Jürgen Habermas : "Demokratie, Solidarität und die europäische Krise'' - ''Καταστροφικός ο ρόλος της Γερμανίας στην Ευρώπη''
(...)
Die EU verkomme zu einer den Finanzmärkten angepassten Technokratie. Nötig sei aber die Entwicklung einer "supernationalen" Demokratie, in der die heutigen Nationalstaaten zwar erhalten bleiben, aber Souveränität abgeben sollten.
"Wenn man die Währungsunion erhalten will, reicht es nicht mehr aus, angesichts der strukturellen Unterschiede einzelnen überschuldeten Ländern Kredite zu gewähren, damit diese alleine ihre Wettbewerbsfähigkeit wieder erlangen. Das reicht nicht!", rief Habermas im Hörsaal aus.
"Stattdessen braucht man Solidarität und einen kooperativen Ansatz, der sich aus einer gemeinsamen politischen Perspektive erzeugt."
Der Philosoph forderte eine Demokratisierung der Europäischen Union und eine demokratische Kontrolle des EU-Rates,
(...)
''Ο ηγετικός ρόλος που έλαχε σήμερα στη Γερμανία δεν ξυπνά απλώς τα φαντάσματα της Ιστορίας, αλλά μας βάζει σε πειρασμό να ακολουθήσουμε μία μονομερή, εθνική πορεία, ή ακόμα και να υποκύψουμε στη φαντασίωση ισχύος μιας «Γερμανικής Ευρώπης'', είπε. Και συνέχισε: ''Εμείς οι Γερμανοί οφείλουμε να έχουμε διδαχθεί από τις καταστροφές του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, ότι η οριστική αποφυγή του διλήμματος ενός ημι- ηγεμονικού στάτους, το οποίο σπανίως μπορεί να διατηρηθεί χωρίς να ολισθίσει σε συγκρούσεις, είναι προς το εθνικό μας συμφέρον''.
(...)
Δραματική προειδοποίηση για το «ξύπνημα των φαντασμάτων της Ιστορίας» από έναν από τους σημαντικότερους γερμανούς πολιτικούς διανοητές
Ο 83χρονος καθηγητής κοινωνιολογίας και φιλοσοφίας- από τους σημαντικότερους εν ζωή εκπροσώπους της νεομαρξιστικής Σχολής της Φραγκφούρτης, Γιούργκεν Χάμπερμας.
Τη δραματική προειδοποίηση ότι ο χειρισμός της ευρωπαϊκής κρίσης από τη Γερμανία «ξυπνά τα φαντάσματα της Ιστορίας» και απειλεί «να οδηγήσει σε καταστροφή» διατύπωσε κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο Πανεπιστήμιο της Λουβέν στο Βέλγιο, ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς διανοητές της Ευρώπης, ο (γερμανός) Γιούργκεν Χάμπερμας, απευθύνοντας παράλληλα έκκληση για μεγαλύτερη «αλληλεγγύη» και «περισσότερη Ευρώπη».
Ο 83χρονος καθηγητής κοινωνιολογίας και φιλοσοφίας- από τους σημαντικότερους εν ζωή εκπροσώπους της νεομαρξιστικής Σχολής της Φραγκφούρτης- η πολιτική σκέψη του οποίου, όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά ο βρετανικός Guardian, «συνέβαλε στη διαμόρφωση της Γερμανίας τα τελευταία 50 χρόνια», τόνισε ότι η φιλελεύθερη δημοκρατία που απολαμβάνει η χώρα του μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο «δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη» και ότι «ο ηγεμονικός ρόλος της Γερμανίας μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφή».
Στην πρώτη μέχρι σήμερα μεγάλη ομιλία του για την ευρωπαϊκή κρίση, την οποία επέλεξε να απευθύνει σε απόσταση λίγων μόλιως χιλιομέτρων ανατολικά της βελγικής πρωτεύουσας, ο Χάμπερμας επέκρινε τους χειρισμούς των ευρωπαίων ηγετών, όσο και αυτούς των γραφειοκρατών των Βρυξελλών και ζήτησε να μετατραπεί η Ευρωπαϊκή Ενωση σε «υπερεθνική δημοκρατία» και η ευρωζώνη «σε πλήρως λειτουργική πολιτική ένωση».
