Ο Μπρέιβικ στην εξουσία
Ηταν ένα χτύπημα που συγκλόνισε τη Νορβηγία και την Ευρώπη: πριν από δύο χρόνια, το 2011, ο ακροδεξιός Αντρες Μπρέιβικ έστελνε στο θάνατο 77 ανυποψίαστους ανθρώπους επικαλούμενος για το ειδεχθές του έγκλημα αίτια πολιτικά. Δήλωνε – και επιμένει - ότι είχε κάνει το καθήκον του. Οτι αφύπνιζε την κοινωνία και τη χώρα του απέναντι στους κινδύνους που (υποτίθεται ότι) απειλούν την ίδια και την καθαρότητα της φυλής της.
Δυστυχώς, παρά τις οιμωγές, φαίνεται ότι τελικά τους έπεισε: το ακροδεξιό κόμμα στο οποίο υπήρξε και ο ίδιος κάποτε μέλος, το «Κόμμα της Προόδου», είναι πολύ πιθανό να συμμετάσχει στη νέα κυβέρνηση της χώρας μετά τις πρώτες εκλογές που διενεργήθηκαν στη Νορβηγία από το 2011, τη χρονιά της μαζικής αυτής δολοφονικής επίθεσης. Οι συντηρητικοί αναδείχθηκαν πρώτη δύναμη αυτών των εκλογών, όμως τον τόνο τον δίνει η συζήτηση περί συμμετοχής της άκρας δεξιάς, με 29 από τις 169 έδρες της βουλής, στη νέα κυβέρνηση. Η βασική αιτία πίσω από αυτή την εκλογική δύναμη του Κόμματος της Προόδου είναι το μεταναστευτικό ζήτημα.
Μεγίστη ειρωνεία αποτελεί το γεγονός ότι την ίδια στιγμή που η κάλπη δίνει αυτά τα αποτελέσματα, οι διεθνείς μετρήσεις κατατάσσουν τη χώρα ως δεύτερη στον κόσμο σε «βαθμό ευτυχίας» των κατοίκων της. Η Ελλάδα βρίσκεται, στην ίδια μέτρηση, στην 70η θέση, παρέα με την Αίγυπτο που ζει στην αγωνία του εμφυλίου πολέμου…
Φυσικά, το ζήτημα της πολιτικής ανόδου των ακραίων εθνικιστικών δυνάμεων στην ευρωπαική πολιτική σκηνή δεν είναι νέο: το πιο εντυπωσιακό παράδειγμα ήταν πριν από λίγα χρόνια εκείνο της Αυστρίας, που υποχώρησε μετά το θάνατο του εκεί ηγέτη της άκρας δεξιάς σε ατύχημα.
Αλλά το να καταγράφεται μία τέτοια νίκη σε μία χώρα που κυριολεκτικά θριαμβεύει παγκοσμίως σε επίπεδο ζωής και σε ποιότητα δημοκρατίας και μάλιστα τη στιγμή που κλαίει ακόμα τους δεκάδες νεκρούς μιας εθνικιστικής ακροδεξιάς υστερίας, δεν μπορεί παρά να ξενίζει και να προκαλεί ανησυχία – θα χυθεί πολύ μελάνι για την ανάλυση του φαινομένου και των επιπτώσεών του.
Όμως οι αναλύσεις, όσο κι αν φωτίζουν ένα πρόβλημα, ασφαλώς δεν το λύνουν. Αυτό είναι δουλειά του ίδιου του λαού και της πολιτικής. Καλά θα κάνουμε λοιπόν να αντιληφθούμε όσο είναι καιρός τις τάσεις που διαμορφώνονται μέσα στον χαοτικό αποπροσανατολισμό της σημερινής Ευρώπης, ακόμα και στην παραδεισένια Νορβηγία που, όσο κι αν θεωρεί ότι αντιμετωπίζει μεταναστευτικό ζήτημα αυτό είναι αστείο σε σχέση με το τι αντιμετωπίζει η Ελλάδα τόσο στο ίδιο θέμα, όσο και λόγω των ασύλληπτων κοινωνικών συνεπειών της εσωτερικής πτώχευσης.
Μόλις χθες, ένα μπαράζ έγκυρων γερμανικών αναλύσεων έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για την Ελλάδα με κοινό παρανομαστή τους ότι μετατρέπεται πλέον σε κάτι σαν την ύστερη περίοδο της Βαιμάρης και ότι έχει αποτύχει οικτρά σε αυτό που δια πυρός και σιδήρου της έχει επιβληθεί. Ας τα πάρει λοιπόν πολύ σοβαρά η κυβέρνηση όλα αυτά. Κι ας κοιτάξει, όσο είναι ακόμα καιρός, να αντιδράσει σε αυτό που γίνεται στη χώρα, ώστε να μην επαληθευτούν. Η Ελλάδα δεν είναι Νορβηγία. Εχει ζήσει πολλά δεινά και τα έχει ζήσει, ουσιαστικά, πολύ πρόσφατα. Δεν αντέχει τη λογική του Μπρέιβικ στην εξουσία…