"Διάτρητες" οι γερμανικές τράπεζες, αλλά μένουν στο απυρόβλητο ...
1.
Γιάνης Βαρουφάκης:"Προσπαθούν να κρύψουν το "χάλι" της Deutsche Bank" ...
Ότι δεν θέλουν την ενοποίηση του τραπεζικού συστήματος οι Γερμανοί, για να μην μπει επόπτης στην Deutsche Bank και αποκαλύψει το "μαυρο" της χάλι υποστηρίζει ο γνωστός οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης
Η συμφωνία του Εurogroup επί του κυπριακού ζητήματος έχει και τα θετικά της, ανέφερε ο γνωστός οικονομολόγος, Γιάννης Βαρουφάκης.
Όπως είπε, μιλώντας στην πρωινή ζώνη του ΣΚΑΪ, μετά την πρωτοφανή απόφαση για “κούρεμα” των καταθέσεων στις τράπεζες της Κύπρου, αλλά και τις εισηγήσεις Ντάισελμπλουμ για γενίκευση του υποδείγματος της Κύπρου και σε άλλα τραπεζικά συστήματα της Ευρώπης, άνοιξε πλέον η συζήτηση ότι ο φορολογούμενος δεν πρέπει να επιβαρύνεται de facto με τη διάσωση τραπεζών υπέρ των καταθετών – και δη των ανασφάλιστων καταθετών, άνω των 100 χιλ. ευρώ.
Αυτό, σημείωσε ο κ. Βαρουφάκης είναι και το θετικό της υπόθεσης, τόνισε όμως ότι οι χώρες και οι τράπεζές τους δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με δύο μέτρα και δύο σταθμά, ανάλογα δηλ. με το πόσο ισχυρό είναι ένα κράτος και παρέθεσε το παράδειγμα της Ολλανδίας. Όταν κατέρρευσε η τράπεζα SNS Real, δεν κουρεύτηκε καμιά κατάθεση γιατί το δημόσιο δεν ήταν χρεωμένο. Πράγμα που, φυσικά, δεν έγινε στην Κύπρο.
Ερωτηθείς δε, για το τι θα έκανε ο ίδιος τις καταθέσεις του, απάντησε ότι εάν ήταν Ισπανός και είχε 20.000 ευρώ, δεν θα τα κατέθετε στη Bankia, αντιθέτως θα απευθυνόταν στη Φρανκφούρτη.
Παράλληλα, σημείωσε ότι η απόφαση για “κούρεμα” των καταθέσεων αποτελεί την “ταφόπλακα” της τραπεζικής ενοποίησης Ευρώπης.
Εδώ και τρία χρόνια δημιουργούνται συστηματικά συνθήκες αποδόμησης του ευρώ, ανέφερε και σχολίασε ότι η Κύπρος ουσιαστικά δεν είναι στο ευρώ, καθώς, το κυπριακό ευρώ δεν έχει την ίδια δύναμη με το ελληνικό ή ακόμα περισσότερο με το γερμανικό.
Την ίδια ώρα, ο ευρωπαϊκός Βορράς δεν χαλαρώνει καθόλου τη στάση του, καθώς ουδείς μιλά πλέον για ευρωομόλογο ή για ενοποίηση τραπεζών, σχέδια στα οποία το Βερολίνο αντιτάχθηκε εξαρχής. Κι αυτό, όπως ανέφερε ο κ. Βαρουφάκης, γιατί η Deutsche Bank είναι σε κακή κατάσταση και με τη δημιουργία ενιαίου τραπεζικού επόπτη αυτό θα γίνει φανερό, κάτι που δεν θέλει φυσικά η γερμανική πλευρά.
Παράλληλα, ο γνωστός οικονομολόγος εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι η ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών δεν θα πετύχει και ως εκ τούτου δεν θα υπάρχει σύστημα τραπεζικής πίστης στην Ελλάδα. Εάν οι τράπεζες δεν μπορούν να δανείζονται και να δανείζουν, η ελληνική οικονομία δεν θα μπορέσει να ορθοποδήσει.
Μήπως τελικά όλα γίνονται για να μαζευτούν οι καταθέσεις, στις γερμανικές τράπεζες για να κλείσουν τις μάυρες τρύπες τους;Η κρίση αυτή "ξεβράκωσε" την ευρωζώνηκαι μέχρι στιγμής ο μόνος που την έχει γλυτώσει είναι η Γερμανία. Έρχεται όμως και η δική της σειρά. Η Παγκόσμια Ελίτ δεν έχει εθνικότητα.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
2.
