ΠΛΑΤΩΝ, ΝΟΜΟΙ :Η ιδανική παιδεία και η διαμόρφωση του τέλειου πολίτη


Plato Silanion Musei Capitolini MC1377.jpg
Πλάτων: 
αντίγραφο προτομής από τον Σιλανίωνα

Ο Πλάτων στους «Νόμους, 643.d.6 – 644.b.4» έχει αποτυπώσει την άποψη των Ελλήνων σχετικά με την Παιδεία. Δραματικός χώρος του διαλόγου είναι η Κρήτη και στη συζήτηση παίρνουν μέρος ένας ανώνυμος Αθηναίος, ο Κρητικός Κλεινίας και ο Σπαρτιάτης Μέγγιλος. Αντικείμενο –όπως και στην Πολιτεία – είναι η οικοδόμηση ενός φανταστικού πολιτεύματος, η εύρυθμη λειτουργία του οποίου εξαρτάται από μια ιδεατή νομοθεσία.

Η συζήτηση ξεκίνησε από την απορία του Αθηναίου σχετικά με τη λειτουργία των συσσιτίων και της στρατιωτικής εκπαίδευσης στις πόλεις καταγωγής των συνομιλητών του, οι οποίοι υποστήριξαν ότι αυτά, όπως και οι υπόλοιποι νόμοι και θεσμοί, αποσκοπούσαν στην επιτυχή διεκπεραίωση των πολέμων, επομένως στην καλλιέργεια της αρετής της ανδρείας. Ο Αθηναίος δήλωσε ότι δεν πίστευε πως οι νομοθέτες θα θέσπιζαν τους νόμους τους αποσκοπώντας στην καλλιέργεια ενός μόνο μορίου της αρετής, την ανδρεία.

Mας λέγει λοιπόν :

“Αθηναίος : Όποιος άνθρωπος έχει σκοπό να γίνει ενάρετος σε ό,τι τον ενδιαφέρει, πρέπει να ασχολείται από την πρώτη του παιδική ηλικία αστεία και σοβαρά με τα σχετικά ζητήματα του κλάδου του. Όποιος θέλει, παραδείγματος χάριν, να γίνει καλός γεωργός ή οικοδόμος, ο δεύτερος πρέπει να παίζει χτίζοντας κανένα παιδιάστικο οικοδόμημα, κι ο πρώτος να καλλιεργεί τη γη. Κι όποιος ανατρέφει τον καθένα απ' αυτούς τους δυο, πρέπει να τους φτιάχνει μικρά εργαλεία, απομιμήσεις των αληθινών. Επίσης όσα μαθήματα πρέπει να μάθει, να τα προμελετά. Ο οικοδόμος, λόγου χάριν, να μάθει να χρησιμοποιεί το μέτρο, ή το νήμα της στάθμης και ο πολεμιστής να καβαλλικεύει παίζοντας τα άλογα ή κάμνοντας κάτι παρόμοιο, και να προσπαθεί ο νομοθέτης με τα παιχνίδια να στρέφει τις απολαύσεις και τις επιθυμίες των παιδιών εκεί όπου όταν φτάσουν πρέπει να τελειώσουν. Βασικό, λοιπόν, σκοπό της παιδείας νομίζουμε την σωστή ανατροφή που, με το παιχνίδι, θα οδηγήσει όσο το δυνατό αποτελεσματικότερα την ψυχή του παιδιού ν' αγαπήσει με όλη του την ύπαρξη εκείνο, στο οποίο όταν γίνει άντρας, θα παραστεί ανάγκη να είναι τέλειος.

Ας μην αφήσουμε αόριστη την περιγραφή της παιδείας. Όταν επικρίνουμε ή επαινούμε την ανατροφή κάποιου και λέμε ότι είναι πεπαιδευμένος ή απαίδευτος, μερικές φορές χρησιμοποιούμε τον πρώτο όρο και για ανθρώπους που ξέρουνε καλά το επάγγελμά τους - τους ναυτικούς ή τους έμπορους ή και άλλους. Ας δεχτούμε όμως, για χάρη της συζήτησης, ότι δεν εννοούμε αυτό το πράγμα αλλά την παιδεία που από την παιδική ηλικία οδηγεί τον άνθρωπο στην αρετή και του προκαλεί ισχυρή επιθυμία να γίνει ένας τέλειος πολίτης που ξέρει να κυβερνά ή να κυβερνιέται σύμφωνα με το δίκαιο. Θα ήθελα να ξεχωρίσουμε αυτό το είδος της τροφής από τις υπόλοιπες και να την θεωρήσουμε πραγματικά την μόνη παιδεία. Αντίθετα, την παιδεία που αποβλέπει στην απόκτηση χρημάτων ή δύναμης ή σοφίας χωρίς λογική και δικαιοσύνη, θα πρέπει να την θεωρούμε ανελεύθερη και βάναυση – κάτι δηλαδή που δεν αξίζει να ονομάζουμε Παιδεία. Ας μη μένουμε όμως πολύ στις λέξεις. Αφού συμφωνήσουμε στον ορισμό, ας δεχτούμε αυτό που εννοεί. Ότι εκείνοι που ορθά [εκ]παιδεύονται γίνονται σχεδόν αγαθοί. Δεν πρέπει, επομένως, σε καμία περίπτωση να ατιμάζουμε [υποτιμάμε] την παιδεία, γιατί είναι το πιο σημαντικό πράγμα στην παραγωγή άριστων ανθρώπων. Και αν κάποτε ξεφεύγει από τον προορισμό της, οφείλουμε να την ξαναφέρνουμε στον ορθό δρόμο με κάθε μέσο που διαθέτουμε. Έτσι πρέπει να δρούμε το κατά δύναμη πάντα στην διάρκεια του βίου μας.





