Η θλιβερή άλγεβρα της επαναγοράς;

(...)

θ έ α τ ρ ο τ ο υ π α ρ α λ ό γ ο υ:

Δανειζόμαστε 10 δις ώστε, επιβάλλοντας κούρεμα 14 δις στις πτωχευμένες ελληνικές τράπεζες, να δανειστούμε άλλα 24 δις από το EFSF για να τα δώσουμε στις... ίδιες τράπεζες, γνωρίζοντας ότι θα παραμείνουν πτωχευμένες, και δεν πρόκειται να παράσχουν δεκάρα ρευστότητας στις επιχειρήσεις.

Περνάμε 12,5 δις μέτρων για το 2013 για να πάρουμε από το ένα σκέλος της ΕΕ (το EFSF) αυτά τα 24 δις καθώς και άλλα μερικά από τα οποία η μερίδα του λέοντος θα χρησιμοποιηθεί για την αποπληρωμή του άλλους σκέλους της ΕΕ (η ΕΚΤ).

Με απλά λόγια, η ΕΕ παίρνει χρήματα από την μία τσέπη, τα βάζει στην άλλη και στο μεταξύ η ελληνική οικονομία χρεώνεται περισσότερα την ώρα που το εθνικό της εισόδημα φθίνει.

(...)

(1)

ΓΙΑΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ:Η θλιβερή άλγεβρα της επαναγοράς

Έχουμε και λέμε:

Δαπανώντας (δανεικό) ποσό Π για την επαναγορά ομολόγων, το όφελος του ελληνικού δημοσίου ισούται με Φ = Π επί {(100-x)/x}, όπου Φ είναι τα δις χρέους που θα «καταργηθούν» και x είναι η τιμή επαναγοράς εκφρασμένη ως ποσοστό της ονομαστικής τους αξίας.

Ας δούμε ένα παράδειγμα:

Αν (όπως είχε αρχικά συμφωνηθεί στο Eurogroup), η επαναγορά γινόταν στο 28% της ονομαστικής αξίας των ομολόγων (δηλαδή, εάν x=28), με τα 10 δις που θα δανειστεί από το EFSF η κυβέρνηση για να αγοράσει τα ομόλογά της από τους ιδιώτες (δηλαδή Π=10) θα πετύχει μείωση του χρέους 25,7 δις. Προϋπόθεση βέβαια για μια τέτοια μείωση είναι, πέραν των 15 δις που εξαναγκάζονται να «πουλήσουν» οι ελληνικές τράπεζες, να πουλήσουν άλλα 25 δις ομολόγων τα hedge funds (από τα 45 δις που διαθέτουν).

Το πρόβλημα, βέβαια, είναι πως και μόνο η ανακοίνωση ότι το κράτος έχει δανειστεί 10 δις για την επαναγορά, αυξάνει ραγδαία την τιμή επαναγοράς των ομολόγων. Αν το κράτος επέμενε στην συμφωνημένη τιμή του 28%, τότε τα hedge funds δεν υπήρχε περίπτωση να προσφέρουν 25 δις ομολόγων, ώστε να προκύψει το όφελος των 25,7 δις. Οπότε, κυβέρνηση και ΕΕ αναγκάστηκαν να βάλουν νερό στο κρασί τους και να προσφέρουν μεγαλύτερη τιμή, που η δημοπρασία θα προσδιορίσει κοντά στο 35% της ονομαστικής αξίας των ομολόγων. Δηλαδή, x=35 αντί για x=28 στον πιο πάνω τύπο. Άρα, το όφελος του δημοσίου, σε όρους απομείωσης του χρέους, περιορίζεται από τα 25,7 στα 18,6 δις (κάτι που προϋποθέτει βέβαια ότι τα hedge funds θα πουλήσουν σε αυτή την τιμή τουλάχιστον 14 δις).

