονται και μάλιστα θα θέτουν την ίδια την επιβίωση του μεγαλύτερου μέρους των πολιτών σε κίνδυνο. Όσο ο φόρος θα εξισώνεται με την δήμευση εισοδημάτων και περιουσίας των πολιτών. Όσο θα συμβάλει στην ανισοκατανομή πλούτου και εισοδημάτων. Όσο οι φόροι θα υπηρετούν ένα καθεστώς απόλυτα διεφθαρμένο και ξένο προς τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, τότε η φοροδιαφυγή όχι μόνο θα συνεχίζει να υπάρχει, αλλά για τους περισσότερους είναι αναγκαίο μέσο επιβίωσης και ταυτόχρονα συνιστά βασικό δημοκρατικό καθήκον. Το καθήκον της δημοκρατικής ανυπακοής απέναντι σε μια εξουσία που έχει βαλθεί να εξοντώσει τον λαό και την χώρα. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού.




Λύσσαξαν κυριολεκτικά με τους φοροδιαφεύγοντες ελευθεροεπαγγελματίες, που αποτελούν όπως μας είπαν την πηγή όλων των δεινών μας ως χώρα, η κ. Τρέμη, ο κ. Πρετεντέρης, ο κ. Τζίμας και όλος ο υπόλοιπος συρφετός της διατεταγμένης κατοχικής δημοσιογραφίας. Να πώς εμφάνισαν το θέμα στο χθεσινό τους δελτίο (MEGA, 18/9): «Λίγες ημέρες μετά την αποκάλυψη ότι οι έξι στους δέκα φορολογούμενους αυτής της κατηγορίας (των ελευθέρων επαγγελμάτων) δεν πλήρωσαν ούτε ένα ευρώ φόρο, γιατί δήλωσαν εισοδήματα κάτω από το αφορολόγητο, έρχεται έρευνα ειδικών να αποκαλύψει το συγκλονιστικό μέγεθος της φοροδιαφυγής.» Μάλιστα οι εκπρόσωποι του πιο παρασιτικού και διεφθαρμένου επαγγέλματος σήμερα μας είπαν ότι δεν θα είχαμε μνημόνια, αν οι ελευθεροεπαγγελματίες πλήρωναν τους φόρους τους.


Αφορμή γι’ αυτήν την χυδαιότητα ήταν μια «μελέτη» μιας ομάδας οικονομολόγων εξ Αμερικής που παρουσίασαν στο Οικονομικό Επιμελητήριο στις 18 του μηνός. Επικεφαλής της μελέτης είναι η Μαργαρίτα Τσούτουρα, επίκουρος καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο και ο Νικόλαος Αρταβάνης. μεταπτυχιακός φοιτητής του Πανεπιστημίου Virginia Tech. Πρόκειται δηλαδή για τις απόψεις μιας μικρής ομάδας οικονομολόγων της πανεπιστημιακής κοινότητας από τις ΗΠΑ. Το πόσο σοβαρές και αξιόπιστες είναι οι απόψεις αυτές, θα το δούμε παρακάτω.

Όμως, η είδηση γι’ αυτήν την «μελέτη» δεν παρουσιάστηκε έτσι. Δείτε πώς εμφανίστηκε: «Δύο αμερικανικά πανεπιστήμια κατέληξαν μετά από επίπονη έρευνα στο συμπέρασμα που λίγο - πολύ αποτελεί κοινό μυστικό στη χώρα ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες είναι αυτοί που φοροδιαφεύγουν περισσότερο. Στην κορυφή της λίστας: λογιστές, έμποροι, δικηγόροι, γιατροί, ξενοδόχοι και εστιάτορες. Συγκεκριμένα, για το 2009 οι ελεύθεροι επαγγελματίες απέκρυψαν από την εφορία εισοδήματα ύψους 28 δισ. ευρώ, η φορολόγηση των οποίων θα απέφερε στο Δημόσιο έσοδα της τάξης των 11 δισ. ευρ.» (in.gr, 19/9). Προσέξτε διαστροφή των γεγονότων: η «μελέτη» μιας μικρής ομάδας οικονομολόγων, που την συνέταξε με δική της (;) πρωτοβουλία, μετατράπηκε σε πόρισμα δυο αμερικανικών πανεπιστημίων και μάλιστα μετά από «επίπονη έρευνα» που κατέληξε σ’ αυτό που θέλει ο συντάκτης της είδησης να αποτελεί «κοινό μυστικό στη χώρα». Εδώ δεν πρόκειται για ειδησεογραφία, αλλά για μαύρη προπαγάνδα.