«Εθνικό συμφέρον» της Γερμανίας η επίδειξη αλληλεγγύης
Ο γερμανός διανοητής υποστήριξε ότι η αποσύνδεση των όσων πρέπει να γίνουν σε οικονομικό επίπεδο, από αυτό που θεωρείται πολιτικώς εφικτό από πλευράς ψηφοφόρων αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρώπη. «Η αναβολή της δημοκρατίας είναι πολύ επικίνδυνη κίνηση», είπε χαρακτηριστικά ο Χάμπερμας, τασσόμενος ξεκάθαρα υπέρ της ομοσπονδιοποίησης της ΕΕ, και την επίδειξη αλληλεγγύης από πλευράς Γερμανίας, κάτι που όπως είπε, «είναι προς το συμφέρον της χώρας».
«Η κυβέρνηση της Γερμανίας κρατά το κλειδί της τύχης της Ευρωπαϊκής Ενωσης στα χέρια της», δήλωσε χαρακτηριστικά ο φιλόσοφος, προσθέτοντας: «το βασικό ερώτημα δεν είναι μόνο αν η Γερμανία είναι σε θέση να αναλάβει πρωτοβουλία, αλλά επίσης το κατά πόσο κάτι τέτοιο είναι προς το συμφέρον της».
«Ο ηγετικός ρόλος που έλαχε σήμερα στη Γερμανία δεν ξυπνά απλώς τα φαντάσματα της Ιστορίας», τόνισε ο γερμανός διανοητής, «αλλά μας βάζει σε πειρασμό να ακολουθήσουμε μία μονομερή, εθνική πορεία, ή ακόμα και να υποκύψουμε στη φαντασίωση ισχύος μιας «Γερμανικής Ευρώπης».
«Εμείς οι Γερμανοί οφείλουμε να έχουμε διδαχθεί από τις καταστροφές του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, ότι η οριστική αποφυγή του διλήμματος ενός ημι- ηγεμονικού στάτους, το οποίο σπανιώς μπορεί να διατηρηθεί χωρίς να διολισθίσει σε συγκρούσεις, είναι προς το εθνικό μας συμφέρον».
Ο γερμανός φιλόσοφος ζήτησε τη ριζική αναθεώρηση της γραμμής που ακολουθεί σήμερα η χώρα του και τη στροφή από τις απαιτήσεις για «σταθεροποίηση» των δημοσιονομικών, συρρίκνωση του κράτους προνοίας και των δημοσίων υπηρεσιών, σε μία πολιτική «αλληλεγγύης», με τις ευθύνες να αναλαμβάνονται από κοινού από το σύνολο της ευρωζώνης, την κοινοτικοποίηση του χρέους και την έκδοση ευρωομολόγων.
Ο Χάμπερμας επεσήμανε ότι ο ενθουσιασμός που τρέφει παραδοσιακά η Γερμανία για την ΕΕ έχει τις ρίζες του στη μετα-ναζιστική προσπάθεια της χώρας για αποκατάσταση της εικόνας της σε διεθνές επίπεδο, μέσω της συμφιλίωσης με τη Γαλλία και τη διαδικασία ευρωπαϊκής ενοποίησης, υπό την προστασία και την ενθάρρυνση των ΗΠΑ, έως το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, το 1989.
«Για πρώτη φορά (σσ από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου) ο γερμανικός λαός έχει τη δυνατότητα να αναπτύξει μία φιλελεύθερη αυτοσυνειδησία», υποστήριξε ο Χάμπερμας, τονίζοντας ωστόσο ότι, «Η συγκεκριμένη επίπονη μεταμόρφωση της πολιτικής νοοτροπίας δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη…» και ότι «Η Γερμανία δεν έχει απλώς συμφέρον, έχει ηθική ευθύνη να ακολουθήσει μία πολιτική αλληλεγγύης». «Αυτό που απαιτείται», είπε ο Χάμπερμας, «είναι μία προσπάθεια συνεργασίας μέσα από μία κοινή πολιτική προοπτική με στόχο την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα στο σύνολο της ευρωζώνης».
Μία τέτοια προσπάθεια απαιτεί τόσο από την πλευρά της Γερμανίας όσο και άλλων χωρών της ΕΕ μία αναδιανομή των πόρων και του πλούτου τους, σε βραχυπρόθεσμο και μεσοπρόθεσμο επίπεδο, προς χάρη του μακροπρόθεσμου συμφέροντός τους, κάτι που αποτελεί «κλασικό παράδειγμα αλληλευγγύης», όπως χαρακτηριστικά είπε.
