Πρωτοφανές ατόπημα



(...)
Η στάση του αποτελεί μείζον διπλωματικό ατόπημα, που εκθέτει τη χώρα, διακινδυνεύοντας ζωτικά της συμφέροντα. Σε μια τόσο ευαίσθητη και ευμετάβλητη γεωγραφική ζώνη, η ελληνική πολιτική δεν μπορεί να είναι μονολιθική. Δεν μπορεί φυσικά να ταυτίζεται με ένα αντιλαϊκό καθεστώς, αλλά δεν επιτρέπεται να αγνοεί ή να αδιαφορεί για την άμεση εμπλοκή τρίτων χωρών (Τουρκία, Σαουδική Αραβία, Ιράν, Ισραήλ) και παραγόντων στην ανατροπή του.
Οφείλει να είναι πολυδιάστατη και φιλειρηνική. Μια διαρκής άσκηση ισορροπίας, που θα εμπεδώνει την περιφερειακή σταθερότητα και θα διευκολύνει την ανοιχτή, δημοκρατική επίλυση του σύνθετου πολιτικού προβλήματος στη Συρία.
(...)


1.

Πρωτοφανής στα ελληνικά διπλωματικά χρονικά είναι η ωμή δήλωση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού Εξωτερικών Ευάγγελου Βενιζέλου, με την οποία τάσσεται -ούτε λίγο ούτε πολύ- υπέρ της στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία.
Χωρίς να κρατήσει καν τα προσχήματα, όπως έκαναν πάντα οι προκάτοχοί του σε ανάλογες περιπτώσεις του παρελθόντος (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη), ο κ. Βενιζέλος δεν παίρνει καμία απόσταση από τις επιδιώξεις των γερακιών του πολέμου. Εμφανίζεται ως ένας από τους πιο ένθερμους θιασώτες της διεθνούς σταυροφορίας κατά του καθεστώτος Ασαντ.
«Εχουμε καταδικάσει με απερίφραστο τρόπο τη χρήση χημικών όπλων, που είναι απάνθρωπη και ειδεχθές έγκλημα, παραβιάζει αυστηρούς κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και άρα πρέπει να υπάρξει μια διεθνής απάντηση στο όνομα της νομιμότητας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», δηλώνει.
Το γεγονός ότι η προαναγγελθείσα σταυροφορία κατά της Συρίας δεν έχει λάβει ακόμη ούτε καν τη νομιμοποίηση του ΟΗΕ (όπως είχε συμβεί π.χ. στο Ιράκ) δεν πτοεί τον συνταγματολόγο υπουργό. Προφανώς, του αρκεί η «νομιμοποίηση» που του δίνει η προσκόλληση στο νόμο του ισχυρού.
Προκαταλαμβάνοντας και τους επιθεωρητές του ΟΗΕ αλλά και πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, που κρατούν κάποιες επιφυλάξεις, σπεύδει να θεωρήσει δεδομένη την ευθύνη του καθεστώτος για τον τοξικό αφανισμό. Μιλά ως εκπρόσωπος των ηγεμόνων και όχι ως υπεύθυνος για την εξωτερική πολιτική μιας χώρας, που έχει παραδοσιακές σχέσεις φιλίας και καλής γειτονίας με όλες τις χώρες της Μέσης Ανατολής και επηρεάζεται άμεσα απ' ό,τι συμβαίνει στην περιοχή.
Για να μην υπάρξει μάλιστα καμία αμφιβολία για το τι πραγματικά εννοεί, διαχωρίζει τη στρατιωτική επίθεση-απάντηση από την πολιτική-ειρηνευτική παρέμβαση. Αναφέρει χαρακτηριστικά πως «πρέπει παράλληλα, ανεξάρτητα από αυτό που αφορά την καθαρή απάντηση στο θέμα των χημικών όπλων, να διαφυλαχθεί η πολιτική διαδικασία».
 Η στάση του αποτελεί μείζον διπλωματικό ατόπημα, που εκθέτει τη χώρα, διακινδυνεύοντας ζωτικά της συμφέροντα. Σε μια τόσο ευαίσθητη και ευμετάβλητη γεωγραφική ζώνη, η ελληνική πολιτική δεν μπορεί να είναι μονολιθική. Δεν μπορεί φυσικά να ταυτίζεται με ένα αντιλαϊκό καθεστώς, αλλά δεν επιτρέπεται να αγνοεί ή να αδιαφορεί για την άμεση εμπλοκή τρίτων χωρών (Τουρκία, Σαουδική Αραβία, Ιράν, Ισραήλ) και παραγόντων στην ανατροπή του.
Οφείλει να είναι πολυδιάστατη και φιλειρηνική. Μια διαρκής άσκηση ισορροπίας, που θα εμπεδώνει την περιφερειακή σταθερότητα και θα διευκολύνει την ανοιχτή, δημοκρατική επίλυση του σύνθετου πολιτικού προβλήματος στη Συρία.
Η Ελλάδα έχει μια παράδοση και μια ιστορία απείρως μεγαλύτερη από τις απόψεις των εκάστοτε κυβερνητών. Κι αυτό οι κυβερνήτες οφείλουν να το ξέρουν και να το σέβονται. 

