Της ελιάς το μέσα και τ’ αυγού τ’ απέξω

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΗΣ
''Εφημερίδα Συντακτών''

Οι γέροντες που συμμετείχαν στην Πομπή των Παναθηναίων κρατούσαν κλάδους ελαίας, για να δείχνουν νέοι, δηλαδή για να ξεγελούν τον χρόνο και να υπενθυμίζουν στη νεότερη γενιά ότι χωρίς την παρουσία τους τίποτα δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί.

Το θυμήθηκα παρακολουθώντας χθες σε κεντρικό ξενοδοχείο την επίσημη «πρώτη» της «Κίνησης των 58» για την ανασύσταση της Κεντροαριστεράς, τη δημιουργία της ελληνικής εκδοχής της εξ Ιταλίας Ελιάς, δηλαδή τη σύσταση ενός πολιτικού μορφώματος, το οποίο, σύμφωνα με τους εμπνευστές της και την καθεστωτική μιντιακή υποστήριξη που φαίνεται να έχουν εξασφαλίσει, φιλοδοξεί να μπει «σφήνα» μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ με απώτερο στόχο να κόψει τον δρόμο προς την εξουσία του κόμματος της Αριστεράς.

Ως γνωστόν, η ελιά είναι δέντρο αειθαλές, με λογχοειδή φύλλα, λευκά άνθη, το σύμβολο της θεάς Αθηνάς, της θεάς της σοφίας, και τα είδη της εκτείνονται σε μια μεγάλη γκάμα, όπως ελαία η αγρία, η ευρωπαϊκή, η ηδύκαρπος, η ισπανική, η κωνική, η μικρόκαρπος, και ευδοκιμεί σε εύκρατα κλίματα.

Αν και έχω χάσει το «μέτρημα» των προσπαθειών για τη δημιουργία της πολιτικής Ελιάς (πρόχειρα μετρώ έξι προσπάθειες στο παρελθόν), όσοι παρευρέθησαν χθες, δεν ήταν τίποτα άλλο από μια συγκέντρωση φίλων και γνωστών, οι οποίοι επιδιώκουν να πείσουν την κοινωνία ότι εξακολουθούν να υπάρχουν. Πολιτικά ή κοινωνικά, προφανώς είναι αδιάφορο, αφού το πολιτικό τους παρελθόν έχει καταδικαστεί στη συνείδηση των πολιτών και μια νέα (!!!) προσπάθεια απλώς θυμίζει επιστροφή στο παρελθόν. Ενα παρελθόν που οδήγησε εδώ που οδήγησε μια κοινωνία, μέσα από δρόμους κακοδιαχείρισης, πλασματικού πλουτισμού, υπερχρέωσης για να επιτευχθούν «θολοί» στόχοι κενών λόγων που χάιδευαν αυτιά και εξασφάλιζαν κυβερνητικές τετραετίες.

Πολιτικοί και οργανικοί διανοούμενοι χθες ξέχασαν(!) να ζητήσουν συγγνώμη από την κοινωνία, παρέλειψαν(;) να κάνουν την αυτοκριτική τους, να πουν έστω κάποιες αλήθειες, έτσι για να ξορκίσουν το κακό, και απλώς για ακόμα μια φορά ξεδίπλωσαν τα προτερήματά τους, όπως όταν επανέρχονται οι στρατηγοί από την αποστρατεία για να οδηγήσουν σε νέες νίκες το καταρρακωμένο στράτευμα.

Νυν, πρώην, κυρίως πρώην, που όφειλαν να ακολουθούν το «η σιωπή είναι χρυσός», υπερέβαλαν σε νέες προτάσεις και νέα οράματα, ελπίζοντας ότι η μνήμη του Ελληνα είναι «κοντή» και αρκεί ο πανδαμάτωρ χρόνος να επουλώσει πληγές και να τους αποδώσει άσπιλους στο κοινωνικό σύνολο.