"Διάτρητες" οι γερμανικές τράπεζες, αλλά μένουν στο απυρόβλητο
"Διάτρητες" οι γερμανικές τράπεζες, αλλά μένουν στο απυρόβλητο
«Διάτρητες» οι γερμανικές τράπεζες, παραμένουν στο απυρόβλητο τουλάχιστον της κοινής γνώμης. Όμως οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης όπως η Moody’s, αμερικανικές επενδυτικές τράπεζες όπως η Goldman Sachs ή παραδοσιακά ονόματα όπως το γερμανικό σκέλος τους ομίλου Rothschild μιλούν ανοιχτά για τεράστια ζητήματα προβληματικών δανείων, μεγάλες ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης, υψηλότατη μόχλευση, αναιμική κερδοφορία και ελλιπείς προβλέψεις.
Παρά ταύτα η προσοχή της διεθνούς επενδυτικής κοινότητας μονοπωλείται από τις επικεφαλίδες για τις τράπεζες της Ιταλίας, της Ισπανίας και οψίμως της Κύπρου αφαιρώντας την πίεση για αναδιάρθρωση από τις μεγάλες συστημικές τράπεζες της ευρωζώνης με πρώτες, βέβαια, τις Γερμανικές.
Παρά ταύτα η προσοχή της διεθνούς επενδυτικής κοινότητας μονοπωλείται από τις επικεφαλίδες για τις τράπεζες της Ιταλίας, της Ισπανίας και οψίμως της Κύπρου αφαιρώντας την πίεση για αναδιάρθρωση από τις μεγάλες συστημικές τράπεζες της ευρωζώνης με πρώτες, βέβαια, τις Γερμανικές.
Ο Martin Reitz επικεφαλής αναλυτής του οίκου Rothschild επισημαίνει πως αν και οι ευρωπαϊκές τράπεζες ελέγχουν το 45% του ενεργητικού του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος παράγουν μόλις το 7% των κερδών διεθνώς. Και ενώ προσπαθούν να πουλήσουν πολύ μεγάλα τμήματα του ενεργητικού «δεν υπάρχουν αγοραστές».
«Ο συνδυασμός χαμηλού ρυθμού ανάπτυξης της κερδοφορίας, σε συνδυασμό με την υψηλή μόχλευση, καθιστά αρκετές γερμανικές τράπεζες ανίκανες να ανταπεξέλθουν σε μη αναμενόμενες ζημίες στο μέλλον», τονίζει ο οίκος Moody’ s στην τελευταία του έκθεση για τις τράπεζες της χώρας. Συγκεκριμένα για 41 τράπεζες, οι οποίες έχουν χορηγήσει το 85% των δανείων.
Όμως οι ζημίες αυξάνονται. Οι αγορές ακινήτων, ναυτιλίας και κρατικών ομολόγων όπως και η έκθεση στον ευρωπαϊκό νότο εν γένει αποδεικνύονται αχίλλειος πτέρνα σε ένα ακατάλληλα προετοιμασμένο γερμανικό τραπεζικό σύστημα το οποίο ήδη έχει βουτήξει βαθιά το χέρι του στην κρατική βοήθεια.
Ενώ η κρίση στην αγορά ακινήτων όπως και τον ευρωπαϊκό νότο είναι γνωστή, λιγότερο γνωστή είναι η κρίση στις ναυαλαγορές. Υπογραμμίζεται ότι η ναυτιλία περνά μια από τις δυσκολότερες, βαθύτερες και μακροβιότερες κρίσεις στην Ιστορία με τις πραγματικές επισφάλειες να ανέρχονται εν δυνάμει σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς από 30% έως και 50% του συνολικού δανεισμού ανάλογα με το προφίλ της κάθε τράπεζας.
Σημειώνεται πως οι χορηγήσει από το διεθνές τραπεζικό σύστημα προς τη ναυτιλία είναι της τάξης των 500 δισ. δολ. Τα 100 περίπου εξ’ αυτών τα έχουν χορηγήσει γερμανικές τράπεζες.
