Ο ρεαλιστής Αλί Αχμέτι


Αν υπήρξε κάτι ενδιαφέρον τούτες τις μέρες γύρω από το Σκοπιανό ήταν η έλευση στην Αθήνα, του ηγέτη των Αλβανών της FYROM Αλί Αχμέτι, το κόμμα του οποίου, το DUI, συγκυβερνά με τον Γκρούεφσκι. Ο τέως αρχηγός του UCK ήρθε στην Ελλάδα στο πλαίσιο εκστρατείας προώθησης στο εξωτερικό καυτών προτεραιοτήτων της χώρας του, όπως η ένταξη στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. και η διευθέτηση της εκκρεμότητας της ονομασίας. Ο Αχμέτι αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για την επίλυση της διαφοράς με την Ελλάδα και η κινητικότητά του τυγχάνει ευμενούς υποδοχής από τον διεθνή παράγοντα, αν κρίνουμε από τα ταξίδια του στις ΗΠΑ, Βερολίνο, Σόφια και Αθήνα.
Στην Ουάσιγκτον, τις Βρυξέλλες, το Βερολίνο, τον θεωρούν παράγοντα σταθερότητας σε μια χώρα όπου ο πρωθυπουργός της ζει στον δικό του κόσμο, μεταξύ Αρχαίας Πέλλας και… Γαυγαμήλων, και τον αναδεικνύουν σε συνομιλητή της τους. Ο Γκρούεφσκι δείχνει να επαναπαύεται στην πολιτική ηγεμονία που του εξασφαλίζει η κατευθυνόμενη εθνικοπατριωτική συσπείρωση του σλαβομακεδονικού στοιχείου και η διά της ασύστολης προπαγάνδας καλλιέργεια στον λαό συνδρόμου εχθρικής περικύκλωσης.
Δεν αντιλαμβάνεται ότι με αυτή την πολιτική του αυτοαπομονώνεται και εκχωρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων σε κορυφαίους στόχους της χώρας, όπως η ένταξη στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ στον αλβανικό παράγοντα; Ή μήπως ζει με πολιτικές αυταπάτες ότι η διεθνής κοινότητα φοβούμενη πως η διένεξη για το όνομα μπορεί να αποσταθεροποιήσει εκ νέου τα δυτικά Βαλκάνια, θα στριμώξει άγρια κάποτε την Αθήνα και θα την αναγκάσει να δεχθεί τους όρους του, όταν μάλιστα στη Δύση έχουν άλλους γεωπολιτικούς πονοκεφάλους και βεβαίως δεν θεωρούν τη μεταξύ μας διαμάχη ως πρόβλημα; Είναι πολύ έξυπνος για να μην τα καταλαβαίνει όλα αυτά. Απλώς δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, καθώς ξέρει ότι οποιαδήποτε υποχώρηση από την ακολουθούμενη πολιτική που τον κρατάει στα ουράνια της εξουσίας, θα τον οδηγήσει στην πτώση.
Ο Αχμέτι, από την πλευρά του, δεν πρόκειται να ρίξει την κυβέρνηση και να προκαλέσει εσωτερική αποσταθεροποίηση, η οποία ίσως οδηγούσε σε εθνοτική σύγκρουση. Και αυτό η διεθνής κοινότητα τού το πιστώνει. Δεν εξυπηρετεί, εξάλλου, τον στόχο τής βήμα προς βήμα ομοσπονδοποίησης του κράτους που οι Αλβανοί προωθούν ως ενδιάμεσο στόχο μέχρις ότου αποκτήσουν και τη δημογραφική υπεροχή. Ούτε όμως εμφανίζεται διατεθειμένος να αφήσει τον Γκρούεφσκι να παγιδεύσει τις ύψιστες προτεραιότητες της χώρας στην εθνικοπατριωτική του δημαγωγία, που προκαλεί αλλεργία στους Ευρωπαίους.
Κινείται με άνεση στα διεθνή κέντρα λήψης των αποφάσεων προωθώντας με ρεαλισμό την ατζέντα με τις μεγάλες προτεραιότητες, αφήνοντας τον καθ’ ύλη αρμόδιο πρωθυπουργό να απολαμβάνει το μεθύσι της επιχειρούμενης εθνογένεσης.

Tου Σταύρου Τζίμα
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_13/09/2013_533143







ΣΧΕΤΙΚΑ

Johan Tarčulovski: Η υποδοχή ενός εγκληματία
Η... «Βαλκανική Ντίσνεϊλαντ» αρχαιοκαπηλίας 
ΣΥΡΙΖΑ:Προκλητική η στάση του στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων