Αρχισε να γέρνει η εκλογική ζυγαριά

(...)

Ολα δείχνουν, όμως, ότι η «παράταξη του μνημονίου» έχει για τα καλά εισέλθει σε τροχιά αποδρομής από την εξουσία. Ολα δείχνουν ότι θα υποστεί καταλυτική ήττα όποτε κι αν στηθούν κάλπες. Μπορεί ο Σαμαράς να αναλύεται σε αισιόδοξες δηλώσεις, αλλά είναι κοινό μυστικό ότι η κυβέρνησή του έχει αρχίσει να συμπεριφέρεται ως κυβέρνηση υπό προθεσμία. Αλάνθαστο σημάδι είναι ότι το τελευταίο διάστημα φροντίζει να κλείνει διάφορες εκκρεμότητες με έντονη οσμή διαπλοκής. 

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ δημοσκοπήσεις δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης. Επειτα από 18 μήνες αμφίρροπου εκλογικού συσχετισμού δυνάμεων, είναι σαφές ότι η ζυγαριά έχει ήδη αρχίσει να γέρνει. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να συμβεί και διαφορετικά, όταν η κυβερνητική πολιτική συσσωρεύει συνεχώς ολοένα και περισσότερα οικονομικά και κοινωνικά ερείπια.

Η απορία, λοιπόν, δεν είναι γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει πλέον καθαρά κεφάλι. Είναι γιατί αυτό καθυστέρησε τόσο πολύ να συμβεί. Προφανώς, έχουν παίξει ρόλο και οι εδραιωμένες ιδεολογικοπολιτικές προκαταλήψεις. Η βασική αιτία, όμως, είναι οι δικαιολογημένες επιφυλάξεις ακόμα και των κεντροαριστερών ψηφοφόρων για την ικανότητα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να οδηγήσει με ασφάλεια και ομαλότητα την Ελλάδα εκτός μνημονίου και να στήσει την οικονομία στα πόδια της.

Υπενθυμίζουμε ότι πριν από τις εκλογές του Μαΐου και κυρίως του Ιουνίου 2012, η «παράταξη του μνημονίου», με την αμέριστη βοήθεια του ευρωιερατείου, είχε προπαγανδιστικά πείσει την πλειοψηφία ότι νίκη του ΣΥΡΙΖΑ ισοδυναμούσε με έξοδο από την Ευρωζώνη, κατάρρευση και πρόκληση χάους. Ο φόβος αυτός, σε συνδυασμό με την προεκλογική υπόσχεση των τριών κομμάτων που στη συνέχεια συγκυβέρνησαν (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ) ότι αντί για μονομερή καταγγελία του μνημονίου αυτά θα το επαναδιαπραγματεύονταν, διαμόρφωσε το εκλογικό αποτέλεσμα και την τότε κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Η προεκλογική υπόσχεση για επαναδιαπραγμάτευση αποδείχθηκε επιταγή χωρίς αντίκρισμα, αλλά ο φόβος ότι εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγήσει σε χάος συνέχισε (με τη βοήθεια των κατεστημένων ΜΜΕ) να επηρεάζει καθοριστικά τον συσχετισμό δυνάμεων. Οσο όμως πλήττονται καίρια οι σταθερές του βίου εκατομμυρίων Ελλήνων, όσο η κυβερνητική προπαγάνδα διαψεύδεται από τα γεγονότα, τόσο διαλύονται οι αυταπάτες και τόσο κυριαρχεί η ανάγκη να δοθεί τέλος στην πορεία "αργού θανάτου".

Αν και το κόμμα του Τσίπρα συνεχίζει να μην πείθει, από ένα χρονικό σημείο και πέρα αυτό που καθορίζει την συμπεριφορά των ψηφοφόρων δεν είναι τόσο η αξιολόγηση της εναλλακτικής λύσης όσο η ανάγκη να απομακρυνθεί η μνημονιακή κυβέρνηση. Η αντίθεση προς αυτή φουσκώνει τα πανιά κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής. Η πολιτική ιστορία διδάσκει, μάλιστα, ότι εάν η ζυγαριά γείρει υπέρ της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η τάση δεν αντιστρέφεται. Αντιθέτως, διαμορφώνεται εκλογικό ρεύμα που συνεχώς ανοίγει την ψαλίδα.