Η μεγαλύτερη χρηματοδότρια τράπεζα της ναυτιλίας παγκοσμίως η γερμανική HSH Nordbank με μετόχους γερμανικά κρατίδια αύξησε πρόσφατα σημαντικά τις προβλέψεις της για επισφαλή δάνεια και έχει ήδη προσφύγει σε πρόσθετη κρατική βοήθεια ύψους 1,3 δισ. ευρώ για να καλύψει της κεφαλαιακές της απαιτήσεις που προκύπτουν από αυτά τα δάνεια.
Όμως αναλυτές αναφέρουν στο Capital.gr πως τα κεφάλαια αυτά επιβαρύνουν τους προϋπολογισμούς των ομόσπονδων κρατιδίων και περνούν έτσι κάτω από το ραντάρ των αγορών που κοιτούν συχνά το δημόσιο χρέος ως λόγο επί του ΑΕΠ που στην περίπτωση της Γερμανίας απεικονίζει το ομοσπονδιακό, κυρίως, χρέος και όχι πάντοτε των κρατιδίων.
Οι δέκα μεγαλύτερες γερμανικές τράπεζες έχουν χορηγήσει στην ναυτιλία 98 δισ. ευρώ σύμφωνα με την Moody’s Investors Service ποσό που είναι υπερδιπλάσιο της έκθεσης τους στα ομόλογα της Ελλάδας της Ιταλίας, της Ιρλανδίας της Πορτογαλίας και της Ισπανίας αθροιστικά. Τα κεφάλαια που έχουν χορηγηθεί στην ναυτιλία από τις 10 μεγαλύτερες γερμανικές τράπεζες ισοδυναμούν με το 60% των εποπτικών κεφαλαίων τους.
Το Bloomberg αναφέρει πως οι γερμανικές τράπεζες όπως οι Deutsche Bank, HSH Nordbank AG και Norddeutsche Landesbank Girozentrale δεν παίρνουν τις προβλέψεις που πρέπει για τα επισφαλή δάνεια αλλά προτιμούν να τα ρυθμίζουν με αναδιαρθρώσεις «balloon» όπου καταβάλλονται μόνο μέρος των τόκων και το κεφάλαιο σε μια δόση στην λήξη του δανείου. Όμως ακόμα και έτσι οι απαιτήσεις συχνά δεν εισπράττονται τελικά και ανακυκλώνονται εκ νέου.
Πέραν της ναυτιλίας, πολύ μεγάλα είναι και τα δάνεια στον ευρωπαϊκό νότο. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο στην Κύπρο οι γερμανικές τράπεζες είναι εκτεθειμένες έως και 5,9 δισεκατομμύρια ευρώ, εξαιτίας χορηγήσεων και χρεογράφων που κατέχουν, σύμφωνα στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών που δημοσίευσε το Spiegel.
Την ίδια ώρα 5,8 δισεκατομμύρια ευρώ είναι σύμφωνα με το Bloomberg το άνοιγμα της Deutsche Bank στην ναυτιλία.
Αντίστοιχα οι πιέσεις από τις αγορές ακινήτων, ειδικά των επαγγελματικών, στα δανειακά χαρτοφυλάκια είναι αυξημένες. Παρά ταύτα οι πιέσεις στις γερμανικές τράπεζες από τις εποπτικές αρχές τους δεν εκτιμώνται από τους Αμερικανούς επενδυτές ως επαρκείς.
Έτσι προ ολίγων ημερών η Goldman Sachs προχώρησε στην υποβάθμιση της Deutsche Bank σε sell από neutral, επικαλούμενη τους νέους κανόνες περί κεφαλαιακής επάρκειας που υιοθετεί η Federal Reserve για τις ξένες τράπεζες και τους οποίους εκτιμά ότι ο γερμανικός κολοσσός δεν πληροί. Και μάλιστα ύψους 13 δισ. δολ. που εκτιμά ότι θα πρέπει να μεταφέρει στην αμερικανική θυγατρική της η Deutsche απλώς για να καλύψει τις προβλέψεις για εποπτικά κεφάλαια.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που ενώ ο δείκτης DAX στη Φρανκφούρτη έχει αναρριχηθεί μετά από πολλά χρόνια στα επίπεδα των 8.000 μονάδων η μετοχή της Deutsche εμφανίζεται 13% χαμηλότερα από ότι πριν ένα χρόνο.
