Ιταλία: Αστάθεια ή ανατροπή;

Η εξάντληση της δυναμικής Μόντι δεν θα πρέπει να χρεωθεί ως προσωπική αποτυχία - ανεπάρκεια του απερχόμενου πρωθυπουργού, 

αλλά κυρίως ως ευθύνη του Βερολίνου: 

Το πείραμα Μόντι ήταν ένα δύσκολο στοίχημα να σταθεροποιηθεί η Ιταλία εν όψει της διαπραγμάτευσης για συνολική λύση-θωράκιση της Ευρωζώνης. Με τη μετάθεση, με γερμανική υπαιτιότητα, της διαπραγμάτευσης για το 2014, ο Μόντι εξάντλησε τις εσωτερικές του αντοχές, αλλά και την όποια ευρωπαϊκή του χρησιμότητα.

Σε κρίσιμο σταυροδρόμι βρίσκονται η Ιταλία και η Ευρωζώνη, καθώς από το βράδυ της Δευτέρας και μετά η αστάθεια και η αβεβαιότητα θα κυριαρχήσουν στην Ρώμη, με κίνδυνο απρόβλεπτων ανατροπών εντός και εκτός συνόρων:

Το πρώτο και λιγότερο πιθανό σενάριο είναι μια ανατροπή των τάσεων στο εκλογικό σώμα την τελευταία στιγμή, που θα επέτρεπε στον Μπερλουσκόνι να σχηματίσει κυβέρνηση με την στήριξη-συμμετοχή ή απλά ανοχή του κωμικού τηλεπαρουσιαστή Μπέπε Γκρίγιο, που ηγείται του Κόμματος των Πέντε Αστέρων. Είναι βέβαιο ότι σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα η Ιταλία θα χρειαζόταν διάσωση, αφού εν τω μεταξύ θα είχε καταβαραθρωθεί η Ισπανία και θα είχε πιεσθεί σοβαρά και η Γαλλία. Το Βερολίνο ή θα έπαιρνε εδώ και τώρα την απόφαση για συνολική διάσωση της Ευρωζώνης στη σημερινή της σύνθεση ή θα αντιμετώπιζε την προοπτική ασύντακτης κατάρρευσής της εν μέσω προεκλογικής εκστρατείας.

Το δεύτερο και πιθανότερο σενάριο δεν ειναι άλλο από το ελαφρό προβάδισμα του Δημοκρατικού Κόμματος του Μπερσάνι και ο σχηματισμός κυβέρνησης με τη στήριξη-συμμετοχή του Πολιτικού Σχήματος που ίδρυσε ο Μόντι, με την Γερουσία να ελέγχεται πιθανότατα από τον Μπερλουσκόνι. Ο Μπερσάνι σε καμιά περίπτωση δεν θα περιορισθεί στο να προσυπογράψει τη συνέχιση της πολιτικής Μόντι, ενώ θα καραδοκεί στην Αντιπολίτευση ο καβαλιέρε με μια πολυσυλλεκτική λαϊκιστική ρητορική που θα απορροφά τη δυσαρέσκεια από όλα τα σημεία του ορίζοντα. Θα πρόκειται για ένα θνησιγενές και ασταθές κυβερνητικό σχήμα με μόνο κοινό παρονομαστή την αποτροπή την επιστροφής Μπερλουσκόνι στην εξουσία, με την Μέρκελ να εύχεται να κρατήσει μέχρι τις γερμανικές εκλογές του Φθινοπώρου.

Το μήνυμα της πολιτικής νεκρανάστασης του Μπερλουσκόνι το έχει λάβει και ο Μπερσάνι: η σκληρή δημοσιονομική πολιτική Μόντι δεν έδωσε έστω και μακρινό αλλά ορατό ορίζοντα διεξόδου της χώρας από την κρίση, ενώ η υπερδραστηριοποίησή του, μεταξύ Βερολίνου, Παρισιού και Μαδρίτης δεν μπόρεσε να επιδράσει ουσιαστικά στη διαμόρφωση και υιοθέτηση μιας συνολικής λύσης για την Ευρωζώνη.

Αστάθεια Μπερσάνι-Μόντι, με τον πρώτο να είναι υποχρεωμένος να ζητά διορθωτικές κινήσεις κοινωνικού περιεχομένου στη δημοσιονομική πολιτική ή ανατροπή, με τον Μπερλουσκόνι για τέταρτη φορά πρωθυπουργό, που θα πρέπει να διαχειρισθεί από την πρώτη στιγμή τη δέσμευσή του για άμεση επιστροφή του φόρου πρώτης κατοικίας;

Ο Μπερλουσκόνι επιστρέφει εκδικητικά για την Μέρκελ: Οποιο και αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών της Κυριακής-Δευτέρας, έχει ανατρέψει την Ατζέντα της Πολιτικής Σκηνής και απειλεί να πυροδοτήσει συνολική αποσταθεροποίηση στην Ευρωζώνη, με μοιραίες συνέπειες για την καγκελάριο στις εκλογές του Σεπτεμβρίου.

Η εξάντληση της δυναμικής Μόντι δεν θα πρέπει να χρεωθεί ως προσωπική αποτυχία-ανεπάρκεια του απερχόμενου πρωθυπουργού, αλλά κυρίως ως ευθύνη του Βερολίνου: Το πείραμα Μόντι ήταν ένα δύσκολο στοίχημα να σταθεροποιηθεί η Ιταλία εν όψει της διαπραγμάτευσης για συνολική λύση-θωράκιση της Ευρωζώνης. Με τη μετάθεση με γερμανική υπαιτιότητα της διαπραγμάτευσης για το 2014 ο Μόντι εξάντλησε τις εσωτερικές του αντοχές αλλά και την όποια ευρωπαϊκή του χρησιμότητα.

Είτε με τους Μπερσάνι - Μόντι είτε με τον Μπερλουσκόνι η Ιταλία επανέρχεται στο προσκήνιο ως καταλύτης μιας συνολικής κρίσης στον Νότο που είτε θα είναι εξυγιαντική και σωτήρια, είτε θα σημάνει στην καλύτερη των περιπτώσεων την ντε φάκτο μετάβαση σε μια Ευρωζώνη δύο ταχυτήτων.

Γερμανική ευθύνη

Η εξάντληση της δυναμικής Μόντι δεν θα πρέπει να χρεωθεί ως προσωπική αποτυχία - ανεπάρκεια του απερχόμενου πρωθυπουργού, αλλά κυρίως ως ευθύνη του Βερολίνου: Το πείραμα Μόντι ήταν ένα δύσκολο στοίχημα να σταθεροποιηθεί η Ιταλία εν όψει της διαπραγμάτευσης για συνολική λύση-θωράκιση της Ευρωζώνης. Με τη μετάθεση, με γερμανική υπαιτιότητα, της διαπραγμάτευσης για το 2014, ο Μόντι εξάντλησε τις εσωτερικές του αντοχές, αλλά και την όποια ευρωπαϊκή του χρησιμότητα.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=27689&subid=2&pubid=112997278

ΣΧΕΤΙΚΑ

Italy In Crisis