Ο πόλεμος των Greens

(...)
θα μπορούσαν να συνεργαστούν για να σώσουν το μαγαζί.
 Να βρουν ευφάνταστες προτάσεις, από αυτές με τις οποίες φλόμωναν τους ψηφοφόρους επί δεκαετίες. 
Να ζητήσουν μισό μισθό από τις εκατοντάδες χιλιάδες υπαλλήλους που διόρισαν στο Δημόσιο. 
Να ζητήσουν εκατό ευρώ  από κάθε μέλος και φίλο του κόμματος που προσήλθε στις κάλπες των εσωκομματικών εκλογών. Δεν έλεγαν ότι ένα εκατομμύριο μέλη υπερψήφισαν την τοποθέτηση του Παπανδρέου στη θέση του προέδρου;
 Να ζητήσουν ενίσχυση από όλους αυτούς, τους δικούς τους ανθρώπους, τους καλοταϊσμένους.
(...)




Ο ένας  λέει είκοσι, ο άλλος διαδίδει διακόσια. Μιλάμε για το κόστος προεδρικών ταξιδιών που μαζί με άλλες σπατάλες εκτόξευσαν τα χρέη του ΠαΣοΚ σε μη διαχειρίσιμο  ύψος. Ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Βαγγέλης Βενιζέλος θυμίζουν ζευγάρι που χωρίζει άσχημα, θυμίζουν τον κινηματογραφικό «Πόλεμο των Ρόουζ». Οι  Ρόουζ  της ταινίας ύστερα από 18 χρόνια γάμου χωρίζουν με θεαματικό τρόπο: σπάνε τα πάντα μέσα στο σπίτι μέχρι να αναγκαστεί ο ένας από τους δυο να αποχωρίσει. Στο τέλος δεν υπάρχει σπίτι όρθιο…

Στο ΠαΣοΚ προσπαθούν να καταλάβουν πώς δημιουργήθηκε χρέος ύψους 120 εκατομμυρίων ευρώ. Είναι σημαντικό να καταγραφούν επακριβώς οι δαπάνες κι επειδή είναι σημαντικό ανέλαβαν τον έλεγχο όχι μια, όχι δυο αλλά έξι εταιρείες. Δηλαδή πέρα από τις φήμες και τις ανακοινώσεις υπάρχουν και τα νούμερα, τα τιμολόγια. Προκύπτει και το ιστορικό των δαπανών: από τότε μέχρι τότε ο τάδε ξόδεψε τόσα με αιτιολογία αυτό κι αυτό. Αρα δεν χρειάζονται ανακοινώσεις παρά μόνο η δημοσίευση των αριθμητικών δεδομένων.
Μόλις δημοσιευτούν όλες οι λογιστικές λεπτομέρειες ουδείς θα μπορεί να συκοφαντήσει, ουδείς θα μπορεί να ισχυριστεί ότι συκοφαντείται. Από εκεί και πέρα θα πρέπει να ανοίξει νέος κύκλος συζήτησης, για το μέλλον και όχι για το παρελθόν. Αραγε πώς θα επιζήσει ένα κόμμα που δεν μπορεί να πληρώσει τους υπαλλήλους του, που χρωστά στις τράπεζες, που έχει απλήρωτα ενοίκια, που δεν ευελπιστεί σε κρατική επιχορήγηση ή σε άλλη χαριστική σωτηρία;  Πώς θα επιζήσει ένα κόμμα με τόσο μικρό ποσοστό ώστε να μην μπορεί να προσφέρει ανταλλάγματα, σαν κι αυτά που υπονοήθηκαν από τον Θεόδωρο Τσουκάτο;
Είναι προφανές ότι το ΠαΣοΚ δεν μπορεί να ξεχρεώσει: αυτό είναι το ουσιώδες και όχι ποιος φταίει λιγότερο και ποιος  περισσότερο. Οι δυο πρόεδροι, πρώην και νυν, επιδίδονται σε προσωπικό πόλεμο που κάνει κακό στο κόμμα τους. Αντ’ αυτού θα μπορούσαν να συνεργαστούν για να σώσουν το μαγαζί. Να βρουν ευφάνταστες προτάσεις, από αυτές με τις οποίες φλόμωναν τους ψηφοφόρους επί δεκαετίες. Να ζητήσουν μισό μισθό από τις εκατοντάδες χιλιάδες υπαλλήλους που διόρισαν στο Δημόσιο. Να ζητήσουν εκατό ευρώ  από κάθε μέλος και φίλο του κόμματος που προσήλθε στις κάλπες των εσωκομματικών εκλογών. Δεν έλεγαν ότι ένα εκατομμύριο μέλη υπερψήφισαν την τοποθέτηση του Παπανδρέου στη θέση του προέδρου; Να ζητήσουν ενίσχυση από όλους αυτούς, τους δικούς τους ανθρώπους, τους καλοταϊσμένους. Οι υπόλοιποι παρακολουθούμε το έργο σαν τη συνέχεια της γνωστής ταινίας.  


ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ






Σφαγή στο ΠΑΣΟΚ «παπανδρεϊκών» με όπλο τα οικονομικά 

Σε ανελέητη σύγκρουση αλληλοεξόντωσης των διαφόρων πτερύγων του ΠΑΣΟΚ εξελίσσεται η προσπάθεια του Βαγγέλη Βενιζέλου να παραμείνει ηγέτης του κόμματος της ελάσσονος συμπολίτευσης. Υπό το άχθος των βαρύτατων προσωπικών ευθυνών του για την καταβαράθρωση της ελληνικής οικονομίας και προσπαθώντας να αποτρέψει το τέλος της πολιτικής του καριέρας τη νύχτα των επόμενων βουλευτικών εκλογών, ο Ευ. Βενιζέλος επιχειρεί να εξουδετερώσει την απειλή των ενδοΠΑΣΟΚικών φατριών με ένα εξαιρετικά επικίνδυνο όπλο: τη διαχείριση των οικονομικών του ΠΑΣΟΚ.
Για όποιον έχει έστω και ελάχιστη γνώση του πώς διοικούνται οικονομικά τα ελληνικά πολιτικά κόμματα, ήταν εξαρχής προφανές ότι η απόφαση του Ευ. Βενιζέλου να αναθέσει στις έξι μεγαλύτερες ελεγκτικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα (όλες τους τοπικά παραρτήματα ξένων εταιρειών) να ελέγξουν την οικονομική διαχείριση του ΠΑΣΟΚ κατά τα έτη 2004 - 2010, όταν δηλαδή πρόεδρος του κόμματος ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου, συνιστούσε ωρολογιακή βόμβα μεγάλης ισχύος.
Καμιά διαχείριση κανενός κόμματος δεν αντέχει σε υποτυπώδη λογιστικό έλεγχο τέτοιου επιπέδου! Εστιάζοντας τον έλεγχο αποκλειστικά και μόνο στην περίοδο Παπανδρέου, ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ήθελε να κρατάει «οικονομικοπολιτικά ομήρους» όλους τους «γιωργακικούς» του κόμματος και να μπορεί ανά πάσα στιγμή να πετάξει στην πολιτική αρένα τον Γιώργο Παπανδρέου για να κατασπαραχθεί πολιτικά από τα πλήθη που δικαίως τον μισούν και θα ήθελαν να τον δουν ακόμη και στη φυλακή για το κακό που έκανε στους Ελληνες υπάγοντας τη χώρα σε υποτελές καθεστώς Μνημονίου.
Παράλληλα, με την κίνηση αυτή ο Β. Βενιζέλος στέλνει σαφές μήνυμα και προς τα υπολείμματα των «εκσυγχρονιστών», οι οποίοι έχουν πια απομακρυνθεί εντελώς από κοντά του και κάποιοι δείχνουν να συσπειρώνονται γύρω από το μέχρι τώρα ουσιαστικά ανύπαρκτο κόμμα του Ανδρέα Λοβέρδου. Αν όμως το κόμμα αυτό επιβιώσει μέχρι τις εκλογές, δεν αποκλείεται να πάρει 1% ή 1,5% ή κάποιο ποσοστό αυτής της τάξης μεγέθους, το οποίο όχι μόνο θα αποκοπεί από το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, αλλά και θα μειώσει ακόμη περισσότερο την επιρροή του ΠΑΣΟΚ στον κόσμο.