ΑΘ. Λέγω δή, καί φημι τὸν ὁτιοῦν ἀγαθὸν ἄνδρα μέλλοντα ἔσεσθαι τοῦτο αὐτὸ ἐκ παίδων εὐθὺς μελετᾶν δεῖν, παίζοντά τε καὶ σπουδάζοντα ἐν τοῖς τοῦ πράγματος ἑκάστοις προσήκουσιν. οἷον τὸν μέλλοντα ἀγαθὸν ἔσεσθαι γεωργὸν ἤ τινα οἰκοδόμον, τὸν μὲν οἰκοδομοῦντά τι τῶν παιδείων [643c] οἰκοδομημάτων παίζειν χρή, τὸν δ’ αὖ γεωργοῦντα, καὶ ὄργανα ἑκατέρῳ σμικρά, τῶν ἀληθινῶν μιμήματα, παρασκευάζειν τὸν τρέφοντα αὐτῶν ἑκάτερον, καὶ δὴ καὶ τῶν μαθημάτων ὅσα ἀναγκαῖα προμεμαθηκέναι προμανθάνειν, οἷον τέκτονα μετρεῖν ἢ σταθμᾶσθαι καὶ πολεμικὸν ἱππεύειν παίζοντα ἤ τι τῶν τοιούτων ἄλλο ποιοῦντα, καὶ πειρᾶσθαι διὰ τῶν παιδιῶν ἐκεῖσε τρέπειν τὰς ἡδονὰς καὶ ἐπιθυμίας τῶν παίδων, οἷ ἀφικομένους αὐτοὺς δεῖ τέλος ἔχειν. κεφάλαιον δὴ παιδείας [643d] λέγομεν τὴν ὀρθὴν τροφήν, ἣ τοῦ παίζοντος τὴν ψυχὴν εἰς ἔρωτα μάλιστα ἄξει τούτου ὃ δεήσει γενόμενον ἄνδρ’ αὐτὸν τέλειον εἶναι τῆς τοῦ πράγματος ἀρετῆς· ὁρᾶτε οὖν εἰ μέχρι τούτου γε, ὅπερ εἶπον, ὑμῖν ἀρέσκει τὸ λεχθέν.

Μὴ τοίνυν μηδ’ ὃ λέγομεν εἶναι παιδείαν ἀόριστον γένηται. νῦν γὰρ ὀνειδίζοντες ἐπαινοῦντές θ’ ἑκάστων τὰς τροφάς, λέγομεν ὡς τὸν μὲν πεπαιδευμένον ἡμῶν ὄντα τινά, [643e] τὸν δὲ ἀπαίδευτον ἐνίοτε εἴς τε καπηλείας καὶ ναυκληρίας καὶ ἄλλων τοιούτων μάλα πεπαιδευμένων σφόδρα ἀνθρώπων· οὐ γὰρ ταῦτα ἡγουμένων, ὡς ἔοικ’, εἶναι παιδείαν ὁ νῦν λόγος ἂν εἴη, τὴν δὲ πρὸς ἀρετὴν ἐκ παίδων παιδείαν, ποιοῦσαν ἐπιθυμητήν τε καὶ ἐραστὴν τοῦ πολίτην γενέσθαι τέλεον, ἄρχειν τε καὶ ἄρχεσθαι ἐπιστάμενον μετὰ δίκης. ταύτην [644a] τὴν τροφὴν ἀφορισάμενος ὁ λόγος οὗτος, ὡς ἐμοὶ φαίνεται, νῦν βούλοιτ’ ἂν μόνην παιδείαν προσαγορεύειν, τὴν δὲ εἰς χρήματα τείνουσαν ἤ τινα πρὸς ἰσχύν, ἢ καὶ πρὸς ἄλλην τινὰ σοφίαν ἄνευ νοῦ καὶ δίκης, βάναυσόν τ’ εἶναι καὶ ἀνελεύθερον καὶ οὐκ ἀξίαν τὸ παράπαν παιδείαν καλεῖσθαι. ἡμεῖς δὴ μηδὲν ὀνόματι διαφερώμεθ’ αὑτοῖς, ἀλλ’ ὁ νυνδὴ λόγος ἡμῖν ὁμολογηθεὶς μενέτω, ὡς οἵ γε ὀρθῶς πεπαιδευμένοι σχεδὸν ἀγαθοὶ γίγνονται, καὶ δεῖ δὴ τὴν παιδείαν [644b] μηδαμοῦ ἀτιμάζειν, ὡς πρῶτον τῶν καλλίστων τοῖς ἀρίστοις ἀνδράσιν παραγιγνόμενον· καὶ εἴ ποτε ἐξέρχεται, δυνατὸν δ’ ἐστὶν ἐπανορθοῦσθαι, τοῦτ’ ἀεὶ δραστέον διὰ βίου παντὶ κατὰ δύναμιν.


Μτφρ. Β. Μοσκόβης. 1988. Πλάτωνος Νόμοι. Αθήνα: Νομική Βιβλιοθήκη.

Πηγή
http://www.ellinikoarxeio.com/2010/04/platos-education-philosophy.html#ixzz2qBfD4fdv


 
ΣΧΕΤΙΚΑ
 1.