Ας δούμε την περίφημη «μελέτη». Η ομάδα των «ερευνητών» συγκέντρωσε στοιχεία για τις δανειοδοτήσεις ελεύθερων επαγγελματιών από μια αντιπροσωπευτική τράπεζα στην Ελλάδα (στεγαστικά δάνεια, πιστωτικές κάρτες κ.ά.) και τα ποσά που καταβάλλονται για τις δόσεις εξόφλησής τους και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι φορολογούμενοι αυτοί καταβάλλουν κάθε χρόνο το 82% του δηλωθέντος εισοδήματός τους για την εξυπηρέτηση των δανείων τους. Μάλιστα, υπάρχουν κλάδοι όπως γιατροί, μηχανικοί κ.ά., στους οποίους το ποσοστό αυτό είναι ακόμη υψηλότερο και φθάνει έως και το 155%. Οι ερευνητές υπολόγισαν με βάση τα δεδομένα αυτά ότι το 2009 το σύνολο των εισοδημάτων που δεν δηλώθηκε από τους ελεύθερους επαγγελματίες φθάνει τα 28 δισ. ευρώ. Αν στο ποσό αυτό υπολογιστεί ένας συντελεστής 40%, τότε ο φόρος που δεν καταβάλλεται ανέρχεται σε 11,2 δισ. ευρώ.

Προσέξτε τι έκαναν οι καλοί «ερευνητές».
 Πήγαν σε μια μεγάλη «αντιπροσωπευτική» (το τι σημαίνει αυτό ένας Αλλάχ γνωρίζει) εμπορική τράπεζα, πήραν τα στοιχεία πληρωμής δανείων, καρτών, κοκ των ελευθέρων επαγγελματιών και ύστερα έκαναν αναγωγές με βάση τις φορολογικές δηλώσεις τους. Κι αυτό παρουσιάστηκε ως αξιόπιστη «μελέτη». Μάλιστα, πολύ καλά. Το ποσό αναχρηματοδότησης των δανείων με νέα δάνεια των ελευθέρων επαγγελματιών το υπολόγισαν; Τι θέλω να πω μ’ αυτό. Όταν ένας ελευθεροεπαγγελματίας εμφανίζεται να πληρώνει σε δανειακές υποχρεώσεις το 82% κατά μέσο όρο του δηλωθέντος εισοδήματός του, τότε πιθανόν να συντρέχουν δυο ενδεχόμενα: Είτε ότι δηλώνει πολύ λιγότερα ως εισοδήματα. Είτε ότι δανείζεται εκ νέου για να πληρώσει τις οφειλές για τις οποίες δεν διαθέτει εισόδημα.