Η Basel Committee on Banking Supervision, το σώμα των εποπτικών αρχών από 27 ανεπτυγμένες χώρες, συνεχίζει να πιέζει για νέους αυστηρότερους κανόνες που έχουν όμως ήδη μια φορά αναβληθεί. Είναι κοινό μυστικό στα γραφεία των μεγάλων χρηματιστηριακών και όχι μόνον οίκων του εξωτερικού ότι ο λόγος που δεν προχωρά όσο γρήγορα θα έπρεπε η κοινή ευρωπαϊκή τραπεζική εποπτεία είναι η αντίθεση των Γερμανών αλλά και άλλων ευρωπαίων με υπερ-μοχλευμένες τράπεζες, να εκχωρήσουν βιαστικά εθνική κυριαρχία σε ένα υπερεθνικό όργανο που δεν θα ελέγχουν απαραίτητα για πάντα. Όμως με την αναβολή αυτή δεν καθίσταται δυνατή και η απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και της Ελλάδας, της Κύπρου και της Ισπανίας από τον ESM κάτι που θα ελάφρυνε το δημόσιο χρέος.
Σε αυτό το περιβάλλον η US Fed καλεί ήδη τις ξένες τράπεζες στις ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων και τις γερμανικές, να ανταποκριθούν στους νέους αυστηρότερους κανόνες αλλά ο Γερμανός ρυθμιστής Bafin δια της επικεφαλής του Elke Koenig, σύμφωνα με το Bloomberg, μιλά για «πισωγύρισμα στην προσπάθεια διεθνούς συντονισμού» και «μονομερή ενέργεια των ΗΠΑ».
Για όλους τους παραπάνω λόγους πάντως η Deutsche Bank προχωρά σε πωλήσεις στοιχείων ενεργητικού προκειμένου να εξασφαλίσει κεφάλαια. Για την ώρα πουλά έναντι 384 εκατ. ευρώ την θυγατρική της BHF- Bank σε γκρουπ επενδυτών μεταξύ των οποίων και η γνώριμη και στην Αθήνα από τη συμμετοχή της στo FF Group, Fosun Group.
Αναλυτές όπως ο Martin Reitz του οίκου Rothschild δεν αποκλείουν ακόμα και νέα αύξηση κεφαλαίου της Deutsche Bank, ειδικά τώρα που οι κεφαλαιαγορές εμφανίζονται σε καλύτερη κατάσταση από ότι εδώ και πάρα πολύ καιρό. Ο co-Chief Executive Officer της Deutsche Bank, Anshu Jain, ερωτηθείς σχετικά δήλωσε πρόσφατα ότι δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο. Όλα αυτά βέβαια εφόσον η κρίση στην Κύπρο δεν δυναμιτίσει εντελώς το κλίμα.
Αλλά ακόμα και αν η κατάσταση εξομαλυνθεί, οι investment bankers ανά τις αγορές αναρωτιούνται πόσες αυξήσεις κεφαλαίου αλήθεια μπορεί να αντέξουν οι διεθνείς κεφαλαιαγορές και πόσα από τα κεφάλαια αυτά είναι δυνατόν να καλύψουν τις ελληνικές τράπεζες εαν βγουν την ίδια περίοδο στις αγορές.
27/3/2013
Του Ηλία Γ. Μπέλλου
http://www.capital.gr/gmessages/showTopic.asp?id=3671387&nid=1760048
''Στον τοκογλύφο''
του Edgar Bundy
3
2012: Η χρονιά των τραπεζικών σκανδάλων
Bank of Scotland, HSBC, JPMorgan, Deutsche Bank, Barclays, UBS, Citigroup,
Bank of America, Wells Fargo, Ally Financial Inc.,ING,Mitsubishi,Standard Chartered ,Bank of China ΚΛΠ
-Παίζοντας με το επιτόκιο του πλανήτη
-Ανεξέλεγκτες χρηματιστηριακές συναλλαγές των traders
-Ρόλος που έπαιξαν οι χρηματοπιστωτικοί οίκοι στην κατάρρευση της στεγαστικής πίστης στις ΗΠΑ
-Παρέβλεψαν ή απέκρυψαν ή και διευκόλυναν ακραίες εγκληματικές ενέργειες
-Ακατάλληλα προϊόντα και αθέμιτες πρακτικές
Η εικόνα της επιδρομής στην πανίσχυρη γερμανική τράπεζα προκαλεί σοκ στο χρηματοπιστωτικό κέντρο της ηπειρωτικής Ευρώπης και στους τραπεζικούς κύκλους σε όλο τον πλανήτη. Η Deutsche Bank, το μεδούλι στη ραχοκοκαλιά της γερμανικής οικονομίας, κατηγορείται για εξοργιστικά σκάνδαλα και υφίσταται πρωτοφανή εξευτελισμό. Κορυφαία στελέχη του οίκου, μεταξύ των οποίων και ο συνδιευθύνων σύμβουλος, περιλαμβάνονται στους υπόπτους.
