Ζούμε ένα δράμα χωρίς τέλος. Ψέματα, ψέματα, ψέματα...


(...) 
Οταν το Ινστιτούτο Bruegel, (...)   το έγκυρο αυτό think tank, από τους υμνητές του Μνημονίου, το χαρακτηρίζει στην έκθεσή του ως ένα από τα πιο αποτυχημένα προγράμματα προσαρμογής που έχει εφαρμόσει ανά τον πλανήτη το ΔΝΤ, ουδείς πλέον μπορεί να μείνει αδιάφορος στις συνέπειες απέναντι σε μια τέτοιας διαστάσεως εθνική καταστροφή και εξαθλίωση του λαού. Πρέπει να τιμωρήσει αυτούς που το υπέγραψαν και αυτούς που το ψήφισαν.
(...)
Το ελληνικό πρόγραμμα είναι το λιγότερο επιτυχημένο από τα τρία που εφαρμόστηκαν στην Ευρώπη, αναφέρει η μελέτη, ενώ κατατάσσεται και στο 1% των πιο αποτυχημένων από τα 159 προγράμματα που έχει εφαρμόσει το ΔΝΤ παγκοσμίως.
Ολες οι προβλέψεις του απέτυχαν!



Είναι οδυνηρό φαινόμενο να διασύρεται μια ολόκληρη χώρα από τα ψεύδη της κυβέρνησης Παπανδρέου. Πέρα από τον ελληνικό λαό, οι αρχές της πρώην κυβέρνησης της Ελλάδας «ψευδόμενες» εξαπάτησαν και τους εταίρους μας, συμπεριφορά που υποδηλώνει έλλειψη πολιτικής και προσωπικής αξιοπρέπειας. Αλλά το επικίνδυνο για τη χώρα είναι ότι, προκειμένου να διασωθούν οι ίδιοι, δεν δίστασαν σε ακραίες για τη χώρα επιλογές.
Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, προχθές, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Μάριο Ντράγκι αποκάλυψε ότι η ολέθρια συνταγή του πρώτου Μνημονίου οφείλεται στο γεγονός ότι τους είχαν δοθεί λανθασμένα στοιχεία το 2010. Δηλαδή, η τότε κυβέρνηση Παπανδρέου, που κατηγορούσε την προηγούμενη για κρυφά ελλείμματα και λάθος στοιχεία, έκανε τα ίδια κι αυτή. «Ορισμένες αποφάσεις είχαν ληφθεί τότε στη βάση πληροφοριών οι οποίες ήσαν είτε ελλιπείς είτε εσφαλμένες ή παραπλανητικές», είπε ο χαρακτηριστικά ο κ. Ντράγκι.
«Ασφαλώς οι αναφορές σχετικά με τη δομική ισχύ της ελληνικής οικονομίας δεν ήταν ακριβείς. Οι (ελληνικές) αρχές της εποχής διαβεβαίωναν συνεχώς την (διεθνή) τρόικα (των πιστωτών) ότι η οικονομία ήταν πολύ πιο ισχυρή από όσο ήταν στην πραγματικότητα», ανέφερε ο επικεφαλής της ΕΚΤ. «Αναμφίβολα διαπράχθηκαν λάθη. Θα ήταν καλό αυτά να προσδιοριστούν» με περισσότερη σαφήνεια ώστε να μην επαναληφθούν, ανέφερε ο κ. Ντράγκι. Δηλαδή οι κ. Γ. Παπανδρέου και Γ. Παπακωνσταντίνου τους έδιναν λανθασμένη εντύπωση για την οικονομία, λέγοντάς τους ότι είναι περισσότερο ισχυρή απ’ ό,τι στην πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα ήταν ότι κατέρρεε, ενώ ο τότε πρωθυπουργός έδινε επιδόματα αλληλεγγύης κι έλεγε ότι «λεφτά υπάρχουν».