Τα εκβιαστικό δίλημμα «μνημόνιο ή χρεωκοπία;» και το φόβητρο της εξόδου από την ευρωζώνη φοβίζουν ολοένα και λιγότερους. 

Ο λόγος είναι απλός: Η πορεία εξαθλίωσης των μικρομεσαίων στρωμάτων έχει προσλάβει μεγάλες διαστάσεις. Εχουν πληθύνει όσοι πλέον έχουν ελάχιστα να χάσουν και ως εκ τούτου δεν είναι ευάλωτοι στον φόβο και στις φρούδες ελπίδες που καλλιεργεί η μνημονιακή προπαγάνδα.

Η ασκούμενη πολιτική, άλλωστε, δεν πλήττει μόνο ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων. Πλήττει τη συντριπτική πλειονότητα των νοικοκυριών. Η κρίση έχει προσλάβει διαστάσεις οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής. Οι στατιστικές μόνο εν μέρει καταγράφουν το μέγεθος της καταστροφής.

Δίπλα στο ενάμισι εκατομμύριο ανέργων, είναι και το ενάμισι εκατομμύριο εργαζομένων που έχουν πολλούς μήνες να πληρωθούν. Αλλά και όσοι έχουν ακόμα εισόδημα το βλέπουν συνεχώς να συρρικνώνεται. Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι λόγω των αλλεπάλληλων περικοπών, ενώ το πλήθος των μικρομεσαίων επιχειρηματιών και ελευθέρων επαγγελματιών λόγω της κατακόρυφης πτώσης του τζίρου τους.

Την ίδια περίοδο, οι φορολογικές υποχρεώσεις εκτοξεύονται, καθιστώντας το διαθέσιμο εισόδημα περισσότερο ή λιγότερο ανεπαρκές για την κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών επιβίωσης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το ροκάνισμα των αποταμιεύσεων, όταν ακόμα υπάρχουν, και όταν έχουν εξαντληθεί τα νοικοκυριά να διολισθαίνουν κάτω από τα όρια της φτώχειας και συχνά στην εξαθλίωση. Αυτός είναι ο λόγος που η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών στρέφεται ολοένα και περισσότερο εναντίον της κυβέρνησης. 

Κυβέρνηση υπό προθεσμία

ΜΠΟΡΕΙ η πολιτικοεκλογική αποδόμηση του ΠΑΣΟΚ να μην έχει προηγούμενο, αλλά η Ν.Δ. δεν θα ξεφύγει από τον κανόνα που θέλει το Μνημόνιο να τρώει τους υπηρέτες του. Ο λόγος που η πολιτικοεκλογική αποδόμηση της «γαλάζιας» παράταξη δεν έχει προσλάβει ακόμα τέτοιες διαστάσεις είναι ότι συσπειρώνονται πίσω της τα συνήθως προνομιούχα κεντροδεξιά αλλά και κεντροαριστερά στρώματα. Και συσπειρώνονται όχι τόσο επειδή συμφωνούν με την ασκούμενη πολιτική όσο επειδή θεωρούν ότι εάν κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ η χώρα θα οδηγηθεί σε έξοδο από την ευρωζώνη και σε χάος. Με άλλα λόγια, ο φόβος κυριαρχεί ως κριτήριο πολιτικοεκλογικής συμπεριφοράς στα στρώματα που απέχουν ακόμα πολύ από τον γκρεμό.

Πάντα με την αμέριστη βοήθεια των κατεστημένων ΜΜΕ, η κυβέρνηση Σαμαρά κάνει ό,τι μπορεί για να καλλιεργήσει και να εκμεταλλευθεί πολιτικοεκλογικά αυτό τον φόβο. Για την ακρίβεια, επιχειρεί συστηματικά να διαμορφώνει την ατζέντα της δημόσιας συζήτησης όχι με βάση τα καυτά οικονομικοκοινωνικά προβλήματα, αλλά με όρους κομματικής αντιπαράθεσης με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, καλλιεργεί την εντύπωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα αντίπαλο κόμμα με διαφορετική ιδεολογία και πολιτική, αλλά ένα κόμμα περιορισμένης νομιμότητας. Οι Σαμαράς και Βενιζέλος επιχειρούν να μετατρέψουν τις θεμιτές στη δημοκρατία ιδεολογικοπολιτικές διαφορές σε καθεστωτικού χαρακτήρα αναμέτρηση. Χωρίς να το λένε ρητά, αμφισβητούν τη θεμελιώδη και σταθεροποιητική αρχή της εναλλαγής των κομμάτων στην εξουσία.

