Όταν η ελίτ έχει χαρακτηριστικά αλήτ ...
Συνεχίζεται η αυτοεξυπηρέτηση του πολιτικού συστήματος
σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος.
(...)
Την ώρα που επιβάλλονται τα πιο σκληρά μέτρα σε βάρος των πολιτών, οι διαχρονικά υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση αυτοεξαιρούνται από τη μεγάλη μείωση των συντάξεων και τη σκλήρυνση των κανόνων της κοινωνικής ασφάλισης.
Αυτοί που ψηφίζουν «για εθνικούς λόγους» το μνημόνιο νούμερο 3 φροντίζουν και για την τακτοποίηση της δεύτερης και της τρίτης σύνταξης που παίρνουν από το δοκιμαζόμενο ελληνικό Δημόσιο και το χρεοκοπημένο ασφαλιστικό σύστημα.
(...)
(...)
Την ώρα που επιβάλλονται τα πιο σκληρά μέτρα σε βάρος των πολιτών, οι διαχρονικά υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση αυτοεξαιρούνται από τη μεγάλη μείωση των συντάξεων και τη σκλήρυνση των κανόνων της κοινωνικής ασφάλισης.
Αυτοί που ψηφίζουν «για εθνικούς λόγους» το μνημόνιο νούμερο 3 φροντίζουν και για την τακτοποίηση της δεύτερης και της τρίτης σύνταξης που παίρνουν από το δοκιμαζόμενο ελληνικό Δημόσιο και το χρεοκοπημένο ασφαλιστικό σύστημα.
(...)
Ο Γερμανός οικονομολόγος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μάνχαϊμ Κλάους Άνταμ συνοψίζει, στο πρακτορείο Bloomberg με άρθρο που αναδημοσιεύει η «Καθημερινή» (7 Νοεμβρίου 2012), το ελληνικό αδιέξοδο με τον ακόλουθο τρόπο:
«Είναι πιθανόν μέτρα όπως εκείνα της επαναγοράς ελληνικών ομολόγων να αναβάλλουν προσωρινά την ώρα της αλήθειας, αλλά δεν θα αγοράσουν πολύ χρόνο, καθώς η Ελλάδα δανείζεται από 14-20 δισ. ευρώ ετησίως. Η Ελλάδα θα “σωθεί” πραγματικά μόνο εάν τα καταφέρει χωρίς πρόσθετο δανεισμό. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει πως οι πιστωτές της σταματούν να δανείζουν τις ελληνικές ελίτ, ότι διαγράφουν το χρέος της και ότι η ανταγωνιστικότητά της αυξάνεται σε βαθμό που να ενισχύσει τις εξαγωγές της. Μία πτώχευση της Ελλάδας, με παράλληλη έξοδο από το ευρώ, θα οδηγούσε στην επίτευξη αυτών των στόχων ουσιαστικά εν μία νυκτί. Προφανώς η προσαρμογή θα ήταν σκληρή και για κάποιους μήνες θα επέφερε αναστάτωση. Η τρέχουσα προσέγγιση δεν έχει επιτύχει σχεδόν τίποτε σε ό,τι αφορά τη διαρθρωτική οικονομική προσαρμογή. Αντί για μία ομαλή μετάβαση, η Ελλάδα βρίσκεται εν τω μέσω μιας κατάρρευσης του ΑΕΠ της. Το ατυχές αυτό αποτέλεσμα οφείλεται στην ανικανότητα των πολιτικών ελίτ της Ελλάδας να προωθήσουν τις απαιτούμενες διαρθρωτικές αλλαγές. Οι μειώσεις μισθών και οι αυξήσεις φόρων από μόνες τους δεν μπορούν να αποκαταστήσουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Και αν δεν επιτευχθεί η πραγματική οικονομική μεταρρύθμιση, η έξοδος από την Ευρωζώνη παραμένει μοναδική επιλογή. Το συμπέρασμα είναι λυπηρό και εξάγεται από το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να δανείζεται για πάντα».
Ιδιοτέλεια και ανικανότητα
Ο Γερμανός οικονομολόγος διαπιστώνει ότι οι πολιτικές ελίτ της Ελλάδας, οι οποίες την οδήγησαν στην υπερχρέωση και στη «λύση» των μνημονίων, δεν μπορούν να τη βγάλουν από την κρίση στην οποία την έριξαν. Είναι μία από τις βασικές θέσεις που προβάλλουμε από τη «City Press» και τη «Free Sunday», χωρίς φυσικά να βρίσκουμε μεγάλη ανταπόκριση σε ένα «στημένο» πολιτικό και μιντιακό σύστημα. Τα αποτελέσματα της πολιτικής που εφαρμόζονται δείχνουν το χαμηλό επίπεδο των πολιτικών ελίτ της χώρας μας. Η κρίση υπερχρέωσης ξεκίνησε με το δημόσιο χρέος να κινείται μεταξύ 120%-130% του ΑΕΠ και μπαίνουμε αισίως στην εφαρμογή του 3ου μνημονίου, με το χρέος να κινείται μεταξύ 180%-190% του ΑΕΠ. Αυτή η τραγική αστοχία που προετοιμάζει 20-30 εξαιρετικά δύσκολα χρόνια για τους περισσότερους συμπολίτες μας οφείλεται πρώτα και κύρια στη χαμηλή ποιότητα των πολιτικών στελεχών. Ο «οικονομολόγος» Ευάγγελος Βενιζέλος, ο πολιτικός καιροσκόπος Αντώνης Σαμαράς και ο πολιτικά φλύαρος Φώτης Κουβέλης είναι χαρακτηριστικοί εκπρόσωποι της αποτυχημένης ελίτ.