Και κάπως έτσι κλείνει μια χρονιά που θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί η χρονιά όπου ο τραπεζικός κόσμος άλλαξε για πάντα. Μια χρονιά που επιπλέον αποδεικνύει ότι τραπεζικά σκάνδαλα ολκής συμβαίνουν και εις Παρισίους, σε χώρες δηλαδή αναμφίβολα περισσότερο προηγμένες και οργανωμένες από την Ελλάδα, με θεσμική θωράκιση και πείρα, που ήταν έως πρότινος εγγύηση ευταξίας.
Ακριβή η αμαρτία, ακριβή και η... κάθαρση
Τα στελέχη της Deutsche Bank κατηγορούνται για σειρά αδικήματα, μεταξύ των οποίων φοροδιαφυγή, ξέπλυμα χρήματος, παρακώλυση δικαιοσύνης - σε τέτοιο βαθμό που το κορυφαίο περιοδικό Spiegel διερωτάται μήπως τα νήματα της D.B. τα κινεί κάποια εγκληματική συμμορία. Και η D.B. δεν είναι ούτε η μόνη, ούτε η πιο ηχηρή περίπτωση μεταξύ των μυριάδων σκανδάλων που έπληξαν τους μεγάλους πολυεθνικούς τραπεζικούς κολοσσούς το 2012. Η χειραγώγηση του Libor, τα τεράστια ποσά που εξανεμίστηκαν σε αποτυχημένες χρηματιστηριακές κερδοσκοπίες, τα σκάνδαλα πώλησης ακατάλληλων επενδυτικών προϊόντων και οι κατηγορίες για βαριές απάτες, όπως ξέπλυμα χρήματος από τρομοκρατία και ναρκωτικά, χτύπησαν σχεδόν όλους τους οίκους των μεγάλων χρηματοπιστωτικών κέντρων σε ΗΠΑ, Βρετανία, Ελβετία, Γερμανία, αλλά και σε Ολλανδία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, χωρίς να λείπουν από τον κατάλογο αναδυόμενοι κολοσσοί της Ανατολής. Οι ίδιες οι μεγάλες τράπεζες πληρώνουν αδρά το τίμημα. Εκτός από τα βαριά πρόστιμα, οι Αρχές προσπαθούν να τους επιβάλουν αυστηρότερες απαιτήσεις για τα στάνταρ κεφαλαιακής επάρκειας και ρευστότητας με τις ρυθμίσεις της Βασιλείας ΙΙΙ, να κόψουν τα μπόνους των τραπεζιτών (η Ε.Ε. ζητά αυστηρό συντελεστή 2:1 σε σχέση με τον μισθό) και, πάνω απ’ όλα, να διαχωρίσουν τις παραδοσιακές τραπεζικές από τις επενδυτικές τους δραστηριότητες, έτσι ώστε να μην είναι δυνατόν μια τράπεζα που παρέχει, για παράδειγμα, υπηρεσίες συμβούλων συγχώνευσης δύο επιχειρήσεων να μπορεί και να παίζει με δικά της κεφάλαια πάνω στις μετοχές τους.
Για να αντεπεξέλθουν στις νέες ρυθμίσεις, οι τράπεζες απολύουν τους εργαζόμενους κατά χιλιάδες (παρόλο που τα μεγέθη είναι δύσκολο να συγκεντρωθούν, ο αριθμός των απολύσεων τραπεζικών υπαλλήλων στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, από το 2008 όπου ξέσπασε η διεθνής κρίση, ξεπερνά το εκατομμύριο), πωλούν μονάδες, κλείνουν υποκαταστήματα και κόβουν τα δάνεια. Έτσι, επιτείνουν την πιστωτική αποστράγγιση για τους καταναλωτές και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, βαθαίνοντας την ύφεση και προκαλώντας παράλυση στο φιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο της σύγχρονης Δύσης, που στηρίζεται πάνω απ’ όλα στους χρηματοπιστωτικούς οίκους.