Πόσους ελευθεροεπαγγελματίες γνωρίζετε που δεν τρέχουν κάθε μέρα από τράπεζα σε τράπεζα για να πάρουν νέα δάνεια, νέες πιστωτικές, να ανοίξουν νέους αλληλόχρεους, ή να βγάλουν νέα μπλοκάκια επιταγών για μεταχρονολογημένες ώστε να πληρώσουν τις τρέχουσες οφειλές τους; Εγώ δεν γνωρίζω κανέναν που να μην το κάνει σε μόνιμη καθημερινή βάση. Αυτό φαίνεται άλλωστε και από την εκτίναξη της ιδιωτικής πίστης όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Γιατί η «μελέτη» δέχεται και μάλιστα αξιωματικά ότι συντρέχει μόνο ο πρώτος λόγος; Από πού συνάγεται ότι οι ελευθεροεπαγγελματίες δεν τρέχουν συνέχεια με νέα δάνεια, με νέες κάρτες, με νέους αλληλόχρεους, με μεταχρονολογημένες επιταγές, κοκ, να καλύψουν όπως-όπως οφειλές παλιότερων δανείων; Υπολογίστηκε αυτό το ενδεχόμενο στην «μελέτη»; Υπολογίστηκε το ποσοστό πληρωμής των παλιότερων δανείων όλων των ειδών με νέα δανεικά κάθε είδους; Είναι ή δεν είναι ο καθημερινός βραχνάς για κάθε ελευθεροεπαγγελματία το πώς θα βρει νέα δανεικά για να πληρώσει την τράπεζα; Όποιος ζει σ’ αυτήν την χώρα γνωρίζει πολύ καλά ότι για την συντριπτική πλειοψηφία σήμερα των ελευθεροεπαγγελματιών η πληρωμή των δανείων με νέα δανεικά είναι ο καθημερινός τους Γολγοθάς. Σε συνθήκες μάλιστα αυξανόμενης φοροεπιδρομής και οικονομικής συντριβής λόγω του καθεστώτος δουλοπαροικίας του χρέους που έχουν επιβάλει δανειστές και τρόικα.

Όμως, η συγκεκριμένη «μελέτη» δεν αναφέρει κανένα στοιχείο που να υποδεικνύει ότι έγινε ένας τέτοιος υπολογισμός. Γι’ αυτό και για μένα η μόνη ωφέλεια της συγκεκριμένης «μελέτης» είναι το γεγονός ότι εκτιμά κατά προσέγγιση τον βαθμό υπερχρέωσης των ελεύθερων επαγγελματιών, ο οποίος ανέρχεται στο 82% των δηλωμένων εισοδημάτων τους. Πράγμα που συνάδει απόλυτα με την πραγματικότητα που ζει ο ελεύθερος επαγγελματίας σήμερα. Τουλάχιστον για την μεγάλη πλειοψηφία των ελευθεροεπαγγελματιών. Όλα τα υπόλοιπα είναι αυθαίρετες μπαρούφες.

Πολύ φοβάμαι ότι οι «ερευνητές» ούτε καν πήραν υπόψη τους την παράμετρο της αναχρηματοδότησης του ιδιωτικού χρέους των ελευθεροεπαγγελματιών, γιατί πολύ απλά δεν είχαν στοιχεία να την υπολογίσουν, ή πολύ χειρότερα γιατί έπρεπε να υπηρετήσουν συγκεκριμένες σκοπιμότητες. Μην αναρωτιέστε ποιες. Στη μελέτη προτείνεται η λήψη μέτρων για τον περιορισμό της φοροδιαφυγής, μεταξύ των οποίων είναι: Η πραγματοποίηση στοχευμένων ελέγχων σε περιοχές και ομάδες επαγγελμάτων με υψηλή φοροδιαφυγή, όπως και η θέσπιση τεκμαρτού φόρου στους ελεύθερους επαγγελματίες.

Προσέξτε αυτό το τελευταίο. Τεκμαρτός φόρος στους ελεύθερους επαγγελματίες. Τι σημαίνει αυτό; Δεν με ενδιαφέρει τι δηλώνεις, ή πόσο τζίρο κάνεις, εγώ ως φορολογική αρχή εκτιμώ με δικά μου κριτήρια (όπως π.χ. δαπάνες, ή περιουσιακά στοιχεία) ότι το εισόδημά σου είναι τόσο και σε φορολογώ αναλόγως. Είναι τυχαίο άραγε ότι η συγκεκριμένη «μελέτη» εμφανίζεται σε μια περίοδο όπου ετοιμάζεται νέο φορολογικό νομοσχέδιο, το οποίο καταργεί – σύμφωνα με τις πληροφορίες που διοχετεύει σκόπιμα το υπουργείο οικονομικών στον τύπο – το αφορολόγητο για τους ελευθεροεπαγγελματίες και προβλέπει νέα μεγαλύτερα φορομπηχτικά δεινά;