Μια κριτική ματιά όμως στο κείμενο του 3ου μνημονίου, το οποίο ενέκρινε η Βουλή των Ελλήνων με μία διαδικασία που παραπέμπει στο «νομοθετικό σώμα» της δικτατορίας των συνταγματαρχών, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η πολιτική ελίτ μπορεί να έχει χαρακτηριστικά αλήτ. Σε μία περίοδο μεγάλης δοκιμασίας για τον ελληνικό λαό, όπου οι περισσότεροι πολίτες βρίσκονται αντιμέτωποι με το φοβερό κόστος της χρεοκοπίας του πολιτικού συστήματος, αυτοί που κινούν τα νήματα εξακολουθούν να αυτοεξυπηρετούνται και να εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος.
Πρώτα οι συντάξεις των βουλευτών
Ένας από τους βασικούς στόχους του σχεδίου νόμου για το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016 είναι η κατοχύρωση των… ασφαλιστικών, συνταξιοδοτικών προνομίων των βουλευτών. Όπως αναφέρεται στη σελίδα 2 του τεράστιου σχεδίου νόμου «α. οι διατάξεις των άρθρων 1 του ν. 91/1943 (Α129), 1 και 2 του ν.δ. 99/1974 (Α295) και της παραγράφου 19 του άρθρου 4 του ν. 3513/2006 (Α265) παύουν να ισχύουν για όσους από τα αναφερόμενα σε αυτές πρόσωπα αποκτούν για πρώτη φορά την ιδιότητα του βουλευτή ή του δημάρχου, από την επομένη της ημερομηνίας έναρξης ισχύος του παρόντος νόμου. Τα πρόσωπα αυτά ασφαλίζονται για κύρια σύνταξη, πρόσθετη ασφάλιση και υγειονομική περίθαλψη, στους φορείς που ασφαλίζονταν πριν την εκλογή τους στα αξιώματα αυτά και ο χρόνος της θητείας τους λογίζεται ως χρόνος ασφάλισης στους φορείς αυτούς». Σε απλά ελληνικά, διατηρείται το προνομιακό ασφαλιστικό, συνταξιοδοτικό καθεστώς για όσους υπήρξαν ή έχουν εκλεγεί βουλευτές και δήμαρχοι μέχρι σήμερα. Επειδή είναι λογικό να υποθέσουμε ότι ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός της χώρας οφείλεται πρώτα και κύρια σε βουλευτές που υπουργοποιήθηκαν, σε βουλευτές που ψήφισαν τα πιο ασύμφορα για το Δημόσιο νομοσχέδια και σε «άρχοντες» της τοπικής αυτοδιοίκησης που έστησαν τις δικές τους μηχανές παραγωγής μαύρου πολιτικού χρήματος και δημοσιονομικών ελλειμμάτων, έχουμε την πιο βάναυση προσβολή της νοημοσύνης και της αξιοπρέπειας του ελληνικού λαού. Την ώρα που επιβάλλονται τα πιο σκληρά μέτρα σε βάρος των πολιτών, οι διαχρονικά υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση αυτοεξαιρούνται από τη μεγάλη μείωση των συντάξεων και τη σκλήρυνση των κανόνων της κοινωνικής ασφάλισης.
Αυτοί που ψηφίζουν «για εθνικούς λόγους» το μνημόνιο νούμερο 3 φροντίζουν και για την τακτοποίηση της δεύτερης και της τρίτης σύνταξης που παίρνουν από το δοκιμαζόμενο ελληνικό Δημόσιο και το χρεοκοπημένο ασφαλιστικό σύστημα. Στη σελίδα 3 του νομοσχέδιου επισημαίνονται τα εξής: «Οι καταβαλλόμενες κατά την 1/1/2013 και εφεξής κανονιζόμενες συντάξεις των βουλευτών και των αιρετών οργάνων των ΟΤΑ 1ου και 2ου βαθμού που λαμβάνουν και δεύτερη κύρια σύνταξη από οποιονδήποτε φορέα κοινωνικής ασφάλισης ή το Δημόσιο μειώνονται κατά 20%. Το ποσοστό αυτό διαμορφώνεται σε 30% εάν τα ανωτέρω πρόσωπα λαμβάνουν και τρίτη σύνταξη, συμπεριλαμβανομένης και της βουλευτικής ή της χορηγίας».
