Ας υποθέσουμε ότι ευοδώνεται το όραμα του ΚΕΒΕ σχετικά με την Τουρκία


Οσα γράφω εδώ θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως συνέχεια του άρθρου μου, “Το ΚΕΒΕ προβάλλει χιμαιρικά οικονομικά οφέλη λύσης” (“Φιλελεύθερος” 03.12.2013) και αφού εν τω μεταξύ παρακολούθησα το προπαγανδιστικό φιλμάκι του ΚΕΒΕ (Κυπριακό Εμπορικό & Βιομηχανικό Επιμελητήριο) και UNDP (ΟΗΕ) που προσπαθεί με φαντασιώσεις να αναδείξει οικονομικά οφέλη μιας “λύσης”.
Ακολούθως παραθέτω δείγματα της προπαγάνδας ΚΕΒΕ/ΟΗΕ, μέσα από την εκστρατεία τους υπέρ μιας λύσης τύπου Ανάν:

Προπαγάνδα (1): Θα δημιουργηθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας από την εγκατάσταση στην Κύπρο Τουρκικών παραγωγικών μονάδων. Πραγματικότητα: Μπορεί μεν να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, εφόσον η Τουρκία δημιουργήσει μονάδες παραγωγής στην Κύπρο, αλλά αυτές θα δοθούνε σε χαμηλόμισθους από Τουρκία ή από φτωχές τρίτες χώρες. Σίγουρα όχι σε Κύπριους. Η Τουρκία παράγει, για παράδειγμα ήδη ρουχισμού, με βάση το χαμηλό εργατικό κόστος όπως και η Κίνα, η Ινδία και άλλες πολλές χώρες. Ο μέσος ακαθάριστος μηνιαίος μισθός στην Κύπρο είναι US$ 2,865 ενώ αυτός της Τουρκίας είναι US$ 1,151. Με μισθούς Κύπρου τα εργοστάσια της Τουρκίας απλώς θα πτωχεύσουν. Για να πετύχουν, υποχρεωτικά θα πρέπει να εισαγάγουν φθηνό εργατικό προσωπικό από Τουρκία με όλα τα συνεπακόλουθα. Πολλοί από τα 3εκ των ανέργων στην Τουρκία (πηγή: Economist) ευχαρίστως θα ερχόντουσαν στην Κύπρο για χαμηλόμισθη εργασία.
Προπαγάνδα (2): Εταιρείες από τη γειτονική Τουρκία θα εγκατασταθούν στην Κύπρο πράγμα που θα ωφελήσει την οικονομία μας. Πραγματικότητα: Οι εταιρείες μεταναστεύουν από μια χώρα σε άλλη μόνο εφόσον έχουν οικονομικά οφέλη. Η γεωγραφική εγγύτητα μιας χώρας προς άλλη δεν αποτελεί λόγο μετανάστευσης. Γι’ αυτό, βλέπουμε ιταλικούς οίκους να μεταφέρουν την παραγωγή τους στο μακρινό Βιετνάμ ή στο Μεξικό, για παράδειγμα, και όχι στην γειτονική Ελβετία του ψηλού εργατικού κόστους. Η Τουρκία κυρίως παράγει γεωργικά προϊόντα, ήδη ρουχισμού, αυτοκίνητα, οικιακές συσκευές και άλλα παρόμοια που στηρίζονται κυρίως στο φθηνό εργατικό κόστος. Με οικονομικά κριτήρια καμιά τουρκική εταιρεία δεν θα διανοείτο να εγκατασταθεί στην Κύπρο γιατί στα σίγουρα θα κινδύνευε οικονομικά.
Προπαγάνδα (3): Με την Τουρκία θα μπορέσουμε να αναπτύξουμε την  γεωργία μας αγοράζοντας φθηνό νερό.  Πραγματικότητα: Η πραγματικότητα έρχεται σε αντίθεση με την προπαγάνδα ΚΕΒΕ. Η γεωργική παραγωγή για να είναι ανταγωνιστική απαιτεί τρεις βασικές προϋποθέσεις: α.) φθηνό νερό  β.) φθηνό εργατικό προσωπικό και γ.) φθηνή αγροτική γη. Η Τουρκία διαθέτει τις τρεις προηγούμενες προϋποθέσεις ενώ η Κύπρος δεν διαθέτει καμιά. Η Τουρκία απλώς θα κατακλύσει την κυπριακή αγορά με φθηνά, αλλά ποιοτικά, μεσογειακά γεωργικά προϊόντα και σταδιακά θα αφανίσει τους δικούς μας γεωργούς. Θα ωφεληθούν μόνοι όσοι θα παίρνουν προμήθειες ως μεσάζοντες εισαγωγείς.