http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=382609
(...)
Ομως ποιος έκανε το έγκλημα κανείς δεν ξέρει ακόμη.
Οι ενδείξεις δείχνουν το καθεστώς Ασάντ, αλλά με ενδείξεις δεν βομβαρδίζεις μια χώρα, πολλαπλασιάζοντας τους νεκρούς αμάχους. Αν ο Ασαντ είναι στυγνός δικτάτορας, το μεγάλο κομμάτι της αντιπολίτευσης που ανήκει στο Μέτωπο Αλ Νούσρα, τι είναι; Πρόσκοποι; Οι ίδιοι αυτοπροσδιορίζονται κομμάτι της Αλ Κάιντα!
Ο πολυβραβευμένος δημοσιογράφος Ρ. Φισκ, που γνωρίζει τη Μέση Ανατολή όσο κανείς, γράφει στον Independent ότι ο Ομπάμα πάει να μπλέξει σ' έναν πόλεμο όπου θα πολεμά στο πλευρό της Αλ Κάιντα, θανάσιμου εχθρού των ΗΠΑ.
(...)

2.

 Δεν έχουν ιδέα!

Αντίθετα από την ιταλική κυβέρνηση που ξεκαθάρισε ότι δεν θα συμμετάσχει στην προδιαγραφόμενη επέμβαση Δυτικών στη Συρία, η ελληνική προσπαθεί να κερδίσει πρόσκαιρα οφέλη από μια πολύ επικίνδυνη περιπέτεια.
Κυβερνητικοί κύκλοι αφήνουν υπόγεια να διαρρέει η άποψη ότι η επέμβαση είναι ευκαιρία! Για να αποδείξει η Ελλάδα την αξία της ως στρατηγικός σύμμαχος των ΗΠΑ, για να ευνοηθεί από μια ηπιότερη στάση των αφεντικών του Μνημονίου, για να κερδίσει χαμένη αίγλη. Αυτό φαίνεται και με τη δήλωση του Α. Σαμαρά: «Η Ελλάδα είναι προπύργιο σταθερότητας και ασφάλειας σήμερα».
Στην πραγματικότητα δεν έχουν ιδέα! Κι αυτός που θα έπρεπε, λόγω της ιδιότητας του υπουργού Εξωτερικών να προσέχει περισσότερο, ο Βαγγέλης Βενιζέλος, έκανε ρελάνς στο τζογάρισμα των Κάμερον και Ολάντ σχετικά με την αφορμή του πολέμου, τα χημικά. «Είναι ειδεχθές έγκλημα», είπε, και «πρέπει η αντίδραση να είναι απόλυτη». Ομως ποιος έκανε το έγκλημα κανείς δεν ξέρει ακόμη.
Οι ενδείξεις δείχνουν το καθεστώς Ασάντ, αλλά με ενδείξεις δεν βομβαρδίζεις μια χώρα, πολλαπλασιάζοντας τους νεκρούς αμάχους. Αν ο Ασαντ είναι στυγνός δικτάτορας, το μεγάλο κομμάτι της αντιπολίτευσης που ανήκει στο Μέτωπο Αλ Νούσρα, τι είναι; Πρόσκοποι; Οι ίδιοι αυτοπροσδιορίζονται κομμάτι της Αλ Κάιντα!
Ο πολυβραβευμένος δημοσιογράφος Ρ. Φισκ, που γνωρίζει τη Μέση Ανατολή όσο κανείς, γράφει στον Independent ότι ο Ομπάμα πάει να μπλέξει σ' έναν πόλεμο όπου θα πολεμά στο πλευρό της Αλ Κάιντα, θανάσιμου εχθρού των ΗΠΑ.
Ο Ομπάμα μπορεί να έχει τους λόγους του. Η Ελλάδα τι λόγο έχει; Γιατί να πολεμήσει υπέρ αμερικανικών, τουρκικών ή ισλαμιστικών συμφερόντων;
Η «ευκαιρία» που βλέπουν οι πρόθυμοι δεν είναι παρά μια ευκαιρία της κυβέρνησης να δηλώσει υποταγή στους ισχυρούς ώστε αυτή, η κυβέρνηση, και όχι η χώρα να κερδίσει εύνοια. Είναι ευκαιρία επίσης να αλλάξει την επικοινωνιακή ατζέντα και αντί για τα Μνημόνια και τη φτώχεια μας να μετράμε πυραύλους.
Η κυβέρνηση δεν έχει ιδέα πού πάει να μπλέξει. Δεν σκέφτεται ότι από τη διάλυση της Συρίας κερδίζει η Τουρκία, ότι οι πρόσφυγες στα παράλιά μας θα αυξηθούν, ότι μπαίνει στο μάτι χωρών και οργανώσεων από τη Ρωσία έως τη Χεζμπολάχ.
Ο πόλεμος είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την εμπιστευτούμε στους στρατιωτικούς, είχε πει ο Κλεμανσό. Είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήνουμε και στα χέρια αυτών των πολιτικών, θα προσθέταμε

Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=382631
(...)
Στην Αθήνα στρέφονται, προκειμένου να διαμηνύσουν τις θέσεις και τις προθέσεις τους έναντι των εξελίξεων στη Συρία, και αρκετές χώρες της ευρύτερης περιοχής, όπως οι χώρες του Κόλπου αλλά και το Ιράν, γεγονός που καταδεικνύει ότι η ελληνική πλευρά διατηρεί το ρόλο του αξιόπιστου συνομιλητή και έχει κάθε λόγο να συνεχίσει να τον διαδραματίζει.
Η υπόθεση της Συρίας είναι εξαιρετικά σύνθετη και απρόβλεπτη, λόγω της πληθώρας ετερόκλητων δυνάμεων που εμπλέκονται. Ετσι, οι εξελίξεις δεν μπορούν να προβλεφθούν με ασφάλεια και μπορεί να είναι πολύ διαφορετικές από τις αρχικές προθέσεις των εμπλεκομένων. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον ο ρόλος της χώρας που σέβεται εταίρους και συμμάχους και, ταυτόχρονα, υπηρετεί με συνέπεια παραδοσιακά καλές σχέσεις αποτελεί μεν δύσκολη άσκηση, προσδίδει, ωστόσο, μεγάλο ειδικό βάρος.
(...)

 3.

 Η Αθήνα σε ρόλο ισότιμου συνομιλητή;