Φυσικά οι ελευθεροεπαγγελματίες είναι ο εύκολος στόχος. Μην νομίζετε όμως ότι η φορομπηχτική πολιτική εξόντωσης που εφαρμόζει η δοτή συγκυβέρνηση κατ’ επιταγή των μεγάλων αφεντικών, θα μείνει στους ελευθεροεπαγγελματίες. Απλά εφαρμόζουν την γνωστή τακτική των ναζί. Στοχοποιούν κοινωνικοεπαγγελματικές κατηγορίες για να διαιρέσουν την κοινωνία, για να στρέψουν τον μισθωτό και τον συνταξιούχο ενάντια στον ελευθεροεπαγγελματία με σκοπό να εξοντώσουν επιλεκτικά και κατά περίπτωση όλους, ολόκληρη την εργαζόμενη κοινωνία.

Είναι τυχαίο που καμιά «μελέτη» δεν ασχολείται με την φοροδιαφυγή των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, ντόπιων και ξένων; 
Το 2009 το σύνολο των Νομικών Προσώπων, δηλαδή οι επιχειρήσεις που κάνουν φορολογική δήλωση, ανέρχονταν σε 221.363 και δήλωσαν συνολικά φορολογητέα κέρδη της τάξης των 16,7 δις ευρώ. Από αυτές οι 193 μεγαλύτερες επιχειρήσεις (δηλαδή το 0,08% του συνόλου) δήλωσε φορολογητέα κέρδη της τάξης των 8 δις ευρώ (δηλαδή το 47,9% του συνόλου). Το 2010 το σύνολο των επιχειρήσεων που έκαναν φορολογική δήλωση ήταν 225.090 και δήλωσαν φορολογητέα κέρδη 15,1 δις ευρώ. Από αυτές οι 174 μεγαλύτερες επιχειρήσεις (δηλαδή το 0,07% του συνόλου) δήλωσαν 7,1 δις ευρώ (δηλαδή το 47% του συνόλου).

Αν λοιπόν είναι έτσι τα πράγματα τότε ποιος θα μας εξηγήσει που βρέθηκαν τα 12,9 δις ευρώ που βγήκαν στο εξωτερικό ως τόκοι, μερίσματα, κέρδη για το 2009, ενώ το 2010 βγήκαν 11,3 δις ευρώ. Επίσημα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος. Πώς γίνεται να δηλώνουν όλες οι επιχειρήσεις το 2009 16,7 δις ευρώ φορολογητέα κέρδη και να βγάζουν στο εξωτερικό την ίδια χρονιά 12,9 δις ευρώ με την μορφή κερδών, μερισμάτων και τόκων; Ή το 2010 να δηλώνουν επίσημα 15,1 δις ευρώ και να βγάζουν στο εξωτερικό 11,3 δις ευρώ; Περιλαμβάνονται μήπως στα επίσημα φορολογητέα κέρδη, αυτά που εξάγονται; Όχι, βέβαια. Ποιοι τα βγάζουν έξω;

Έχει κανείς την ψευδαίσθηση ότι η εξαγωγή αυτή γίνεται από άλλους και όχι από τις 193 ή 174 επιχειρήσεις με τα μεγαλύτερα κέρδη; Πώς γίνεται λοιπόν να δηλώνουν αυτές οι επιχειρήσεις 8 δις ευρώ φορολογητέα κέρδη το 2009 και να εξάγουν πάνω από 12,9 δις ευρώ; Πώς γίνεται να δηλώνουν το 2010 7,1 δις ευρώ φορολογητέα κέρδη και να εξάγουν πάνω από 11,3 δις ευρώ; Δεν αρκεί αυτό το στοιχείο για να κινητοποιηθεί το ΣΔΟΕ και γενικά οι φορολογικές αρχές; Και τέλος πάντων πόσο δύσκολο είναι να βρίσκονται υπό διαρκή φορολογική εποπτεία αυτές οι 200 κατά μέγιστο μεγάλες επιχειρήσεις της ημεδαπής και της αλλοδαπής;