 Σώματα Κειμένων -Ανθολόγιο Αττικής Πεζογραφίας 
 

ΠΛΑΤΩΝ (Κατάλογος κειμένων)

ΠΛΑΤΩΝ, ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Α΄

J. Burnet, εκδ. 1900–07. Platonis opera. Ι–V. Οξφόρδη: Clarendon Press. Ανατ. 1967–68.
  • ΠΛ Αλκ1 104e–106a, Ο Σωκράτης είναι σε θέση να καθοδηγήσει τον Αλκιβιάδη στην επίτευξη των στόχων του
  • ΠΛ Αλκ1 120e–122d, Σύγκριση της καταγωγής και της διαπαιδαγώγησης του Αλκιβιάδη με αυτές των Περσών και των Λακεδαιμονίων

ΠΛΑΤΩΝ, ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Β΄

J. Burnet, εκδ. 1900–07. Platonis opera. Ι–V. Οξφόρδη: Clarendon Press. Ανατ. 1967–68.
  • ΠΛ Αλκ2 141c–143a, Οι άνθρωποι εύχονται συχνά να αποκτήσουν αγαθά που τελικά τους προκαλούν δυστυχία
  • ΠΛ Αλκ2 146d–147b, Η γνώση που δεν συνοδεύεται από τη γνώση του "βελτίστου" είναι συχνά επιβλαβής

ΠΛΑΤΩΝ, ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ

J. Burnet, εκδ. 1900–07. Platonis opera. Ι–V. Οξφόρδη: Clarendon Press. Ανατ. 1967–68.
  • ΠΛ Απολ 30c–31c, Οι Αθηναίοι δεν πρέπει να στερηθούν την "αλογόμυγά" τους
  • ΠΛ Απολ 35b–35d, Ο Σωκράτης εξηγεί γιατί αρνείται να ικετεύσει για την αθώωσή του
  • ΠΛ Απολ 40c–42a, Ο Σωκράτης μετά την καταδίκη του σε θάνατο

ΠΛΑΤΩΝ, ΓΟΡΓΙΑΣ

J. Burnet, εκδ. 1900–07. Platonis opera. Ι–V. Οξφόρδη: Clarendon Press. Ανατ. 1967–68.
  • ΠΛ Γοργ 456a–457c, Η ανάγκη ορθής χρήσης της τεράστιας δύναμης της ρητορικής
  • ΠΛ Γοργ 460c–461b, Η ασυνέπεια των επιχειρημάτων του Γοργία σχετικά με τη φύση και τη χρήση της ρητορικής
  • ΠΛ Γοργ 471d–472d, Ο Σωκράτης επικρίνει τη μέθοδο του Πώλου και του ζητά να χρησιμοποιήσουν τη διαλεκτική
  • ΠΛ Γοργ 482c–483c, Ο Καλλικλής επικρίνει τον Σωκράτη για τη χρήση δημαγωγικών πρακτικών – Η θέση του: ο νόμος εξυπηρετεί τα συμφέροντα των πολλών και αδύναμων
  • ΠΛ Γοργ 491a–492c, Η ασυνέπεια του Καλλικλή στον ορισμό των "κρειττόνων" και"βελτιόνων" – Η φύση, κατά τον Καλλικλή, υπαγορεύει την ικανοποίηση κάθε επιθυμίας
  • ΠΛ Γοργ 518c–519b, Η τάση των ανθρώπων να επιρρίπτουν εσφαλμένα ευθύνες – Οι πραγματικοί υπαίτιοι για την παρούσα κατάσταση της Αθήνας
  • ΠΛ Γοργ 521a–522e, (ΠΛ Γοργ 521a–527e: Στο τέλος του διαλόγου ο Σωκράτης αιτιολογεί τις ηθικές του επιλογές) Ο Σωκράτης πιστεύει ότι ασκεί την αληθινή πολιτική τέχνη – Η αδιαφορία του για τις συνέπειες της παρρησίας και της εν γένει δραστηριότητάς του
  • ΠΛ Γοργ 523a–526d, (ΠΛ Γοργ 521a–527e: Στο τέλος του διαλόγου ο Σωκράτης αιτιολογεί τις ηθικές του επιλογές) Η μεταθανάτια κρίση των ψυχών
  • ΠΛ Γοργ 526d–527e, (ΠΛ Γοργ 521a–527e: Στο τέλος του διαλόγου ο Σωκράτης αιτιολογεί τις ηθικές του επιλογές) Η προσδοκία της μεταθανάτιας ανταμοιβής κίνητρο για ενάρετο βίο – Παραινέσεις του Σωκράτη προς τους συνομιλητές του

ΠΛΑΤΩΝ, ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

J. Burnet, εκδ. 1900–07. Platonis opera. Ι–V. Οξφόρδη: Clarendon Press. Ανατ. 1967–68.

ΠΛΑΤΩΝ, ΕΥΘΥΔΗΜΟΣ

J. Burnet, εκδ. 1900–07. Platonis opera. Ι–V. Οξφόρδη: Clarendon Press. Ανατ. 1967–68.

ΠΛΑΤΩΝ, ΘΕΑΙΤΗΤΟΣ

J. Burnet, εκδ. 1900–07. Platonis opera. Ι–V. Οξφόρδη: Clarendon Press. Ανατ. 1967–68.
  • ΠΛ Θεαιτ 151d–152c, Ο Θεαίτητος ορίζει ως γνώση την αίσθηση
  • ΠΛ Θεαιτ 169d–171e, Συζήτηση για την άποψη του Πρωταγόρα ότι «πάντων χρημάτων μέτρον ἄνθρωπος»
  • ΠΛ Θεαιτ 172a–174a, Παρέκβαση: οι διαφορές ανάμεσα στους φιλοσόφους και τους ανθρώπους που συχνάζουν και αγορεύουν στα δικαστήρια
  • ΠΛ Θεαιτ 176a–177a, Γιατί πρέπει να αποφεύγουμε το κακό και την αδικία
  • ΠΛ Θεαιτ 184b–186e, Η γνώση δεν προέρχεται από τις αισθήσεις