Ως γνωστόν, η ελιά ευδοκιμεί σε εύκρατα κλίματα, και το κλίμα στη χώρα απέχει από το να χαρακτηριστεί εύκρατο. Μια κοινωνία που βρίσκεται σε καθεστώς φτώχειας, απατημένη από τις εξουσίες της, που αλλού πατάει και αλλού βρίσκεται από τα συνεχή χτυπήματα, είναι βέβαιο ότι δεν εμπιστεύεται για τη σωτηρία της «παλιά και φθαρμένα υλικά».

Ισως αυτό που ξέφυγε από τους διοργανωτές της χθεσινής συγκέντρωσης να είναι η λαϊκή παροιμία «τους χάρισαν της ελιάς το μέσα και του αυγού το απέξω…».

Του Φώτη Παπούλια

http://www.efsyn.gr/?p=158073

  Π.ΜΑΡΑΓΚΟΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ:

1. Οι 58 μάς θέλουν λωτοφάγους;

Ο Ιταλός πρωθυπουργός, όταν του πρότεινε η Μέρκελ να μπει το ΔΝΤ στη χώρα του, της απήντησε - χωρίς να κομπιάσει δευτερόλεπτο: «Ξέρω και καλύτερους τρόπους να αυτοκτονήσει μια χώρα». Και προχθές αμέσως μετά την εκλογή του ο Ματέο Ρέντζι στην προεδρία του μεγάλου ιταλικού κόμματος της Κεντροαριστεράς, ο επονομαζόμενος και «πολτοποιητής», που θεωρείται πιο πολύ δεξιός παρά αριστερός, είχε δηλώσει πως πρέπει: «να πολτοποιηθεί το πολιτικό κατεστημένο που έχει αφήσει στο κοινό την εικόνα του αναξιόπιστου, του διεφθαρμένου και του υπαίτιου για τα χάλια της Ιταλίας». Μπορείς να πεις ότι δεν ζηλεύεις για το πώς αντιμετωπίζουν όλο αυτό τον καιρό στη γειτονική χώρα τις ανάλογες με τις δικές μας δυσάρεστες καταστάσεις στην πολιτική ζωή, σε εξωτερικό και εσωτερικό; Όταν σκέπτεσαι ότι στην Ελλάδα πλησιάζοντας τα Χριστούγεννα οι κουραμπιέδες φαίνεται πως δεν γεμίζουν μόνο τις βιτρίνες των ζαχαροπλαστείων αλλά χθες γέμισαν και ένα θέατρο στο κέντρο της Αθήνας; Και θα μου πεις τι σε νοιάζει εσένα τι κάνει ο άλλος. Κόμμα επιτρέπεται να φτιάχνει ο καθένας. Και ο Λεβέντης και ο Βεργής έκαναν και εκείνος που μοιράζει οικόπεδα στη Θεσσαλία. Εντάξει, αλλά εκτός από την πιεστική, κοπιώδη και έμμεση διαφήμιση του (Τ)τύπου «τοποθέτηση προϊόντος», για την κίνηση αυτή, που μου θυμίζει σε ένταση αυτές του Τζάμπο, είχαμε και κάτι εμφανίσεις, κατά τη γνώμη μου, εντελώς ανατριχιαστικές.

Δεν έβλεπες εκεί μέσα στο πλήθος της υποτιθέμενης Κεντροαριστεράς μόνο τους γνωστούς γυρολόγους πολιτικούς που κανείς δεν θυμάται τι έχουν προσφέρει στο λαό ή πόσα κόμματα έχουν αλλάξει και δημοσιογράφους ανάλογης ευελιξίας, κινητικότητας και προσφοράς. Ήταν και κάποιοι που αν δεν κάνω λάθος είχαν φύγει αγανακτισμένοι από το «βρώμικο» ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ωωωπ να τους τώρα τους βλέπουμε ξανά μαζί, συνοδοιπόρους με όσους έμειναν στο αποδεκατισμένο πλέον κόμμα. Και δίπλα τους κάποιοι που εγώ τους θυμάμαι στις προηγούμενες εκλογές να έχουν υπογράψει σε άλλες διακηρύξεις νεοφιλελεύθερων συνονθυλευμάτων (που βέβαια μετά από λίγο ξεθώριασαν κι αυτά). Πέρα λοιπόν από ένα σωρό παλαιάς κοπής πολιτικούς που πάνε, όπως λέμε στο ποδόσφαιρο, για το τελευταίο τους (καλό) συμβόλαιο, είχαμε και την εμφάνιση Βενιζέλου-Σημίτη. Στηρίζουν κι αυτοί την πάλλευκη νέα κίνηση.

