Eurozone In Crisis and ...deutscland



Σκίτσο του Γ.ΙΩΑΝΝΟΥ


(1)
Η Γερμανία αποφασίζει για την πρωτοκαθεδρία της 

Η πρόσφατη απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας ως προς τα ασφαλιστικά μέτρα, επέτρεψε στη Γερμανία, πρώτον, τη συμμετοχή της στον Μηχανισμό Σταθεροποίησης (ΜΣ). Θυμίζω ότι αυτός φτιάχτηκε μετά από δική της πρόταση και σύμφωνα με τις απαιτήσεις...
... της.Δεύτερον, ανέθεσε στο Γερμανικό κοινοβούλιο την απόφαση για κάθε μελλοντική αύξηση των κεφαλαίων συμμετοχής της Γερμανίας στον μηχανισμό. Τρίτον, αποφάσισε ότι η γερμανική βουλή δικαιούται να έχει συνεχή πληροφόρηση από το μηχανισμό. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι το ιδρυτικό του μηχανισμού προβλέπει δεσμευτικά ότι η διοίκηση και οι υπάλληλοι του, δεν θα παρέχουν πληροφόρηση σε πρόσωπο ή θεσμό εκτός του μηχανισμού.

Τέλος το Συνταγματικό Δικαστήριο απεφάσισε ότι θα εξετάσει στην κύρια δίκη, τον Οκτώβριο τις δράσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Μάλιστα, χαρακτήρισε τις αγορές κρατικών ομολόγων που πράττει η τελευταία, ιδιαίτερα εκείνες στη δευτερογενή αγορά, ως παράνομες. Με άλλα λόγια πιθανό να ανακαλέσει τον μοναδικό συμβιβασμό που αναγκάστηκε να κάνει η Μέρκελ στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Σημαντικοί γερμανοί συνταγματολόγοι προβλέπουν ότι η απόφαση στην τακτική δίκη θα προτρέπει τη Γερμανία σε προσφυγή στο Δικαστήριο της ΕΕ ενάντια της ΕΚΤ!Η πρόσφατη απόφαση του Γερμανικού Δικαστηρίου παραβιάζει ποικιλότροπα τις Συνθήκες και αναβαθμίζει τον ρόλο των θεσμών της Γερμανίας σε βάρος των αντίστοιχων θεσμών των υπόλοιπων κρατών της Ευρωζώνης, καθώς και εκείνων της ΕΕ. Καθιστά τους γερμανικούς θεσμούς «τελικό κριτή» των αποφάσεων των θεσμών της Ένωσης, ακόμα και της τυπικής ανεξάρτητης ΕΚΤ. Η κύρια αλλαγή που επέρχεται είναι ότι οι γερμανικοί θεσμοί, καθίστανται μέσω των αποφάσεων του δικού της συνταγματικού δικαστηρίου ο τελικός κριτής και επιλογέας των ευρωπαϊκών αποφάσεων, ιδιαίτερα όσων αναφέρονται ευθέως στην κρίση.Η πορεία των πραγμάτων είναι σαφής. Αρχικά η Γερμανία επιβάλλει την αδιαφανή και αντιδημοκρατική λειτουργία της διεύθυνσης του μηχανισμού σταθερότητας. Μακριά από τον έλεγχο των κοινοβουλίων και της κοινής γνώμης. Διασφαλίζει ότι πολλά εθνικά κοινοβούλια και άλλοι εθνικοί θεσμοί δεν θα έχουν δικαίωμα παρέμβασης στη λειτουργία της διεύθυνσης του μηχανισμού, ενώ οι υπουργοί μέλη της τελευταίας δεν θα λογοδοτούν στα κράτη τους. Αφού δέσμευσε η Γερμανία τους πάντες σε μια λειτουργία του μηχανισμού χωρίς δημοκρατία, κατόπιν αυτοεξαιρέθηκε. Θέτει, πλέον, οποιαδήποτε απόφαση του μηχανισμού υπό την του θεσμικού της συστήματος.Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι όλα τα πιο πάνω γίνονται στο όνομα της εσωτερικής έννομης τάξης της ίδιας της Γερμανίας το γεγονός παραμένει ότι η Γερμανία συγκροτεί έναν μηχανισμό που δεσμεύει την έννομη τάξη των κρατών μελών της Ευρωζώνης, αλλά κατόπιν, και εκ των υστέρων, εξαιρεί τον εαυτό της. Με αυτό τον τρόπο αποκτά ιδιαίτερα δικαιώματα και γίνεται ο τελικός και ανώτατος κριτής των αποφάσεων σειράς θεσμών στην Ενωση. Θέτει, δηλαδή, τους εθνικούς θεσμούς της υπεράνω των άλλων κρατών καθώς και της ίδιας της Ένωσης.