Μην ξεχνάμε βέβαια, ότι στόχος του Eurogroup για την επαναγορά χρέους ήταν μια μείωση του ελληνικού δημόσιου χρέους κατά 31 δις. Είναι προφανές ότι, μερικές μέρες μετά το Eurogroup, ο σχεδιασμός του ανατρέπεται από την πραγματικότητα. Αντί για 31 δις μείωσης, η επαναγορά θα φέρει, στην καλύτερη των περιπτώσεων, μείωση 18,6 δις. Άλλη μια φορά ο γερμανός πολίτης θα ακούσει ότι άλλο ένα σχέδιο για την Ελλάδα απέτυχε σε χρόνο ρεκόρ. Και νάταν μόνο αυτό;

Το χειρότερο είναι η καταδίκη της ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών σε πλήρη, παταγώδη και σημαδιακή αποτυχία. Όπως έχω γράψει αλλού, η επαναγορά χρέους, ως μέσο μείωσης του δημόσιου χρέους, αποτελεί ένα PSI Νο.2 αποκλειστικά για τις ελληνικές τράπεζες (και μια μεγάλη ανταμοιβή των hedge funds, παράλληλα). Οπότε, και εδώ έγκειται η ύψιστη ανοησία, ο έλληνας φορολογούμενος δανείζεται περίπου 24 δις από τον Βορειο-Ευρωπαίο φορολογούμενο (στο πλαίσιο της περίφημης δόσης) με σκοπό να τα δώσει στις τράπεζες που πάσχουν από δραματική έλλειψη κεφαλαίων. Όμως ο όρος για αυτό το νέο δάνειο είναι το Υπουργείο Οικονομικών να επιβάλει στις ίδιες τράπεζες κούρεμα της τάξης των 14 δις! Όπως όλοι γνωρίζουν, ακόμα και χωρίς αυτό το κούρεμα η ανακεφαλαιοποίηση των 24 δις δεν θα αρκούσε για να πάψουν οι τράπεζες να είναι πτωχευμένες (κάτι που παραδέχεται και η ΕΚΤ λέγοντας ότι, πέραν των κεφαλαίων της ανακεφαλαιοποίησης, οι ελληνικές τράπεζες έχουν άμεση ανάγκη να προσελκύσουν ιδιωτικά κεφάλαια). Πόσο μάλιστα τώρα που τους επιβάλεται να διαγράψουν με μια μονοκονδυλιά από τα βιβλία τους αξία 14 δις!

Περιληπτικά, οι τελευταίες αποφάσεις της ΕΕ, οι οποίες πανηγυρίζονται ως μια μεγάλη επιτυχία για την χώρα μας, μεταφράζονται στο εξής θέατρο του παραλόγου:

Περνάμε 12,5 δις μέτρων για το 2013 για να πάρουμε από το ένα σκέλος της ΕΕ (το EFSF) αυτά τα 24 δις καθώς και άλλα μερικά από τα οποία η μερίδα του λέοντος θα χρησιμοποιηθεί για την αποπληρωμή του άλλους σκέλους της ΕΕ (η ΕΚΤ). Με απλά λόγια, η ΕΕ παίρνει χρήματα από την μία τσέπη, τα βάζει στην άλλη και στο μεταξύ η ελληνική οικονομία χρεώνεται περισσότερα την ώρα που το εθνικό της εισόδημα φθίνει.

Σαν να μην έφτανε αυτό, τα μέτρα των 12,5 δις εγγυόνται ότι το κράτος θα έχει πρωτογενές έλλειμμα για άλλα δύο χρόνια (ενώ με μέτρα μόλις 2 δις θα το είχαμε εξαλείψει σήμερα).

Την ίδια στιγμή, παραπλανούμε τους πολίτες των χωρών που μας δανείζουν, και βεβαίως τον ελληνικό λαό, μιλώντας για συρρίκνωση του δημόσιου χρέους στο 124% το 2020 όταν το βέλτιστο σενάριο (το οποίο, με υπεραισιοδοξία, προβλέπει το τέλος της ύφεσης και μια μικρή αύξηση του ΑΕΠ) δίνει ένα ποσοστό χρέους το 2020 της τάξης του 168%, στην καλύτερη των περιπτώσεων.

Κλείνω με ένα ερώτημα:

Νομίζετε ότι η συνέχιση αυτής της παραπλάνησης της κοινής γνώμης στην Ελλάδα και, ιδίως, στην Βόρεια Ευρώπη βελτιώνει την θέση της χώρας εντός της Ευρωζώνης, μακροπρόθεσμα;

Ή μήπως την υπονομεύει;

ΓΙΑΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ

www.protagon.gr

(2)
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ του Γ. Προκοπάκη
Η κάθε άλλο παρά θλιβερή άλγεβρα της επαναγοράς

Με τίτλο Η Θλιβερή Άλγεβρα της Επαναγοράς, ο κ. Γιάνης Βαρουφάκης (ΓΒ εφεξής) καταθέτει την ανάλυσή του για την επαναγορά του χρέους εδώ. Η ανάλυση περιέχει λάθη και ακροβατισμούς με εμφανή στόχο την επιβεβαίωση των απόψεών του – δυστυχώς αντίθετα με την πραγματικότητα.

