DEUTSCHLAND,DEUTSCHLAND,DEUTSCHLAND...
(1)
Σόιμπλε:
Κίνδυνος αποχώρησης ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα!
Πραγματικό (!) θεωρεί τον κίνδυνο αποχώρησης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου από το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, σύμφωνα με μαρτυρία του χριστανοδημοκράτη βουλευτή Μίχαελ Φουκς, ο οποίος συμμετείχε στη χθεσινή πρωινή ενημέρωση της κοινοβουλευτικής ομάδας του κυβερνητικού συνασπισμού (CDU/CSU) από τον υπουργό.
Η προειδοποίηση αυτή –αν όντως έχει συνειδητοποιήσει υπαρκτό κίνδυνο ο κ. Σόιμπλε– έχει πράγματι ενδιαφέρον. Αλλά και ως κινδυνολογία επιβεβαιώνει την άποψη ότι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είναι μάστορας στο να παρουσιάζει το πολιτικό χάος ως στρατηγική. Σύμφωνα με τον κ. Φουκς, ο κ. Σόιμπλε έδωσε την εντύπωση ότι το ΔΝΤ ενδέχεται να αποχωρήσει από το ελληνικό πρόγραμμα, εάν δεν βρεθεί λύση στο ζήτημα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, κάτι που, όπως είπε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, πρέπει να αποφευχθεί.
Η διέξοδος, λοιπόν, είναι να υιοθετήσει η Γερμανία την άποψη της Κριστίν Λαγκάρντ για «κούρεμα» του επίσημου τομέα στο ελληνικό χρέος.
Ανοικτό παραμένει το θέμα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, αλλά και της κάλυψης του χρηματοδοτικού κενού από τη διετή επιμήκυνση του δημοσιονομικού προγράμματος της Ελλάδας, σύμφωνα, επίσης, με όσα δήλωσε ο κ. Σόιμπλε. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών τόνισε στους βουλευτές της κυβέρνησης ότι παραμένει ανοικτό το ζήτημα για το εάν το ελληνικό χρέος θα μειωθεί στο 120% του ΑΕΠ, επίπεδα στα οποία θεωρείται βιώσιμο, έως το 2020 ή το 2022. Ακόμη, τόνισε ότι δεν υπάρχει συμφωνία για το πώς θα καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό των 14 δισ. ευρώ έως το 2014, ενώ στο σημείο αυτό αποκάλυψε πως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θεωρεί πως η Ελλάδα μπορεί μέσω εντόκων γραμματίων να καλύψει 9 δισ. ευρώ από το ποσό αυτό.
«Ας μην αυταπατώμεθα. Χωρίς ανάπτυξη το μέλλον της παγκόσμιας οικονομίας βρίσκεται σε κίνδυνο. Το μάθημα της Ιστορίας είναι ξεκάθαρο: η μείωση του δημόσιου ελλείμματος είναι απίστευτα δύσκολη χωρίς ανάπτυξη. Το υψηλό χρέος, με τη σειρά του, καθιστά δυσκολότερο το να υπάρξει ανάπτυξη», θεωρεί η Κριστίν Λαγκάρντ. Τα αυτονόητα βεβαίως.
Το ελληνικό χρέος μπορεί να μειωθεί κάτω από τον στόχο του 120% του ΑΕΠ το 2020 μόνο εάν οι χώρες της Ευρωζώνης αποδεχθούν ζημίες στα δάνεια που έχουν δώσει στην Ελλάδα ή επιβάλουν στους ιδιώτες επενδυτές να πουλήσουν τα ομόλογα που έχουν σε τιμή χαμηλότερη της ονομαστικής, αναφέρει έκθεση που ετοιμάστηκε για την προχθεσινή σύνοδο των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης. Η 15σέλιδη έκθεση δείχνει ότι –χωρίς τη λήψη ενός πακέτου μέτρων για τη μείωσή του– το ελληνικό χρέος θα υποχωρήσει στο 144% του ΑΕΠ το 2020, στο 133% του ΑΕΠ το 2022 και στο 111% του ΑΕΠ το 2030, από το σημερινό επίπεδο περίπου 170% του ΑΕΠ. «Το πακέτο των δυνητικών επιλογών δεν θα καταστήσει δυνατό να φθάσουμε σε ένα επίπεδο χρέους κοντά στο 120% του ΑΕΠ το 2020 χωρίς την προσφυγή σε μέτρα που θα σημαίνουν απώλεια κεφαλαίου ή επιπτώσεις στους προϋπολογισμούς των χωρών–μελών της Ευρωζώνης ή που θα προβλέπουν μία ευρύτερη επαναγορά των ελληνικών ομολόγων, η οποία θα συνεπάγεται την ενεργοποίηση των ρητρών συλλογικής δράσης (collective action clauses)», αναφέρει η έκθεση.
