Αμηχανία ή συνθηκολόγηση;
Αν ως κοινωνία ελίτ, κοινή γνώμη, πολιτική ηγεσία αισθανόμαστε προσβεβλημένοι
και ταπεινωμένοι από τη συμπεριφορά και ρητορική του Βερολίνου και ειδικότερα
του υπουργού Οικονομικών Β. Σόιμπλε, μπορούμε σήμερα να αισθανθούμε κάπως
καλύτερα διαβάζοντας την ομοβροντία περιφρονητικής απαξίωσης της Γαλλίας από
γερμανικής πλευράς, που συνοδεύεται από τη σιωπή και έλλειψη κάθε αντίδρασης από
την ηγεσία της χώρας.
«Η Γαλλία είναι το προβληματικό παιδί της Ευρώπης» επισημαίνει μελέτη της
Deutsche Bank που δόθηκε στη δημοσιότητα την Παρασκευή 9 Νοεμβρίου. «Θα ήταν
καλό οι Σοσιαλιστές να προχωρήσουν τώρα σε διαρθρωτικές αλλαγές», προσθέτει ο
επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Χριστιανοδημοκρατών και στενός
συνεργάτης της Αγκ. Μέρκελ, Κάουντερ..
Την ίδια στιγμή, μπροστά στην πρωτοφανή πρωτοβουλία Σόιμπλε να ζητήσει από
τους Πέντε Σοφούς -συμβούλους της κυβέρνησης για οικονομικά θέματα- σχέδιο γιά
την δημοσιονομική προσαρμογή και ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της γαλλικής
οικονομίας, το Μέγαρο των Ηλυσίων, η Προεδρία της Δημοκρατίας στο Παρίσι απαντά:
«Βεβαίως δεν κάνουμε κανένα σχόλιο».
Τη γαλλική ταπείνωση ολοκληρώνει το σχετικό δημοσίευμα της Μοντ του Σαββάτου
που καταλήγει στη δυσκολία που θα έχει ο Γάλλος πρωθυπουργός Ερό στη συνάντησή
του με την Μέρκελ, στις 15 Νοεμβρίου, να εξηγήσει την πολιτική του.
Η Γαλλία δεν είναι πλέον ούτε καν στα προσχήματα ο ήσσων εταίρος της
Γερμανίας στην Ε.Ε. και την Ευρωζώνη, είναι πλέον μια προβληματική χώρα σαν την
Ελλάδα, την Ισπανία και την Ιταλία, που καλείται να «κάνει τα μαθήματα της» για
να χρησιμοποιήσουμε την αγαπημένη φράση της Μέρκελ. Με άλλα λόγια, το Παρίσι όχι
μόνον δεν μπορεί να ηγηθεί του Νότου της Ευρωζώνης, αλλά ούτε καν να μετρήσει
στη διαπραγμάτευση μιας συνολικής λύσης για την Ευρωζώνη, αυτή είναι ωμά και
κυνικά η πρόσληψη της πραγματικότητας από γερμανικής πλευράς.
Οι ΗΠΑ «Αμερικανός ασθενής» σύμφωνα με το Spiegel και η Γαλλία «προβληματικό
παιδί» σύμφωνα με την Deutsche Bank, δίνουν το περίγραμμα της γερμανικής
θεώρησης της κρίσης στην Ευρωζώνη:
Αγνοούμε ό,τι και να πει ο Ομπάμα και καλούμε
τον Ολάντ να αποδεχθεί ότι η γερμανική Ευρώπη είναι μονόδρομος.
Παραμένει μια απορία και μια κρυφή ελπίδα: Η σιωπή στη γερμανική ολομέτωπη
επίθεση να είναι αρχική αμηχανία και όχι συνθηκολόγηση άνευ όρων.
Το πρόβλημα δεν είναι το διογκωμένο γαλλικό δημόσιο, η χαμηλή
ανταγωνιστικότητα της γαλλικής βιομηχανίας, είναι πρώτα και πάνω από όλα
γεωπολιτικό:
Είναι αδιανόητο μια μεγάλη δύναμη με μόνιμη έδρα στο Συμβούλιο
Ασφαλείας του ΟΗΕ, με πυρηνικά όπλα και την ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη στο
ΝΑΤΟ μετά τις ΗΠΑ, να μην αντιστέκεται έστω και με τη μορφή διαπραγματευτικού
ελιγμού στον γερμανικό οδοστρωτήρα. Είναι πολιτική αυτοκτονία ο Σοσιαλιστής
Ολάντ να πέφτει ακόμη πιο χαμηλά από τον προκάτοχό του Σαρκοζί.
Η Γαλλία ηττήθηκε δύο φορές σκληρά το 1870 και το 1940 από τη Γερμανία,
ύστερα από αποτυχημένη όμως προσπάθεια να αντισταθεί.
Σήμερα φαίνεται να παραδίδεται προκαταβολικά και άνευ όρων, με κίνδυνο
εσωτερικής σκληρής κοινωνικής ανάφλεξης και πολιτικής αποσταθεροποίησης αλλά και
οριστικής και αμετάκλητης απώλειας του ιστορικού της ρόλου στη διαμόρφωση των
ευρωπαϊκών ισορροπιών.
Η Γαλλία του 2012 παραδίδεται άδοξα και ταπεινωτικά χωρίς το θάρρος ενός Ντε
Γκολ, που έλεγε ότι όταν χάνεις μιά μάχη δεν χάνεις τον πόλεμο, και χωρίς καν
έναν Πετέν, που είπε τουλάχιστον «προσφέρω τον εαυτό μου στη χώρα για να απαλύνω
τη δυστυχία της, με ραγισμένη την καρδιά σάς λέω ότι πρέπει να σταματήσουμε τον
αγώνα»...
«Προβληματικό παιδί»
Η Γαλλία δεν είναι πλέον, ούτε καν
στα προσχήματα, ο ήσσων εταίρος της Γερμανίας στην Ε.Ε. και την Ευρωζώνη, είναι
πλέον μια προβληματική χώρα σαν την Ελλάδα, την Ισπανία και την Ιταλία, που
καλείται να «κάνει τα μαθήματά της», για να χρησιμοποιήσουμε την αγαπημένη φράση
της Μέρκελ.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΣ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΣΤΗΝ
''ΗΜΕΡΗΣΙΑ''
13-11-2012
(Η εικονογράφηση του
κειμένου της αναρτήσεως
- με εικόνες απο το World Wide
Web -
γίνεται με ευθύνη του blogger:
''IVOS 2'')