Οι ακροβατισμοί

Ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Ο ΓΒ θέλει να υποστηρίξει ότι η δημόσια προσφορά του ΟΔΔΗΧ για επαναγορά χρέους θα αποτύχει, συμπαρασύροντας το σύνολο του πλάνου του Eurogroup της 27/11, διότι ενώ αποβλέπει σε διαγραφή χρέους €31 δισ εμείς θα επιτύχουμε διαγραφή περίπου €19 δισ με αποτέλεσμα - κατά τον ΓΒ πάντα - να αναζητούμε και πάλι τα €10 δισ της διαφοράς για να επιτευχθεί ο στόχος. Κάνει όμως λάθος. Η απόφαση του Eurogroup της 27/11 επιδιώκει την απόσυρση χρέους περίπου €31 δισ έναντι ρευστού €10 δισ (που θα δανείσει ο EFSF), ώστε να επιτευχθεί καθαρήμείωση χρέους €21 δισ. Το Eurogroup δηλαδή προβλέπει εξ αρχής μείωση περίπου €21 δισ, μέσω «υποβοηθούμενης» απόσυρσης €31 δισ. Ο ΓΒ, στους υπολογισμούς του, για να υποστηρίξει τη θέση του ξεχνά το «βοήθημα» των €10 δισ του EFSF. Με θλιβερή δημιουργική λογιστική, το θλιβερό της άλγεβρας είναι εξασφαλισμένο! Η αλήθεια πού είναι;

Ο ΓΒ χαρακτηρίζει κούρεμα των ελληνικών τραπεζών τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα επαναγοράς. Σύμφωνα με τα διεθνή λογιστικά πρότυπα (IAS 39), οι τράπεζες ήταν υποχρεωμένες να εγγράψουν τον Μάρτιο τα νέα ομόλογα (μετά PSI) με τιμή κτήσης την τιμή στο χρηματιστηριακό ταμπλώ, δηλαδή στο 20%-25% της ονομαστικής αξίας. Τα ομόλογα των ελληνικών τραπεζών, συνολικής ονομαστικής αξίας €15 δισ είναι εγγεγραμένα στα βιβλία τους με συνολική αξία περίπου €3.5 δισ. Με αυτήν την αξία έχουν υπολογισθεί οι ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης. Με τη συμμετοχή στο πρόγραμμα επαναγοράς οι τράπεζες, εάν συμμετάσχουν με το σύνολο των ομολόγων τους, θα διαγράψουν μονοκονδυλιά από τα βιβλία τους χαρτιά αξίας περίπου €3.5 δισ και θα βάλουν στο ταμείο περίπου €5.25 δισ. Η υπεραξία των €1.75 δισ κάθε άλλο παρά κούρεμα είναι. Ο ΓΒ επιμένει στον χαρακτηρισμό του κουρέματος με τον ισχυρισμό «διαγράφουν μονοκονδυλιά €14 δισ από τα βιβλία τους», ο οποίος δεν προκύπτει από πουθενά.

