Τα τρία κακά της μοίρας μας και το PSI
Σκίτσο του Γ.ΙΩΑΝΝΟΥ
''ΕΘΝΟΣ''
Έναν χρόνο μετά το «κούρεμα» του χρέους της με τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, μέσω του διαβόητου PSI, πού βρίσκεται η Ελλάδα;
Πρώτον, ο τραπεζικός της τομέας παραμένει, επί της ουσίας, ανενεργός, καθώς αδυνατεί να επιτελέσει μία εκ των κυριοτέρων λειτουργιών του, που είναι η παροχή ρευστότητας σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά.
Δεύτερον, τα ήδη τσακισμένα ασφαλιστικά της ταμεία βρίσκονται αντιμέτωπα με ένα δεύτερο υποχρεωτικό «κούρεμα» αποθεματικών, καθώς τόσο η ταμειακή τους κατάσταση όσο και -κατά τα φαινόμενα- οι «άνωθεν εντολές», όσο και εάν αυτές διαψεύδονται επισήμως, δεν τους επιτρέπουν να συμμετάσχουν στην επικείμενη ανακεφαλαιοποίηση των συστημικών τραπεζών.
Τρίτον, και πιθανώς κυριότερο, χάσαμε και την τελευταία ρανίδα αξιοπιστίας στο διεθνές επενδυτικό κοινό, στο οποίο ευελπιστούμε να προστρέξουμε εκ νέου, κάποια στιγμή, για τη χρηματοδότηση των δανειακών αναγκών μας.
Πόσο πρόθυμοι θα είναι, άραγε, οι Έλληνες ή οι αλλοδαποί ιδιώτες επενδυτές, «μικροομολογιούχοι», οι αποταμιεύσεις των οποίων «κουρεύτηκαν», να ξαναδανείσουν το ελληνικό κράτος;
Όλα αυτά, δε, γιατί;
Για την αλλαγή της ταυτότητας του χρέους από ιδιωτικό σε κρατικό, τη βελτίωση των όρων αποπληρωμής του και ένα καθαρό όφελος της τάξης των 30-40 δισ. ευρώ στο ίδιο το χρέος.
Δηλαδή, κατά ένα ποσό μικρότερο των 50 δισ. ευρώ με το οποίο προικοδοτήθηκε το Τ.Χ.Σ. για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, το κυριότερο μέρος του οποίου αναμφίβολα θα βρεθούμε, επίσης κάποια στιγμή, να ξεπληρώνουμε εμείς…
Καταφέραμε βέβαια να κρατήσουμε το ΔΝΤ στην «παρέα» των δανειστών μας, αφού εκπληρώθηκε, στα χαρτιά τουλάχιστον, ο όρος της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους.
Ένας όρος ιδιαίτερα «ρευστός», υπό τις παρούσες συνθήκες ύφεσης και ανεργίας, οι οποίες, ωστόσο, εντάθηκαν στη διάρκεια των τελευταίων 13 μηνών, κατά τους οποίους το τραπεζικό σύστημα παρέμεινε κουτσουρεμένο και δίχως επαρκή κεφάλαια για να κάνει τη «δουλειά» του.
Ήδη, παρά την ήπια βελτίωση που εμφανίζουν ορισμένοι πρόδρομοι δείκτες αναφορικά με την πορεία της ελληνικής οικονομίας, είναι σαφές ότι η ύφεση θα είναι βαθύτερη του αναμενομένου εφέτος εξαιτίας τόσο της απουσίας πιστωτικής επέκτασης όσο και της υπόθεσης της Κύπρου, για την οποία και πάλι φέρει ευθύνη αφενός το PSI αφετέρου και η συνολική έκθεση του τραπεζικού της συστήματος στη χειμαζόμενη ελληνική οικονομία.
Προφανώς, η βαθύτερη ύφεση αναμένεται να αντικατοπτριστεί τόσο στα δημόσια έσοδα, τα οποία θα βρεθούν και πάλι εκτός στόχων, όσο και στο επίπεδο της ανεργίας, επιβαρύνοντας έτσι περαιτέρω τη λειτουργία των ασφαλιστικών ταμείων, και άρα, τελικά, του προϋπολογισμού, που θα βρεθεί με ένα χρηματοδοτικό κενό…
Σε ό,τι αφορά, δε, στα ταμεία, οι διοικήσεις των οποίων είναι θεωρητικά ελεύθερες να αποφασίσουν για τη συμμετοχή τους ή μη στις επικείμενες αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών, όπως διατείνεται ο φίλτατος κ. Γ. Βρούτσης, η κατάσταση αγγίζει τα όρια του παραλόγου.
Τα αποθεματικά τους επενδύθηκαν υποχρεωτικά σε κρατικά ομόλογα, τα οποία επίσης υποχρεωτικά κουρεύτηκαν και τώρα και πάλι υποχρεωτικά θα κουρευτούν ξανά, αφού θα μειωθούν σημαντικά οι μετοχικές θέσεις που έχουν στις τράπεζες…
Ακόμη, όμως, και στις ίδιες τις τράπεζες, πόσο θα βελτιωθεί η κατάστασή τους μετά την ανακεφαλαιοποίηση, υπό το φως του τρόπου με τον οποίο επενεργεί στο επίπεδο του αποταμιεύματος η ρητορική των Βρυξελλών περί συμμετοχής των «ανασφάλιστων» καταθέσεων σε μελλοντικές διασώσεις τραπεζών;
Ας μην ξεχνάμε ότι το ΤΧΣ προικοδοτήθηκε με 50 δισ. ευρώ, βάσει υπολογισμών που είχαν γίνει προ έτους, όταν τα κόκκινα δάνεια δεν αυξάνονταν με τους σημερινούς ρυθμούς…
Άρα, προς τι το όφελος; Ενός κακού μύρια έπονται…
| του Ν.Γ. Δρόσου http://www.euro2day.gr/specials/reveille/136/articles/769833/Article.aspx 10/04/13 |