Μια εκλογική απήχηση που σε καμιά δημοσκόπηση δεν εμφανίζεται ικανή να υπερβεί το μονοψήφιο (!) εκλογικό ποσοστό, με σαφή τον κίνδυνο προσωπικά για τον Βαγγέλη Βενιζέλο να μείνει στην ιστορία ως «ο Ζίγδης του ΠΑΣΟΚ» από το όνομα του αρχηγού της ΕΔΗΚ που ενταφίασε μεταπολιτευτικά τις δυνάμεις της Ενωσης Κέντρου, ανοίγοντας έτσι διάπλατα τις πύλες για την απόλυτη κυριαρχία και τον εκλογικό θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ. Στοχεύοντας τους παπανδρεϊκούς, ο Β. Βενιζέλος στέλνει ένα έμμεσο αλλά σαφέστατο μήνυμα και προς τους τέως «εκσυγχρονιστές», καθώς ανά πάσα στιγμή, όσο είναι ακόμη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, μπορεί να παραγγείλει έλεγχο προγενέστερης εποχής, της περιόδου αρχηγίας Κώστα Σημίτη για τα οικονομικά του κόμματος.
Με δεδομένο όμως ότι η κρατική επιχορήγηση προς τα πολιτικά κόμματα είναι δημόσιο χρήμα, η επισημοποίηση της ύπαρξης λογιστικού πορίσματος ελέγχου που επιβεβαιώνει την τυπική «εξαφάνιση» εκατομμυρίων ευρώ υπό το πρίσμα του ότι δεν δικαιολογούνται με παραστατικά αποδεκτά από τις φορολογικές αρχές, μπορεί να προκαλέσει αυτεπάγγελτη παρέμβαση εισαγγελέα. Σε μια τέτοια περίπτωση η υπόθεση του ταμείου του ΠΑΣΟΚ θα αποκτούσε μια εντελώς δική της δυναμική, μη εξαρτώμενη πλέον από τις προθέσεις του νυν προέδρου του κόμματος. Κάτι τέτοιο θα δυναμίτιζε το πολιτικό σκηνικό.
Δεν αποκλείεται καθόλου ένας τέτοιος έλεγχος να έφερνε στο φως της δημοσιότητας και τις αδιαφανείς ενισχύσεις όλων των πολιτικών κομμάτων από διάφορους επιχειρηματίες, αλλά και τα μαύρα χρήματα που χρησιμοποιούν ενδεχομένως τα κόμματα για την εξαγορά μέσων ενημέρωσης ή ατόμων που δραστηριοποιούνται στον τομέα αυτόν, τις σχέσεις των κομμάτων με επιχειρήσεις «βιτρίνες» που τους εξασφαλίζουν χρήματα για κομματικές δραστηριότητες και μύρια όσα. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι ο εν ισχύι τρόπος οικονομικής διοίκησης των κομμάτων αφήνει τεράστια περιθώρια, θεωρητικά μιλώντας, για καταχρήσεις και απάτες κάθε είδους, ακόμη και για τον προσωπικό πλουτισμό κομματικών στελεχών και υπαλλήλων που δεν έχουν ηθικές αναστολές. Προφανώς και δεν τελούμε εν επιγνώσει τέτοιων δραστηριοτήτων στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και δεν θα μας εξέπληττε καθόλου αν η δικαιοσύνη ανακάλυπτε ότι όντως διεπράχθησαν αδικήματα αυτού του είδους.


ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ








ΣΧΕΤΙΚΑ