Mali:Αβέβαιο το αποτέλεσμα των γαλλικών πολεμικών επιχειρήσεων κατά των ισλαμιστών ...







(1)

O Hollande πήρε το όπλο του (στην Αφρική)...
Μία από τις πρώτες κινήσεις του Francois Hollande όταν αναλάμβανε την εξουσία ήταν να επιταχύνει την αποχώρηση των γαλλικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν. Μία άλλη ήταν να διακηρύξει το τέλος της “Francafrique”,ήτοι του πλέγματος συμφερόντων, πολιτικοστρατιωτικών επεμβάσεων και σχέσεων διαπλοκής που ακόμη συνδέουν τη Γαλλία με τις αυθαίρετα σχεδιασμένες στον χάρτη δυτικοαφρικανικές χώρες που άλλοτε αποτελούσαν αποικίες της. 

Η διαφορά από την πολιτική του Nicholas Sarkozy (ο οποίος μόνο εντός του 2011 ενέκρινε την επέμβαση Γάλλων κομάντος στην Ακτή Ελεφαντοστού, για την απομάκρυνση του προέδρου Laurent Gbagbo,


και ανέλαβε την πρωτοβουλία για την διεθνή επέμβαση στην Λιβύη) έμοιαζε εμφανής. 

Προ ημερών μόλις, άλλο ένα καρφί στο “φέρετρο” της Francafrique, έμοιαζε να αποτελεί η άρνηση της Γαλλίας να επέμβει στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, παρά τις σχετικές εκκλήσεις του François Bozize και την “πολιορκία” της γαλλικής πρεσβείας από φιλοκυβερνητικούς διαδηλωτές. Ο Bozize υποχρεώθηκε εντέλει να υπογράψει συμφωνία με τους προελαύνοντες αντάρτες Seleka. 

Ωστόσο, προς γενική κατάπληξη, o Hollande ανακοίνωσε την Παρασκευή την στρατιωτική εμπλοκή της χώρας του στην κρίση του Μαλί:

