''TURKIFICATION'' through Extermination :Turkey-Istanbul, 9 September 1955 ( H μεθοδευμένη καταστροφή των Ελλήνων το 1955...)

(1)

Σεπτέμβριος του 1955. 
Κυκλοφορεί η είδηση ότι σημειώθηκε επίθεση με βόμβα στο σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ, στη Θεσσαλονίκη. Εικόνες χάους ακολουθούν στην Κωνσταντινούπολη, όπου ένας κατευθυνόμενος όχλος εξαπολύει πογκρόμ κατά του ελληνικού πληθυσμού της πόλης. 
Παρακολουθήστε online το ντοκιμαντέρ του ΡΧΣ "Συγγνώμη Κώστα" που αναφέρεται στα γεγονότα.





Με τη βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και υπό το ευρωπαϊκό όραμα της Τουρκίας, μια σειρά Τούρκοι διανοούμενοι ασκούν πλέον ανοικτά κριτική στην πολιτική της χώρας τους απέναντι στους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης. Η σκηνοθέτης Τομπρίζ, γυρίζει μια ταινία με θέμα το πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων στα «Σεπτεμβριανά» του 1955. Ο εκδότης Ραγκίπ Ζαράκολου εκδίδει ένα ακόμη βιβλίο για την κουλτούρα των Ποντίων – τα προηγούμενα του στοίχισαν δικαστικές διώξεις και μια βομβιστική επίθεση που κατέστρεψε τον εκδοτικό του οίκο. Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Ριτβάν Ακάρ, έγραψε ένα πολύκροτο άρθρο που είχε τον τίτλο «Συγγνώμη Κώστα». Ζητάει συγγνώμη, για τις διώξεις κατά τις ελληνικής μειονότητας στην διάρκεια του 20ου αιώνα.
Τις αναμνήσεις τους από τα «πέτρινα χρόνια» των ελληνοτουρκικών σχέσεων καταθέτουν και μια σειρά Έλληνες της Πόλης. Ο διευθυντής της Ζωγράφειου Σχολής κ. Φραγκόπουλος, ο εκδότης της ελληνόφωνης εφημερίδας κ. Βασιλειάδης, καθώς και ο κ. Καλούμενος, οι φωτογραφίες του οποίου έκαναν γνωστή σε όλο τον κόσμο την απερίγραπτη καταστροφή που βρήκε τους Έλληνες το 1955. Ο Μεχμέτ Γκουζ, ένας από τους καλύτερους τούρκους ρεπόρτερ, αναλύει τα πολιτικά παρασκήνια της εποχής, καθώς και την προβοκάτσια που έστησαν οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες με την βόμβα που τοποθέτησαν στο σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ στην Θεσσαλονίκη.
Ο φακός της εκπομπής επισκέπτεται και το Ζωγράφειο σχολείο, ένα μεγαλοπρεπές κτίριο που έχει μόνο 49 μαθητές. Λόγω των συνεχών διώξεων, από την πανίσχυρη ελληνική μειονότητα έχουν παραμείνει στην Κωνσταντινούπολη μόνο 1800 άτομα, οι περισσότεροι ηλικιωμένοι.
Μπορεί η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας να ανακόψει την εξαφάνιση της ελληνικής μειονότητας; 

TO  ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΚΑΙ ΤΟ  ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ:
http://tvxs.gr/webtv/reportaz-xoris-synora/syggnomi-kosta


(2)







 

File:Athenagoras.jpg

The Istanbul riots (Greek: Σεπτεμβριανά Septemvriana, "Events of September"; Turkish: 6–7 Eylül Olayları, "Events of September 6–7", sometimes known as the "Istanbul pogrom"), were organized mob attacks directed primarily at Istanbul's Greek minority on 6–7 September 1955. The riots were orchestrated by the Turkish government of the time under the Prime Minister Adnan Menderes. The events were triggered by the false news that the Turkish consulate in Thessaloniki, north Greece—the house where Mustafa Kemal Atatürk had been born in 1881—had been bombed the day before.[4] A bomb planted by a Turkish usher at the consulate, who was later arrested and confessed, incited the events. The Turkish press almost fully under Menderes' control, conveying the news in Turkey was silent about the arrest and instead insinuated that Greeks had set off the bomb. A Turkish mob, most of which had been trucked into the city in advance, assaulted Istanbul’s Greek community for nine hours. Although the mob did not explicitly call for Greeks to be killed, over a dozen people died during or after the attacks as a result of beatings and arson. Jews and Armenians were also harmed. The riots greatly accelerated emigration of ethnic Greeks from Turkey, and the Istanbul region in particular. The Greek population of Turkey declined from 119,822 persons in 1927,[5] to about 7,000 in 1978. In Istanbul alone, the Greek population decreased from 65,108 to 49,081 between 1955 and 1960.[5] The 2008 figures released by the Turkish Foreign Ministry place the current number of Turkish citizens of Greek descent at 3,000–4,000;[6] however, according to Human Rights Watch, the Greek population in Turkey was estimated at 2,500 in 2006.[7] Some see the attacks as a continuation of a process of Turkification that started with the decline of the Ottoman Empire,[8][9][10] rather than being a contemporary, bilateral issue. To back this claim they adduce the fact that roughly 40% of the properties attacked belonged to other minorities.[4] Historian Alfred-Maurice de Zayas has written that in his view, despite the small number of deaths, the riots met the "intent to destroy in whole or in part" criterion of the Genocide Convention


    ΣΧΕΤΙΚΑ: