Από το ταμείο στην τσέπη

(...)

Οι διώξεις αφορούν πρόσωπα κοντινά σε πρωθυπουργούς, επιφανείς επιχειρηματίες, άτομα που άσκησαν εξουσία. Είχαν όλοι τους κάτι κοινό: την έπαρση ότι δεν θα εντοπιστούν επειδή κανείς δεν θα τολμήσει να τους αναζητήσει. Ενιωθαν πάνω από όλους, πάνω από το νόμο, πάνω από τους θεσμούς. 

(...)

Η πτώχευση μιας εταιρείας απέκτησε ιδιαίτερο νόημα τα τελευταία χρόνια. Σημειώθηκε το εξής παράδοξο: όσο μεγαλύτερα ήταν τα προβλήματα μιας επιχείρησης που επωφελείτο από τις σχετικές διατάξεις, τόσο μεγαλύτερο ήταν το κέρδος για τους διαχειριστές της. Πολλές τέτοιες ιστορίες καταγράφονται, εσχάτως με αφορμή τα εντάλματα σύλληψης στελεχών και πελατών του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.

Οι ιστορίες ξεκινούν κάπου το 2006. Ενδεικτικά: πάει ο επιχειρηματίας που πωλεί φούμαρα (προβολή κι επικοινωνία) και ζητεί δάνεια. Στην ταμπέλα του μαγαζιού υπάρχει και το προσφιλές «ξενοδοχειακά & τουριστικά». Το Ταμιευτήριο κάνει τους απαραίτητους ελέγχους, ερωτά δηλαδή κάποιον αστρολόγο για το μέλλον της εταιρείας. Δίνει λεφτά, ξαναδίνει λεφτά και ο επιχειρηματίας με αυτά τα κεφάλαια πωλεί δικές του εταιρείες σε δικές του εταιρείες. Ξαναζητά χρήμα και ξαναπαίρνει άλλες τρεις φορές. Στο τέλος πτωχεύει. Δηλαδή πτωχεύουν οι εταιρείες με τα φούμαρα. Τα λεφτά, συνολικά 18 εκατομμύρια ευρώ μένουν στον πτωχευμένο, ο οποίος τα σπάει σε μικροποσά, δηλαδή σε 57 επιταγές, τα βάζει σε πολλές διαφορετικές τράπεζες και αναζητεί μια καλύτερη τύχη στο Λονδίνο.

Αυτό που δεν χρειάζεται να πούμε είναι ποιος ξεπληρώνει τα 18 εκατομμύρια στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Φυσικά ο φορολογούμενος. Υπάρχουν όμως κι άλλοι τέτοιοι, που πήραν δάνεια ανάλογου ύψους χωρίς να μπουν στον κόπο να τα επιστρέψουν. Συνολικά 500 εκατομμύρια.

Οι υποθέσεις είναι γνωστές καθώς έχουν απασχολήσει τη δικαιοσύνη με άλλες αφορμές: Γριβέας, Ευθυμίου, Έλληνας, Λαυρεντιάδης, Καρούζος και new kid on the block Κοντομηνάς. Η Τράπεζα της Ελλάδος εκπόνησε πόρισμα στο οποίο κατέληξε ότι δόθηκαν δάνεια που δεν πληρούσαν τα πιστωτικά κριτήρια.

Ως αρχηγός της απάτης εμφανίζεται ο πρώην διοικητής του Ταμιευτηρίου Αγγελος Φιλιππίδης, από τον κοντινό κύκλο του Κώστα Καραμανλή. Ανήκε στην «παρέα του Μαξίμου» που συμβούλευε τον πρωθυπουργό. Λίγα χρόνια πριν την τοποθέτησή του στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο προοριζόταν για διοικητής στην Τράπεζα Αττικής όμως προσέκρουσε σε βέτο του Μιλτιάδη Έβερτ. Ας θυμηθούμε τι είχε πει ο μακαρίτης:

«Βασική προεκλογική εξαγγελία της Ν.Δ. υπήρξε το νέο ήθος και ύφος που θα διαπνέει την κυβέρνηση της χώρας μετά τις εκλογές. Υποσχεθήκαμε επίσης κάθαρση στο έγκλημα που διαπράχθηκε στο Χρηματιστήριο. Ομως ένα από τα πρόσωπα που έπαιξαν ύποπτο ρόλο εκείνη την περίοδο είναι ο Αγγελος Φιλιππίδης, ο οποίος μεταξύ άλλων συμμετείχε στη δημιουργία της γνωστής φούσκας της εταιρίας Κεράνης. Για τη συμμετοχή του αυτή η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς επέβαλε κυρώσεις στον Αγγελο Φιλιππίδη, που θεωρήθηκε πρόσωπο κλειδί και για την συγκεκριμένη απάτη».

Δευτερευόντως οι κατηγορίες αφορούν τον διάδοχο του Φιλιππίδη, Κλέωνα Παπαδόπουλο, ο οποίος ήταν κοντινός στον Γιώργο Παπανδρέου. 

Το πόρισμα της Αρχής κατά της Νομιμοποίησης προϊόντων από εγκληματική δραστηριότητα υπάρχει από το καλοκαίρι μαζί με μια διαπίστωση: «το εγκληματικό προϊόν απεκρύβη τελικά και δεν είναι δυνατή δέσμευσή του, αφού στους λογαριασμούς των προαναφερθέντων φυσικών προσώπων και αυτούς των εταιρειών συμφερόντων τους δεν υπάρχουν σήμερα παρά ασήμαντα υπόλοιπα».

Οι διώξεις αφορούν πρόσωπα κοντινά σε πρωθυπουργούς, επιφανείς επιχειρηματίες, άτομα που άσκησαν εξουσία. Είχαν όλοι τους κάτι κοινό: την έπαρση ότι δεν θα εντοπιστούν επειδή κανείς δεν θα τολμήσει να τους αναζητήσει. Ενιωθαν πάνω από όλους, πάνω από το νόμο, πάνω από τους θεσμούς. Η περίοδος της μέθης πέρασε και αυτό που τους μένει είναι ο πονοκέφαλος. Κάποιοι θα έχουν μελλοντικά πολύ ελεύθερο χρόνο για να αναλογιστούν αν όλα τούτα άξιζαν τον κόπο.

ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=555278