 πρωτοβουλία που ελήφθη όχι μόνο εσπευσμένα(σε αντίθεση προς τους συνήθεις ρυθμούς του Γάλλου προέδρου) αλλά και μονομερώς.
Η ταχεία προέλαση προς την πρωτεύουσα Μπαμακό του συνασπισμού των ισλαμιστών ανταρτών που ήδη ελέγχουν τα δύο τρίτα της επικράτειας του Μαλί επέβαλε την ανάπτυξη καταρχήν 500 Γάλλων στρατιωτών και την κινητοποίηση των γαλλικών μαχητικών αεροσκαφών και ελικοπτέρων.
Αν εξαιρέσει κανείς τις δημόσια διατυπωμένες ενστάσεις του πρώην πρωθυπουργού Dominique de Villepin (παγκοσμίως γνωστού για την αντίθεσή του στην εισβολή στο Ιράκ το 2003), ο οποίος υποστήριξε ότι η Γαλλία πρέπει να ξεκόψει από μια δεκαετία χαμένων πολεμικών περιπετειών, η κίνηση του Hollande δεν συναντά αντιρρήσεις, στο εσωτερικό ή διεθνώς.
Πρόκειται άλλωστε για μία στρατιωτική εμπλοκή η οποία τηρεί τα προσχήματα της νομιμότητας, εφόσον στηρίζεται σε σχετική έκκληση της κυβέρνησης της Μπαμακό και σε απόφαση που έλαβε το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για διεθνή επέμβαση, με αιχμή τις στρατιωτικές δυνάμεις των χωρών της Οικονομικής Ένωσης Δυτικοαφρικανικών Χωρών (ECOWAS). Ο χρονικός ορίζοντας των “λίγων εβδομάδων”, για τον οποίο κάνουν λόγο οι Γάλλοι ιθύνοντες, περιγράφει ακριβώς το διάστημα που θα χρειασθεί έως ότου οι δυνάμεις της ECOWASνα είναι έτοιμες να αναπτυχθούν.
Η Γαλλία πέτυχε να λάβει από την Αλγερία την άδεια χρήσης του εναέριου χώρου της – εξέλιξη ιδιαίτερα σημαντική με βάση την τεταμένη ιστορία των σχέσεων των δύο χωρών. Έχει επίσης υποστήριξη στο επίπεδο της επιμελητείας και των πληροφοριών από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία – αλλά τίποτε πέραν αυτού. Οι μεγάλες δυτικές δυνάμεις (και, εννοείται, η Γερμανία) δεν επιδεικνύουν την παραμικρή διάθεση εμπλοκής σε μάχιμους ρόλους.
Το ρίσκο είναι μεγάλο, όπως θυμίζει το προηγούμενο της Λιβύης. Διότι η κρίση του Μαλί αποτελεί ακριβώς παρενέργεια της πτώσης του Καντάφι, η οποία “πλημμύρισε” τη Σαχάρα με λεηλατημένο πληθυσμό και σήμανε την επιστροφή στα πάτρια των Τουαρέγκ, οι οποίοι υπήρξαν μισθοφόροι του Λίβυου ηγέτη. Οι παλαιές διεκδικήσεις των αυτονομιστών Τουαρέγκ του βόρειου Μαλί έναντι της Μπαμακό έλαβαν νέα ορμή– με τις εξελίξεις να περιπλέκονται απολύτως όταν οι αυτονομιστές υποσκελίσθηκαν από τον νεοσύστατο συνασπισμό των Ισλαμιστών, που επέβαλαν στο Τιμπουκτού μία βίαιη εκδοχή της σαρίας και έγιναν διαβόητοι για τις καταστροφές σουφικών μνημείων που είχαν κηρυχθεί από την Unesco παγκόσμια κληρονομιά.
Ο φόβος μετατροπής του Μαλί σε “Αφρικανιστάν”, ήτοι σε πόλο έλξης μαχητών της Αλ Κάιντα (ό,τι και αν σημαίνει ο όρος) σε μία περιοχή πλούσια σε φυσικούς πόρους κινητοποίησε τις ΗΠΑ. Ωστόσο, υπό τύπον “μπούμερανγκ”, ο στρατός του Μαλί, στον οποίο οι ΗΠΑ επένδυαν, ανέτρεψε, ως ανίκανη να αντιμετωπίσει την ανταρσία στο Βορρά, την νόμιμη κυβέρνηση της Μπαμακό την άνοιξη – για να ακολουθήσουν δύο μεταβατικές κυβερνήσεις,...
Ήδη η ισχυρή αντίσταση που προβάλλουν μετά τη γαλλική επέμβαση οι αντάρτες, υπογραμμίζει τα ρίσκα για το Παρίσι. Όπως τα υπογραμμίζει και το ότι και η επέμβαση στη Λιβύη, αρχικά υπό μορφήν επιβολής απαγόρευσης πτήσεων, θεωρούνταν ότι θα αποτελέσει μια περιορισμένη εμπλοκή λίγων εβδομάδων.

ΚΩΣΤΑΣ ΡΑΠΤΗΣ
 www.capital.gr 




(2)
Πώς ένα πρότυπο δημοκρατίας στη Δυτική Αφρική έγινε ζώνη κρίσης ... Αβέβαιο το αποτέλεσμα των γαλλικών πολεμικών επιχειρήσεων κατά των ισλαμιστών