Στην πραγματικότητα, ο ισχυρισμός ότι το μνημόνιο είναι μονόδρομος υποδηλώνει ότι είναι επίσης μονόδρομος η παραμονή της «παράταξης του μνημονίου» στην εξουσία. Πρόκειται για βαθιά επικίνδυνο τυχοδιωκτισμό, ο οποίος υπονομεύει τα θεμέλια του δημοκρατικού πολιτεύματος και βεβαίως καλλιεργεί με άλλη μορφή τον μετεμφυλιακό διχασμό της ελληνικής κοινωνίας.

Ολα δείχνουν, όμως, ότι η «παράταξη του μνημονίου» έχει για τα καλά εισέλθει σε τροχιά αποδρομής από την εξουσία. Ολα δείχνουν ότι θα υποστεί καταλυτική ήττα όποτε κι αν στηθούν κάλπες. Μπορεί ο Σαμαράς να αναλύεται σε αισιόδοξες δηλώσεις, αλλά είναι κοινό μυστικό ότι η κυβέρνησή του έχει αρχίσει να συμπεριφέρεται ως κυβέρνηση υπό προθεσμία. Αλάνθαστο σημάδι είναι ότι το τελευταίο διάστημα φροντίζει να κλείνει διάφορες εκκρεμότητες με έντονη οσμή διαπλοκής.

Σταύρος Λυγερός
http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page
=blogitem&eid=3849&id=286237

ΣΧΕΤΙΚΑ

1.

Τον παγιδεύουν, τον παγιδεύουν πάρα πολύ τον Σύριζα.

Και το ζήτημα είναι πως δεν δέχονται μύγα στο σπαθί τους.Φέρονται ως ντουρντουβάκια. Με σπαθί που είναι ραγισμένο. Οι Έλληνες ψηφοφόροι, στατιστικώς δεν μπορουν να καταλάβουν κατά 50% τι λεει ένας λογαριασμός ΔΕΚΟ, και είναι ικανοί κατά 40% να κατέβουν από την Μακρακώμη για να δουνε από κοντά τη Μενεγάκη. Δεν γνωρίζουν από πολιτικη και έχουν φοβίες. Μερικοί μη Συριζικοί,κυβερνητικοί ή βοηθοί τους, που έχουν αναλαβει εργολαβικώς την παραποίηση του λαικου ενδιαθετου, δουλεύουν στους εξής πυλωνες.

Βραδεία ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ με αποδοχή διαφόρων ενστάσεών του, όπως με το 25άρι, αφ΄ενός για να ηρεμήσουν οι ψηφοφόροι που απέμειναν, αλλα και για να μετατρέψουν μερικοι πασοκογενείς του Σύριζα το αφτί των σε παντόφλα. Προλαβαίνουν έως τον Μάιο να συνέλθουν;

Αν όχι, θα ετοιμάσουν συναισθηματική επιστροφή του εγγονού ΠΑΣΟΚ στην Οικογένεια. Δεν θα φέρει δραματικες ανασυστάσεις του εκλογικου σώματος, αλλα το Παιδί μπορεί να πείσει το 8% των συνελληνων πως εξαπατήθηκε και άλλοι φταίνε.Αρα η τάση προώθησης πασοκάδων προς τον Σύριζα θα επιβραδυνθεί.

Ο ένας Ξηρός στη Λαρισα και ο άλλος να παραβιάζει την άδειά του και ιστορίες με τις «γενιές των τρομοκρατών», είναι ασφαλίτικες δουλειές, άκρως αποδοτικές που εν Ελλάδι ακμάζουν τουλαχιστον από την εποχή του Τζουμπέ, και δεν ανακατεύω τους ρουφιάνους που έδρασαν το 1821. Όταν και όποτε βγαίνει Συριζαίος (επι των οποίων ο απλός λαός άρχισε να φοράει καπέλο ευμάρειας και απόψεις απροσγείωτες, ενώ του Τραγάκη είναι κομιλφό, μη γαμήσω) και λεει πως η Δημοκρατία πρέπει να είναι επιεικής, η Χ.Α και η Κυβέρνηση τσιμπάνε ποντάκια. Μη έξυπνων ανθρώπων, μη παραγωγικών και μη αποτελεσματικών,ποντακια αλλα σε αριθμο υπερτερουν των υπολοίπων και χρειάζονται για κυβέρνηση.