Ο Χάμπερμας εκτίμησε ότι η διαρθρωτικές ανισορροπίες μεταξύ χωρών με εντελώς διαφορετικές οικονομίες, οι οποίες βρίσκονται και στο επίκεντρο της κρίσης, είναι βέβαιο ότι θα επιδεινωθούν με την πολιτική που ακολουθείται, καθώς οι κυβερνήσεις προχωρούν σε αποφάσεις «με μοναδικό γνώμονα την εθνική τους οπτική γωνία». «Εως σήμερα η γερμανική κυβέρνηση έχει εμμένει σταθερά σε αυτό το δόγμα», είπε.
Τεχνοκρατία χωρίς δημοκρατικές ρίζες
Η απάντηση της ευρωπαϊκής ελίτ στην κρίση θεμελιώθηκε, όπως είπε ο γερμανός φιλόσοφος, σε «μία τεχνοκρατία χωρίς δημοκρατικές ρίζες», εγκλωβίζοντας την Ευρώπη σε ένα δίλημμα νομιμοποίησης και λογοδοσίας, μεταξύ «της απαιτούμενης οικονομικής πολιτικής για τη διάσωση του ευρώ από τη μία, και των πολιτικών βημάτων για ενοποίηση, από την άλλη…με τα βήματα που είναι αναγκαία να είναι αντιδημοφιλή και να συναντούν την αφθόρμητη λαϊκή αντίδραση», υποστήριξε ο Χάμπερμας.
Η (απεγνωσμένη;) φωνή του γερμανού διανοητή δεν έρχεται απλώς να προστεθεί σε όσες άλλες φωνές έχουν τον τελευταίον καιρό κρούσει τον «κώδωνα του κινδύνου» για τον επικίνδυνο ρόλο της «γερμανικής ηγεμονίας» στην Ευρώπη- όπως αυτή του πολωνού πρωθυποργού κ. Ντόναλντ Τουσκ, ο οποίος αναφέρθηκε στο συγκεκριμένο ζήτημα παρουσία της γερμανίδας Καγκελαρίου κυρίας Ανγκελας Μέρκελ στο Βερολίνο την περασμένη εβδομάδα. Ερχεται να προστεθεί σε άλλες αντίστοιχες απόψεις που έχουν εκφραστεί από εξέχοντες Γερμανούς, όπως αυτή του γερμανού κοινωνιολόγου κ. Ουλριχ Μπεκ- ο οποίος προειδοποίησε πρόσφατα για το, υπό δημιουργία, «τέρας της γερμανικής Ευρώπης»- αποκαλύπτοντας ότι τα πράγματα στη χώρα της κυρίας Μέρκελ ενδεχομένως να μην είναι τόσο «γραμμικά»…
Το Βήμα
Δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα:
http://www.anixneuseis.gr/?p=63672
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Jürgen Habermas:A Philosopher's Mission to Save the EU ...
Jürgen Habermas:Germany's mindset has become solipsistic
Μόνο η εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μπορεί να σώσει το ευρώ
[των Jürgen Habermas, Peter Bofinger και Julian Nida-Rümelin ]
1.
Schuldenkrise-Habermas kritisiert Europas Führung
Europa braucht eine neue demokratische Grundlage, sagt der renommierte Philosoph Jürgen Habermas. Kommt die Botschaft an? An der Universität Leuven hat auch der EU-Ratspräsident zugehört.
Gespannt warteten über 500 Studenten auf die Forscherlegende im überfüllten, größten Hörsaal der Katholischen Universität im belgischen Städtchen Leuven. Wer keine Platzkarte ergattert hatte, konnte die Vorlesung in leichtem Nieselregen auf einem Großbildschirm im Universitätsgarten verfolgen. Als der 83-jährige Philosoph und Soziologe dann erschien, erhoben sich die jungen Leute von den Sitzen, Applaus und standing ovations für den weltweit geachteten kritischen Geist. Jürgen Habermas dozierte rund eine Stunde lang über "Demokratie, Solidarität und die europäische Krise", seine erste öffentliche Vorlesung zum wichtigsten Thema in Europa seit vielen Jahren. Unter den Zuhörern war auch der EU-Ratspräsident Herman Van Rompuy, der die Gipfeltreffen der 27 Staats- und Regierungschefs der Europäischen Union leitet und die Euro-Krise an vorderster Front zu bekämpfen versucht.