Κι αν τόσο φανερά μπορούν να εξάγουν αφορολόγητα κέρδη στο εξωτερικό μια χούφτα επιχειρηματικοί όμιλοι, φανταστείτε τι κάνουν υπογείως με υπερ- και υποκοστολογήσεις, με αδιαφανείς ενδοεταιρικές δοσοληψίες, με το εμπόριο ανάμεσα σε θυγατρικές και μητρική, κοκ. Γιατί καμιά κυβέρνηση, ούτε κανείς επίδοξος «ερευνητής» δεν έχει ασχοληθεί επισταμένως με το όλο θέμα για να μας καταπλήξει όλους με τα ευρήματα της έρευνάς του; Νομίζω ότι η απάντηση είναι ευκόλως εννοούμενη.

Και για να τελειώνουμε με τους αγύρτες της δημοσιογραφίας και της οικονομικής. Με δήλωσή του ο Πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου, Πελοπίδας Καλλίρης, εξ αφορμής της συγκεκριμένης «έρευνας» σχετικά με την φοροδιαφυγή, είπε ανάμεσα στα άλλα: «Πρέπει όμως επιτέλους να καλλιεργηθεί ισχυρή φορολογική συνείδηση στους πολίτες και απαραίτητη προϋπόθεση είναι η πάταξη της διαφθοράς με ενίσχυση της αποτελεσματικότητας των ελεγκτικών αρχών. Για να αποκτήσει ο πολίτης αυτό που ευρέως ονομάζεται φορολογική συνείδηση πρέπει από τα μαθητικά του χρόνια και εμείς επιμένουμε σ’ αυτό να αποκτήσει φορολογική παιδεία.»

Δεν γνωρίζουμε σε ποιον πλανήτη ζει ο κύριος Πρόεδρος, ή τι αντιπροσωπεύει στ’ αλήθεια, αλλά η πραγματικότητα είναι άλλη. Δεν πάσχουμε από «φορολογική συνείδηση» ή «φορολογική παιδεία», ούτε από ελεγκτικούς μηχανισμούς, αλλά από τίμια διακυβέρνηση και από ένα φορολογικό σύστημα που δεν υποδουλώνει τον φορολογούμενο.

Όσο οι φοροεπιδρομές θα συνεχίζονται και μάλιστα θα θέτουν την ίδια την επιβίωση του μεγαλύτερου μέρους των πολιτών σε κίνδυνο. Όσο ο φόρος θα εξισώνεται με την δήμευση εισοδημάτων και περιουσίας των πολιτών. Όσο θα συμβάλει στην ανισοκατανομή πλούτου και εισοδημάτων. Όσο οι φόροι θα υπηρετούν ένα καθεστώς απόλυτα διεφθαρμένο και ξένο προς τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, τότε η φοροδιαφυγή όχι μόνο θα συνεχίζει να υπάρχει, αλλά για τους περισσότερους είναι αναγκαίο μέσο επιβίωσης και ταυτόχρονα συνιστά βασικό δημοκρατικό καθήκον. Το καθήκον της δημοκρατικής ανυπακοής απέναντι σε μια εξουσία που έχει βαλθεί να εξοντώσει τον λαό και την χώρα. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ

 19 Σεπτεμβρίου 2012

TO ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ:

http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2012/09/blog-post_19.html



