ΟΟΣΑ παίρνει ο άνεμος...



Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης ανακοίνωσε την εξαμηνιαία του διάγνωση για την παγκόσμια οικονομία: 
Διαπιστώνει πιο υποτονικές ζωτικές ενδείξεις, (άλλη μία) μετατόπιση του επίκεντρου κινδύνου (στις ΗΠΑ), ενώ δίνει αρκετές συμβουλές:
Αγαπητές Ηνωμένες Πολιτείες: Ξεχάστε τα περί απόσυρσης του νέου χρήματος. Δεν “σας παίρνει” και δεν παίρνει και πολύ κόσμο εκτός των συνόρων σας, ο οποίος βασίζεται στα φρεσκοτυπωμένα σας δολάρια (και από τον οποίο εξαρτάστε). Κρατήστε χαμηλά τα επιτόκια και τυπώνετε μέχρι νεωτέρας. Α, και σοβαρευτείτε στο Καπιτώλιο.
Αγαπητές Αναδυόμενες Χώρες: Εκσυγχρονίστε γρήγορα τις οικονομίες σας και τις κοινωνίες σας ώστε να μοιάζουν όντως με αυτό που διαφημίζετε, χρόνια τώρα, στα special advertising sections των διεθνών εφημερίδων. Αλλιώς, την επόμενη φορά που η αμερικανική Fed θα κάνει έστω νύξη για λιγότερα “φρέσκα” δολάρια, το ξένο κεφάλαιο θα φύγει από τις χώρες σας πιο γρήγορα και από μη-μου-άπτου αριστοκράτισσα από αραβικό παζάρι.
Αγαπητή Ευρωζώνη: Κατ’ αρχάς, μπράβο, δεν είσαι πια εσύ η πιο πιθανή εστία νέας παγκόσμιας κρίσης. Προσπάθησες πολύ να κρατήσεις την αξιοπρέπειά σου. Και, εν πολλοίς, τα κατάφερες: Κρατήθηκες περισσότερο από άλλες να υποπέσεις στον πειρασμό “του πιεστηρίου”. Τώρα όμως πρέπει να το σκεφτείς σοβαρά. (Επίσης, συνέχισε το αυτομαστίγωμά σου προσπαθώντας να φτιάξεις τραπεζική ένωση υγιών τραπεζών.) Τέτοιες συμβουλές.
Οι συστάσεις του ΟΟΣΑ εμπίπτουν όλες στην κατηγορία Μην Κουνηθεί Κανείς Και Πέσουμε: «Οσοι τυπώνετε μη σταματήσετε, όσοι δεν τυπώνετε, για να αρχίζετε…». Ομως οι προτεινόμενες λύσεις δεν είναι για χόρταση, ούτε μόνιμες – το αντίθετο: Η φάση που το νέο χρήμα δεν είχε ακόμα τον όγκο να δημιουργήσει εξελίξεις, τελείωσε.
Rewind: «Tην περίοδο 2008-10, αφού αποκαλύφθηκε η χρεοκοπία του υπάρχοντος συστήματος αξιολόγησης ρίσκου και μπροστά στο χάος του χρέους, ομολογήθηκαν μεγάλες αλήθειες από τα πιο επίσημα, συστημικά χείλη. Οπως, ότι το ΑΕΠ δεν μετράει πλέον αντιπροσωπευτικά την ανάπτυξη μιας οικονομίας, πόσω μάλλον την ευημερία της κοινωνίας. Οτι χρειάζεται ένα νέο σύστημα, όπως Bretton Woods. Οτι το παγκόσμιο νομισματικό μοντέλο θα πρέπει να μεταμορφωθεί.
Σύντομα οι αλήθειες ξεχάστηκαν, σκόρπισαν στον άνεμο. Ή μάλλον κρύφτηκαν βιαστικά κάτω από το χαλί, μόλις η –“προσωρινή”– λύση του νέου χρήματος, σαν μονωτική ταινία, μπάλωσε τρύπες, σταθεροποίησε ρωγμές, σφράγισε διαρροές, έδιωξε την απόγνωση. Η επιστροφή στην παλιά ανάγνωση της πραγματικότητας και στις γνώριμες “τυφλές γωνίες” έγινε εύκολα και αβίαστα, όπως ξαναρχίζεις το τσιγάρο. Οι διεθνείς οργανισμοί βγήκαν από το “panic mode” και κάνουν αυτό που κάνουν όλοι: προσπαθούν να μοιάζουν πως κάνουν τη δουλειά τους σαν να μην άλλαξε τίποτε. Ξέχασαν τα μεγαλεπήβολα πρότζεκτ (από πού να τα πρωτοπιάσεις κιόλας την… “επανίδρυση του πλανήτη”) και στηρίζουν με το βάρος τους λύσεις “με πιεστήρια” που μεγαλώνουν το πρόβλημα – εκτός εάν…».
Fast Forward: «Το ότι ο ΟΟΣΑ ψηφίζει τη μοναδική διατυπωμένη λύση που παρουσιάζεται, είναι λογικό: Σε μια περίοδο που η οικονομία ασθμαίνει και οι τιμές πέφτουν, ρίξε χρήμα για να αποφύγεις τον βάλτο του αποπληθωρισμού – είναι η μεγαλύτερη αγωνία που διατυπώνεται παγκοσμίως σήμερα. Ισως όμως η κορύφωση του φόβου για αποπληθωρισμό να είναι απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να μπει –όχι από το παράθυρο αλλά από την πύλη– ο πληθωρισμός. Το να κρατήσεις τα πιεστήρια ζεστά, είναι μια πρακτική προσέγγιση».
Μια καλύτερη προσέγγιση θα ήταν οργανισμοί σαν τον ΟΟΣΑ, που είναι, καταστατικά, διεθνείς εστίες οικονομικής ανάλυσης, να μην αναπαράγουν χρεοκοπημένους τυφλοσούρτες, αλλά να παράγουν με διαφάνεια νέες πολιτικές και βελτιώσεις στο σύστημα (αντί να αφήνουν το πεδίο σε λαϊκιστές, γραφικούς και άπληστους). Αλλά επειδή δεν ζούμε σε ουτοπία, στα προσεχώς έχει: φρίκη για αποπληθωρισμό και –μετά– πληθωρισμό.


Του Ηλία Σιακαντάρη
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1
_20/11/2013_528601



ΣΧΕΤΙΚΑ