"Wir brauchen Solidarität"
Jürgen Habermas kritisierte die derzeitige Rettungspolitik der Europäischen Union scharf. Die EU verkomme zu einer den Finanzmärkten angepassten Technokratie. Nötig sei aber die Entwicklung einer "supernationalen" Demokratie, in der die heutigen Nationalstaaten zwar erhalten bleiben, aber Souveränität abgeben sollten. "Wenn man die Währungsunion erhalten will, reicht es nicht mehr aus, angesichts der strukturellen Unterschiede einzelnen überschuldeten Ländern Kredite zu gewähren, damit diese alleine ihre Wettbewerbsfähigkeit wieder erlangen. Das reicht nicht!", rief Habermas im Hörsaal aus. "Stattdessen braucht man Solidarität und einen kooperativen Ansatz, der sich aus einer gemeinsamen politischen Perspektive erzeugt." Der Philosoph forderte eine Demokratisierung der Europäischen Union und eine demokratische Kontrolle des EU-Rates, dem Herman Van Rompuy vorsitzt.
Die Verträge der Europäischen Union müssten dazu von einem Konvent neu gefasst werden, sagte Jürgen Habermas. Den Schlüssel zur Veränderung der Union halte die deutsche Regierung in Händen. Ihr falle aus demografischen und ökonomischen Gründen eine Führungsrolle in Europa zu, nur dürfe sie nicht der Versuchung erliegen, einen nationalen Alleingang zu wagen. Es gehe nicht um ein "deutsches Europa", sondern um ein "Deutschland in Europa", so Habermas weiter. Um die Euro-Zone zu erhalten, müsse die Währungsunion in eine wirkliche politische Union überführt werden.
(...)
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΣ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ:
2.
Οι κεραυνοί του Χάμπερμας κατά της Γερμανίας και οι συγκρούσεις στην Ευρώπη
Κεραυνούς για την ίδια του την πατρίδα, τη Γερμανία, εξαπέλυσε ο Γιούργκεν Χάμπερμας, ο κατά κοινή ομολογία πιθανότατα σημαντικότερος εν ζωή ευρωπαίος διανοούμενος: μιλώντας στο Βέλγιο, στο Πανεπιστήμιο της Λουβαίν, είπε ότι η πολιτική της Γερμανίας οδηγεί την Ευρώπη σε καταστροφή. Είπε ότι η δημοκρατία δεν είναι πια δεδομένη και ότι οι χειρισμοί του Βερολίνου στην κρίση ξυπνούν τα «φαντάσματα της ιστορίας».
Ο άνθρωπος που συνέβαλε καθοριστικά, σε ιδεολογικό επίπεδο, στη διαμόρφωση της παλιάς ευρωπαικής Γερμανίας αλλά και συνολικά στην τροχιά της ενωμένης Ευρώπης, έρχεται τώρα, στα 83 του χρόνια, να προειδοποιήσει όχι απλώς για την καταστροφή του ενωσιακού οικοδομήματος, αλλά και για τους κινδύνους για τη δημοκρατία και την ειρήνη.
Διαπιστώνει ρητά τον επικίνδυνο γερμανικό εθνικισμό και καλεί την πατρίδα του, όχι μόνον για χάρη της Ευρώπης, της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης ή του ανθρωπισμού, αλλά και για χάρη των ίδιων της των συμφερόντων, να κάνει πίσω. Και αυτό, ας σημειωθεί, συμβαίνει την ίδια στιγμή που, ανάμεσα σε πολλά άλλα, ο πρόεδρος της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, ζητά από την κυβέρνησή του να συγκρουστεί πλέον με το Βερολίνο ανοιχτά και μετωπικά.
Μάλιστα ο Χάμπερμας δεν αναφέρθηκε απλώς – κι αυτό έχει σημασία – στην γερμανική κυβέρνηση και στην πολιτική της καγκελαρίου ή του υπουργού Οικονομικών της χώρας: αναφέρθηκε στην ίδια τη Γερμανία στο σύνολό της. Δεν έκανε τέτοια διάκριση – και αυτό σημαίνει πολλά. Μίλησε για τον ηγεμονισμό της Γερμανίας στο σύνολό της, στην ηγέτιδα τάξη της που προωθεί με όλη της τη δύναμη την επανεθνικοποίηση της Ευρώπης μέσα από τον γερμανικό ηγεμονισμό.
