Μαζέψτε τους...

Επειδή κανείς πολίτης δεν περιμένει ούτε προκοπή ούτε άσπρη ημέρα από το μεγαλύτερο μέρος των 300 της Βουλής, πιστεύω ότι δεν χάθηκε ο κόσμος αν οι περισσότεροι μετακομίσουν στη λαχαναγορά, που τους ταιριάζει καλύτερα, ώστε να μην μολύνουν τα έδρανα που κάθισαν πρόσωπα με πραγματική πολιτική βαρύτητα, σοβαρότητα και ιστορία.

Γιατί η Βουλή έχει ιστορία και απαιτεί σεβασμό. Γιατί δεν είναι ούτε η Βουλή των βουλευτών ούτε η Βουλή των εκλεγμένων. Είναι η Βουλή των Ελλήνων. Είναι η Βουλή που εκπροσωπούνται οι Έλληνες ψηφοφόροι.

Δεν είναι ούτε τα Εξάρχεια της Αθήνας. Ούτε τα Λαδάδικα της Σαλονίκης. Ούτε εκλογικά κέντρα που μπορεί να λέει ο καθένας ό,τι του κατέβει. Δεν είναι ούτε καν χώρος επίδειξης ακόμη και της ανικανότητας του Βουλευτή.

Για τον λόγο αυτό όσοι αντιλαμβάνονται την ανεπάρκειά τους και τις τεράστιες ελλείψεις και γνωρίζουν ότι απλώς έτυχε να βρεθούν στην Βουλή ως εννοούμενοι των κομμάτων καλύτερα είναι να μην ανοίγουν το στόμα τους.

Οι ψηφοφόροι και σήμερα θεατές της Βουλής ξέρουν πολύ καλά τι βλακεία κάνανε (όσοι την κάνανε) όταν εκτελούσαν κομματικές εντολές να ψηφίσουν για συγκεκριμένους λόγους συγκεκριμένα πρόσωπα. Και δεν πρόκειται να αλλάξουν γνώμη επειδή αυτοί οι συγκεκριμένοι «εκπρόσωποι του λαού» νομίζουν ότι σταμάτησαν να λένε ανοησίες.

Τον προηγούμενο μήνα από την ίδια στήλη σημείωνα ότι καταντήσαμε την Βουλή Θύρα 7 και Θύρα 13. Και οι σχολιαστές που υπέδειξαν ότι στα γήπεδα υπάρχει μεγαλύτερη σοβαρότητα. Είχαν δίκιο.

Αδίκησα τους οπαδούς του ποδοσφαίρου μπροστά στους μικρού πολιτικού αναστήματος βουλευτές.

Το χθεσινό «κατιναριό» της Βουλής που ξεκίνησε από κάποια βουλευτή Μακρή θίγοντας ακόμη και την μνήμη του συναδέλφου δημοσιογράφου Βούλτεψη με ιστορία και στην δημοσιογραφία και στην πολιτική ζωή ξεπέρασε τα όρια.

Διαβάστε το εξαιρετικό ρεπορτάζ της πάντα έγκυρης συναδέλφου Μαρίνας Μάνη στο Capital.gr και νομίζω ότι δεν θα με καταδικάσετε για την σημερινή μου επάνοδο στην κατάντια και το κακό χάλι της Βουλής.

Και μην μου πείτε ότι αυτά τα βλέπουμε και αλλού. Γιατί το ξέρω αλλά δεν θέλω να προσβάλω τις χώρες και τους λαούς που η Βουλή τους παρουσιάζει την ίδια εικόνα με την δική μας.

Εάν ήταν μια μικρή μειοψηφία που ασχημονεί και δεν σέβεται όλους εμάς που τους ψηφίζουμε και τους στέλνουμε στην Βουλή ίσως μια ή δύο επισημάνσεις σε ένα άρθρο να ήταν αρκετές.

Δυστυχώς όμως οι εικόνες λαϊκού παζαριού και λαχαναγοράς (λόγω της φωνασκίας και της οχλαγωγίας) είναι αυτές που επικρατούν και είναι οι περισσσότερες.

Γιατί το πρόβλημα δεν είναι μόνο το «ξεκατίνιασμα» που παρατηρήθηκε στην ολομέλεια και κάποιες παρόμοιες σκηνές που βλέπουμε από καιρού σε καιρό. Ούτε ακόμη κάποιες ανοησίες με πανό και συνθήματα ή οι βλακώδεις και γλοιώδεις χαιρετισμοί και χειροκροτήματα όταν ακούγονται βρισιές και αισχρότητες.

Το πρόβλημα έχει πολλές πλευρές και ακόμη περισσότερες επιπτώσεις. Ξεκινάει από το γνωστό και προκλητικό γεγονός να νομίζουν οι βουλευτές ότι είναι ιδιωτικός τους χώρος, κάτι σαν κλαμπ, και έτσι πρέπει να φέρουν τα παιδιά τους, τις γυναίκες τους και τις συμπεθέρες τους να τις διορίσουν και να τους εξασφαλίσουν μισθούς κλειστού κυκλώματος. Σε ύψος μάλιστα που είναι έξω από οτιδήποτε έχει σχέση με τις αμοιβές των κοινών χαχόλων που τους ψηφίζουν.

Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι οι συγγενείς που διορίζονται είναι ανά πάσα στιγμή με το τσόκαρο στο χέρι έτοιμοι να σπάσουν το κεφάλι του βουλευτή του συγγενικού κυκλώματος που αθετεί έστω και λεκτικά την «ομερτά» του βολέματος της οικογένειας και του σογιού...

Το τρίτο πρόβλημα είναι ότι στην Βουλή μαζεύεται και κακό συναπάντημα επειδή έτσι έχει αποφασίσει το κόμμα και έτσι έχουν διαταχθεί οι ελεγχόμενοι ψηφοφόροι.

Το τέταρτο πρόβλημα είναι ότι στην ελληνική Βουλή, την μοναδική στον κόσμο, έχουν μαζευτεί και κακής ποιότητας επαγγελματίες πολλών επαγγελμάτων, με μέτρια έως χαμηλή απόδοση και σταδιοδρομία οι οποίοι βολεύτηκαν με μισθούς και προνόμια που ουδέποτε είχαν δει στην ζωή τους.

Ζητώ να μου υποδείξετε έστω και ένα βουλευτή πρώην ελεύθερο επαγγελματία που πριν γίνει βουλευτής να είχε ιδιαίτερα επιτυχημένη καριέρα και παραιτήθηκε χάνοντας πολλά λεφτά προκειμένου να ασχοληθεί με τα κοινά.

Ζητώ ακόμη να μου υποδείξετε ένα επιστήμονα γιατρό, δικηγόρο, φυσικό, μηχανικό, ερευνητή που διακρίθηκε έστω και στην Ελλάδα αλλά παραιτήθηκε για να εκπροσωπήσει τους συμπολίτες του στο κοινοβούλιο.

Ζητώ ακόμη τα βιογραφικά και την προϋπηρεσία βουλευτών που πήραν υπουργική θέση και ανέλαβαν τις τύχες μας στην οικονομία, στην κοινωνία, την παιδεία και την άμυνα της χώρας.

Ζητώ τα βιογραφικά τους και την πραγματική τους προσφορά στον χώρο εργασίας τους πριν μπουν στην Βουλή.
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει ούτε ένας.

Γιατί το βουλευτιλίκι το επιλέγουν ως λύση λίγο πριν μείνουν άνεργοι από τις δουλειές που έχουν στην αγορά

31-1-2013

Του Γιώργου Κράλογλου
 www.capital.gr