Την ώρα που η Γαλλία διεξάγει πολεμικές επιχειρήσεις με αβέβαιο αποτέλεσμα ενάντια σε ισλαμιστές αντάρτες του Μάλι, η ίδια η κυβέρνηση της χώρας έχει χάσει τον έλεγχο μεγάλο μέρους της επικράτειάς της. Ομως το Μάλι δεν ήταν πάντοτε κυψέλη αναρχίας και αποσταθεροποίησης, αλλά έχει αποτελέσει στο παρελθόν πρότυπο δημοκρατίας στη Δυτική Αφρική.
Το Μάλι διέθετε σύνταγμα, πολυάριθμα πολιτικά κόμματα και Κοινοβούλιο, ενώ κατά την τελευταία δεκαετία, η χώρα είχε μετατραπεί από δημοκρατία του «ενός» κόμματος σε μια μάλλον λειτουργική δημοκρατία. Βεβαία ελάχιστα έχουν μείνει από εκείνη την περίοδο, καθώς το Σαχέλ, μια περιοχή που εκτείνεται από τη Σενεγάλη στα δυτικά ως το Κέρας της Αφρικής στα ανατολικά αποτελεί πλέον την πιο φτωχή, εξαθλιωμένη και άνομη περιοχή του πλανήτη.
Αυτό που πυροδότησε αυτή την εξέλιξη ήταν αναμφίβολα το πραξικόπημα του Μαρτίου 2012, όταν ο στρατός εξανάγκασε τον πρόεδρο Αμάντου Τουμάνι Τούρε να παραδώσει την εξουσία του. Οι στρατιωτικοί υποστήριξαν ότι ο Τούρε ήταν ανίκανος να ελέγξει την κατάσταση στη χώρα και να ανταγωνιστεί τους αντάρτες της φυλής Τουάρεγκ, οι οποίοι όμως τελικά επωφελήθηκαν από το κενό εξουσίας που δημιουργήθηκε. Οι Τουάρεγκ συντάχθηκαν με την Αλ Κάιντα στο Ισλαμικό Μαγκρέμπ (AQIM), όμως σύντομα οι ισλαμιστές διαχωρίστηκαν από τους Τουάρεγκ αντάρτες, οι οποίοι έχασαν την επιρροή τους.
Το AQIM και άλλες ισλαμιστικές ομάδες είναι πανίσχυρες στο Σαχέλ εξαιτίας της κυβερνητικής αδυναμίας. Ετσι, τρομοκρατικοί πυρήνες είναι σε θέση να κερδίζουν μεγάλα ποσά μέσω απαγωγών και διακίνησης ναρκωτικών στην περιοχή, εκμεταλλευόμενοι την ατιμωρησία.
Στο βόρειο Μάλι, σύμφωνα με τον Τούρε δεν υπάρχει τίποτα: ούτε βασικές υποδομές, δρόμοι, σχολεία, νοσοκομεία, ούτε καν πηγάδια. «Ο μόνος τρόπος να επιβιώσει ένας νέος άντρας είναι να γίνει μέλος αυτών των συμμοριών» λέει. Αυτήν την περιοχή έχουν διαλέξει οι ισλαμιστές για προπύργιο τους.
Οι προοπτικές της εμπλοκής της Γαλλίας σε μια τόσο μεγάλη και τόσο φτωχή περιοχή είναι περιορισμένες. Η εμπειρία του Αφγανιστάν διδάσκει πόσο δύσκολο είναι να παρέμβει μία δύναμη σε μια περιοχή όπου οι αντίπαλοι έχουν αμέτρητες δυνατότητες υποχώρησης και ανασύνταξης.
Οι ίδιοι οι πολίτες του Μάλι ελπίζουν σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ανάμειξη των Ευρωπαίων για τη λύση του προβλήματος. Ο λόγος είναι ότι ο εθνικός στρατός του Μάλι είναι διχασμένο καθώς έχει να αντιμετωπίσει μεγάλο αριθμό εσωτερικών συγκρούσεων. Ενώ παράλληλα το επίπεδο εκπαίδευσής του ίσως είναι του επιπέδου που απαιτείται για να βγάλει σε πέρας μια τόσο δύσκολη επιχείρηση όπως την εκκαθάριση των ισλαμιστικών πυρήνων. 

ΠΗΓΗ
http://www.tovima.gr/world/article/?aid=492963


Ο γάλλος υπουργός Εξωτερικών Λοράν Φαμπιούς  
συναντά τον ομόλογό του από το Μάλι Τιεμάν Κουλιμπάλι 
πριν από μία σύσκεψη με θέμα την κατάσταση στο Μάλι, 
στον Βορρά του οποίου η Γαλλία
 πραγματοποιεί αεροπορικές στρατιωτικές επιχειρήσεις 
εναντίον ισλαμιστών.  (AP Photo/Christophe Ena )
ΒΗΜΑ 14-1-2013





Tens of thousands of Tuaregs from Mali have been forced
 to flee into Mauritania 
due to fighting between rebel Tuareg groups and governmental forces.
 UNHCR is distributing food and relief items to the refugees, 
while water is being trucked in by the authorities. 
© UNHCR/ A.O. Barry

 Photo by Ferdi Adorno 






ΣΧΕΤΙΚΑ