Παίζοντας με το επιτόκιο του πλανήτη Το χειρότερο σκάνδαλο της φετινής χρονιάς ήταν αδιαφιλονίκητα το σκάνδαλο Libor. Τα μεγαλύτερα ονόματα της δυτικής τραπεζικής βιομηχανίας (Bank of Scotland, HSBC, JPMorgan, Deutsche Bank, Barclays, UBS, Citigroup) συνωμότησαν για να χειραγωγήσουν το διατραπεζικό αυτό επιτόκιο. Έδιναν ψευδείς πληροφορίες στη βρετανική τραπεζική αρχή, η οποία συγκεντρώνει τα δεδομένα για τα διατραπεζικά επιτόκια ώστε να διαμορφώνει το βασικό επιτόκιο αναφοράς του πλανήτη. Καθώς λοιπόν το Libor είναι το κύριο επιτόκιο αναφοράς στο διεθνές διατραπεζικό σύστημα, ουσιαστικά καθορίζει κάθε κίνηση, κάθε επιτοκίου, σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Ενδεικτικά, οι στεγαστικές υπηρεσίες Fannie Mae και Freddie Mac των ΗΠΑ υπολογίζουν ότι έχασαν μέχρι 3 δισ. δολάρια εξαιτίας της χειραγώγησης του βασικού αυτού επιτοκίου.
Το πιο δυνατό σημείο του σκανδάλου Libor ήταν ο συμβιβασμός που έκανε η ελβετική τράπεζα UBS με διεθνείς εποπτικές αρχές, πληρώνοντας το ιλιγγιώδες πρόστιμο του 1,5 δισ. δολαρίων. Η Barclays, η πρώτη που παραδέχτηκε τη συμμετοχή στο σκάνδαλο και βοήθησε στις έρευνες των αρχών, τη γλιτώνει με μόνο 450 εκατ. δολ. Το πρόστιμο για την RBS ξεπέρασε τα 500 εκατ. ευρώ.
Δεν ήξεραν - και δεν ρώταγαν
Η ελβετική τράπεζα UBS πρωταγωνίστησε και σε έναν άλλο τύπο σκανδάλου που πλήττει μεγάλες τράπεζες: στις ανεξέλεγκτες χρηματιστηριακές συναλλαγές των traders, οι οποίοι υπερβαίνουν τα όρια που ισχύουν για τα desks τους και κάνουν υπέρογκες κερδοσκοπικές τοποθετήσεις.
Οι τράπεζες ισχυρίζονται ότι δεν γνώριζαν πως οι traders τους υπερέβαιναν τα όρια, αλλά οι Αρχές υποπτεύονται ότι οι διοικήσεις απλώς έκαναν τα στραβά μάτια όσο οι χρηματιστές τους έφερναν κέρδη. Ο Kweku Adoboli της UBS κατηγορείται ότι προκάλεσε ζημίες 2,3 δισ. δολ. και εισπράττει επτά χρόνια φυλακή, ενώ η τράπεζα πληρώνει πρόστιμο 1,5 δισ. δολ.
Λίγο νωρίτερα, η Societe Generale είχε κατηγορηθεί ότι παρέβλεψε τις παράνομες κολοσσιαίες θέσεις που άνοιγε ο trader Jerome Kerviel, με αποτέλεσμα τελικά να υποστεί ζημίες 5 δισ. ευρώ.
Το ρεκόρ σε αυτές τις περιπτώσεις σκανδάλων όμως κρατάει η αμερικανική JPMorgan Chase, όπου οι ζημίες από τις αποτυχημένες τοποθετήσεις του trader με το παρατσούκλι Κήτος του Λονδίνου εκτιμώνται στα 6 δισ. δολάρια.
Από τον κατάλογο δεν θα μπορούσε να λείπει η... ιέρεια στον αμερικανικό ναό του χρήματος, η Goldman Sachs. Καθώς η κορυφαια τράπεζα της Wall Street ήταν από τις πρώτες που καταδικάστηκαν για σειρά παραβάσεις τα προηγούμενα χρόνια, το όνομά της δεν πρωταγωνίστησε στα σκάνδαλα του 2012. Ενδεικτικά, πάντως, ο ινδικής καταγωγής Rajat Gupta, πρώην διευθυντικό στέλεχος της Goldman Sachs, καταδικάστηκε φέτος σε δύο χρόνια φυλάκιση για συναλλαγές με εσωτερική πληροφόρηση.