Η έκθεση αναφέρει ότι το ελληνικό χρέος θα μπορούσε να μειωθεί στο 120% του ΑΕΠ το 2022, χωρίς να χρειάζεται να επιβληθούν ζημιές στις χώρες της Ευρωζώνης ή να επιβληθεί η επαναγορά των ομολόγων από τους ιδιώτες. Η Κριστίν Λαγκάρντ είχε απορρίψει τη μετάθεση του στόχου στο 2022 ήδη από την προηγούμενη εβδομάδα και φέρεται να τάσσεται υπέρ της καταγραφής ζημίας στα δάνεια προς την Ελλάδα, ώστε να επιτευχθεί το 2020 ο στόχος για τη μείωση του χρέους στο 120% του ΑΕΠ. Σύμφωνα με την έκθεση, μία μείωση του περιθωρίου των επιτοκίων –πέραν δηλαδή του κόστους χρηματοδότησης– στα διμερή διακρατικά δάνεια στην Ελλάδα κατά 70 μονάδες βάσης (0,7 της ποσοστιαίας μονάδας) θα μείωνε το χρέος κατά 1,4% το 2020, ενώ μια μεγαλύτερη μείωση του περιθωρίου στις 25 μονάδες βάσης θα μείωνε το χρέος κατά 5,1% του ΑΕΠ. Η αναστολή πληρωμής τόκων από την Ελλάδα για τα δάνεια από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα μείωνε το ελληνικό χρέος κατά 43,8 δισ. ευρώ ή 16,9% του ΑΕΠ. Εάν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) επέστρεφε τα κέρδη από τα ελληνικά ομόλογα που έχει στο χαρτοφυλάκιό της, το χρέος θα μειωνόταν περαιτέρω κατά 4,6% του ΑΕΠ. Η επαναγορά ομολόγων με κόστος 10 δισ. ευρώ από ιδιώτες στο 50% της ονομαστικής τιμής τους θα οδηγούσε σε μείωση του χρέους κατά 2,4% του ΑΕΠ το 2020, σύμφωνα με την ίδια έκθεση.
ΖΕΖΑ ΖΗΚΟΥ
''ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ''
23-11-2012
Για πολλοστή φορά στο παρατεταμένο θρίλερ της κρίσης χρέους, η Αγκελα Μέρκελ και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε υποκύπτουν σε πολιτικούς υπολογισμούς και δεν πράττουν αυτό που επιτάσσει η οικονομική λογική. Στον βωμό του πιθανολογούμενου κομματικού κόστους η Γερμανίδα καγκελάριος δεν τολμά να προχωρήσει στην κίνηση που όλοι οι ειδικοί συμφωνούν ότι πρέπει να γίνει: «κούρεμα» των δανείων που έχουν παράσχει στην Ελλάδα η Γερμανία και άλλες χώρες της Ευρωζώνης. Ανάλογη κωλυσιεργία είχε επιδείξει και την άνοιξη του 2010 με τη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης, φοβούμενη τότε τις τοπικές εκλογές στη Βόρεια Ρηνανία - Βεστφαλία.
Η ιστορία της ελληνικής και τελικά ευρωπαϊκής κρίσης χρέους είναι μια συνεχής αναβολή των αναγκαίων αποφάσεων, οι οποίες εάν είχαν ληφθεί νωρίτερα θα είχαν σταματήσει τη διολίσθηση. Τον παραλογισμό συμπληρώνει η αυστηρότητα που επιδείχθηκε, όπως τα υπερβολικά υψηλά επιτόκια, εν είδει τιμωρίας, με τα οποία η Γερμανία επέμεινε στην αρχή να δανείσει η Ευρωζώνη την Ελλάδα.
Μεταξύ εταίρων το ζητούμενο δεν είναι η τιμωρία του ενός από τον άλλο, αλλά η πιο αποτελεσματική κοινή δράση για την υπέρβαση μιας κρίσης, η οποία μπορεί να αναδείχθηκε μέσω της Ελλάδας, αλλά τελικά θα πλήξει όλες τις χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Γερμανίας.