Ο ΓΒ υφαίνει ένα καμβά περί τα hedge funds που πάλι πιάνουν Κώτσους τους Ευρωπαίους φορολογούμενους. Αν κάποιοι πιάστηκαν Κώτσοι εν προκειμένω είναι αυτοί που πουλούσαν το καλοκαίρι στο 14% της ονομαστικής αξίας. Ισχυρίζεται πως τα hedge funds κατέχουν €45 δισ (από τα €66 δισ ελληνικών ομολόγων σε χέρια ιδιωτών - €62 δισ του PSI και €4 δισ παλαιών ομολόγων που αρνήθηκαν συμμετοχή τον Απρίλη). Όλοι, πλην των ελληνικών φορέων, είναι συλλήβδην τζογαδόροι των hedge funds! Οι διακυμάνσεις τιμών των ελληνικών ομολόγων από τον Απρίλη έγιναν με ελάχιστους όγκους συναλλαγών. Οι διεθνείς αναλυτές εκτιμούν ως απόλυτο μέγιστο των νέων τοποθετήσεων των hedge funds τα €4.5 δισ. Μαζί με τα ομόλογα που κατείχαν με την ολοκλήρωση του PSI, το σύνολο των ελληνικών ομολόγων που κατέχουν είναι περίπου €20 δισ και όχι τα €45 δισ του ΓΒ. Τα υπόλοιπα είναι στα χέρια παλαιών ομολογιούχων, ευρωτράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες, ασφαλιστικά ταμεία, κλπ. Κάποιοι απ’ αυτούς έχουν κίνητρο συμμετοχής, άλλοι ενδιαφέρονται για μελλοντικά οφέλη. Για τους περισσότερους το πρόγραμμα επαναγοράς είναι μια ευκαιρία διόρθωσης της ζημίας του PSI – που ταυτόχρονα μειώνει το βουνό του ελληνικού χρέους. Η αυθαιρεσία των «hedge funds που κατέχουν €45 δισ» εξυπηρετεί διπλά το σενάριο ΓΒ: (α) η επιτυχία του προγράμματος επαναγοράς εναπόκειται στις ορέξεις των τζογαδόρων, (β) η Ευρωζώνη είναι μια παρέα κορόιδων που ταΐζουν τα κοράκια των αγορών. Αμφότερα μακράν της αλήθειας! Προφανώς υπάρχουν και οι τζογαδόροι. Πήραν ρίσκο αγοράζοντας παλιόχαρτα όταν όλοι προεξοφλούσαν την έξοδο από το ευρώ και τώρα θα κάνουν πάρτυ γιατί τους βγήκε το στοίχημα – μικρό πάρτυ όμως. Άλλοι τζογαδόροι που πήραν το ανάποδο στοίχημα έχασαν μια θάλασσα χρημάτων και κάνουν μνημόσυνα!

Τι πραγματικά σημαίνει η επαναγορά

Αυτό που δεν αναφέρεται είναι το προφανές: όσο λίγο κι αν είναι το χρέος που θα αποσυρθεί, το όφελος θα είναι πολλαπλάσιο για τους Έλληνες πολίτες. Δεν είναι μόνον η μείωση του δείκτη χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ. Ας δούμε τι πραγματικά σημαίνει επαναγορά του χρέους.

Για την εξυπηρέτηση ομολόγων PSI ονομαστικής αξίας €1 δισ απαιτείται μέχρι το 2016 καταβολή τόκων €20 εκατ ετησίως. Από το 2016 το επιτόκιο αυξάνεται από το σημερινό 2% σε 4.6% τελικά μετά το 2020 – δηλαδή μετά το 2020 θα απαιτείται καταβολή ετήσιων τόκων €46 εκατ. Με την επαναγορά, η Ελλάδα σβήνει το €1 δισ χρέους προς ιδιώτες και αναλαμβάνει χρέος €350 εκατ εναντι του EFSF. Η εξυπηρέτηση αυτού του χρέους απαιτεί καταβολή τόκων μόλις €2.5 εκατ ετησίως! Σύμφωνα μάλιστα με την απόφαση του Eurogroup, οι καταβολές των τόκων δανείων του EFSF αναστέλλονται επί μια δεκαετία. Μετά δε το πέρας της περιόδου αναστολής καταβολής τόκων θα βρούμε μπροστά μας νέο (συσσωρευμένο) χρέος λιγότερο από ενός έτους τόκους χωρίς την απόσυρση! Από την οπτική της διαχείρισης των δημοσιονομικών, η επαναγορά χρέους έπρεπε να γίνει οπωσδήποτε και σε όποια έκταση θα ήταν δυνατή!

Η έκταση επαναγοράς καθορίζεται από τα εκτιμώμενα σημεία ισορροπίας τιμών: όσο μεγαλύτερο είναι το χρέος του οποίου επιχειρείται η επαναγορά, τόσο θα ανεβαίνει το κόστος. Υπάρχει και η επιθυμία να απομείνει ικανό μέγεθος χρέους υπό διαπραγμάτευση στις αγορές ώστε να καταγράφονται οι αποδόσεις ομολόγων και να διευκολυνθεί η μελλοντική έξοδος της χώρας για πρωτογενή δανεισμό. Είναι προφανές πως ο καλύτερος τρόπος επαναγοράς χρέους είναι να γίνεται σιγά-σιγά, μυστικά, από «φίλιες δυνάμεις» που θα λειτουργούν ως πονηρές χρηματιστηριακές εταιρείες. Αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει, καλώς ή κακώς, υπό την αιγίδα της Ευρωζώνης – οι ευρωπαϊκοί θεσμοί δεν είναι για να παίζονται παιγνίδια στα χρηματιστήρια.