Εν αρχή ην τα ενυπόθηκα
Χρονικά, το πρώτο μεγάλο ράπισμα στην τραπεζική βιομηχανία ήταν οι κατηγορίες και οι καταδίκες σχετικά με τον ρόλο που έπαιξαν οι χρηματοπιστωτικοί οίκοι στην κατάρρευση της στεγαστικής πίστης στις ΗΠΑ, πουλώντας εντελώς ακατάλληλα ενυπόθηκα δανειστικά προϊόντα και προκαλώντας εν τέλει την παγκόσμια κρίση και ύφεση.
Μετά από μακροχρόνιες έρευνες και κλητεύσεις κορυφαίων τραπεζιτών της αμερικανικής βιομηχανίες, πέντε μεγάλες τράπεζες των ΗΠΑ (Bank of America, Citigroup, Wells Fargo, JP Morgan Chase και Ally Financial Inc.) υπέγραψαν συμβιβαστική συμφωνία με το κράτος ύψους 25 δισ. δολ. σχετικά με τις επισφαλείς διαδικασίες πώλησης στεγαστικών προϊόντων.
Παράλληλα, επιδικάζονται υποθέσεις ύψους πολλών ακόμη δισ. από προσφυγές της τοπικής διοίκησης και μαζικές προσφυγές επενδυτικών ομάδων.
Τα "πλυντήρια"
Δύο ακομη κατηγορίες τραπεζικής απάτης, η μία σε ανώτερο γεωπολιτικό επίπεδο και η άλλη άμεσα συσχετισμένη με τον απλό πολίτη, μάστισαν τον τραπεζικό κόσμο.
Στην πρώτη κατηγορία υπέπεσαν μεγάλες πολυεθνικές τράπεζες που κατηγορήθηκαν ότι παρέβλεψαν ή απέκρυψαν ή και διευκόλυναν ακραίες εγκληματικές ενέργειες.
Η HSBC, η μεγαλύτερη τράπεζα της Ευρώπης, πλήρωσε 1,9 δισ. δολ. σε πρόστιμα για τον διακανονισμό της υπόθεσης ξεπλύματος χρήματος. Μελετήθηκαν μεταβιβάσεις δισεκατομμυρίων δολαρίων από κράτη που σχετίζονται με την "τρομοκρατία", όπως το Ιράν και το ξέπλυμα χρήματος από καρτέλ ναρκωτικών του Μεξικού. Η τράπεζα δήλωσε... βαθιά θλίψη.
Η ολλανδική ING έκανε συμβιβασμό πάνω σε κατηγορίες ότι παραβίασε τις κυρώσεις εναντίον του Ιράν, της Κούβας και άλλων κρατών. Η Mitsubishi για παραβίαση των αμερικανικών κυρώσεων σε Ιράν, Σουδάν, Μιανμάρ και Κούβα και η Standard Chartered -μία από τις αρχαιότερες τράπεζες στον κόσμο, ηλικίας 160 ετών- για απόκρυψη της ταυτότητας πελατών με συναλλαγές με το Ιράν και καρτέλ ναρκωτικών.
Για διαχείριση χρημάτων τρομοκρατικών οργανώσεων κατηγορήθηκε και η Bank of China, από οικογένειες Ισραηλινών φοιτητών που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια τρομοκρατικής επίθεσης. Ζητούν αποζημίωση 1 δισ. δολ.
Ακατάλληλα προϊόντα και αθέμιτες πρακτικές
Στην άλλη κατηγορία, της εξαπάτησης ή παραπλάνησης επενδυτών με πώληση ακατάλληλων προϊόντων, εμπίπτουν μεγάλες και μικρές τράπεζες και τα θύματα των σκανδάλων κυμαίνονται από μικροεπενδυτές μέχρι επίσημες Αρχές και θεσμούς.
Στην πιο πρόσφατη υπόθεση, ιταλικό δικαστήριο καταδίκασε τη γερμανική Deutsche Bank, την αμερικανική JP Morgan Chase, την ελβετική UBS και τη
γερμανοϊρλανδική and Depfa για εξαπάτηση όσον αφορά την πώληση δομημένων επιτοκιακών παραγώγων στον δήμο του Μιλάνου. Θα κατασχεθούν από τις τράπεζες 90 εκατ. ευρώ, ενώ κάθε μία θα πληρώσει 1 εκατ. ευρώ σε πρόστιμα. Καθώς περίπου 600 δημοτικές αρχές της Ιταλίας αγόρασαν τέτοια παράγωγα κι έχασαν περίπου 4 δισ. ευρώ, το θέμα της ιταλικής προσφυγής σίγουρα δεν σταματά εκεί.
