Προτού σφυρίξει το πλοίο

(...)
Αυτές τις μέρες... 

μην σάς χαλάνε τη διάθεση.

 Μην τσιμπάτε στις ανακοινώσεις τους, μην μπερδεύεστε από τις δηλώσεις τους, από τις εξαγγελίες τους, από την πολιτική τής ανάκαμψης που υπόσχονται.

Κλείστε τ' αυτιά σας και ανοίξτε τα μάτια σας.

 Ορθάνοιχτα, όπως κάνουν τα παιδιά. 

Μυρίστε μ' όλο το είναι σας την ελληνική άνοιξη, την μαγιάτικη κορύφωσή της, αντλείστε δυνάμεις, εντυπωσιαστείτε από το ασήμαντο, κοροϊδέψτε το κακόβουλο, βγάλτε γλώσσα στο ασήμαντο, συμμαχείστε με το αισιόδοξο, χαρείτε το καλοπροαίρετο.

(...)

Στο νησί μου, στη Μύκονο, απ' όπου κατάγομαι. Κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή μ' ένα διπλό σκέτο ελληνικό καφέ και σάς σκέφτομαι. Σκέφτομαι όλους εσάς που μοιραστήκαμε έως σήμερα τον κοινό πόνο. Μεγαλοβδομάδα που είναι, χωρίς εύκολες συναισθηματικές καταβυθίσεις.

Σάς σκέφτομαι όλους εσάς που βρεθήκατε μέσα σε μία μέρα με την απόλυση στα χέρια. Σκέφτομαι όλους εσάς που αναγκαστήκατε να αλλάξετε δουλειά. Συνήθειες. Ρότα. 

Όλους εσάς που η κρίση ανέτρεψε τα δεδομένα σας. Που είδατε μία ολόκληρη χώρα να γκρεμίζεται και είναι αβέβαιον πότε θα επιστρέψει εις την προτέρα κατάσταση τής ψευδεπίγραφης ευμάρειας.

Όλους εσάς αναγνώστες συνέλληνες σ' όποιο μέρος τού κόσμου κι αν βρίσκεσθε. Όπου επιβιώνει ακόμη ο ελληνισμός, ελληνικός και κυπριακός. Κι μην φοβόμαστε να αυτοπροσδιορισθείτε εθνικά, μήπως και κατηγορηθείτε επί εθνικισμώ. Την έννοια τού έθνους έχουν αναλάβει άλλοι, «αρμοδιότεροι», να την διαχειρίζονται: οι τροϊκανοί εσωτερικού και οι νοσταλγοί τής χιτλερικής τραγωδίας.

Έτσι μάς κατάντησαν. Και με ιερεμιάδες δεν δίνονται λύσεις. Απλώς αναπαράγονται τα κακώς κείμενα, γίνονται καθεστώς και δεν ξεκολλούν από πάνω μας. Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε συνοικία, σε κάθε γωνιά τής Ελλάδας δρουν πυρήνες ζωής, οι οποίοι δεν έχουν παραδοθεί στον φανατισμό. Που δεν φαντάζονται νεκρούς ξένους εργάτες, αιματοχυσίες και τα τοιαύτα. Που δεν κάνουν επίδειξη δυνάμεως. Που δεν δείχνουν τα καλογυμνασμένα μπράτσα τους.

Αυτοί οι πολίτες, στους οποίους αναφέρομαι είναι κανονικοί άνθρωποι. Οι οποίοι σκέφτονται ότι πρέπει να πληρώσουν το δάνειο, το χαράτσι τής ΔΕΗ, που νοιάζονται γιά το φαγητό και την μόρφωση τών παιδιών τους, που μοιράζονται την γνώση, τα ερωτήματα, τις προσδοκίες. Δεν έχουν όλοι πιάσει πάτο. Κι όσοι απ' αυτούς έπιασαν, είχαν δίπλα τους έναν δικό τους άνθρωπο, έναν σύντροφο, έναν υποστηρικτή.

Μέρες που 'ναι. Μεγάλη Παρασκευή τού θρήνου και Μεγάλο τής  Ανάστασης. Προάγγελοι τού ελληνικού Πάσχα, τού μοναδικού, τού ελληνικού, τού καθόλου διεθνοποιημένου και εξαγώγιμου. Και από κοντά η ελληνική φύση, εντός και εκτός άστεως, χρωματιστή και χρωματισμένη, αρωματική, αναρχική, αδέσμευτη, ελεύθερη κι ό,τι άλλο θέλετε. Και δεν χρειάζεται να καταφύγετε εις τους αγρούς τής μεγάλης οπερατικής παράστασης.

Μπορείτε να αρκεσθείτε στο σύνολο δωματίου πόλης.   Δεν έχετε να κάνετε τίποτα άλλο, παρά να κοντοσταθείτε λίγα δευτερόλεπτα και να παρατηρήσετε τις συνθέσεις, όπου υπάρχει έστω και υποψία χώματος. Τσουπ αναφύεται μία αλανιάρα μαργαρίτα, ένα αγνώστου πατρός και μητρός χορταράκι, μία  επιμένουσα συκιά εκεί, όπου σκάει το νερό τής υδρορροής. Οργασμός ενάντια στο τσιμέντο, ενάντια στο σκληρό, φανατισμός τού μαλακού, τού φυσικού, τού εύπλαστου. 

Μ' αυτά και μ' αυτά, κάπου εδώ πρέπει να κλείσω την άτυπη επιστολή μου. Μην το βάζετε κάτω, μην μασάτε, μην σάς χαλάνε τη διάθεση. Μην τσιμπάτε στις ανακοινώσεις τους, μην μπερδεύεστε από τις δηλώσεις τους, από τις εξαγγελίες τους, από την πολιτική τής ανάκαμψης που υπόσχονται.

Κλείστε τ' αυτιά σας και ανοίξτε τα μάτια σας. Ορθάνοιχτα, όπως κάνουν τα παιδιά. Μυρίστε μ' όλο το είναι σας την ελληνική άνοιξη, την μαγιάτικη κορύφωσή της, αντλείστε δυνάμεις, εντυπωσιαστείτε από το ασήμαντο, κοροϊδέψτε το κακόβουλο, βγάλτε γλώσσα στο ασήμαντο, συμμαχείστε με το αισιόδοξο, χαρείτε το καλοπροαίρετο.

Αυτές τις μέρες, χαλαρώστε, μην ασκήσετε πολιτική, μην προσπαθήσετε να αλλάξετε την Ελλάδα, μην εκπέσει το ελληνικό οικογενειακό τραπέζι σε ρινγκ ιδεολογικών αντιπαραθέσεων.  Θα είναι κρίμα, πολύ κρίμα. Και το κρίμα θα είναι στο λαιμό σας. Στην χώρα του εαυτού σας η επικυριαρχία προέρχεται από το αρνητικό κομμάτι του. Μην το τονίσετε. Αφήστε να πάει από κει που ήρθε. Στον αγύριστο.  

Τού Βασίλη Καλαμαρά
http://www.epikaira.gr/epikairo.php?id=58827&category_id=634