Δεν ήταν, όμως, μόνο η γερμανική εμμονή. Υπήρχε και η ελληνική αναξιοπιστία. Τα προηγούμενα δύο χρόνια είχαμε κουράσει με τις κωλυσιεργίες, είχαμε προκαλέσει με τη θεσμική ανικανότητα και είχαμε εξοργίσει με την έλλειψη πολιτικής βούλησης.
Τους τελευταίους μήνες η αξιοπιστία της χώρας αρχίζει να αποκαθίσταται. Πέρα από τις θετικές δηλώσεις και τις αβρότητες ξένων ηγετών έναντι του κ. Σαμαρά, αυτό δείχνουν τα στοιχεία για το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών και το έλλειμμα. Χθες το αναγνώρισε επίσημα και το Eurogroup συγχαίροντας την Ελλαδα για το γεγονός ότι όλες οι προαπαιτούμενες δράσεις που της είχαν ζητηθεί έχουν εκπληρωθεί.
Σε αυτό το διαφορετικό περιβάλλον, η κ. Μέρκελ θα υπηρετούσε πολύ καλύτερα το εθνικό συμφέρον της Γερμανίας, αλλά και το προσωπικό της, εάν αξιοποιούσε τη μεταστροφή που σημειώνεται στην Ελλάδα και εξηγούσε στους Γερμανούς ψηφοφόρους το όφελος που μακροπρόθεσμα θα προκύψει για τους ίδιους από μια πειστική και οριστική λύση για την Ελλάδα. Η κομματική επένδυση στην τιμωρία της αναξιόπιστης μικρής χώρας που έδινε ψευδή στατιστικά στοιχεία ήταν μια εσφαλμένη τακτική, η οποία σε κάθε περίπτωση ανήκει στο παρελθον. Τώρα, έχει κάθε λόγο να προβάλει το μακροπρόθεσμο όφελος που θα προκύψει για τη Γερμανια και όλη την Ευρωπη από τη στήριξη ενός εταίρου που ανταποκρίνεται πλέον στις υποχρεώσεις του.
Η κ. Μέρκελ επιμένει ότι θα υπάρξει λύση χωρίς «κούρεμα», ενώ όλοι γνωρίζουν ότι τα δεδομένα θα επανεξεταστούν μετά τις γερμανικές εκλογές, όπως επιβεβαίωσε ακόμη και ο πρόεδρος της Bundesbank, ο οποίος αναγνώρισε ότι μια διαγραφή χρέους θα βοηθούσε στην οριστική επίλυση του προβλήματος εάν γινόταν ως μία τρόπον τινά επιβράβευση της ελληνικής πλευράς για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και τη δημοσιονομική προσαρμογή.
Ολοι συμφωνούν ότι είναι αναγκαία μια πειστική διασφάλιση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, ενώ δεν είναι βέβαιο ότι η Ευρωζώνη αντέχει άλλους δέκα μήνες αβεβαιότητας. Η επιμονή της Κριστίν Λαγκάρντ στο «κούρεμα» δεν αποτελεί κάποια ανεξήγητη διαστροφή. Πρόκειται για απλά μαθηματικά. Χωρίς «κούρεμα» το συντομότερο, η εξίσωση δεν βγαίνει και «όλοι» χάνουν. Είναι τόσο απλό.
Tου Αθανάσιου 'Eλλις
(2)
Η γερμανική εμμονή Για πολλοστή φορά στο παρατεταμένο θρίλερ της κρίσης χρέους, η Αγκελα Μέρκελ και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε υποκύπτουν σε πολιτικούς υπολογισμούς και δεν πράττουν αυτό που επιτάσσει η οικονομική λογική. Στον βωμό του πιθανολογούμενου κομματικού κόστους η Γερμανίδα καγκελάριος δεν τολμά να προχωρήσει στην κίνηση που όλοι οι ειδικοί συμφωνούν ότι πρέπει να γίνει: «κούρεμα» των δανείων που έχουν παράσχει στην Ελλάδα η Γερμανία και άλλες χώρες της Ευρωζώνης. Ανάλογη κωλυσιεργία είχε επιδείξει και την άνοιξη του 2010 με τη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης, φοβούμενη τότε τις τοπικές εκλογές στη Βόρεια Ρηνανία - Βεστφαλία.