Λεφτά υπάρχουν γι’ αυτούς που έχουν διαχρονικά την ευθύνη για την υπερχρέωση του ελληνικού Δημοσίου και την πολιτική των μνημονίων. Μπορεί να παίρνουν χωρίς ασφαλιστικές προϋποθέσεις τη βουλευτική τους σύνταξη και να προσθέτουν σε αυτή τη σύνταξη που ενδεχομένως εξασφάλισαν από το πέρασμά τους –με την ιδιότητα του πολιτευτή– από ένα δημόσιο οργανισμό ή την πολιτική επένδυση που έκαναν στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ουσιαστικά μιλάμε για μερικές χιλιάδες υπερπρονομιούχων του συστήματος με συντάξεις 8.000-25.000 ευρώ το μήνα που δεν τους κόστισαν τίποτα, σε επίπεδο ασφαλιστικών εισφορών, και αποτελούν φοβερό βάρος για τα δημόσια οικονομικά και για τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος. Εάν η πολιτική ελίτ δεν είχε χαρακτηριστικά αλήτ, θα υιοθετούσε την πρόταση της «C.P.» και της «Free Sunday» για επιβολή πλαφόν 2.000 ευρώ το μήνα για το άθροισμα των συντάξεων που μπορεί να έχουν τα κυβερνητικά, πολιτικά στελέχη από το Δημόσιο αλλά και οποιοδήποτε άλλο ασφαλιστικό ταμείο. Αυτοί που διαχρονικά έριξαν έξω τη χώρα και νομοθετούν τη δραστική περικοπή των συντάξεων είναι υποχρεωμένοι να δώσουν το καλό παράδειγμα της ανιδιοτέλειας και της έμπρακτης μεταμέλειας, εάν φυσικά ενδιαφέρονται για την ποιότητα του πολιτικού συστήματος και το αποτέλεσμα της πολιτικής που εφαρμόζεται.
Αριστερές ευκολίες
Τη βασική ευθύνη για το πολιτικό κατάντημα που περιγράφουμε έχουν βέβαια οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που μετέτρεψαν, με το νομοθετικό τους έργο, τη Βουλή σε πλυντήριο συμφερόντων και εκλογικής πελατείας. Δυστυχώς, όμως, δεν πάνε πίσω και οι εκπρόσωποι των κομμάτων που καταγγέλλουν τον παραδοσιακό δικομματισμό ή δηλώνουν, διά των εκπροσώπων τους, ότι είναι έτοιμα να εφαρμόσουν μια εντελώς διαφορετική πολιτική.
Τη συλλογική ευθύνη του πολιτικού συστήματος ανέδειξε η υπερψήφιση του προϋπολογισμού δαπανών του Κοινοβουλίου, συνολικού ύψους 148,7 εκατομμυρίων ευρώ, για το 2013. Η μείωση των δαπανών ελάχιστα επηρεάζει το εισόδημα και τα διάφορα επιδόματα των βουλευτών, όπως «οργάνωσης γραφείου», «οικογενειακό» και «έξοδα κίνησης». Διατηρείται επίσης το επίδομα συμμετοχής σε κοινοβουλευτικές επιτροπές, γιατί φαίνεται στην αντίληψη της πολιτικής ελίτ της χώρας μπορεί να είσαι βουλευτής χωρίς να συμμετέχεις στις κοινοβουλευτικές επιτροπές. Η ΔΗΜΑΡ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες υπερψήφισαν τον αδιαφανή και σκανδαλώδη προϋπολογισμό της Βουλής, ακολουθώντας τη «γραμμή» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ ψήφισαν κατά του προϋπολογισμού, όχι επειδή διατηρεί προκλητικά προνόμια των βουλευτών, αλλά επειδή περιλαμβάνει… μεγάλες περικοπές στις αποδοχές των υπερπρονομιούχων υπαλλήλων της Βουλής και των συνεργατών των βουλευτών. Μόνο η Χρυσή Αυγή καταψήφισε τον προϋπολογισμό της Βουλής, στη βάση της αντίθεσής της στο πολιτικό σύστημα.
Με τις πολιτικές ελίτ της χώρας να έχουν αποκτήσει χαρακτηριστικά αλήτ, δεν είναι δύσκολο να προβλέψουμε ότι και το μνημόνιο νούμερο 3 θα οδηγηθεί σε παταγώδη αποτυχία ενώ θα παρατηρηθούν μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές αναταράξεις.
8-11-2012
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΥΡΤΣΟΣ
''Citypress''
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ:
http://www.citypress.gr/index.html?action=article&article=110602
(Η εικονογράφηση του κειμένου της αναρτήσεως
- με εικόνες απο το World Wide Web -
γίνεται με ευθύνη του blogger: ''IVOS 2'')