Εγώ τώρα τι να πω... Οταν το Ινστιτούτο Bruegel, το οποίο οι αναγνώστες της «Καθημερινής» γνωρίζουν καλά από τις πολλαπλές παρουσιάσεις των απόψεων του επικεφαλής του Jean Pisani-Ferry, διαπιστώνει ότι το ελληνικό Μνημόνιο είναι από τα χειρότερα ανάμεσα σε 159 του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ). Οταν το έγκυρο αυτό think tank, από τους υμνητές του Μνημονίου, το χαρακτηρίζει στην έκθεσή του ως ένα από τα πιο αποτυχημένα προγράμματα προσαρμογής που έχει εφαρμόσει ανά τον πλανήτη το ΔΝΤ, ουδείς πλέον μπορεί να μείνει αδιάφορος στις συνέπειες απέναντι σε μια τέτοιας διαστάσεως εθνική καταστροφή και εξαθλίωση του λαού. Πρέπει να τιμωρήσει αυτούς που το υπέγραψαν και αυτούς που το ψήφισαν.
Με τίτλο η «Ανατομία της αποτυχίας» το Ινστιτούτο Bruegel στην έκθεσή του τεκμηριώνει το γιατί το Μνημόνιο της Ελλάδας ήταν το χειρότερο στην ιστορία του ΔΝΤ. Το ελληνικό πρόγραμμα είναι το λιγότερο επιτυχημένο από τα τρία που εφαρμόστηκαν στην Ευρώπη, αναφέρει η μελέτη, ενώ κατατάσσεται και στο 1% των πιο αποτυχημένων από τα 159 προγράμματα που έχει εφαρμόσει το ΔΝΤ παγκοσμίως.
Ολες οι προβλέψεις του απέτυχαν! Ενδεικτικά αναφέρεται ότι όταν δημιουργήθηκε, το ελληνικό πρόγραμμα προέβλεπε: Επιστροφή της Ελλάδας σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης το 2012. Κορύφωση της ανεργίας στο 14,8% το 2012. Δεν θα χρειαζόταν η αναδιάρθρωση («κούρεμα») του ελληνικού χρέους. Κορύφωση του χρέους το 2013, στο 149% του ΑΕΠ. Ανάκτηση της πλήρους πρόσβασης στις αγορές ομολόγων το 2013.
Τρία χρόνια μετά, καμία από αυτές τις εκτιμήσεις δεν επιβεβαιώνεται. Και μπορεί το 60% των προγραμμάτων του ΔΝΤ να απογοητεύει σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη, όμως, ελάχιστα είναι τα προγράμματα που έχουν κινηθεί τόσο εκτός τροχιάς όσο το ελληνικό.
Παρά τις αποκλίσεις αυτές, το ελληνικό πρόγραμμα μπορεί ακόμα να επιτύχει τον τελικό του στόχο, που είναι να κρατήσει την Ελλάδα στην Ευρωζώνη και να της επιτρέψει να αναπτυχθεί και να ανακάμψει. Ομως, για να γίνει αυτό, το ΔΝΤ και η Ευρωζώνη θα πρέπει να διαθέσουν πολύ περισσότερους πόρους και για πολύ μεγαλύτερο διάστημα απ’ ό,τι αρχικά είχε εκτιμηθεί, με το τελικό αποτέλεσμα να είναι αβέβαιο, σημειώνει η μελέτη.
Το πιο αμφιλεγόμενο σημείο του ελληνικού προγράμματος είναι, σύμφωνα με το Bruegel, η πολύ μεγάλη καθυστέρηση στην αναδιάρθρωση («κούρεμα») του χρέους. Ενώ ήταν εμφανές εξ αρχής ότι αυτή ήταν αναγκαία (το αρχικό Μνημόνιο προέβλεπε την κορύφωση του χρέους στο επικίνδυνα υψηλό επίπεδο του 149% του ΑΕΠ το 2012-2013 και καλούσε την κυβέρνηση να διατηρεί πρωτογενή πλεονάσματα στο 6% του ΑΕΠ για χρόνια), το ζήτημα δεν συζητήθηκε ποτέ σοβαρά ως επιλογή, κατά τις διαπραγματεύσεις της άνοιξης του 2010.

ΖΕΖΑ ΖΗΚΟΥ
''ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ''
10-7-2010