Προπαγάνδα (4): Θα υπάρξει ανάπτυξη της οικοδομικής βιομηχανίας και της κτηματομεσιτικής αγοράς εφόσον με τη λύση θα “διευθετηθεί” και το περιουσιακό και θα αγοράζουν οι ξένοι τις περιουσίες μας. Πραγματικότητα: α.) Η μόνη σωστή διευθέτηση του περιουσιακού είναι η επιστροφή των περιουσιών στους νόμιμους ιδιοκτήτες. Οποιαδήποτε άλλη «διευθέτηση” θα σημαίνει λεηλασία των ελληνοκυπριακών περιουσιών μέρος των οποίων ενδεχομένως να αγορασθεί φθηνά από ξένους. Δεν βλέπω πως θα ωφεληθούν από μια “διευθέτηση” αυτοί που θα χάσουν τις περιουσίες τους, β.) η οικονομική κρίση της Κύπρου προκλήθηκε κυρίως από τον ανεξέλεγκτο οικοδομικό οργασμό. Υπάρχουν αδιάθετες χιλιάδες οικιστικές μονάδες, οικόπεδα και άλλη περιουσία, πράγμα που σημαίνει πως για πολλά χρόνια θα υπάρχει υπερπροσφορά και όχι ανάγκη για μεγάλη ανάπτυξη.  Αυτή τη στιγμή οι εταιρείες ανάπτυξης γης και ακινήτων χρωστούν €8.5δις (ή 45% του ΑΕΠ) μόνο στην τράπεζα Κύπρου χωρίς προοπτική αποπληρωμής του συνόλου. Αυτό που χρειάζεται η οικονομία μας σήμερα είναι η λελογισμένη και προσεκτική διαχείριση μιας οικοδομικής βιομηχανίας που θα περιορίζεται μέσα στις δυνατότητες της Κύπρου.
Προπαγάνδα (5): Θα ανοίξουν νέοι ορίζοντες σε αγορές άλλων χωρών. Πραγματικότητα:  Η Κύπρος διατηρεί οικονομικές και άλλες σχέσεις με όλες τις χώρες του κόσμου πλην της κατοχικής Τουρκίας. Άρα, πιο εμπόδιο στις οικονομικές μας σχέσεις με άλλες χώρες θα αρθεί  ως αποτέλεσμα της “λύσης;” Ακόμα και με την οικονομική κρίση, και χωρίς “λύση”, η Κύπρος φιλοξενεί χιλιάδες ξένες εταιρείες που είναι εγγεγραμμένες στον Έφορο Εταιρειών.  Πια χώρα απορρίπτει οικονομικές σχέσεις μαζί μας σήμερα και θα αλλάξει γνώμη μόλις επέλθει “λύση;”
Προπαγάνδα (6): Με τη “λύση” θα μπορούμε ελεύθεροι πλέον να αναπτύξουμε την οικονομία μας και να απολαύσουμε τη νέα μας ευμάρεια. Πραγματικότητα: Την πραγματικότητα μπορούμε να τη δούμε μέσα από τις εμπειρίες  των άλλων γειτονικών προς την Τουρκία χωρών όπως: α). Ελλάδα, β). Βουλγαρία, γ). Συρία,  δ). Ιράκ, ε). Αρμενία, στ). Ιράν. Η Τουρκία έχει προβλήματα με όλες σχεδόν αυτές τις χώρες που πολλές φορές καταλήγουν σε μεγάλες περιπέτειες.
Κλείνοντας, η προπαγάνδα, η αφέλεια και ο ευσεβής πόθος δεν σώζουν την οικονομία μας.  Η μόνη στέρεα βάση πάνω στην οποία μπορούμε να κτίσουμε μια σωστή οικονομία είναι το δημοκρατικό πολίτευμα που θα πηγάζει μέσα από μια καθαρά δημοκρατική λύση προς όφελος δικό μας αλλά και όλων των γειτόνων μας ανεξαιρέτως.


Δρ Άρης Πετάσης,  
 μέλος του Board of Trustees, International Fund, Moscow State Aviation University