Εντάξει, για τον Βενιζέλο δεν χρειάζεται να αφιερώσω άλλα χτυπήματα στο πληκτρολόγιό μου. Μόνον που μας θύμισε κάποιος στο ραδιόφωνο χθες το απόγευμα ότι λίγο πιο κάτω από το Ακροπόλ το θέατρο, όπου μαζεύτηκαν, βρίσκεται το Ακροπόλ Παλάς, αρκεί. Ένα κουφάρι έχει καταντήσει σήμερα πλέον αυτό το κτήριο, που όμως στοίχισε στον Έλληνα φορολογούμενο 2 δισεκατομμύρια δραχμές (σήμερα πόσο να αξίζει;). Αγοράστηκε χάρη στη γαλαντομία και τη διορατικότητα του αξιότιμου κ. Βενιζέλου, Υπουργού Πολιτισμού νομίζω τότε, που τα έδωσε στον επίσης και εξίσου αξιότιμο κύριο Μπατατούδη, τότε πρόεδρο της ομάδας του Π.Α.Ο.Κ. και τώρα κυνηγημένο αλλ’ ουδέποτε συλληφθέντα.

Όμως ο συμπαρευρισκόμενος κ. Σημίτης ήταν στη διάρκεια της πρωθυπουργίας του ακόμη πιο γαλαντόμος. Τι να πρωτοθυμηθούμε. Τα λάθη με την ισοτιμία δραχμής και Ευρώ που έκαναν ακόμη και το ματσάκι με τον μαϊντανό να βγάλει φτερά και να πετάει πάνω από τα κεφάλια του κόσμου στις λαϊκές; Την ανικανότητά τα πρώτα δυο χρόνια μετά την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων που τον ανάγκασαν να παραδώσει τα πάντα μετά, ανεξέλεγκτα στην κα Αγγελοπούλου; Δίπλα του δεν εξελίχθηκαν όπως εξελίχθηκαν ο Άκης και ο Γιάννος και εκείνος δεν έκανε το παραμικρό για να σταματήσει αυτή την εξέλιξη; Ο ίδιος δεν απέπεμψε τον κ. Σμπώκο χωρίς όμως να ζητήσει να γίνει έλεγχος στα πεπραγμένα του; Ο κ. Τσουκάτος όταν πήγαινε όπως λέει και έφερνε τις ενισχύσεις από την Ζίμενς στο Κομματικό Ταμείο, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πού κοίταζε; Τέλος πάντων είναι ατελείωτα αυτά που έχεις να θυμηθείς από τις χρυσές διακυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, που θέλει να αναστήσει από ότι φαίνεται η κίνηση των 58.

Διάβασα σε κάποιο άρθρο του Πρόταγκον την περιγραφή ενός ειλικρινούς οπαδού της κίνησης, που παραπονιόταν ότι στις συγκεντρώσεις τους δεν έβλεπε κανέναν κάτω από 40 ετών. Θα του έλεγα ότι μάλλον έπρεπε να καμαρώνει για το ένστικτο των ανθρώπων κάτω των 40 ετών, αλλά θα με πίστευε; Τέλος πάντων, με όση ζάχαρη άχνη και να πασπαλίσεις, άμα το προϊόν είναι χάλια πρέπει ο άλλος να έχει πολύ φθαρμένη όραση για να μην το καταλάβει. Και επίσης και πολύ αδυνατισμένη μνήμη για να μη θυμάται αυτά που ανέφερα και πολλά άλλα ακόμη. Και χάλια ακοή για να μη μαθαίνει πώς συμπεριφέρονται ακριβώς στη διπλανή χώρα μερικοί πολιτικοί, αντίστοιχου προσανατολισμού. Όλο υγεία ήταν η χθεσινή σύναξη.