Επίσης έκανε και κάτι ακόμα: προχώρησε σε ρητή αντιδιαστολή αυτού που κάνει η Γερμανία μέσω της κρίσης με την ανάγκη για περισσότερη Ευρώπη: είπε δηλαδή ότι αυτό δεν είναι Ευρώπη – και πράγματι δεν είναι. Είπε ότι η Γερμανία πρέπει να κάνει πίσω και ότι αυτό θα είναι η ευρωπαική επιλογή: χτύπησε δηλαδή ευθέως το ψεύδος που θέλει αυτή την πολιτική να ονομάζεται «ευρωπαική» ενώ είναι ριζικά και πλήρως αντίθετη προς μία Ευρώπη υπό ενοποίηση, την οποία και καταστρέφει ημέρα με την ημέρα.
«Ο ηγετικός ρόλος που έλαχε σήμερα στη Γερμανία δεν ξυπνά απλώς τα φαντάσματα της Ιστορίας, αλλά μας βάζει σε πειρασμό να ακολουθήσουμε μία μονομερή, εθνική πορεία, ή ακόμα και να υποκύψουμε στη φαντασίωση ισχύος μιας «Γερμανικής Ευρώπης», είπε. Και συνέχισε: «Εμείς οι Γερμανοί οφείλουμε να έχουμε διδαχθεί από τις καταστροφές του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, ότι η οριστική αποφυγή του διλήμματος ενός ημι- ηγεμονικού στάτους, το οποίο σπανίως μπορεί να διατηρηθεί χωρίς να ολισθίσει σε συγκρούσεις, είναι προς το εθνικό μας συμφέρον».
Αυτή ειδικά η παρατήρησή του, για τον κίνδυνο συγκρούσεων, είναι κάτι παραπάνω από δραματική: τι άλλο μπορεί να πει για να αφυπνίσει εκείνους που είτε επιμένουν να οδηγούν στην καταστροφή, είτε εκείνους που επιμένουν να μην βλέπουν τι συμβαίνει;
Υπάρχουν κάποιες κατηγορίες ανθρώπων δεν πρόκειται φυσικά να καταλάβουν τίποτα από όσα φοβερά είπε ο Χάμπερμας: Εκείνοι που ασκούν αυτή την πολιτική και την πιστεύουν στην ίδια τη Γερμανία – και αυτό δεν αφορά μόνον την κυβέρνηση. Εκείνοι που απλώς από έλλειμμα πνευματικού εξοπλισμού δεν αντιλαμβάνονται ποιος είναι αυτός ο μέγας διανοητής, πόσο βάρος έχει ο λόγος του και τι πραγματικά λέει. Εκείνοι που, σε άλλες χώρες, όπως στην Ελλάδα, έχουν μετατρέψει την υποτέλεια στο γερμανικό ηγεμονισμό σε τρόπο σκέψης και λόγο υπάρξεως. Και, τέλος, εκείνοι που δεν έχουν το θάρρος να αντιληφθούν ότι όλο αυτό το διάστημα έκαναν λάθος, δεν είδαν τι συμβαίνει.
Για την πρώτη κατηγορία, αυτή των ίδιων των Γερμανών στην ιθύνουσα τάξη της χώρας, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα – άλλωστε ούτε ο Χάμπερμας, ούτε κανείς άλλος μπορεί να κάνει: οι Γερμανοί ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν και το κάνουν επειδή το θέλουν.
Οσο για τις τρεις άλλες, που, δυστυχώς, και από τις τρεις έχουμε εδώ πολλούς εδώ και σε όλα τα πεδία και τα επίπεδα, ας ελπίσει κανείς ότι, τώρα, που τους μιλά έτσι – γιατί (και) σε αυτούς μιλά, ο κορυφαίος Γερμανός διανοούμενος της εποχής μας, θα κάνουν επιτέλους μια προσπάθεια να υπερβούν είτε τις ανεπάρκειες, είτε τις εμμονές τους, να ανοίξουν τα μάτια και τα αυτιά τους και να δουν, επιτέλους, τι πραγματικά συμβαίνει και πόσο άμεσα μας αφορά.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΛΟΥΧΟΣ
Πηγή
Der Philosoph beim Adorno-Kongress in Frankfurt/Main 1983
3.
Philosophie - Ein deutscher Vordenker: Jürgen Habermas
Jürgen Habermas ist mit dem Heinrich-Heine-Preis für sein Lebenswerk ausgezeichnet worden. Das ist geprägt von den gesellschaftspolitischen Debatten Europas, an denen er sich immer beteiligte.