 «Οι πανδημίες και οι πόλεμοι δεν έχουν διαβατήριο» επαναλαμβάνει τις τελευταίες ημέρες στους συνομιλητές του κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης, θέλοντας να καταδείξει πόσο εύθραυστες είναι οι ισορροπίες στην περίπτωση της Συρίας, πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος διάχυσης της κρίσης και πόσο εύκολα μπορεί να επηρεασθεί η χώρα μας.
Η Ελλάδα, εκ της γεωγραφικής θέσεώς της, βρίσκεται, είτε το επιθυμεί είτε όχι, εκτεθειμένη στις εξελίξεις στη Συρία. Ως εκ τούτου, είναι εξαιρετικά δύσκολο να παραμείνει αμέτοχη και, τελικά, η στάση ουδέτερου παρατηρητή μπορεί να ακυρώσει την ευκαιρία να βρεθεί ξανά η Αθήνα σε ρόλο ισότιμου συνομιλητή με ισχυρές χώρες, έπειτα από μακρά περίοδο απαξίωσης και παραγκωνισμού. Η ευκαιρία να συνδιαμορφώσει την επόμενη ημέρα στην ευρύτερη περιοχή θα πρέπει να αποτελεί μέγιστη προτεραιότητα, καθώς δεν θα είναι κάποια μακρινή γεωγραφικά χώρα που θα βιώσει άμεσα ή μακροπρόθεσμα το περιβάλλον που θα διαδεχθεί τη σημερινή κατάσταση, αλλά η χώρα μας. Το πόσο εκτεθειμένη θετικά και αρνητικά στις εξελίξεις στην περιοχή είναι η Ελλάδα έχει καταγραφεί. Η χώρα μας δέχθηκε ενίσχυση της μεταναστευτικής πίεσης μετά την επονομαζόμενη Αραβική Ανοιξη, που, παρά τα προσδοκώμενα, δεν επέφερε ηρεμία στις χώρες της Βορείου Αφρικής.
Από την άλλη πλευρά, οι πρόσφατες ταραχές και συγκρούσεις στην Αίγυπτο άρκεσαν για αύξηση του αριθμού τουριστών στην Ελλάδα και παράταση της τουριστικής περιόδου σε μια εξαιρετικά δύσκολη οικονομικά συγκυρία.
Η Αθήνα και η ελληνική κυβέρνηση βρίσκονται στο επίκεντρο σειράς διεργασιών που θα καθορίσουν τις εξελίξεις. Δεν είναι τυχαίο το ενδιαφέρον των τελευταίων 24ώρων από ξένες κυβερνήσεις να συνομιλήσουν με την ελληνική πλευρά. Το γεωγραφικό πλεονέκτημα, όσον αφορά ενδεχόμενες στρατιωτικές επιχειρήσεις, είναι σαφές και ξεκάθαρο.
Η Τουρκία, που επιδίωξε τα προηγούμενα χρόνια να καταστεί κυρίαρχη στην περιοχή και προνομιακός συνομιλητής της Ουάσιγκτον και των μεγάλων ευρωπαϊκών πρωτευουσών, δεν κατάφερε να επιτύχει τους στόχους της και βλέπει τη μία μετά την άλλη τις πρωτοβουλίες της να ακυρώνονται από τις εξελίξεις. Την κρίσιμη ώρα για τη Συρία είναι σαφής η απροθυμία να αξιοποιηθεί η γεωγραφική εγγύτητα των τουρκικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων και αναζητούνται εναλλακτικές.
Στην Αθήνα στρέφονται, προκειμένου να διαμηνύσουν τις θέσεις και τις προθέσεις τους έναντι των εξελίξεων στη Συρία, και αρκετές χώρες της ευρύτερης περιοχής, όπως οι χώρες του Κόλπου αλλά και το Ιράν, γεγονός που καταδεικνύει ότι η ελληνική πλευρά διατηρεί το ρόλο του αξιόπιστου συνομιλητή και έχει κάθε λόγο να συνεχίσει να τον διαδραματίζει.
Η υπόθεση της Συρίας είναι εξαιρετικά σύνθετη και απρόβλεπτη, λόγω της πληθώρας ετερόκλητων δυνάμεων που εμπλέκονται. Ετσι, οι εξελίξεις δεν μπορούν να προβλεφθούν με ασφάλεια και μπορεί να είναι πολύ διαφορετικές από τις αρχικές προθέσεις των εμπλεκομένων. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον ο ρόλος της χώρας που σέβεται εταίρους και συμμάχους και, ταυτόχρονα, υπηρετεί με συνέπεια παραδοσιακά καλές σχέσεις αποτελεί μεν δύσκολη άσκηση, προσδίδει, ωστόσο, μεγάλο ειδικό βάρος.

 Tης Δωρας Αντωνιου
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_29/08/2013_531485


ΣΧΕΤΙΚΑ

ROBERT FISK:''Ο Ομπάμα ξέρει ότι θα πολεμά στο πλευρό της Αλ Κάιντα;''

 ΗΠΑ - «Αλ Κάιντα»: Εις σάρκα μίαν!


Σκίτσο του Βαγγέλη Παπαβασιλείου