Κουραμπιέδες ψάχνουν για λωτοφάγους στο θέατρο του παραλόγου.

Άλκης Γαλδαδάς

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.politiki&id=30006

2. Κεντροαριστερά κλειστού χώρου

Η συζήτηση για πώς θα καλυφθεί ο πολιτικός χώρος μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ εξελίσσεται εδώ και τρία χρόνια χωρίς να καταλήγει στη διαμόρφωση σημαντικών πολιτικών γεγονότων. Οι αιτίες είναι σύνθετες: Από τις υπερχειλίζουσες προσωπικές φιλοδοξίες των star της υπόθεσης μέχρι τη συστημική αλλοτρίωση των μηχανισμών του χώρου, από την αηδία ενός μεγάλου κομματιού της ελληνικής κοινωνίας για ό,τι σήμαινε στη μεταπολίτευση ελληνική κεντροαριστερά μέχρι την πεποίθηση –που λειτουργεί εν προκειμένω διαλυτικά• ότι καλώς ή κακώς τη θέση «καπάρωσε» ο ΣΥΡΙΖΑ. Και από την τοξίνωση της κοινής γνώμης που δεν ευνοεί τον πολιτικό ορθολογισμό, μέχρι το γενικό ξεχαρβάλωμα που αποτρέπει τη συμμετοχή αυτών που έχουν να προσφέρουν αλλά δεν ζουν για τις καρέκλες και τα φώτα. Το σημαντικότερο ίσως είναι ότι οι διεργασίες για τη δημιουργία ενός συμμαχικού σχήματος που θα ενώσει όλες τις κατακερματισμένες δυνάμεις γίνονται αφ’ υψηλού και από καθέδρας με σκοπό να φτάσουν από πάνω προς τα κάτω κάποια στιγμή. Αλλά δεν είναι σαφές πώς κάποιος που έχει μάθει να «ζυμώνεται» στο σαλόνι θα βγει έγκαιρα στο μπαλκόνι για να δει τι γίνεται έξω.

Υπάρχουν τουλάχιστον τρία δομικά λάθη στο εγχείρημα για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς.

• Η προσπάθεια εγκλωβίστηκε στο ζητούμενο της ένωσης των δύο κομμάτων που κινούνται σ’ αυτή την περιοχή, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, και όλων των κινήσεων που δραστηριοποιούνται εκεί, ώστε να αθροιστούν οι δυνάμεις. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι σε μια τέτοια περίπτωση το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ θα προστεθεί με εκείνο της ΔΗΜΑΡ μαζί και με κάτι ακόμη από τα γύρω-γύρω και έτσι θα διαμορφωθεί η δυνατότητα για μια καλή εκλογική επίδοση, που πάντως –ούτε οι πρωταγωνιστές της προσπάθειας δεν ισχυρίζονται το αντίθετο– δεν θα υπερβαίνει εκείνη που κατέγραψε το ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες εκλογές (περίπου 14%) και η οποία δεν εμφανίζεται πια σε καμία δημοσκόπηση. Ο λόγος που η ένωση των δύο κομμάτων δεν θα έφερνε οπωσδήποτε την άνοιξη της Κεντροαριστεράς είναι ότι πρώτα απ’ όλα δεν συμπίπτει ο στρατηγικός προσανατολισμός τους και αν δεν αρθεί αυτή η δυσαρμονία δεν μπορεί να υπάρξει συγχώνευση σε ένα συμμαχικό σχήμα παρά τις εκκλήσεις των ευρωσοσιαλιστών. Το ΠΑΣΟΚ –όπως εκφράζεται από την ηγεσία– είναι με τη ΝΔ, η ΔΗΜΑΡ έφυγε από την κυβέρνηση και στα περισσότερα κινείται σε γραμμή ΣΥΡΙΖΑ, με κάποιες εξαιρέσεις στελεχών που επιθυμούν την επιστροφή στη διακυβέρνηση

.