Ob Gentechnik, Religion oder Migration – das sind Themen, die in einer modernen Gesellschaft eine Rolle spielen, und über die der Philosoph und Soziologe Jürgen Habermas wissenschaftlich und öffentlich debattiert. Eine Voraussetzung muss laut Habermas unbedingt gegeben sein, damit verschiedene Kulturen in Frieden miteinander leben können: Veränderung. Für Habermas das Wichtigste in einer funktionierenden modernen Gesellschaft.
Positive Ausnahmegestalt
Sein Leben ist so vielfältig wie seine Gedanken und Einflüsse in der Gesellschaft. Der heute 83-jährige Habermas wurde 1929 in Düsseldorf geboren, studierte Philosophie, Psychologie, Germanistik und Ökonomie in Göttingen, Zürich und Bonn. Nach seinem Studium arbeitete er als freier Journalist. 1956 arbeitete er als Forschungsassistent am Institut für Sozialforschung in Frankfurt am Main, ein paar Jahre später wurde er Professor für Philosophie und Soziologie.
Habermas ist ein philosophisch-kritischer Intellektueller, doch seine Gedanken blieben nie in wissenschaftlichen Schriften versteckt. Seine neuen wissenschaftlichen Ansätze erregten immer wieder aufsehen. Unter anderem provozierte er den lang anhaltenden so genannten Historikerstreit, in dem er den Umgang der Öffentlichkeit mit der deutschen Vergangenheit kritisierte. Am Freitag (14.12.2012) erhielt Habermas den Düsseldorfer Heine-Preis für sein Lebenswerk. Das ist nicht seine erste Auszeichnung.
Die Jury kürte ihn zum weltweit bedeutendsten Denker der Gegenwart, da Habermas sich bis heute unermüdlich für ein demokratisch verfasstes Deutschland einsetze und zu den gesellschaftspolitischen Debatten Europas beitrage. Professor Axel Honneth vom Institut für Sozialforschung in Frankfurt am Main war früher Habermas' wissenschaftlicher Assistent. Für ihn ist Habermas eine positive Ausnahmegestalt: "Habermas war wissenschaftlicher Fachmensch und gleichzeitig als öffentlicher Intellektueller präsent. Das macht ihn so besonders", sagt Honneth.
Erweiterung des Horizonts
Habermas' Theorien wurden bereits in seinen jungen Jahren von der Wissenschaft anerkannt und führten zum weltweiten Diskurs. Er bezog sich auf die so genannte Frankfurter Schule, einer Gruppe von Philosophen und Wissenschaftlern verschiedener Disziplinen, die als Gründer der Kritischen Theorie gelten. Die Philosophen und Soziologen Theodor W. Adorno, Max Horkheimer und Herbert Marcuse analysierten die kapitalistischen Verhältnisse in der Gesellschaft und deren Auswirkung auf die Wissenschaft. Habermas knüpfte an die Gesellschaftstheorien der Frankfurter Schule an - und entwickelte sie weiter. Er unterstützte die Kritische Theorie, aber forderte, dass sie sich auch selbst kritisch gegenüberstehen müsse. "Dieser neue Grundgedanke hat einen enormen Einfluss auf die Wissenschaft genommen", so Honneth. Habermas ging stets einen Schritt weiter. Der Wandel von Gesellschaftsstrukturen, die freie Entfaltung des Individuums und die Erweiterung des Horizontes sind in seinen Theorien besonders wichtig.
Zukunftsweisende Denkanstöße
Bis heute übt Habermas einen großen Einfluss auf die gesellschaftlichen Debatten der Öffentlichkeit aus. So protestierte er 2003 vehement gegen den Einmarsch der Amerikaner in den Irak und kritisierte, dass die Wirtschaft die Gesellschaft immer mehr spalte. Zuletzt befasste er sich mit der Euro-Krise und warb für eine Vertiefung der europäischen Integration.
Durch seine politischen Diskussionsbeiträge zählt Habermas heute zu den bekanntesten Philosophen Deutschlands und weltweit. Er kritisiert und analysiert die Gesellschaft, bricht festgefahrene Strukturen auf und gibt neue zukunftsweisende Denkanstöße. Eine Gesellschaft wird nie perfekt funktionieren können, das muss sie auch nicht. Wichtig ist , dass sie sich weiterentwickelt und verändert. Habermas dient auch als ein Ventil, das diesen Mechanismus immer wieder angeregt und den Horizont der Menschen erweitert hat.
DW.DE
Positive Ausnahmegestalt
Sein Leben ist so vielfältig wie seine Gedanken und Einflüsse in der Gesellschaft. Der heute 83-jährige Habermas wurde 1929 in Düsseldorf geboren, studierte Philosophie, Psychologie, Germanistik und Ökonomie in Göttingen, Zürich und Bonn. Nach seinem Studium arbeitete er als freier Journalist. 1956 arbeitete er als Forschungsassistent am Institut für Sozialforschung in Frankfurt am Main, ein paar Jahre später wurde er Professor für Philosophie und Soziologie.
Habermas ist ein philosophisch-kritischer Intellektueller, doch seine Gedanken blieben nie in wissenschaftlichen Schriften versteckt. Seine neuen wissenschaftlichen Ansätze erregten immer wieder aufsehen. Unter anderem provozierte er den lang anhaltenden so genannten Historikerstreit, in dem er den Umgang der Öffentlichkeit mit der deutschen Vergangenheit kritisierte. Am Freitag (14.12.2012) erhielt Habermas den Düsseldorfer Heine-Preis für sein Lebenswerk. Das ist nicht seine erste Auszeichnung.
Die Jury kürte ihn zum weltweit bedeutendsten Denker der Gegenwart, da Habermas sich bis heute unermüdlich für ein demokratisch verfasstes Deutschland einsetze und zu den gesellschaftspolitischen Debatten Europas beitrage. Professor Axel Honneth vom Institut für Sozialforschung in Frankfurt am Main war früher Habermas' wissenschaftlicher Assistent. Für ihn ist Habermas eine positive Ausnahmegestalt: "Habermas war wissenschaftlicher Fachmensch und gleichzeitig als öffentlicher Intellektueller präsent. Das macht ihn so besonders", sagt Honneth.
Erweiterung des Horizonts
Habermas' Theorien wurden bereits in seinen jungen Jahren von der Wissenschaft anerkannt und führten zum weltweiten Diskurs. Er bezog sich auf die so genannte Frankfurter Schule, einer Gruppe von Philosophen und Wissenschaftlern verschiedener Disziplinen, die als Gründer der Kritischen Theorie gelten. Die Philosophen und Soziologen Theodor W. Adorno, Max Horkheimer und Herbert Marcuse analysierten die kapitalistischen Verhältnisse in der Gesellschaft und deren Auswirkung auf die Wissenschaft. Habermas knüpfte an die Gesellschaftstheorien der Frankfurter Schule an - und entwickelte sie weiter. Er unterstützte die Kritische Theorie, aber forderte, dass sie sich auch selbst kritisch gegenüberstehen müsse. "Dieser neue Grundgedanke hat einen enormen Einfluss auf die Wissenschaft genommen", so Honneth. Habermas ging stets einen Schritt weiter. Der Wandel von Gesellschaftsstrukturen, die freie Entfaltung des Individuums und die Erweiterung des Horizontes sind in seinen Theorien besonders wichtig.
Zukunftsweisende Denkanstöße
Bis heute übt Habermas einen großen Einfluss auf die gesellschaftlichen Debatten der Öffentlichkeit aus. So protestierte er 2003 vehement gegen den Einmarsch der Amerikaner in den Irak und kritisierte, dass die Wirtschaft die Gesellschaft immer mehr spalte. Zuletzt befasste er sich mit der Euro-Krise und warb für eine Vertiefung der europäischen Integration.
Durch seine politischen Diskussionsbeiträge zählt Habermas heute zu den bekanntesten Philosophen Deutschlands und weltweit. Er kritisiert und analysiert die Gesellschaft, bricht festgefahrene Strukturen auf und gibt neue zukunftsweisende Denkanstöße. Eine Gesellschaft wird nie perfekt funktionieren können, das muss sie auch nicht. Wichtig ist , dass sie sich weiterentwickelt und verändert. Habermas dient auch als ein Ventil, das diesen Mechanismus immer wieder angeregt und den Horizont der Menschen erweitert hat.
DW.DE
Το ανωτέρω κείμενο της αναρτήσεως δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
ΗΧΟΣ και VIDEO για τη διάλεξη του καθηγητή Jürgen Habermas: '' Η δημοκρατία, η αλληλεγγύη και η ευρωπαϊκή κρίση''(Αγγλικά):