(...) Ο πολίτης από τότε που έσπασε τα δεσμά της απολυταρχίας δεν είναι καθόλου υποχρεωμένος να πληρώνει ότι αυθαίρετα του φορτώνει το κράτος και η εκάστοτε κυβέρνηση. «Καμία χώρα δεν μπορεί να κυβερνηθεί αν οι πολίτες της δεν σέβονται τους νόμους. Η ανοχή των πολιτικών στην ανομία και τη χρήση βίας ως μέσο διαμαρτυρίας έχει φέρει καταστροφικά αποτελέσματα,» γράφει η ανώνυμη επιφυλλίδα της Καθημερινής, (28/8). Βέβαια, δεν μας κάνει εντύπωση που το γράφει αυτό η Καθημερινή. Αν κάνετε ένα φυλλομέτρημα στις αντίστοιχες επιφυλλίδες της ίδιας εφημερίδας την εποχή της ναζιστικής κατοχής, θα δείτε να γράφουν τα ίδια. Και το μόνο που υποδηλώνει είναι πόσο τρέμουν οι ντόπιοι δοσίλογοι και οι ξένοι κατακτητές μια καθολική αντίσταση του λαού ειδικά στην φοροεπιδρομή εναντίον του. Τρέμουν κυριολεκτικά την πιθανότητα μαζικής στάσης πληρωμών από τον λαό, που μπορεί να μετεξελιχθεί σε γενική πολιτική απεργία. Έχει αρχίσει ήδη να μετατρέπεται σε εφιάλτη τους. Η αλήθεια, βέβαια, είναι τελείως, μα τελείως διαφορετική. Η ανοχή σε νόμους άδικους και καταχρηστικούς, ο φόβος μπροστά σε μια αδίστακτη κυβέρνηση που δεν νοιάζεται αν ζει ή πεθαίνει ο λαός, η υποταγή σε μια κατ’ επίφαση νομιμότητα που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την θέληση, αλλά ακόμη και με την επιβίωση μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού, είναι ο πιο ασφαλής δρόμος προς την ολοκληρωτική καταστροφή. Αυτό που πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο είναι το εξής απλό: Τι προέχει; Τα εισπρακτικά μέτρα της κυβέρνησης που στερούν μάλιστα πόρους από την οικονομία και την βυθίζουν σε ύφεση μόνο και μόνο επειδή το ζητάνε ξένες μεγάλες δυνάμεις. Ή η επιβίωση της λαϊκής οικογένειας με κάθε τρόπο και μέσο. Από πού κι ως που θα πρέπει μια οικογένεια να στερηθεί τα μέσα προς το ζην, να στερηθεί ότι έφτιαξε με κόπο και ιδρώτα, προκειμένου να πληρώσει τους φόρους που επιβάλει η κυβέρνηση; Ποιο είναι το πρωτεύον; Η ζωή της μέσης λαϊκής οικογένειας, ή η ζωή της κυβέρνησης; Όποιος δεν μπορεί να καταλάβει ότι όταν απειλείται η ζωή των λαϊκών οικογενειών με τα μέτρα μιας κυβέρνησης, τότε ο λαός δικαιούται από κάθε άποψη να θέσει άμεσα και πρακτικά το εξής δίλλημα: Η ζωή μου, ή η ζωή της κυβέρνησης. Και προκειμένου να υπερασπιστώ τη ζωή μου, η φοροδιαφυγή δεν είναι παραβατική συμπεριφορά, αλλά ένας έννομος τρόπος δημοκρατικής άμυνας απέναντι σε ένα αδίστακτο καθεστώς που επιζητά την εξαθλίωση και την δήμευση του όποιου κομποδέματος έχει απομείνει στην μέση ελληνική οικογένεια. Μόνο την εποχή της απολυταρχίας άνθισαν θεωρίες σαν τις σημερινές, δηλαδή ότι πρέπει να σκύβουμε το κεφάλι στους νόμους, χωρίς να μας ενδιαφέρει ο καταχρηστικός χαρακτήρας τους. Την εποχή της απολυταρχίας οι φόροι εκτός από μέσο είσπραξης, ήταν και μέσο