ΠΛΑΤΩΝ, ΙΠΠΙΑΣ ΕΛΑΤΤΩΝ

J. Burnet, εκδ. 1900–07. Platonis opera. Ι–V. Οξφόρδη: Clarendon Press. Ανατ. 1967–68.

ΠΛΑΤΩΝ, ΙΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ

J. Burnet, εκδ. 1900–07. Platonis opera. Ι–V. Οξφόρδη: Clarendon Press. Ανατ. 1967–68.
  • ΠΛ ΙππΜ 303b–304e, Μπορεί το ὡραῖονα οριστεί ως εκείνο που ευχαριστεί την όραση και την ακοή; – Το τέλος της συζήτησης

ΠΛΑΤΩΝ, ΙΩΝ

J. Burnet, εκδ. 1900–07. Platonis opera. Ι–V. Οξφόρδη: Clarendon Press. Ανατ. 1967–68.

ΠΛΑΤΩΝ, ΛΑΧΗΣ

J. Burnet, εκδ. 1900–07. Platonis opera. Ι–V. Οξφόρδη: Clarendon Press. Ανατ. 1967–68.
  • ΠΛ Λαχ 178a–180a, Προοίμιον: οι λόγοι που υπαγόρευσαν την πρόσκληση των Νικία και Λάχητα στην επίδειξη του οπλομάχου
  • ΠΛ Λαχ 187d–189d, Νικίας και Λάχης σκιαγραφούν την προσωπικότητα και τη μέθοδο του Σωκράτη
  • ΠΛ Λαχ 199e–201c, Όλοι οι συνομιλητές αναγνωρίζουν την κατάσταση απορίας στην οποία έχουν περιέλθει

ΠΛΑΤΩΝ, ΜΕΝΩΝ

J. Burnet, εκδ. 1900–07. Platonis opera. Ι–V. Οξφόρδη: Clarendon Press. Ανατ. 1967–68.
  • ΠΛ Μεν 70a–71d, Είναι διδακτή η αρετή; – Ο Σωκράτης ισχυρίζεται ότι δεν γνωρίζει καν τι είναι αρετή
  • ΠΛ Μεν 79e–81e, Ο Μένωνας διαμαρτύρεται για τη σωκρατική μέθοδο – Ο Σωκράτης αναφέρεται στη θεωρία της ανάμνησης
  • ΠΛ Μεν 92b–95a, Ο Σωκράτης αντικρούει τον ισχυρισμό του Άνυτου ότι οι ενάρετοι πολίτες είναι ικανοί να μεταδώσουν την αρετή

ΠΛΑΤΩΝ, ΝΟΜΟΙ

J. Burnet, εκδ. 1900–07. Platonis opera. Ι–V. Οξφόρδη: Clarendon Press. Ανατ. 1967–68.
  • ΠΛ Νομ 631b–632d, Αγαθά, θεϊκά και ανθρώπινα, και ο ρόλος του νομοθέτη
  • ΠΛ Νομ 643a–644b, Η ιδανική παιδεία και η συμβολή της στη διαμόρφωση του τέλειου πολίτη
  • ΠΛ Νομ 698a–699e, Πού οφείλονταν τα κατορθώματα των Αθηναίων στους Περσικούς πολέμους: η αιδώς απέναντι στο νόμο περιόριζε την απόλυτη ελευθερία
  • ΠΛ Νομ 728c–730a, Η υποχρέωση των πολιτών να τιμούν το σώμα τους, τους νέους, τους συγγενείς και τους ξένους
  • ΠΛ Νομ 731d–732d, Το πιο καταστροφικό ελάττωμα είναι η φιλαυτία – Ο άνθρωπος οφείλει να είναι συγκρατημένος στις εκδηλώσεις του

ΠΛΑΤΩΝ, ΠΟΛΙΤΕΙΑ

J. Burnet, εκδ. 1900–07. Platonis opera. Ι–V. Οξφόρδη: Clarendon Press. Ανατ. 1967–68.
  • ΠΛ Πολ 330d–331d, Ο Κέφαλος θεωρεί ότι δικαιοσύνη είναι η εντιμότητα στις συναλλαγές
  • ΠΛ Πολ 336b–337a, Ο σοφιστής Θρασύμαχος ασκεί δριμεία κριτική στη σωκρατική διαλεκτική μέθοδο
  • ΠΛ Πολ 346e–348b, Κίνητρα των άξιων αρχόντων – Συμφωνία με τον Γλαύκωνα για χρήση της διαλεκτικής μεθόδου
  • ΠΛ Πολ 358b–360d, Η παρέμβαση του Γλαύκωνα σχετικά με την ουσία της δικαιοσύνης – Το παράδειγμα του δαχτυλιδιού του Γύγη
  • ΠΛ Πολ 392c–394b, Εξέταση των αφηγηματικών τεχνικών των επών – Το παράδειγμα από το Α´ της Ιλιάδας
  • ΠΛ Πολ 401b–403c, Η παιδαγωγική σημασία της μουσικής για την αρμονική πνευματική καλλιέργεια των φυλάκων
  • ΠΛ Πολ 473b–474c, Η μόνη διέξοδος από την κακοδιοίκηση των πόλεων: πολιτική δύναμη και φιλοσοφία να συναντηθούν στα ίδια πρόσωπα
  • ΠΛ Πολ 487e–489d, Η αλληγορία του πλοίου της πολιτείας – Η ερμηνεία της
  • ΠΛ Πολ 514a–517a, (ΠΛ Πολ 514a–521b: Η αλληγορία του σπηλαίου) Η αφήγηση της αλληγορίας
  • ΠΛ Πολ 517a–519b, (ΠΛ Πολ 514a–521b: Η αλληγορία του σπηλαίου) Η ερμηνεία της αλληγορίας: η παιδεία στροφή της ψυχής προς την ιδέα του αγαθού
  • ΠΛ Πολ 519b–521b, Εφαρμογή των διδαγμάτων της αλληγορίας στη διοίκηση της πολιτείας: οι φιλόσοφοι προ των ευθυνών τους
  • ΠΛ Πολ 611a–612a, Ο Σωκράτης παραινεί για τη θέαση της καθαρής μορφής της ψυχής
  • ΠΛ Πολ 613e–616b, (ΠΛ Πολ 613e–619a: Η μεταθανάτια ανταμοιβή των δικαίων και τιμωρία των αδίκων) Τι διηγήθηκε ο Ηρ ο Αρμένιος μετά την επάνοδό του στη ζωή – Η τιμωρία του Αρδιαίου για τα ανοσιουργήματά του
  • ΠΛ Πολ 616b–619a, (ΠΛ Πολ 613e–619a: Η μεταθανάτια ανταμοιβή των δικαίων και τιμωρία των αδίκων) Οι ψυχές οδηγούνται στο χώρο της μετενσάρκωσής τους και επιλέγουν την επόμενη ζωή τους – Με ποια κριτήρια πρέπει να γίνεται η επιλογή

ΠΛΑΤΩΝ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ

J. Burnet, εκδ. 1900–07. Platonis opera. Ι–V. Οξφόρδη: Clarendon Press. Ανατ. 1967–68.
  • ΠΛ Πολιτ 271a–272b, Η ζωή των ανθρώπων κατά την εποχή της βασιλείας του Κρόνου
  • ΠΛ Πολιτ 274e–275e, Τα συμπεράσματα της μυθικής διδαχής: λόγος περί πολιτικού–ποιμένα
  • ΠΛ Πολιτ 289c–291c, Οι ανταγωνιστές του βασιλιά–πολιτικού
  • ΠΛ Πολιτ 294a–295b, Ο νόμος αποτελεί εμπόδιο για όποιον κατέχει την αληθινή βασιλική επιστήμη

ΠΛΑΤΩΝ, ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ

J. Burnet, εκδ. 1900–07. Platonis opera. Ι–V. Οξφόρδη: Clarendon Press. Ανατ. 1967–68.
  • ΠΛ Πρωτ 317e–320c, (ΠΛ Πρωτ 317e–328d: Το διδακτό της αρετής) Η αρχή της συζήτησης
  • ΠΛ Πρωτ 320c–324d, (ΠΛ Πρωτ 317e–328d: Το διδακτό της αρετής) Απάντηση στην πρώτη αντίρρηση του Σωκράτη: ο μύθος για τη δημιουργία της ανθρώπινης κοινωνίας
  • ΠΛ Πρωτ 324d–328d, (ΠΛ Πρωτ 317e–328d: Το διδακτό της αρετής) Μια ακόμη απόδειξη του διδακτού της αρετής – Απάντηση στη δεύτερη αντίρρηση του Σωκράτη: για την ευδοκίμηση στον πολιτικό στίβο απαιτείται και φυσικό τάλαντο
  • ΠΛ Πρωτ 342a–343c, (ΠΛ Πρωτ 342a–347a: Συζήτηση για μια ωδή του Σιμωνίδη) Έπαινος της λακωνικότητας – Το απόφθεγμα του Πιττακού κίνητρο για τη συγγραφή της ωδής του Σιμωνίδη
  • ΠΛ Πρωτ 343c–347a, (ΠΛ Πρωτ 342a–347a: Συζήτηση για μια ωδή του Σιμωνίδη) Ο Σωκράτης ερμηνεύει την ωδή
  • ΠΛ Πρωτ 360e–362a, Το τέλος της συζήτησης: αντιστροφή των αρχικών απόψεων των δύο συνομιλητών ως προς το διδακτό της αρετής

ΠΛΑΤΩΝ, ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ

J. Burnet, εκδ. 1900–07. Platonis opera. Ι–V. Οξφόρδη: Clarendon Press. Ανατ. 1967–68.
  • ΠΛ Συμπ 198a–199c, Ο Σωκράτης ζητά να μιλήσει με τον δικό του τρόπο για τον Έρωτα
  • ΠΛ Συμπ 207a–208b, Αιτία της αναπαραγωγής των όντων είναι ο πόθος τους για αθανασία
  • ΠΛ Συμπ 212c–213e, Ο Αλκιβιάδης καταφθάνει στο συμπόσιο και παίρνει τη θέση του ανάμεσα στους συμποσιαστές
  • ΠΛ Συμπ 215a–216c, Ο Αλκιβιάδης εγκωμιάζει τον Σωκράτη
  • ΠΛ Συμπ 219d–222b, Ο Αλκιβιάδης εκθειάζει τις αρετές του Σωκράτη

