Τρεις γενιές θα ξεπληρώνουν χρέη




1.

Τρεις γενιές θα ξεπληρώνουν χρέη

Διαβάζοντας την τελευταία πολυσέλιδη έκθεση του Διεθνούς Νομισμα­τικού Τα­­­­­­­­­μείου και μελετώντας τις δηλώσεις του επικεφαλής της αποστολής στην Αθή­να, Πολ Τόμσεν, ο καθένας μπορεί να διακρίνει την αγωνία που εκπέμπεται για τη μεγάλη πιθανότητα «να μη βγεί» το πρό­γραμ­­­­­­μα - αυτή τη χαρακτηριστική φράση χρησιμοποιούν στην Ουά­σιγ­­­­­­κτον για να αποφύγουν τη λέξη αποτυχία.
Τούτη τη φορά κατέφυγα σε σημαντικό οικονομολόγο, ο οποίος τελικά υποστηρίζει την άποψη που σχηματίσαμε εμείς οι αδαείς για τα περί της παγκόσμιας οικονομίας. Χρησιμοποιώντας απλά μαθηματικά απάντησε στο ερώτημα-απορία που έχουμε όλοι: πόσα χρόνια θα απαιτηθούν για να ξεπληρώσει η Ελλάδα τα χρέη της. Δεν ανέφερε αριθμό, αλλά η απάντησή του είναι συγκλονιστική: «αυτή η γενιά, η επόμενη και φοβάμαι και η μεθεπόμενη».
Η προειδοποίηση του Ταμείου για το νέο χρηματοδοτικό κενό και η έκκληση όλων των στελεχών του που ασχολούνται με τη χώρα μας προ τους Ευρωπαίους, πηγάζουν από τα απλά μαθηματικά που χρησιμοποίησε ο οικονομολόγος. Η Ελλάδα δεν έχει την παραμικρή πολυτέλεια περαιτέρω δανειοδότησης, αντιθέτως αυτό που έχει μεγάλη ανάγκη είναι η ελάφρυνση του χρέους. Και ακριβώς αυτό απαιτεί το ΔΝΤ και ΔΕΝ αποδέχεται προεκλογικά η Ανγκελα Μέρκελ.
Στο Ταμείο φαίνεται να μην ανησυχούν για το «κούρεμα». Αλλωστε, η κ. Κριστίν Λαγκάρντ το έχει «ομολογήσει» από τον Αύγου­­­­στο του 2012 -μας το είπε και προχθές- ότι μετά τις γερμανικές εκλογές πρέπει να ληφθούν αποφασιστικά μέτρα για ελάφρυνση του χρέους. Οι Γερμανοί επιδιώκουν νέο δανεισμό και εάν το επιτύχουν θα αποτελέσει ταφόπλακα για την πατρίδα μας, διότι θα παραμείνουμε για πολλές δεκαετίες καταχρεωμένοι και ως αποτέλεσμα αυτού, ο οικονομικός και πολιτικός έλεγχος θα είναι απόλυτος.
Εχει παρουσιαστεί πολλές φορές, ιδιαίτερα στο διαδίκτυο, η θεωρία της συνωμοσίας εναντίον της Ελλάδας με στόχο την οικονομική υποδούλωσή της και της κλοπής του φυσικού της πλούτου. Δυστυ­χώς, η εμπειρία και οι πράξεις δείχνουν ότι όλες οι κυβερνήσεις, από τον Μάιο του 2010 και εντεύθεν, είναι εκβιαζόμενες. Κάθε φορά που ο πρωθυπουργός προβάλλει άρνηση ακόμα και για τα αυτονόητα, όπως οι συντάξεις που έχουν κατακρεουργηθεί, δέχεται την απειλή της χρεοκοπίας από τους υπαλλήλους των δανειστών.
 Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο...

ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=24762&subid=2&pubid=63867863


Jürgen   Habermas
2.

Γ. ΧΑΜΠΕΡΜΑΣ «Δειλή και χωρίς αλληλλεγγύη η στάση της Γερμανίας»


Σύσταση προς την Γερμανία να χαλαρώσει τον ασφυκτικό κλοιό της λιτότητας και να επιδείξει περισσότερη αλληλεγγύη προς τον Νότο της Ευρωζώνης απηύθυνε, ο διάσημος Γερμανός φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμπερμας (και δη από το βήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών).
Ο Χάμπερμας, ομιλητής στο 23ο Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας που πραγματοποιείται στην Αθήνα, ανέλυσε την ευρωπαϊκή κρίση υπό το πρίσμα της έλλειψης πολιτικής αλληλλεγγύης.
«Μακροπρόθεσμα, ο δανεισμός σε υπερχρεωμένα κράτη δεν θα είναι αρκετός για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητά τους», υπογράμμισε μεταξύ άλλων.
«Χωρίς κοινή δημοσιονομική και οικονομική πολιτική η ΕΕ δεν θα μπορέσει να επιστρέψει στη σταθερότητα στο άμεσο μέλλον».
Ο φιλόσοφος άσκησε κριτική στην γερμανική κυβέρνηση, επισημαίνοντας ότι υπό την ηγεσία της, η ΕΕ θέτει ως προτεραιότητα την δημοσιονομική εξυγίανση.
«Στις χώρες όμως που έχουν χτυπηθεί από την κρίση, η πολιτική αυτή πλήττει τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, τις δημόσιες υπηρεσίες, τα συλλογικά αγαθά. Το μεγαλύτερο κόστος, επομένως, καλούνται να το πληρώσουν τα λιγότερα ευνοημένα στρώματα της κοινωνίας».
Σύμφωνα με τον ίδιο, το ζητούμενο είναι η πολιτική αλληλλεγγύη. Τα ισχυρά κράτη της ΕΕ αποφεύγουν να εξηγήσουν στους πολίτες τους ότι χωρίς αυτή δεν θα μπορέσει να ενισχυθεί η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα στην Ευρωζώνη.
Ο λόγος γι' αυτό είναι ότι η πολιτική αλληλλεγγύη συνεπάγεται αναδιανομή του πλούτου που μεσοπρόθεσμα θα λειτουργήσει σε βάρος των ισχυρών οικονομιών.
«Ερμηνεύω αυτή την στάση ως ένδειξη πολιτικής δειλίας αν όχι καθαρού καιροσκοπισμού την ώρα που η Ευρώπη βρίσκεται ενώπιον μιας πρόκλησης τεραστίων διαστάσεων», κατέληξε καταχειροκροτούμενος ο Γιούργκεν Χάμπερμας.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26513&subid=2&pubid=113089652