Αποδίδει στον εαυτό της ειδικά δικαιώματα και αρμοδιότητες. Κάνει τον εαυτό της «αρχή» του συνόλου. Αποφασίζει να έχει την οικονομική και θεσμική πρωτοκαθεδρία. Το γεγονός αυτό δεν αλλάζει στην ουσία του από τον πρόσφατο συμβιβασμό στη Λευκωσία, σύμφωνα με τον οποίο ορισμένα από αυτά τα δικαιώματα παρέχονται και σε όποιο «κοινοβούλιο έχει ανάλογες»… δεσμεύσεις.Τέλος, επειδή ορισμένοι καλοπροαίρετοι νεοραγιάδες θα μιλήσουν για την «δημοκρατική λειτουργία» των θεσμών της Γερμανίας χρειάζεται να υπογραμμιστεί ότι, πρώτον, προκειμένου να συμβεί αυτό, αδειάζονται από δικαιώματα εποπτείας, ενημέρωσης και συναπόφασης τα περισσότερα άλλα κοινοβούλια στην Ευρωζώνη. Δεύτερον, ότι τίθενται οι εθνικοί θεσμοί της Γερμανίας υπεράνω εκείνων της ΕΕ. Τέλος, τρίτον, θυμίζω ότι στην εποχή της βρετανικής αυτοκρατορίας, όσα περισσότερα δικαιώματα χάναν οι θεσμοί των αποικιών, τόσο πιο «δημοκρατικά» λειτουργούσε το βρετανικό κοινοβούλιο. Κατά συνέπεια, «ουδέν νεώτερο από το γερμανικό μέτωπο».

ΝΙΚΟΣ ΚΟΤΖΙΑΣ
26-9-2012

TO ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ
http://www.istosblog.gr/2012/09/blog-post_4544.html

 ΣΧΕΤΙΚΑ:
Βελούδινο Διαζύγιο εντός της Ευρωζώνης;




(2)
Η γερμανική πολιτική στην Ελλάδα και η εκχώρηση δικαιωμάτων

Για την αντιμετώπιση της Γερμανικής πολιτικής ας γνωρίζουμε ότι: πρώτον, η Γερμανία είναι παγκοσμίως μια μεσαία δύναμη. Σχετικά, δηλαδή, μικρή για την παγκόσμια πολιτική, μεγάλη για την ΕΕ. Αυτό την κάνει εν μέρει αυταρχική στο εσωτερικό της ΕΕ, αλλά, ταυτόχρονα, οριοθετεί τις δυνατότητες της στην παγκόσμια πολιτική σκηνή....
... Για αυτό, η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να υποχωρεί συνεχώς στις γερμανικές απαιτήσεις και υποδείξεις. Αντίθετα οφείλει σχεδιασμένα να αξιοποιεί τα όρια του Βερολίνου.

Δεύτερον, η Γερμανία μπορεί να υπαγορεύει σε άλλα κράτη μέλη της ΕΕ, ιδιαίτερα στην εποχή της κρίσης, πολλές οικονομικές συνταγές, αλλά ταυτόχρονα, δεν μπορεί να αξιοποιήσει την ΕΕ ως όχημα παγκόσμιας πολιτικής χωρίς την συγκατάθεση από τις άλλες ευρωπαϊκές μεσαίες δυνάμεις, ιδιαίτερα τη Γαλλία, καθώς και την ανοχή μικρότερων ευρωπαϊκών κρατών. Με τις μεσαίες δυνάμεις κάνει αναγκαστικούς συμβιβασμούς. Η Ελλάδα οφείλει να διαμορφώνει τέτοιες συμμαχίες εντός της ΕΕ ώστε να αποκτά τη δυνατότητα αποκόμισης κερδών από τους συμβιβασμούς, αντί να γίνεται θύμα τους.