ΠΛΑΤΩΝ, ΤΙΜΑΙΟΣ

J. Burnet, εκδ. 1900–07. Platonis opera. Ι–V. Οξφόρδη: Clarendon Press. Ανατ. 1967–68.
  • ΠΛ Τιμ 24d–26c, Οι αρχαίοι Αθηναίοι νικούν τους εισβολείς από την Ατλαντίδα
  • ΠΛ Τιμ 29b–31b, Αναγκαία η χρήση του "εἰκότος λόγου" – Ο κόσμος είναι έλλογο έμβιο ον, πλήρες και μοναδικό

ΠΛΑΤΩΝ, ΦΑΙΔΡΟΣ

J. Burnet, εκδ. 1900–07. Platonis opera. Ι–V. Οξφόρδη: Clarendon Press. Ανατ. 1967–68.
  • ΠΛ Φαιδρ 243e–247c, Απόσπασμα από την παλινωδία του Σωκράτη για την υπεράσπιση του έρωτα
  • ΠΛ Φαιδρ 258d–259d, Η δημιουργία του γένους των τζιτζικιών και η σχέση τους με τις Μούσες
  • ΠΛ Φαιδρ 274c–275b, Ο αιγύπτιος βασιλιάς Θαμούς αμφισβητεί τα πλεονεκτήματα της γραφής

ΠΛΑΤΩΝ, ΦΑΙΔΩΝ

J. Burnet, εκδ. 1900–07. Platonis opera. Ι–V. Οξφόρδη: Clarendon Press. Ανατ. 1967–68.

  • ΠΛ Φαιδ 84c–85d, Ο Σωκράτης ενθαρρύνει τους συνομιλητές του να εκφράσουν τις επιφυλάξεις τους
  • ΠΛ Φαιδ 110b–112e, (ΠΛ Φαιδ 110b–115a: Ο κοσμολογικός–εσχατολογικός μύθος του "Φαίδωνα") Περιγραφή της γης – Πού κατοικούν οι άνθρωποι
  • ΠΛ Φαιδ 112e–115a, (ΠΛ Φαιδ 110b–115a: Ο κοσμολογικός–εσχατολογικός μύθος του "Φαίδωνα") Πού οδηγούνται οι ψυχές μετά το θάνατό τους – Η διαδικασία της κρίσεως των ψυχών
ΠΗΓΗ
http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek
/tools/corpora/anthology/contents.html?author_id=12


2.


3.


4.


5.

.ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ
ΙΙ. ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ
ΙΙΙ. ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ
ΙV. ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ
V. ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ
VΙ. ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ
VΙΙ. ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ
VΙΙI. ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ
ΙX. ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ
Πηγή:


6.



7.


8.

Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ
(2013) Κρατύλος, Gutenberg - Γιώργος & Κώστας Δαρδανός
(2013) Τίμαιος, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(2012) Συμπόσιον, Φαίδρος, Απολογία Σωκράτους, Φαίδων, 4π Ειδικές Εκδόσεις Α.Ε.
(2011) Πολιτεία, 4π Ειδικές Εκδόσεις Α.Ε.
(2011) Πολιτεία, 4π Ειδικές Εκδόσεις Α.Ε.
(2011) Πολιτεία, Γεωργιάδης - Βιβλιοθήκη των Ελλήνων
(2011) Συμπόσιον, Γνώση
(2010) Πολιτικός, Ζήτρος
(2010) Τίμαιος, Ζήτρος
(2009) Πλάτωνος τα αποδιδόμενα επιγράμματα, Ηριδανός
(2009) Πρωταγόρας, Ζήτρος
(2009) Συμπόσιο (Περί έρωτος), Το Ποντίκι
(2008) Γοργίας, Ζήτρος
(2008) Λάχης. Λύσις, Ζήτρος
(2008) Μένων, Πόλις
(2008) Νόμοι, Δαίδαλος Ι. Ζαχαρόπουλος
(2008) Σοφιστής, Ζήτρος
(2007) Η δίκη του Σωκράτη, Ωκεανίδα
(2007) Μενέξενος, Δαίδαλος Ι. Ζαχαρόπουλος
(2007) Μενέξενος, Δαίδαλος Ι. Ζαχαρόπουλος
(2007) Νόμοι, Γεωργιάδης - Βιβλιοθήκη των Ελλήνων
(2007) Νόμοι, Γεωργιάδης - Βιβλιοθήκη των Ελλήνων
(2007) Νόμοι, Γεωργιάδης - Βιβλιοθήκη των Ελλήνων
(2007) Νόμοι, Γεωργιάδης - Βιβλιοθήκη των Ελλήνων
(2007) Νόμοι, Γεωργιάδης - Βιβλιοθήκη των Ελλήνων
(2007) Νόμοι. Επινομίς., Γεωργιάδης - Βιβλιοθήκη των Ελλήνων
(2007) Φαίδρος, DeAgostini Hellas
(2007) Φαίδων, DeAgostini Hellas
(2007) Φαίδων, Ζήτρος
(2006) Απόκρυφοι διάλογοι: περί δικαίου, Ελληνικά Γράμματα
(2006) Απολογία Σωκράτους. Κρίτων., Ελληνικά Γράμματα
(2006) Γοργίας, DeAgostini Hellas
(2006) Μύθοι, Ελληνικά Γράμματα
(2006) Μύθοι, Ελληνικά Γράμματα
(2006) Πολιτεία, Ζήτρος
(2006) Πολιτεία, Ζήτρος
(2006) Πολιτικός, Ελληνικά Γράμματα
(2006) Πολιτικός, DeAgostini Hellas
(2006) Πρωταγόρας. Λάχης, DeAgostini Hellas
(2006) Τίμαιος, Ιερά Ελλάς
(2006) Τίμαιος, DeAgostini Hellas
(2006) Φαίδρος, Ελληνικά Γράμματα
(2006) Φαίδρος, Ελληνικά Γράμματα
(2005) Απολογία Σωκράτους. Συμπόσιο, DeAgostini Hellas
(2005) Κρίτων, Φαίδων, Εκδοτική Θεσσαλονίκης
(2005) Περί φιλίας, Εκδοτική Θεσσαλονίκης
(2005) Συμπόσιον, Κάκτος
(2005) Τίμαιος, Εκδοτική Θεσσαλονίκης
(2004) Απόκρυφοι διάλογοι: περί δικαίου, Ζήτρος
(2004) Ερασταί. Φιλοκερδής, Εκδοτική Θεσσαλονίκης
(2004) Η ιστορία του Ηρός, Ενάλιος
(2004) Συμπόσιο, DeAgostini Hellas
(2004) Συμπόσιον, Ζήτρος
(2004) Το δώρο του Προμηθέα, Ενάλιος
(2003) Άπαντα, Μίλητος
(2003) Απολογία Σωκράτους. Κρίτων, Ζήτρος
(2003) Μύθοι, Ζήτρος
(2003) Φαίδων, Γεωργιάδης - Βιβλιοθήκη των Ελλήνων
(2002) Απολογία Σωκράτους, Εκδόσεις Πατάκη
(2002) Ίων, Εκκρεμές
(2002) Πολιτεία, Πόλις
(2002) Πρωταγόρας, Ζήτρος
(2002) Ρεόντων έλεγχος, Εξάντας
(2002) Συμπόσιον ή Περί έρωτος, ηθικός, Εκδοτική Θεσσαλονίκης
(2002) Φαίδρος, Ζήτρος
(2001) Αλκιβιάδης. Αλκιβιάδης δεύτερος, Πόλις
(2001) Άπαντα, Γεωργιάδης - Βιβλιοθήκη των Ελλήνων
(2001) Απολογία Σωκράτους, Εκδοτική Θεσσαλονίκης
(2001) Κρατύλος, Πόλις
(2000) Πλάτωνος άπαντα, Γεωργιάδης - Βιβλιοθήκη των Ελλήνων
(2000) Πλάτωνος άπαντα, Γεωργιάδης - Βιβλιοθήκη των Ελλήνων
(1999) Συμπόσιον, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(1998) Απολογία Σωκράτους, Ιδεοθέατρον
(1998) Ίων, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου
(1998) Πολιτικός, Ζήτρος
(1998) Τίμαιος, Πόλις
(1997) Επιστολή Ζ', Στιγμή
(1997) Μικρό ανθολόγιο περί ρητορείας. Πλάτωνος ορισμοί, Ελληνικά Γράμματα
(1997) Πλάτωνος άπαντα, Γεωργιάδης - Βιβλιοθήκη των Ελλήνων
(1997) Πλάτωνος άπαντα, Γεωργιάδης - Βιβλιοθήκη των Ελλήνων
(1997) Πρωταγόρας, Εκδόσεις Πατάκη
(1997) Πρωταγόρας, Εκδόσεις Πατάκη
(1996) Συμπόσιο, Περίπλους
(1995) Ιππίας Ελάττων, Στιγμή
(1994) Επινομίς ή νυκτερινός σύλλογος ή φιλόσοφος. Όροι. Νοθευόμενοι, Κάκτος
(1994) Ευθύφρων ή περί του οσίου. Κρίτων ή περί του πρακτέου. Ίων ή περί Ιλιάδος, Κάκτος
(1994) Ίων, Καρδαμίτσα
(1994) Κρατύλος, Κάκτος
(1993) Αλκιβιάδης ή περί ανθρώπου φύσεως. Αλκιβιάδης ΙΙ ή περί προσευχής. Ερασταί ή περί φιλοσοφίας, Κάκτος
(1993) Γοργίας ή περί ρητορικής, Κάκτος
(1993) Επιστολαί, Κάκτος
(1993) Ευθύδημος εριστικός, ανατρεπτικός. Μενέξενος ή επιτάφιος, ηθικός, Κάκτος
(1993) Θεαίτητος, Κάκτος
(1993) Ίππαρχος ή φιλοκερδής. Θεάγης ή περί φιλοσοφίας. Χαρμίδης ή περί σωφροσύνης, Κάκτος
(1993) Ιππίας μείζων ή περί του καλού. Ιππίας ελάττων ή περί του ψεύδους, Κάκτος
(1993) Λάχης ή περί ανδρείας. Λύσις ή περί φιλίας, Κάκτος
(1993) Μένων ή περί αρετής. Κλειτοφών ή προτρεπτικός. Μίνως ή περί νόμου, Κάκτος
(1993) Παρμενίδης ή περί ιδεών, Κάκτος
(1993) Πολιτικός ή περί της βασιλείας, Κάκτος
(1993) Πρωταγόρας, Κάκτος
(1993) Σοφιστής, Κάκτος
(1993) Τίμαιος ή περί φύσεως. Κριτίας ή Ατλαντικός, Κάκτος
(1993) Φαίδρος, Κάκτος
(1993) Φαίδων, Κάκτος
(1993) Φίληβος, Κάκτος
(1992) Απολογία Σωκράτους, Κάκτος
(1992) Νόμοι 1, Κάκτος
(1992) Νόμοι 2, Κάκτος
(1992) Νόμοι 3, Κάκτος
(1992) Νόμοι 4, Κάκτος
(1992) Νόμοι 5, Κάκτος
(1992) Νόμοι 6, Κάκτος
(1992) Πολιτεία 1, Κάκτος
(1992) Πολιτεία 2, Κάκτος
(1992) Πολιτεία 3, Κάκτος
(1992) Πολιτεία 4, Κάκτος
(1992) Πολιτεία 5, Κάκτος
(1992) Πρωταγόρας, Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη
(1991) Πλάτωνος Απολογία Σωκράτους. Κρίτων, Νομική Βιβλιοθήκη
(1991) Πλάτωνος Φαίδων, Νομική Βιβλιοθήκη
(1991) Συμπόσιον ή περί έρωτος, Κάκτος
(1988) Πλάτωνος Νόμοι, Νομική Βιβλιοθήκη
(1988) Πλάτωνος Νόμοι, Νομική Βιβλιοθήκη
(1987) Ευθύδημος, Καρδαμίτσα
(1983) Ίων, Εκδόσεις Καστανιώτη
(1982) Ευθύφρων, Καρδαμίτσα
(1981) Λύσις, Καρδαμίτσα
(1980) Θεαίτητος, Ακαδημία Αθηνών
(1977) Platonis dialogi, Παπαδήμας Δημ. Ν.
(1977) Platonis dialogi, Παπαδήμας Δημ. Ν.
(1977) Platonis dialogi, Παπαδήμας Δημ. Ν.
(1975) Διάλογοι 1, Πάπυρος Εκδοτικός Οργανισμός
(1975) Διάλογοι 2, Πάπυρος Εκδοτικός Οργανισμός
(1975) Διάλογοι 3, Πάπυρος Εκδοτικός Οργανισμός
(1975) Διάλογοι 4, Πάπυρος Εκδοτικός Οργανισμός
(1975) Διάλογοι 5, Πάπυρος Εκδοτικός Οργανισμός
(1975) Διάλογοι 6, Πάπυρος Εκδοτικός Οργανισμός
(1975) Νόμοι, Πάπυρος Εκδοτικός Οργανισμός
(1975) Πολιτεία, Πάπυρος Εκδοτικός Οργανισμός
(1973) Ιππίας μείζων, Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη
Platonis dialogi, Παπαδήμας Δημ. Ν.
Platonis dialogi, Παπαδήμας Δημ. Ν.
Platonis dialogi, Παπαδήμας Δημ. Ν.
Αλκιβιάδης. Πολιτικός, Δαίδαλος Ι. Ζαχαρόπουλος
Απολογία Σωκράτους. Φαίδρος. Ίππαρχος, Δαίδαλος Ι. Ζαχαρόπουλος
Γοργίας, Δαίδαλος Ι. Ζαχαρόπουλος
Ερυξίας ή Περί πλούτου, Ενάλιος
Θεαίτητος. Αντερασταί-Θεάγης, Δαίδαλος Ι. Ζαχαρόπουλος
Ίων, Εκδοτική Θεσσαλονίκης
Ίων. Ευθύφρων. Χαρμίδης, Δαίδαλος Ι. Ζαχαρόπουλος
Κρατύλος. Ευθύδημος, Δαίδαλος Ι. Ζαχαρόπουλος
Λάχης. Μένων. Παρμενίδης, Δαίδαλος Ι. Ζαχαρόπουλος
Πολιτεία, Δαίδαλος Ι. Ζαχαρόπουλος
Πολιτεία, Δαίδαλος Ι. Ζαχαρόπουλος
Πολιτεία, Εκδόσεις Ι. Σιδέρης
Σοφιστής, Δαίδαλος Ι. Ζαχαρόπουλος
Συμπόσιο. Κριτίας, Δαίδαλος Ι. Ζαχαρόπουλος
Τίμαιος, Δαίδαλος Ι. Ζαχαρόπουλος
Φαίδων. Πρωταγόρας, Δαίδαλος Ι. Ζαχαρόπουλος
 
Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
(2011) Επιγράμματα συλλογής Πλανούδη, Επικαιρότητα
(2011) Τα αναθηματικά επιγράμματα, Επικαιρότητα
(2011) Τα επιδεικτικά επιγράμματα II, Επικαιρότητα
(2011) Τα επιδεικτικά επιγράμματα Ι, Επικαιρότητα
(2011) Τα επιτύμβια επιγράμματα I, Επικαιρότητα
(2011) Τα ερωτικά επιγράμματα, Επικαιρότητα
(2006) Ο Έρως στη ζωή των αρχαίων ελλήνων, Ελληνικά Γράμματα
(2006) Ο Έρως στη ζωή των αρχαίων ελλήνων, Ελληνικά Γράμματα
(2006) Ο Έρως στη ζωή των αρχαίων Ελλήνων, Ζήτρος
(2004) Περί της πολιτικής, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης
(2000) Μεταγραφές, Ίκαρος
(2000) Πρωταγόρας, Εκδόσεις Πατάκη
(1998) Η απολογία του Σωκράτη, Κυριακίδη Αφοί
(1998) Πλάτων. Αριστοτέλης. Σχόλια. Λαϊκά, Επικαιρότητα
(1983) Πρωταγόρας και Φαίδων, Παπαδήμας Δημ. Ν.
(1980) Γιώργος Σεφέρης: Μεταγραφές, Λέσχη