Πώς θα μειωθεί η ανεργία;

(...)

η πολιτική ελίτ δεν απαντά το παραμικρό, αναμασά θεωρίες πλεονασμάτων υποκρισίας και λαϊκισμού και φανερώνει μια απλή αλήθεια:

 ούτε υπήρχε, ούτε και υπάρχει σχέδιο.

Ας δεχτούμε για χάρη της συζήτησης ότι η πολιτική υπόσχεση που μετράει σήμερα είναι όχι το αλήστου μνήμης «λεφτά υπάρχουν», αλλά το «δουλειές υπάρχουν».

Η ανεπανόρθωτη ζημιά στην οικονομία, που επέφερε η απότομη ύφεση των μνημονίων, έχει εκτοξεύσει την ανεργία από το 8% του 2008 στο σχεδόν 30% του 2013. Αυτό αφορά μόνο τα επίσημα στοιχεία, χωρίς να συνυπολογίζονται οι 1.200.000 εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα που πληρώνονται με αρκετούς μήνες καθυστέρηση, οι υποαπασχολούμενοι κ.λπ.

Η κυβέρνηση Σαμαρά και η Ν.Δ. υπόσχονται ότι η ανάπτυξη και οι θέσεις εργασίας θα έρθουν από το ρευστό που θα ρίξουν στην αγορά οι τράπεζες, από τις αμφιλεγόμενες μεταβιβάσεις μετοχών κρατικών εταιρειών σε ιδιώτες, και επειδή κάποια αόριστα ξένα κεφάλαια θα συγκινηθούν ξαφνικά από το «μαϊμού» πρωτογενές πλεόνασμα ενός κράτους, που μόνο οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του φτάνουν τα 8 δισ. ευρώ.

Η θλιβερή αλήθεια, όμως, είναι ότι τα μόνα κεφάλαια που ενδιαφέρονται προς στιγμήν για την πραγματική ελληνική οικονομία είναι διάφοροι κερδοσκόποι και αρπακτικά (π.χ. distress funds) που έχουν έρθει για να αγοράσουν, πολύ φτηνά, «κόκκινα» δάνεια και ακίνητη περιουσία.

Την κυβερνητική προπαγάνδα την έχει διαψεύσει ούτως ή άλλως ο διοικητής της ΤτΕ Γ. Προβόπουλος ήδη από πέρυσι στη Βουλή. Είχε πει πως, ακόμη και μετά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, οι «κάνουλες» δεν πρόκειται να ανοίξουν. Ο μόνος τρόπος, σύμφωνα με τον κεντρικό τραπεζίτη, είναι να επιστρέψουν στις τράπεζες τα λεφτά που κρύβουν οι Ελληνες στα… στρώματα και τα μπαούλα, τα οποία ο ίδιος, άγνωστο με ποια μεθοδολογία, υπολογίζει στα 20 δισ.

Στο ΠΑΣΟΚ, παρότι συνεχίζουν απτόητοι τη μνημονιακή πολιτική, παρακαλούν εδώ και μήνες τον υπουργό Εργασίας να καταρτίσει πρόγραμμα, όχι για τη δημιουργία, αλλά για τη διατήρηση 200.000 θέσεων απασχόλησης, γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι το επόμενο διάστημα θα χαθούν.

Από την άλλη πλευρά, στην εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση με τους Γ. Σταθάκη, Λ. Κατσέλη και Γ. Βαρουφάκη, που διοργάνωσαν για την «Εφ.Συν.» οι Κ. Τσουπαρόπουλος και Γ. Μέρμηγκας, ακούστηκαν οι εξής δύο παρατηρήσεις: πρώτον, ότι είναι εφικτή η δημιουργία 150.000 θέσεων εργασίας ετησίως (Γ. Σταθάκης) και. δεύτερον, ότι μέσω κοινοτικών κονδυλίων μπορούν να δημιουργηθούν 600.000 (προσωρινές) θέσεις εργασίας μέσα σε τρία χρόνια (Λ. Κατσέλη).

Το ερώτημα που προκύπτει αβασάνιστα από τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι το εξής: Τις «χρυσές» εποχές της ελληνικής οικονομίας (Ολυμπιακοί Αγώνες, άκρατος δανεισμός κ.λπ.) η καλύτερη επίδοση που μπορέσαμε να πετύχουμε ήταν περίπου 45.000 νέες θέσεις ετησίως και αυτό με ρυθμούς ανάπτυξης 5%. Πώς θα δημιουργηθούν επομένως οι υποσχόμενες 150.000, όταν, σύμφωνα με τους οικονομολόγους, η ανεργία ως μέγεθος συνεχίζει να αυξάνεται για 1-2 χρόνια ακόμη και μετά τη λήξη της ύφεσης και όταν η περιβόητη ανάπτυξη είναι απλά μια ταμπέλα στο υπουργείο του Κ. Χατζηδάκη; Με την ίδια τη ΓΣΕΕ, ταυτόχρονα, να υπολογίζει ότι θα χρειαστούν 30 χρόνια για την καταπολέμηση της ανεργίας.

Δυστυχώς, ο μεγάλος και ορατός κίνδυνος που αντιμετωπίζει αυτήν τη στιγμή η ελληνική οικονομία, ακόμη και αν σταματήσει η ύφεση, είναι να παγιδευτεί σε έναν ακόμη φαύλο κύκλο, αυτόν της αναιμικής ανάπτυξης ή της ανάπτυξης χωρίς νέες θέσεις εργασίας (jobless growth), όπου οι λιγοστές και υποαμειβόμενες θέσεις θα ανακυκλώνονται, μέσω των απορρυθμισμένων εργασιακών σχέσεων, σε ένα εξαθλιωμένο εργατικό δυναμικό που θα παρακαλάει για να επιβιώσει.

Απέναντι σε αυτήν τη ρεαλιστική εξέλιξη, η πολιτική ελίτ δεν απαντά το παραμικρό, αναμασά θεωρίες πλεονασμάτων υποκρισίας και λαϊκισμού και φανερώνει μια απλή αλήθεια:

 ούτε υπήρχε, ούτε και υπάρχει σχέδιο.

Του Χάρη Ιωάννου

http://www.efsyn.gr/?p=114168

Σκίτσα του Βαγγέλη Παπαβασιλείου