Bloomberg: Το ευρωπαϊκό σχέδιο διάσωσης των... γερμανικών τραπεζών
Hey, Germany:
You Got a Bailout, Too ...
(...)
αυτές που στηρίχθηκαν- και ουσιαστικώς διεσώθησαν- από τα πακέτα στήριξης που δόθηκαν στην «ευρωπαϊκή περιφέρεια» ήταν οι γερμανικές τράπεζες. Η έκθεση των τελευταίων σε τοξικά ομόλογα της συγκεκριμένης περιοχής, δεν ήταν μόνο υπερβολική: ξεπερνούσε τα συνολικά αποθεματικά τους, με αποτέλεσμα να απειλείται άμεσα η επιβίωσή τους.
(...)
Πώς τα πακέτα διάσωσης και οι κρατικές ενισχύσεις έσωσαν τις «αμαρτωλές» γερμανικές τράπεζες
Οι ασφυκτικές γερμανικές πιέσεις για τη συρρίκνωση του «υπερδιογκωμένου» κυπριακού τραπεζικού τομέα, τον τερματισμό του «ξεπλύματος βρόμικου (ρωσικού) χρήματος» και την υιοθέτηση ενός νέου, λελογισμένου και «ηθικά αποδεκτού» οικονομικού μοντέλου από τη Μεγαλόνησο, παραπέμπει σε ένα παρελθόν, όχι και τόσο μακρινό, το οποίο η «ηθικώς άσπιλη» Γερμανία επιμένει να αγνοεί: αυτό της υπερέκθεσης των γερμανικών τραπεζών στα τοξικά, όπως αποδείχθηκε, ομόλογα της «ευρωπαϊκής περιφέρειας», αλλά και άλλα προϊόντα αμφιλεγόμενης αξιοπιστίας- και τον τρόπο απεμπλοκής τους από αυτά.
Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται σε άρθρο του με ημερομηνία 24 Μαΐου του 2012 και τίτλο «Ε, Γερμανία, έχεις κι εσύ ένα πακέτο διάσωσης» («Ηey Germany: You Got a Bailout Too»), το αμερικανικό πρακτορείο Bloomberg, παρά τη ρητορική που επικράτησε περί «αμαρτωλού», «σπάταλου» ευρωπαϊκού Νότου και «ηθικού», «συνετού» Βορρά, αυτές που στηρίχθηκαν- και ουσιαστικώς διεσώθησαν- από τα πακέτα στήριξης που δόθηκαν στην «ευρωπαϊκή περιφέρεια» ήταν οι γερμανικές τράπεζες. Η έκθεση των τελευταίων σε τοξικά ομόλογα της συγκεκριμένης περιοχής, δεν ήταν μόνο υπερβολική: ξεπερνούσε τα συνολικά αποθεματικά τους, με αποτέλεσμα να απειλείται άμεσα η επιβίωσή τους.
Στα 545 δισ. ευρώ οι απαιτήσεις των Γερμανικών τραπεζών το 2009
Σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS), έως τον Δεκέμβριο του 2009, οι γερμανικές τράπεζες είχαν σωρεύσει μελλοντικές απαιτήσεις πληρωμών σε Ελλάδα, Ιρλανδία, Ιταλία, Πορτογαλία και Ισπανία, ύψους 704 δισ. δολαρίων (545 δισ. ευρώ)- ποσό το οποίο υπερέβαινε το συνολικό τους κεφάλαιο.
«Με άλλα λόγια», όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά το Bloomberg, «δάνεισαν πολύ περισσότερα απ’ όσα μπορούσαν να διαθέσουν».
Η στήριξη των συγκεκριμένων χωρών μέσω Ευρωπαϊκής Ενωσης και Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, όπως υπογραμμίζει το Bloomberg, έδωσε ουσιαστικά τη δυνατότητα στη Γερμανία να «επαναπατρίσει» κεφάλαια τα οποία, σε περίπτωση κατάρρευσής τους, θα έχαναν οι ίδιες οι γερμανικές τράπεζες, οι οποίες θα έπρεπε ακολούθως να διασωθούν με χρήματα των γερμανών φορολογουμένων.
Πώς έγινε η στήριξη των γερμανικών τραπεζών
Σε αντίθεση με τη βοήθεια που δόθηκε στην Ελλάδα, η στήριξη των γερμανικών τραπεζών έγινε αυτομάτως, στο πλαίσιο των δομών και των λειτουργιών της νομισματικής ένωσης.
Πώς έγινε αυτό; Οταν οι γερμανικές τράπεζες απέσυραν κεφάλαια από την Ελλάδα, οι κεντρικές τράπεζες των χωρών της ευρωζώνης αντιστάθμισαν συλλογικά τις εκροές με δάνεια που παραχώρησαν προς την Τράπεζα της Ελλάδος. Τα συγκεκριμένα δάνεια ενεγράφησαν στον ισολογισμό της Bundesbank, της κεντρικής τράπεζας της Γερμανίας, ως μελλοντικές απαιτήσεις κατά του υπολοίπου της ευρωζώνης. Ο συγκεκριμένος μηχανισμός διευκόλυνε τις γερμανικές τράπεζες απαλλαγούν από τις θέσεις τις οποίες κατείχαν.
Με ποιο τρόπο; Αντίθετα από τις απαιτήσεις των ιδιωτικών τραπεζών, οι απαιτήσεις της Bundesbank, καθιστούσαν τη Γερμανία εν μέρει μόνο υπεύθυνη γι’ αυτές. Με άλλα λόγια, αν η Ελλάδα, για παράδειγμα, κήρυσσε χρεοκοπία, οι ζημίες θα μοιράζονταν από κοινού σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης, αναλόγως με το μερίδιο που κατείχαν στην ΕΚΤ. Το μερίδιο της Γερμανίας θα ανερχόταν στο 28%. Εν ολίγοις, τα τελευταία χρόνια πραγματοποιήθηκε ουσιαστικά μία μεταφορά του κινδύνου που είχε καταγραφεί στους ισολογισμούς των γερμανικών τραπεζών στους φορολογουμένους όλης της ευρωζώνης.
Το πόσο ακριβώς επωφελήθηκε η Γερμανία είναι δύσκολο να υπολογιστεί. Ενδεικτικό ενδεχομένως δείκτη αποτελούν τα κεφάλαια που απέσυραν οι γερμανικές τράπεζες από άλλες χώρες της ευρωζώνης, από το ξέσπασμα της κρίσης. Σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών, από το Δεκέμβριο του 2009, έως τα τέλη του 2011, οι τράπεζες της Γερμανίας απέσυραν μαζικά κεφάλαια ύψους 353 δισ. δολαρίων (273 δισ. ευρώ)...
Σε αντιδιαστολή, οπως χαρακτηριστικά αναφέρει το Bloomberg, το συνολικό ποσό των δανείων προς την Ελλάδα από το μηχανισμό στήριξης ανήλθε στα 340 δισ. ευρώ, εκ των οποίων, μόλις 15 δισ. ευρώ προέρχονται απευθείας από τη Γερμανία.
Το «αμαρτωλό» παρελθόν των γερμανικών τραπεζών...
Οι πρόσφατες «αμαρτίες» ωστόσο των γερμανικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων δεν αρχίζουν, ούτε τελειώνουν ενδεχομένως, στην ευρωπαϊκή κρίση χρέους. Ξεκινούν από το σκάσιμο της αμερικανικής «φούσκας» των ενυπόθηκων δανείων, με την Deutsche Bank να εμπλέκεται άμεσα, πλασάροντας στους πελάτες της «τοξικά» προϊόντα, τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στη Γερμανία, έχοντας πλήρη γνώση ότι οι τελευταίοι θα έχαναν χρήματα. Για τις συγκεκριμένες ενέργειες εξάλλου, η συγκεκριμένη τράπεζα καταδικάστηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο της Γερμανίας το 2011...
Αίσθηση είχε προκαλέσει εξάλλου η διαρροή στο γερμανικό Τύπο και συγκεκριμένα στην εφημερίδα Süddeutsche Zeitung το 2009 απόρρητης έκθεσης του αρμόδιου εποπτικού φορά BaFin, σύμφωνα με την οποία το ύψος των τοξικών προϊόντων που κατείχαν οι γερμανικές τράπεζες ξεπερνούσε τα 800 δισ. ευρώ.
Ο μακρύς κατάλογος διάσωσης των γερμανικών τραπεζών...
Υπό αυτές τις συνθήκες, οι τράπεζες της Γερμανίας που χρειάστηκαν ενίσχυση προκειμένου να μπορέσουν να επιβιώσουν δεν είναι λίγες.