• Οι ενδιαφερόμενοι για τη δημιουργία ενός νέου φορέα, της ελληνικής «Ελιάς», αποφεύγουν να αξιολογήσουν τη συμμετοχή της Κεντροαριστεράς στη διακυβέρνηση. Κεντροαριστερός είναι ο Γ. Στουρνάρας, κόμμα της κεντροαριστεράς συγκυβερνά με τη ΝΔ, άλλο ένα μετείχε μέχρι πρόσφατα στη διαχείριση της εξουσίας. Εχουμε υπουργούς που αυτοπροσδιορίζονται ως Κεντροαριστεροί και άλλους που έφυγαν αφήνοντας όμως το ίχνος τους. Ανταποκρίνονται στο ιδεολογικό/αξιακό σύστημα της νέας Κεντροαριστεράς, που επιχειρείται να γεννηθεί, αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση οι συγκεκριμένοι υπουργοί με τα συγκεκριμένα χαρτοφυλάκια και το συγκεκριμένο έργο ή αρκεί η υπεκφυγή ότι τώρα εφαρμόζεται το πρόγραμμα της Τρόικας και το πάνω χέρι έχει η ΝΔ, οπότε δεν μπορεί να γίνει κριτική; Ενας από τους λόγους για τους οποίους το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ βρίσκονται, δημοσκοπικά, στα τάρταρα είναι και το αποτύπωμά τους στη διακυβέρνηση. Πώς θα δημιουργηθεί το «νέο» αν δεν υπερβεί το «παλιό»; Με το να κρυφτεί το παλιό μέσα στο νέο και το φθαρμένο μέσα στο καινούργιο αμπαλάζ προφανώς δεν γίνεται ανατροπή αλλά μικροδιαχείριση.

• Μιλάμε για ένα συμμαχικό σχήμα της Κεντροαριστεράς το οποίο υποστηρίζεται από σημαντικές προσωπικότητες, πατάει πάνω σε ενδιαφέρουσες γενικές αρχές, αλλά δεν λέει τίποτα για τα συγκεκριμένα. Μέχρι τώρα έχουν ειπωθεί πάρα πολλά, αλλά κανείς δεν έχει εμφανίσει μία πρόταση που να βγάζει νόημα, να είναι ρεαλιστική στην εφαρμογή της και βέβαια να έχει σαφή ιδεολογική φόρτιση. Όσο δεν συμβαίνει αυτό, τόσο δεν υπάρχει κίνητρο για τους πολλούς να αμφισβητήσουν την παραίτησή τους και την αίσθηση της ματαιότητας για να πιστέψουν ότι διαμορφώνεται μια νέα πραγματικότητα. Έχει μεγαλύτερη σημασία το τι λέγεται από το ποιοι το λένε. Και είναι λάθος επί της αρχής να βγαίνουν πρώτα μπροστά τα πρόσωπα και μετά η πολιτική εισήγηση. Όχι γενικά για την κατεδάφιση του πελατειακού κράτους και τη μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης αλλά ειδικά: Ποιο φορολογικό σύστημα, ποιες διαρθρωτικές αλλαγές, ποιες δημόσιες επενδύσεις, ποιες περικοπές κρατικών δαπανών, ποια μεταρρύθμιση στην υγεία, ποια ανοικοδόμηση του κοινωνικού κράτους, ποια ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης.

Τι κάνεις όταν κόβεται το ρεύμα σε χιλιάδες σπίτια φτωχών ανθρώπων, αλλά αν επανασυνδεθεί σε όλους, για να προληφθούν θάνατοι, μπορεί να καταρρεύσει οικονομικά η ΔΕΗ; Τα ερωτήματα είναι σκληρά και όσο μένουν αναπάντητα γίνονται αδυσώπητα.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΠΑΝΟΥ

http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7/%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC-%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D-%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%BF%CF%85