Τα «νταραβέρια» των τροϊκανών
Τι συμβαίνει με την τρόικα;
Ο συνδυασμός των εξωφρενικών απαιτήσεων που προβάλλει συνεχώς μαζί με ορισμένες μεθοδεύσεις, τουλάχιστον ύποπτες, ξαφνιάζει ακόμη και τους πιο νηφάλιους παρατηρητές. Ας ξεκινήσουμε με τα ύποπτα, γιατί ο κατάλογος των εξωφρενικών είναι ορατός και διά γυμνού οφθαλμού. Υποτίθεται ότι βασικός «πυλώνας» του προγράμματος προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας είναι οι ιδιωτικοποιήσεις. Σε κάθε περιοδική αξιολόγηση λοιπόν της «προόδου» της Ελλάδας, η τρόικα μας ψέγει γιατί οι ιδιωτικοποιήσεις καθυστερούν. Αυτά στη θεωρία. Γιατί στην πράξη η ίδια και οι «συνοδοιπόροι» της κάνουν ό,τι μπορούν για να σαμποτάρουν κάθε ιδιωτικοποίηση που ξεκινά.
Παράδειγμα πρώτο.
Η επένδυση της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά αποτελεί την πιο πετυχημένη ιδιωτικοποίηση της τελευταίας πενταετίας. Και πλέον εισέρχεται στην ολοκλήρωσή της, αφού οι Κινέζοι θέλουν να αυξήσουν τις επενδύσεις τους. Τι κάνουν οι «δάσκαλοι»; Με διαδοχικά σημειώματα από τις Βρυξέλλες καταγράφουν ενστάσεις, διαφωνίες, παρατηρήσεις. Κάνουν δηλαδή ό,τι μπορούν για να αποθαρρύνουν το κινεζικό ενδιαφέρον. Ακούγεται λογικό;
Παράδειγμα δεύτερο.
Πριν από λίγο ξεκίνησε η ιδιωτικοποίηση τμημάτων του ΟΣΕ και ήδη εκδηλώθηκε ενδιαφέρον από Ρώσους και Κινέζους επενδυτές. Μήπως οι «δάσκαλοι» άνοιξαν σαμπάνιες γιατί ο «μαθητής» δείχνει να τα πηγαίνει καλά, σύμφωνα με το δικό τους εκπαιδευτικό πρόγραμμα; Οχι, βέβαια. Αντίθετα, άρχισαν να παραγγέλνουν τους καφέδες της παρηγοριάς. Δημιουργούνται, λένε, «μονοπωλιακές καταστάσεις» και δεν πολυσυμφωνούν με τη διαδικασία. Ακούγεται λογικό;
Παράδειγμα τρίτο,
η «πολυτραγουδισμένη» ΔΕΠΑ. Εκεί οργίασαν, με αποτέλεσμα ο χαρακτηρισμός «οργανωμένο σαμποτάζ» στην ιδιωτικοποίηση της εταιρείας να φαντάζει αρκετά ευγενικός. Είναι λογική αυτή η συμπεριφορά των «δασκάλων»;
Παράδειγμα τέταρτο, η έναρξη ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ. Μπαράζ δημοσιευμάτων σε «έγκριτα» διεθνή (και εγχώρια) ΜΜΕ στα οποία εκφράζεται ανησυχία για την... άνοδο της τιμής της μετοχής της εταιρείας στο Χρηματιστήριο. Ακούγεται λογικό; Εκτός αν καλή ιδιωτικοποίηση είναι μόνο η φθηνή ιδιωτικοποίηση.
Τα παραδείγματα αφθονούν.
Το συμπέρασμα όμως είναι ευδιάκριτο. Κάτι πολύ ύποπτο και σκοτεινό υπάρχει στο «βασίλειο της Δανιμαρκίας». Και επειδή μπορεί το τάβλι να είναι το «εθνικό μας χόμπι», αλλά η ηλιθιότητα δεν είναι, κάποιοι ας το καταλάβουν. Τους πήραμε χαμπάρι. Ηρθαν ως μεταρρυθμιστές και κινδυνεύουν να φύγουν ως «νταραβεριτζήδες» συμφερόντων. Χαμηλής ποιότητας νταραβεριτζήδες μάλιστα.
Τελευταίο, αλλά όχι έλασσον.
Μόλις οι ελληνικές τράπεζες άρχισαν να συνέρχονται μετά την επιτυχημένη ανακεφαλαιοποίησή τους και έδειξαν ότι επανέρχονται στα «ραντάρ» των διεθνών επενδυτών, ήρθαν πάλι οι... μέλισσες. Με τη μορφή δημοσιευμάτων σε «έγκριτα» ΜΜΕ του εξωτερικού για υποθέσεις αραχνιασμένες και σπέκουλες από το πολύ παλιό παρελθόν. Είναι λογικό; Ναι, αν πρόκειται για «νταραβεριτζήδες». Αλλά το είπαμε. Τους πήραμε χαμπάρι...
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΕΚΟΥΡΑΣ
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=26444&subid=2&pubid=63906238
(Η εικονογράφηση του κειμένου της αναρτήσεως
- με εικόνες
από το World Wide Web -
γίνεται με ευθύνη του blogger:
''IVOS 2'')