καταστολής των λαϊκών τάξεων. Κι επειδή οι ηγεμόνες πολύ γρήγορα αντιλήφθησαν ότι δεν αποτελεί αρκετή νομιμοποίηση το ελέω θεώ δικαίωμα για να εισπράτουν φόρους κατά το δοκούν της εξουσίας, επινόησαν τα κοινοβούλια, ή «συνελεύσεις των τάξεων», όπως ήταν γνωστά στην Γαλλία. Κάθε φορά που ο μονάρχης ήθελε να βάλει χέρι στις περιουσίες και τα εισοδήματα των υπηκόων του και μάλιστα των πιο αδύναμων, επιβάλλοντας νέους φόρους, φρόντιζε να συγκαλέσει κοινοβούλιο, parliament, parliamento, ή «συνέλευση των τάξεων». Γι’ αυτό και τον «αντιπροσωπευτικό» αυτό θεσμό «όλοι τον μισούσαν, γιατί ένα Κοινοβούλιο σήμαινε αναπόφευκτα νέους φόρους… Μόνο υπό την πιο αυστηρή πίεση του Στέμματος μπόρεσαν να διατηρηθούν τα Κοινοβούλια τον πρώτο αιώνα της ύπαρξής τους… Η εντύπωση ότι τα Κοινοβούλια ήταν το αποτέλεσμα ενός αυθόρμητου δημοκρατικού κινήματος, δεν μπορεί να υπάρχει σε οιονδήποτε έχει μελετήσει, έστω και λίγο, τα γεγονότα της ιστορίας.»[1] Στα τέλη του 15ου αιώνα στην Γαλλία ο Κάρολος ο 8ος αναζητούσε εναγωνίως νέους φόρους για να συντηρηθεί το καθεστώς του και έτσι συγκάλεσε συνέλευση των τάξεων. Εκεί ακούστηκε η ιδέα να αρθεί ο φόρος ωνίων (tailles) που βάραινε τον χωρικό ανάλογα με τα στρέμματα που καλλιεργούσε και να αντικατασταθεί με προοδευτικό φόρο στις περιουσίες. Τότε ο στρατάρχης de Bourbon, άξιος εκπρόσωπος της απολυταρχίας, είπε: «Γνωρίζω πολύ καλά τα ήθη του όχλου. Αν δεν τον καταθλίβουν οι επιβαρύνοντες φόροι, τότε θα γίνει αυθάδης. Αν λοιπόν αφαιρέσετε εξ ολοκλήρου τον φόρο των ωνίων (tailles), είναι βέβαιο ότι αμέσως θα γίνουν αναμεταξύ τους, ότι είναι και προς τους ευγενείς, στασιαστές και ανυπόφοροι. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να αισθανθούν τέτοια ελευθερία. Η εξάρτηση είναι η φυσική τους κατάσταση. Κατά τη γνώμη μου θεωρώ ότι ο φόρος αυτός είναι η ισχυρότερη αλυσίδα που μπορεί να τους συγκρατήσει.» Την ίδια γνώμη είχε και ο Φίλιππος ο 2ος, γιος του Καρόλου του 5ου, ο οποίος συνήθιζε να λέει: «Πρέπει να κρατάμε φορτωμένο το μουλάρι για να το εμποδίσουμε να κλωτσάει!»[2] Ενώ ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς αυλικούς στην συνέλευση των τάξεων του 1580 στην Γαλλία, που έμεινε στην ιστορία ως κ. Μπεράνγκ, είναι αυτός που θεμελίωσε τον κανόνα που ακολουθεί έκτοτε κάθε αντιδραστική εξουσία ότι εξαίρετος είναι ο λαός ο κάτισχνος «διότι είναι λιγότερο ανήσυχος και ακατάλληλος να στασιάσει.»[3] Η επιβολή δυσβάστακτων φόρων στο λαό ήξεραν πολύ καλά ότι τον μετατρέπει σε πειθήνιο όχλο, σε μουλάρι ανίκανο ακόμη και να κλωτσήσει. Αρκεί βέβαια να τον έπειθαν ότι πρέπει να σέβεται τους νόμους, ότι η αντίσταση δεν έχει κανένα νόημα και η πολιτική ανυπακοή φέρνει την καταστροφή.(...)

Πηγή
http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2012/08/to.html#comment-form