Αναλυτικά: η Hypo Real Estate κατάφερε να διασωθεί χάρη στην «ενίσχυσή» της με κεφάλαια ύψους 100 δισ. ευρώ, ενώ το 2009 κρατικοποιήθηκε σε ποσοστό 90%, η Industriebank (IKB) διασώθηκε με κεφάλαια ύψους 10 δισ. ευρώ, οι γερμανικές περιφερειακές τράπεζες (Landesbank), όπως η Baden-Wurttemberg, η West και η Sanchen, έλαβαν 150 δισ. ευρώ, ενώ η Dresdner Bank, δεύτερη σε μέγεθος τράπεζα της Γερμανίας, χρεοκόπησε και απορροφήθηκε από την Commerzbank, η οποία με τη σειρά της έλαβε ενίσχυση ύψους 100 δισ. ευρώ...
Πιο πρόσφατη ενδεχομένως πράξη στο σάγκα των σκανδάλων που σκιάζουν τον γερμανικό τραπεζικό τομέα αποτελεί η υπόθεση χειραγώγησης των διατραπεζικών επιτοκίων euribor και libor, βασικός πρωταγωνιστής του οποίου είναι, μαζί με την Credit Swiss, την ελβετική UBS, τις βρετανικές Lloyds και Royal Bank of Scotland (οι οποίες έχουν εθνικοποιηθεί σε ποσοστό 40% και 80% αντίστοιχα), η γερμανική Deutsche Bank…
ΖΥΓΟΥΡΑ ΒΙΛΗ
http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=504176
22-3-2013
Ιrresponsible borrowers can’t exist without irresponsible lenders...
In short, over the last couple of years, much of the risk sitting on German banks’ balance sheets shifted to the taxpayers of the entire currency union...
ΣΧΕΤΙΚΑ
Would it surprise you to know that Europe’s taxpayers have provided as much financial support to Germany as they have to Greece? An examination of European money flows and central-bank balance sheets suggests this is so.
Let’s begin with the observation that irresponsible borrowers can’t exist without irresponsible lenders. Germany’s banks were Greece’s enablers. Thanks partly to lax regulation, German banks built up precarious exposures to Europe’s peripheral countries in the years before the crisis. By December 2009, according to the Bank for International Settlements, German banks had amassed claims of $704 billion on Greece, Ireland, Italy, Portugal and Spain, much more than the German banks’ aggregate capital. In other words, they lent more than they could afford.
When the European Union and the European Central Bankstepped in to bail out the struggling countries, they made it possible for German banks to bring their money home. As a result, they bailed out Germany’s banks as well as the taxpayers who might otherwise have had to support those banks if the loans weren’t repaid. Unlike much of the aid provided to Greece, the support to Germany’s banks happened automatically, as a function of the currency union’s structure.
Now for the tricky part: As opposed to the claims of the private banks, the Bundesbank’s claims were only partly the responsibility of Germany. If Greece reneged on its debt, the losses would be shared among all euro-area countries, according to their shareholding in the ECB. Germany’s stake would be about 28 percent. In short, over the last couple of years, much of the risk sitting on German banks’ balance sheets shifted to the taxpayers of the entire currency union.
It’s hard to quantify exactly how much Germany has benefited from its European bailout. One indicator would be the amount German banks pulled out of other euro-area countries since the crisis began. According to the BIS, they yanked $353 billion from December 2009 to the end of 2011 (the latest data available). Another would be the increase in the Bundesbank’s claims on other euro-area central banks. That amounts to 466 billion euros ($590 billion) from December 2009 through April 2012, though it would also reflect non-German depositors moving their money into German banks.
By comparison, Greece has received a total of about 340 billion euros in official loans to recapitalize its banks, replace fleeing capital, restructure its debts and help its government make ends meet. Only about 15 billion euros of that has come directly from Germany. The rest is all from the ECB, the EU and the International Monetary Fund.
Ultimately, though, the cost of letting Greece go would come home to Germany. If bank runs and market turmoil forced Portugal, Spain, Italy and others out of the euro area as well, the losses could wipe out much of the capital of German banks. Not to mention the longer-term damage the euro breakup would do to the exports that drive Germany’s economy, and the potential demise of a European project designed to prevent a repeat of the horrors of two world wars.
To prevent such an outcome, with or without Greece, Germany will have to do everything it has so far refused, and more. This would include allowing the ECB to stand behind the debt of sovereigns. The euro area also needs a mechanism that would transfer money to economically troubled countries just as automatically as the region’s payment system bailed out Germany-- an element economists have long said is crucial to making the euro area a workable currency union. As we have advocated, a joint unemployment insurance fund could be a first step toward such a fiscal union.
As German Chancellor Angela Merkel considers the next step in the euro crisis -- one that could help the euro area return to growth or, alternatively, risk the survival of the entire currency union -- she should keep in mind that her country is indebted to the euro system as much as Greece is.