Οι αρχές του Μιλάνου έχουν προσφύγει και εναντίον των μεγάλων οίκων αξιολόγησης, κατηγορώντας τους ότι δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους, αξιολογώντας με καλές βαθμολογίες προϊόντα που αποδείχθηκαν ακατάλληλα.
Το σκάνδαλο της πώλησης περίπλοκων χρηματοπιστωτικών επεκτείνεται με δραματικές επιπτώσεις στην Ισπανία. Εκατοντάδες μικροεπενδυτές διαδηλώνουν καθημερινά μπροστά σε τράπεζες ζητώντας πίσω τα λεφτά που έχασαν από την πώληση δομημένων χρηματοπιστωτικών προϊόντων.
Παρατηρούνται ακόμη και φαινόμενα αυτοκτονιών απελπισμένων αποταμιευτών. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, περίπου 1 εκατομμύριο Ισπανοί αγόρασαν υψηλού ρίσκου προϊόντα, χωρίς να έχουν την κατάλληλη ενημέρωση από τους οίκους.
Και τα... λοιπά
Επιγραμματικά, γιατί ο κατάλογος είναι πολύ μακρύς, αναφέρθηκαν επίσης τα εξής περιστατικά τραπεζικής απάτης στο έτος 2012:
-Η αμερικανική Bank of New York Mellon καταδικάστηκε γιατί συμβούλευσε πελάτες της να επενδύσουν στην πυραμίδα του Bernie Madoff, όπου χάθηκαν δισεκατομμύρια δολάρια από τις αποταμιεύσεις των Αμερικανών πολιτών.
-Στην Barclays επίσης επιβλήθηκε πρόστιμο από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς της Βρετανίας για την εξαπάτηση επενδυτών στην πώληση προϊόντων προστασίας επιτοκίων.
-Προσφυγές από επενδυτές για πωλήσεις παραγώγων πιστωτικών προϊόντων CDOs έχουν γίνει εναντίον της Crédit Agricole.
-Πρόστιμο 5 εκατ. δολ. πλήρωσε η Morgan Stanley για ακατάλληλη επενδυτική επιρροή πάνω στη χρηματιστηριακή εισαγωγή του Facebook στη Wall Street.
-Για πωλήσεις ακατάλληλων επενδυτικών προϊόντων καταδικάστηκαν επίσης η Royal Bank of Scotland, η State Street και η ισπανική Santander. -Και τέλος, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ακόμη και οι απροσπέλαστοι κολοσσοί του πλαστικού χρήματος Visa και Mastercard μπήκαν στο στόχαστρο και θα πληρώσουν 7,3 δισ. δολ. για να διευθετήσουν προσφυγές εμπόρων και λιανεμπόρων για συμπαιγνία στην επιβολή προμηθειών σε πιστωτικές κάρτες.
Καλύτερα ανιαρές παρά επικίνδυνες
Μολονότι λυγίζουν και οι ίδιες από το βάρος των σκανδάλων και των επιπτώσεών τους, οι μεγάλες τράπεζες υπερασπίζονται ακόμη θερμά τις πρακτικές οι οποίες τους χάρισαν άπλετα πλούτη στις καλές εποχές και ισχυρίζονται ότι η παγκόσμια προσπάθεια των ρυθμιστικών αρχών να τις μαντρώσουν θα καταφέρει θανάσιμο πλήγμα στο καπιταλιστικό σύστημα. Όσοι βρίσκονται εκτός του τραπεζικού συστήματος δεν συμφωνούν απαραιτήτως.
Όπως έγραψαν σε πρόσφατο άρθρο υπό τον τίτλο "Ο Καρλ Μαρξ θα ήταν περήφανος για τους σύγχρονους τραπεζίτες" οι Financial Times, "οι βαρετές, κερδοφόρες και αξιόπιστες τράπεζες θα είναι εκείνες που θα απολαύσουν το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στον τραπεζικό κόσμο του μέλλοντος".
της Ντ. Παπαγεωργίου
24/12/12
http://www.euro2day.gr/specials/topics/135/articles/747389/Article.aspx 24/12/12