Η ιστορία της ελληνικής και τελικά ευρωπαϊκής κρίσης χρέους είναι μια συνεχής αναβολή των αναγκαίων αποφάσεων, οι οποίες εάν είχαν ληφθεί νωρίτερα θα είχαν σταματήσει τη διολίσθηση. Τον παραλογισμό συμπληρώνει η αυστηρότητα που επιδείχθηκε, όπως τα υπερβολικά υψηλά επιτόκια, εν είδει τιμωρίας, με τα οποία η Γερμανία επέμεινε στην αρχή να δανείσει η Ευρωζώνη την Ελλάδα.
Μεταξύ εταίρων το ζητούμενο δεν είναι η τιμωρία του ενός από τον άλλο, αλλά η πιο αποτελεσματική κοινή δράση για την υπέρβαση μιας κρίσης, η οποία μπορεί να αναδείχθηκε μέσω της Ελλάδας, αλλά τελικά θα πλήξει όλες τις χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Γερμανίας.
Δεν ήταν, όμως, μόνο η γερμανική εμμονή. Υπήρχε και η ελληνική αναξιοπιστία. Τα προηγούμενα δύο χρόνια είχαμε κουράσει με τις κωλυσιεργίες, είχαμε προκαλέσει με τη θεσμική ανικανότητα και είχαμε εξοργίσει με την έλλειψη πολιτικής βούλησης.
Τους τελευταίους μήνες η αξιοπιστία της χώρας αρχίζει να αποκαθίσταται. Πέρα από τις θετικές δηλώσεις και τις αβρότητες ξένων ηγετών έναντι του κ. Σαμαρά, αυτό δείχνουν τα στοιχεία για το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών και το έλλειμμα. Χθες το αναγνώρισε επίσημα και το Eurogroup συγχαίροντας την Ελλαδα για το γεγονός ότι όλες οι προαπαιτούμενες δράσεις που της είχαν ζητηθεί έχουν εκπληρωθεί.
Σε αυτό το διαφορετικό περιβάλλον, η κ. Μέρκελ θα υπηρετούσε πολύ καλύτερα το εθνικό συμφέρον της Γερμανίας, αλλά και το προσωπικό της, εάν αξιοποιούσε τη μεταστροφή που σημειώνεται στην Ελλάδα και εξηγούσε στους Γερμανούς ψηφοφόρους το όφελος που μακροπρόθεσμα θα προκύψει για τους ίδιους από μια πειστική και οριστική λύση για την Ελλάδα. Η κομματική επένδυση στην τιμωρία της αναξιόπιστης μικρής χώρας που έδινε ψευδή στατιστικά στοιχεία ήταν μια εσφαλμένη τακτική, η οποία σε κάθε περίπτωση ανήκει στο παρελθον. Τώρα, έχει κάθε λόγο να προβάλει το μακροπρόθεσμο όφελος που θα προκύψει για τη Γερμανια και όλη την Ευρωπη από τη στήριξη ενός εταίρου που ανταποκρίνεται πλέον στις υποχρεώσεις του.
Η κ. Μέρκελ επιμένει ότι θα υπάρξει λύση χωρίς «κούρεμα», ενώ όλοι γνωρίζουν ότι τα δεδομένα θα επανεξεταστούν μετά τις γερμανικές εκλογές, όπως επιβεβαίωσε ακόμη και ο πρόεδρος της Bundesbank, ο οποίος αναγνώρισε ότι μια διαγραφή χρέους θα βοηθούσε στην οριστική επίλυση του προβλήματος εάν γινόταν ως μία τρόπον τινά επιβράβευση της ελληνικής πλευράς για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και τη δημοσιονομική προσαρμογή.
Ολοι συμφωνούν ότι είναι αναγκαία μια πειστική διασφάλιση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, ενώ δεν είναι βέβαιο ότι η Ευρωζώνη αντέχει άλλους δέκα μήνες αβεβαιότητας. Η επιμονή της Κριστίν Λαγκάρντ στο «κούρεμα» δεν αποτελεί κάποια ανεξήγητη διαστροφή. Πρόκειται για απλά μαθηματικά. Χωρίς «κούρεμα» το συντομότερο, η εξίσωση δεν βγαίνει και «όλοι» χάνουν. Είναι τόσο απλό.
Tου Αθανάσιου 'Eλλις
''ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ''
23-11-2012