Το Σούλι δεν αμαυρώθηκε

(...)

Το «εκστρατευτικό σώμα» του κ. Μιχαλολιάκου πέρασε απαρατήρητο και ίσως αυτή η τακτική, σε συνδυασμό με το πολιτικό τους ξεγύμνωμα στο επίπεδο των ανύπαρκτων θέσεών τους για τα προβλήματα της καθημερινότητας, είναι η απάντηση. Η Χρυσή Αυγή κερδίζει πολιτικά μόνον όταν παίζει στο «γήπεδό» της, αυτό, δηλαδή, της βίας, του ρατσισμού και του ευτελισμού των πάντων.

Βαγγέλης Παπαβασιλείου

''ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ''

Την περασμένη Κυριακή έγιναν στο Σούλι, στην Ηπειρο, οι ετήσιες εορτές για την επέτειο της ανατίναξης της εκκλησίας στο Κούγκι από τον καλόγερο Σαμουήλ, τον Δεκέμβριο του 1803. Οι γιορτές είναι ένα ιδιαίτερα δημοφιλές γεγονός για τους ντόπιους, που συρρέουν απ’ όλη την Ηπειρο κάθε χρόνο την τελευταία Κυριακή του Μαΐου για να αποτίσουν φόρο τιμής στους μαχητές της ελευθερίας πρόγονούς τους.
Σεβόμενοι δε τον χαρακτήρα τους, αποφεύγουν παραδοσιακά να μεταφέρουν στις εκδηλώσεις τις όποιες πολιτικές αντιπαλότητες, ακόμα και σε περιόδους που τα κομματικά πάθη και μίση κυριαρχούν. Φέτος όμως, ο εορτασμός κινδύνεψε να αμαυρωθεί. Η προαναγγελθείσα οργανωμένη παρουσία της Χρυσής Αυγής απείλησε να τον τινάξει στον αέρα. Υπήρξαν ανακοινώσεις φορέων που αξίωναν από τους οργανωτές να μην επιτρέψουν στα «παιδιά του Χίτλερ» να καταθέσουν στεφάνι. Η πρόκληση ήταν μεγάλη: Οι ναζί στην Κατοχή δεν πάτησαν το πόδι τους στα ηρωικά αυτά χώματα, τα μαγαρίζουν τώρα οι ιδεολογικοί τους απόγονοι.
Το «ασκέρι» ήταν σχεδόν όλο εκεί, έτοιμο αν χρειαστεί, να «ξεκάνει», όπως μετέδιδαν, τους «Πηλιογούσηδες». Είχαν προειδοποιήσει μάλιστα ότι, εάν δεν τους επιτραπεί να καταθέσουν στεφάνι, θα τα κάνουν «γυαλιά-καρφιά». Καμιά τριανταριά «τετράγωνοι» πήραν θέση πίσω από το ηρώο, και αποτέλεσαν τον «λαό» που «αποθέωνε» τον υμνητή του Αδόλφου Χίτλερ, ενώ άφηνε το στεφάνι. Και κάπου εκεί τελείωσαν όλα. Κανείς δεν τους έδωσε σημασία.
Το σκηνικό που ήλπιζαν ότι θα διαμορφωθεί, με την αστυνομία να επιχειρεί να παρεμποδίσει την κατάθεση στεφανιού, κάποιους ακροαριστερούς να τους αποδοκιμάζουν, κι εκείνοι να απαντούν με τον μοναδικό τρόπο που γνωρίζουν, δεν στήθηκε.
Οι έχοντες την ευθύνη για τις εκδηλώσεις σκέφτηκαν ψύχραιμα και λειτούργησαν σωστά. Δεν έπεσαν στην παγίδα να «ηρωοποιήσουν» τους νεοναζί, αποκλείοντάς τους ως νόμιμο κόμμα από τις εκδηλώσεις και δίνοντάς τους λαβή να αυτοπαρουσιαστούν ως «θύματα» του «σάπιου συστήματος», το οποίο αυτοί θα γκρεμίσουν δέρνοντας και ουρώντας δημοσίως… Απογοήτευσαν τους νοσταλγούς του Ρεμ, του Ες και του Χίμλερ.
Δεν τους έδωσαν την ευκαιρία για ένα γερό «τζέρτζελο» που θα τους εξασφάλιζε κάποια λεπτά δημοσιότητας, στα οποία Λαγοί, Μπαρμπαρούσηδες, Παπάδες και άλλοι ομοϊδεάτες τους θα εμφάνιζαν εαυτούς –θου, Κύριε– πλάι στον Λάμπρο Τζαβέλλα, τον Μάρκο Μπότσαρη και τους άλλους Σουλιώτες μαχητές της ελευθερίας. Το «εκστρατευτικό σώμα» του κ. Μιχαλολιάκου πέρασε απαρατήρητο και ίσως αυτή η τακτική, σε συνδυασμό με το πολιτικό τους ξεγύμνωμα στο επίπεδο των ανύπαρκτων θέσεών τους για τα προβλήματα της καθημερινότητας, είναι η απάντηση. Η Χρυσή Αυγή κερδίζει πολιτικά μόνον όταν παίζει στο «γήπεδό» της, αυτό, δηλαδή, της βίας, του ρατσισμού και του ευτελισμού των πάντων.

Tου Σταυρου Τζιμα
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_31/05/2013_522205