Άλλο παράπλευρο όφελος της επαναγοράς χρέους είναι η αύξηση της ρευστότητας των Ταμείων κατά τουλάχιστον €700 εκατ (κατέχουν ομόλογα ονομαστικής αξίας περίπου €7 δισ και δεν συμμετέχουν στην επαναγορά).

Όσο και εάν ηχεί παράδοξο, η ενδεχόμενη απροθυμία συμμετοχής ξένων ομολογιούχων στο πρόγραμμα επαναγοράς χρέους, μόνον ως ψήφος εμπιστοσύνης για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας μπορεί να εκληφθεί. Με την εξαίρεση κάποιων τζογαδόρων που στοιχηματίζουν σε σενάρια νέου PSI σε ένα με ενάμισι χρόνο, όλοι οι υπόλοιποι αναμένουν να αποκομίσουν περισσότερα από τη διακράτηση των ελληνικών ομολόγων. Το ίδιο ισχύει και για τις ελληνικές τράπεζες.

Επαναγορά, τράπεζες και ανακεφαλαιοποίηση

Έχει δίκιο ο ΓΒ όταν ισχυρίζεται πως η συμμετοχή στο πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων είναι (ακριβέστερα, ήταν με τους αρχικούς όρους) αντίθετη προς το συμφέρον των ελληνικών τραπεζών – όχι όμως για τον λόγο που αναφέρει ο ίδιος, δηλαδή για το φανταστικό κούρεμα των €14 δισ! Τα ομόλογα, για όποιον σκέφτεται να πάρει το στοίχημα Ελλάδα, είναι περιουσιακό στοιχείο μεγάλης αξίας. Όποιος πιστεύει πως στα επόμενα 5 έως 8 χρόνια η Ελλάδα θα καταφέρει να ξαναβγεί στις αγορές (άρα το χρέος της να υπόκειται σε διαπραγμάτευση κοντά στις ονομαστικές αξίες) το χαρτοφυλάκιο των ομολόγων ονομαστικής αξίας €15 δισ και «λογιστικής» αξίας €3.5 δισ, περιέχει μια δυνητική υπεραξία πάνω από €10 δισ. Αυτή η δυνητική υπεραξία ήταν ένα καρότο για τη συμμετοχή ιδιωτών στις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών εν όψει ανακεφαλαιοποίησης. Η πλήρης συμμετοχή των τραπεζών στο πρόγραμμα επαναγοράς, απεμπολεί αυτή την δυνητική υπεραξία οπότε δεν συνέφερε τις τράπεζες. Όμως, για να διασφαλίσει την επιτυχία του προγράμματος επαναγοράς, αλλά και της ανακεφαλαιοποίησης, το ελληνικό δημόσιο (α) παρέσχε φορολογικό-λογιστικό κίνητρο (διευθέτηση «αναβαλλόμενου» φόρου) με το οποίο μειώνονται οι ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης κατά περίπου €4 δισ και (β) αύξησε την τιμή επαναγοράς (σε σχέση με την πρόβλεψη του Eurogroup). Με τις δύο αυτές κινήσεις, οι ελληνικές τράπεζες «κλειδώνουν» από τώρα περίπου το 60% της δυνητικής υπεραξίας και έχουν επαρκές κίνητρο συμμετοχής.

Ο ΓΒ επιλέγει μια απλουστευτική - και λανθασμένη - περιγραφή της διαδικασίας ανακεφαλαιοποίησης, με τους φραγκοφονιάδες λογιστές του Σόιμπλε να κάνουν τους υπολογισμούς και επειδή δήθεν δεν τους βγαίνουν τα νούμερα να θέλουν κάποια βοήθεια από ιδιώτες.