Τρίτον, η Γερμανία «καταλήφθηκε» τις δύο τελευταίες δεκαετίες από ένα όλα και πιο ισχυρό (οικονομικό) εθνικισμό. Αναβιώνει δε τον «διδακτισμό» που την διέκρινε παραδοσιακά καθώς και έναν οικονομικό ρατσισμό για χώρες με διαφορετική οικονομική παράδοση και κουλτούρα. Αυτός ο εθνικισμός συνοδεύεται από πιέσεις και άδικες κατηγορίες σε βάρος χωρών όπως είναι η Ελλάδα.

Αντί να αντισταθούν οι κυρίαρχες ομάδες της Αθήνας στην υποβάθμιση της χώρας, επέλεξαν να την θυσιάσουν για να σωθούν οι ίδιες. Αντίθετα, μια προοδευτική πολιτική οφείλει να σώσει την χώρα και να θυσιάζει την νεοραγιάδικη ολιγαρχία της χώρας. Ταυτόχρονα, να ετοιμάσει μια ιδιαίτερη δημοκρατική και δίκαιη στρατηγική για το μέλλον της Ευρώπης.Τέταρτο, η Γερμανία ταλαντεύτηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα για το πώς θα αντιμετωπίσει την κρίση στην ΕΕ, ιδιαίτερα στην Ελλάδα.

Η πρώτη της σκέψη ήταν να διασφαλίσει τις δικές της τράπεζες και να αυξήσει όσο το δυνατό περισσότερο τα κέρδη της από την ελληνική κρίση. Δεν απέκλειε, προοπτικά, την καταστροφή της ελληνικής οικονομίας ακόμα και την έξοδό της από την ευρωζώνη. Χάρη στον ραγιαδισμό της ελληνικής ολιγαρχίας μπορεί να επιλέγει εκείνη το ποια θα είναι η τύχη της δικής μας πατρίδας. Η Γερμανία σήμερα ανησυχεί για τυχόν επιπτώσεις ντόμινο της «ελληνικής κρίσης» και απομόνωσή της στο «κέντρο της Ευρώπης». Επιπλέον, ανησυχεί από τυχον χρέωση της όποιας «ελληνικής καταστροφής». Αυτές όλες οι ανησυχίες της, την οδήγησαν να εξετάσει με άλλο μάτι την υπόθεση «Ελλάδα». Με ένα μάτι, δηλαδή, που μετρά κέρδη και τυχόν απώλειες από την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Ζυγίζει περισσότερο τις όποιες επιλογές.Με την σκληρή πολιτική της, που έγινε πρόσφατα πιο προσεκτική, η Γερμανία κέρδισε σε βάρος της χώρας, επί κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμου, Βενιζέλου, το πρώτο «τετράγωνο» δικαιωμάτων: Έλαβε ως εγγυήσεις τη δημόσια περιουσία. Απέκτησε επιτροπεία επί της χώρας. Επέβαλε την αντιμετώπιση τυχών μελλοντικών αντιρρήσεων μιας άλλης Αθήνας με το αγγλικό δίκαιο. Διασφάλισε την εκδίκασή τους στα δικαστήρια του Δουκάτου του Λουξεμβούργου. Ανάλογα, η σημερινή κυβέρνηση παραχώρησε στη Γερμανία ένα δεύτερο «τετράγωνο» δικαιωμάτων: Αμνηστία για πράξεις διαφθοράς εκ μέρους των γερμανικών εταιρειών στην Ελλάδα. Αμεση πρόσβαση και έλεγχο του ορυκτού πλούτου. Προτιμησιακό καθεστώς στις αποκρατικοποιήσεις. Δημιουργία οικονομικών ζωνών στα εδάφη της Ελλάδας ακόμα και υπό τη διεύθυνσή του Βερολίνου.Με τις πιο πάνω παραχωρήσεις τίθεται η Ελλάδα σε τροχιά (που η κυβέρνηση ονομάζει ως «εμπιστοσύνη») αυξανόμενης εξάρτησης και ελέγχου από τη Γερμανία. Γεγονός που εξηγεί τις νέες αποχρώσεις στον πολιτικό λόγο της. Αυτές οι εκχωρήσεις καθιστούν τα προβλήματα εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας ακόμα πιο κεντρικά από ότι προηγούμενα. Υπογραμμίζουν την ανάγκη δημιουργίας του ευρύτερου δυνατού δημοκρατικού-πατριωτικού κινήματος.

NIKOΣ ΚΟΤΖΙΑΣ
18-9-2012

TO ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