Πηγή
http://www.bloomberg.com/news/2012-05-23/merkel-should-know-her-country-has-been-bailed-out-too.html
Hey, Germany: You Got a Bailout, Too
In the millions of words written about Europe’s debt crisis, Germany is typically cast as the responsible adult and Greece as the profligate child. Prudent Germany, the narrative goes, is loath to bail out freeloading Greece, which borrowed more than it could afford and now must suffer the consequences.Would it surprise you to know that Europe’s taxpayers have provided as much financial support to Germany as they have to Greece? An examination of European money flows and central-bank balance sheets suggests this is so.
Let’s begin with the observation that irresponsible borrowers can’t exist without irresponsible lenders. Germany’s banks were Greece’s enablers. Thanks partly to lax regulation, German banks built up precarious exposures to Europe’s peripheral countries in the years before the crisis. By December 2009, according to the Bank for International Settlements, German banks had amassed claims of $704 billion on Greece, Ireland, Italy, Portugal and Spain, much more than the German banks’ aggregate capital. In other words, they lent more than they could afford.
When the European Union and the European Central Bankstepped in to bail out the struggling countries, they made it possible for German banks to bring their money home. As a result, they bailed out Germany’s banks as well as the taxpayers who might otherwise have had to support those banks if the loans weren’t repaid. Unlike much of the aid provided to Greece, the support to Germany’s banks happened automatically, as a function of the currency union’s structure.
How It Worked
Here’s how it worked. When German banks pulled money out of Greece, the other national central banks of the euro area collectively offset the outflow with loans to the Greek central bank. These loans appeared on the balance sheet of the Bundesbank, Germany’s central bank, as claims on the rest of the euro area. This mechanism, designed to keep the currency area’s accounts in balance, made it easier for the German banks to exit their positions.Now for the tricky part: As opposed to the claims of the private banks, the Bundesbank’s claims were only partly the responsibility of Germany. If Greece reneged on its debt, the losses would be shared among all euro-area countries, according to their shareholding in the ECB. Germany’s stake would be about 28 percent. In short, over the last couple of years, much of the risk sitting on German banks’ balance sheets shifted to the taxpayers of the entire currency union.
It’s hard to quantify exactly how much Germany has benefited from its European bailout. One indicator would be the amount German banks pulled out of other euro-area countries since the crisis began. According to the BIS, they yanked $353 billion from December 2009 to the end of 2011 (the latest data available). Another would be the increase in the Bundesbank’s claims on other euro-area central banks. That amounts to 466 billion euros ($590 billion) from December 2009 through April 2012, though it would also reflect non-German depositors moving their money into German banks.
By comparison, Greece has received a total of about 340 billion euros in official loans to recapitalize its banks, replace fleeing capital, restructure its debts and help its government make ends meet. Only about 15 billion euros of that has come directly from Germany. The rest is all from the ECB, the EU and the International Monetary Fund.
Better Prepared
Germany’s changing financial exposure has major implications for its role as a leader of Europe’s response to the crisis. Before Germany’s banks pulled back their funds, they stood to lose a ton of money if Greece left the euro. Now any losses will be shared with the taxpayers of the entire euro area-- particularly France, whose banks still have a lot of outstanding loans to Greece. Perhaps this is what some German officials mean when they say that the euro area is better prepared for a Greek exit.Ultimately, though, the cost of letting Greece go would come home to Germany. If bank runs and market turmoil forced Portugal, Spain, Italy and others out of the euro area as well, the losses could wipe out much of the capital of German banks. Not to mention the longer-term damage the euro breakup would do to the exports that drive Germany’s economy, and the potential demise of a European project designed to prevent a repeat of the horrors of two world wars.
To prevent such an outcome, with or without Greece, Germany will have to do everything it has so far refused, and more. This would include allowing the ECB to stand behind the debt of sovereigns. The euro area also needs a mechanism that would transfer money to economically troubled countries just as automatically as the region’s payment system bailed out Germany-- an element economists have long said is crucial to making the euro area a workable currency union. As we have advocated, a joint unemployment insurance fund could be a first step toward such a fiscal union.
As German Chancellor Angela Merkel considers the next step in the euro crisis -- one that could help the euro area return to growth or, alternatively, risk the survival of the entire currency union -- she should keep in mind that her country is indebted to the euro system as much as Greece is.
Πηγή
http://www.bloomberg.com/news/2012-05-23/merkel-should-know-her-country-has-been-bailed-out-too.html