Πρέπει επί τέλους να γίνει κατανοητό πως οι ιδιώτες με κίνητρο είναι απαραίτητοι ώστε να μπορέσει να γίνει με το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα η επανιδιωτικοποίηση των τραπεζών σε τρία με πέντε χρόνια, ώστε το μακροπρόθεσμο χρέος που επωμίζονται οι φορολογούμενοι να είναι όσο το δυνατόν λιγότερο. Πολύ περισσότερο, είναι ανάγκη να προσφερθεί κίνητρο συμμετοχής στην ανακεφαλαιοποίηση, διαφορετικά η οικονομία κινδυνεύει να τιναχθεί στον αέρα. Η σύνοδος κορυφής της 27/10/2011 ρητώς αναφέρει την ανάγκη συνεργασίας κυβερνήσεων, κεντρικών τραπεζών και τραπεζών, ώστε να αποφευχθεί η ευρεία αναδιάρθρωση ενεργητικού με άντληση ρευστότητας από την οικονομία. Τι θα πει αυτό; Να μη χρειασθεί ελληνική τράπεζα να πωλήσει τη θυγατρική της στην Πολωνία (έγινε αυτό) ή στην Τουρκία (όχι ακόμη) ή στις βαλκανικές χώρες, να μη κουρέψει «υβριδικά προϊόντα» που είχαν πουληθεί ως συμπληρώματα σύνταξης (έγινε κι αυτό από κάποιες τράπεζες), να μην αφαιρεί ρευστότητα από την ήδη ασφυκτιώσα οικονομία. Αυτά και άλλα πολλά, που θα είχαν ήδη διαλύσει ό,τι έχει απομείνει από την οικονομία μας, ήθελε και θέλει να αποφύγει η Ευρωζώνη. Τους ιδιώτες τους χρειάζονται οι φορολογούμενοι και η οικονομία μας – όχι απλώς να τσοντάρουν το 10% που υποτίθεται πως τσιγκουνεύονται οι λογιστές του Σόιμπλε.

Αντ’ αυτού, ο ΓΒ επιμένει στο ξύλινο σχήμα των «υπό οποιεσδήποτε συνθήκες πεθαμένων τραπεζών» – αλλού είχε αναφέρει πως μπορούμε να προχωρήσουμε και χωρίς ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος! Αναμφίβολα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και το πρόγραμμα επαναγοράς αλληλεπιδρούν (δείτεεδώ). Αντίθετα με τους ισχυρισμούς ΓΒ ότι οι τράπεζες σπρώχνονται στον γκρεμό με το αστήρικτο δήθεν κούρεμα των €14 δισ, το πρόγραμμα επαναγοράς βοηθά και στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Ο κ. Στουρνάρας και οι επιτελείς του σχεδίασαν και προσέφεραν στους ομολογιούχους ένα πρόγραμμα επαναγοράς χρέους το οποίο αναμφίβολα ωφελεί πολλαπλώς την Ελλάδα. Εάν η επιτυχία του, ώστε να ικανοποιηθούν και οι απαιτήσεις του ΔΝΤ, καταλήξει σε πλήρη συμμετοχή των ελληνικών τραπεζών, αυτές θα έχουν απεμπολήσει μελλοντικό όφελος, όμως στο τραπέζι έχει βρεθεί σχεδόν από το πουθενά ένα πακέτο περίπου €6 δισ (υπεραξία και «αναβαλλόμενος» φόρος) πέραν των προβλέψεων της ανακεφαλαιοποίησης. Το στοίχημα και ο αγώνας δεν είναι ποιός θα φωνάξει πιο δυνατά τα αντικεφαλαιοκρατικά του συνθήματα, αλλά το πόσα ιδιωτικά κεφάλαια μπορεί αυτό το πακέτο να προσελκύσει και το πού θα χρησιμοποιηθούν: (α) ως πρόσθετη ρευστότητα για να κινηθούν τα ακούνητα, (β) για την μείωση των αναγκών ανακεφαλαιοποίησης, (γ) για την επαναγορά των τραπεζών από τους ιδιώτες μετόχους, (δ) κάτι ανάμεσα σ’ αυτα;

Υστερόγραφο

Τελικά η επαναγορά του χρέους μου φέρνει στο μυαλό τον ΓΑΠ: έψαχνε τόσα χρόνια να βρει μια win-win situation κι όταν βρέθηκε αυτή με το πρόγραμμα επαναγοράς αυτός δεν ήταν εδώ να τη χαρεί. Κρίμα που δεν τη βλέπει κι ο ΓΒ.

Πηγή

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=20495

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η θλιβερή άλγεβρα της επαναγοράς;