«Εθνικό πολιτικό γεγονός»...

(...)

«'Επιασαν καυτή πανελίστρια για βίζιτες στη Βουλγαρία!»
(...)

  

Ο τίτλος είναι μάλλον υπερβολικός, αλλά η φράση δεν είναι δική μου· είναι του προέδρου του Βαγγέλη του Βενιζέλου. Τη χρησιμοποίησε για να χαρακτηρίσει το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, οπότε η υπερβολή είναι κατανοητή. Δεν είναι όμως και δικαιολογημένη· γιατί ποιος κατάλαβε τι το σημαντικό -και μάλιστα εθνικής εμβελείας- προέκυψε από το συνέδριο αυτό; Ξόδεψα ώρες διαβάζοντας τα κείμενα του συνεδρίου, ενώ συγχρόνως πάλευα με την κατάθλιψη και την υπνηλία που μου προκαλούσαν, για να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι το συνέδριο απλώς επιβεβαίωσε την στήριξη του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση. Αλλά αυτό το ξέραμε - ή μήπως κάνω λάθος;

Συμπαθής ή όχι, ο Βενιζέλος είναι από τους λίγους εκεί μέσα που έχουν καταλάβει ότι, αν τώρα το ΠΑΣΟΚ κάνει πίσω, θα έχει την τύχη του συμπαθούς πτηνού ντόντο (raphus cucullatus). Στους μεν ψηφοφόρους που δυσανασχετούν με την ώς σήμερα στάση του -αυτούς μάλιστα τους οποίους θα προσπαθεί να ικανοποιήσει με τη μεταστροφή του- θα είναι αδύνατον να εξηγήσει πειστικά γιατί τόσο καιρό ακολουθούσε την πολιτική που έσπευσε να εγκαταλείψει· στους δε άλλους, που αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα της μέχρι τώρα πολιτικής του, όσο και αν δεν τους είναι ευχάριστη, θα οφείλει επίσης μία εξίσου δύσκολη εξήγηση. Το μόνο που θα έχει πετύχει θα είναι να επιβεβαιώσει και στους μεν και στους δε την εικόνα ενός κόμματος αναξιόπιστου και τυχάρπαστου, το οποίο στερείται πεποιθήσεων εδραιωμένων στην ανάλυση της πραγματικότητας, αλλά αυτοσχεδιάζει την πολιτική του με κριτήρια καιροσκοπικά.

Αυτό που έλειψε από το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και ήταν απαραίτητο για να ενισχύσει την αξιοπιστία της ρεαλιστικής στάσης του ήταν η αυτοκριτική για την ευθύνη που έχει στη δημιουργία του μοντέλου το οποίο σήμερα έχει χρεοκοπήσει. (Ο «κυβερνητισμός» είναι ένας αβλαβής ευφημισμός, χωρίς καμία αξία...). Πώς όμως να τολμήσει την αυτοκριτική ο Βενιζέλος και κάποιοι από τους παλιούς που τον υποστηρίζουν, όταν η πολιτική άνοδός τους είναι συνυφασμένη με αυτό το παρελθόν που οφείλουν να απαρνηθούν εφόσον πιστεύουν στο μέλλον;

Για τον λόγο αυτό, η μόνη πράγματι αξιομνημόνευτη σκηνή ήταν τελικά η αξιοθρήνητη -παρά τη φιλότιμη προσπάθεια της σκηνοθεσίας- είσοδος στο συνέδριο του Γιώργου και η θερμή υποδοχή της οποίας έτυχε από ικανή μερίδα των παρισταμένων με το θλιβερό σύνθημα «να τος, να τος, ο πρωθυπουργός». Ποιος πρωθυπουργός, βρε κακομοίρηδες; Αυτός που εξελέγη με το ψεύδος ότι «λεφτά υπάρχουν», αυτός που μερικούς μήνες αργότερα οδήγησε τη χώρα στη διεθνή επιτροπεία και, τέλος, έπεσε επειδή ήταν ανίκανος να ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις απαιτήσεις της πραγματικότητας. Για τους χειροκροτητές όμως, τίποτε από αυτά δεν μετρούσε· τους ήταν αρκετό ότι ο άνθρωπος που σήμερα εξαργυρώνει την αποτυχία του ως περιφερόμενος ανά τον κόσμο αφηγητής της υπήρξε ο τελευταίος του ΠΑΣΟΚ που είχε την απόλυτη εξουσία στα χέρια του - έστω και αν η εξουσία αυτή δεν είχε το παραμικρό αντίκρισμα για εκείνους που τον χειροκροτούσαν.

Η χώρα έχει ανάγκη από μια σύγχρονη Κεντροαριστερά, που θα πιστεύει στη ανάγκη του κοινωνικού κράτους και θα στηρίζει την ύπαρξη και τη λειτουργία του στα δεδομένα της πραγματικότητας· δηλαδή, σε έναν ρεαλιστικό τρόπο για να έχει το κράτος λεφτά και σε έναν δίκαιο τρόπο για να τα μοιράζει. Λυπάμαι ειλικρινά, αλλά δεν βλέπω πώς μπορεί να μας προκύψει από το ΠΑΣΟΚ. Αυτό είναι ένα κόμμα που προχωρεί με τα μάτια κλειστά και τα ανοίγει μόνον όταν στρέφει το κεφάλι προς τα πίσω. Με τον τρόπο αυτό δεν ξέρω ποιο θα είναι το μέλλον του, αλλά διαισθάνομαι μια σχέση με έναν εξόχως γελοίο τίτλο, που βρήκα καθώς φυλλομετρούσα τις χθεσινές εφημερίδες: «Επιασαν καυτή πανελίστρια για βίζιτες στη Βουλγαρία!». Συχνά ο εκπεσμός είναι ένας ενδιάμεσος σταθμός ώς την τελική εξαφάνιση. Δεν νομίζω να είναι τυχαίο ότι ο Κ. Σημίτης, ο μόνος που είχε αντίληψη των εγγενών αντιφάσεων του ΠΑΣΟΚ, προτίμησε να απόσχει - ούτε ότι ο Γιώργος τελικά έκανε τελικά την εμφάνισή του...

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ

''ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ''

5-3-2013