Πολλοί διανοούμενοι του Σύριζα φέρονται ωσάν χαζά παιδιά χαρά γεμάτα, με πληθος σάτιρας κατά του Πάσχου και του Μόσχου και του ενός και του άλλου, τους οποίους διαβάζουν 2 χιλιάδες άνθρωποι και συμφωνουν μαζί τους 150,23 κι αυτοί σπαλομπριζόλες. Λυκόσκυλα πέριξ μιάς χαμένης υπόθεσης. Το σφάγιο το έφαγαν ήδη οι ύαινες.

Με άκρα θλιψη έχω να πώ «κάντο όπως ο Μπέκαμ» βάζοντας στη θέση του Μπεκαμ τον Ανδρέα. Από την ανυπαρξία και τον ακτιβισμό σε κυβέρνηση, δεν υπάρχουν πολλοί δρόμοι.Πρέπει οι κλινικως αγράμματοι, τα στουπέτζια, οι μορφωμένοι που σείουν τα μαλακισμένα των πτυχία να το βουλωσουν τελεσιδίκως. Θέλει δουλειά αντιπολίτευσης, οργανωμένη και οι πρώτες εκλογές θα είναι οπωσδήποτε του Σύριζα. Αν πανε όπως πάνε, θα είναι οι τελευταίες τους. Δεν έχουν αφήσει δόλωμα για δόλωμα που τους ρίχνουν. Σε μερικες περιπτώσεις καταπίνουν και το αγκίστρι.

Μια εβδομάδα πριν τις Ευρωεκλογές (α) θα ανανήψει μέρος του ΠΑΣΟΚ (β) θα υπάρξει μίσος ενστόλων(και χαρά συνταξιούχων) εναντίον του Σύριζα (γ) «σύλληψη επικινδυνου τρομοκράτη» που αντιστοιχεί σε 5% μεταστροφή ψήφων υπέρ της «ησυχίας» και (4)ένα «σκανδαλάκι» με μπλεγμένον κάποιο Συριζιώτη. Εξάλλου, κι άλλοι θα υποφέρουν. Λχ, τον Λιάπη και το Λήντερ του το βγάλανε για να ενοχλησουν τον Καμμένο και το δικό του Ληντερ.

Χαιρετίσματα, κλωνάρια και λεβέντες μου, πως τους Αποστάτες τους μισούσαμε παραπάνω από τα δικά σας αρνητικά αισθήματα για την ΧΑ. Και νεκροί υπήρχαν, και αδικαίωτοι έμειναν εκείνοι οι αγώνες, παρά τα φτυσίματα και τις ρέχες. Και όλοι μετά,στη Χούντα, συγχωρέθηκαν. Με την απάτη του περισεύματος, θα μας χώσουν μια εικοσάρα δις «βοήθεια»που θα αποκλείει κάθε απαγκιστρωσή σας από την ευρωζώνη.Και μετά θα κυβερνήσετε, εάν ξεπεράσετε τις νάρκες, τα εμποδια και την υπνωτικη ναρκοληψία σας. Σα Λαμπράκηδες του 1964 κάνετε. Πούλμαν της Χαράς και ο Παπαδόπουλος να βάζει ζάχαρη σε τεπόζιτα στον Εβρο, αλλα από συναυλιες και δάκρυα, τίποτε άλλο. Αυτοί τα τανκς,εμείς τα τραγούδια. Ειδύλλια στον Κήπο των Αριστερών Συμβόλων.

Σκεφτήτε πρακτικά. Θα σαρώσετε με 35 και 38% στις πόλεις, αλλα χρειάζεστε τουλαχιστον 8-10% στην άλλη Ελλαδα, των χωριών και των κωμοπόλεων ,εκεί που έχετε εκλεγμένους βουλευτές 1200 σταυρών. Βάλτε κανέναν σοβαρό άνθρωπο από αυτους που οι κουκουρούκου ψηφοφόροι θεωρουν σοβαρους.Εδώ διαφέρετε από το ΠΑΣΟΚ, που μάζεψε το 1981 την σωρευμένη σιχασιά κατά της χουντας. Με Κανταφικούς!Με χουντικούς! Με τις δικες του συνιστώσες, πεταμένες έξω και να λενε «σακάτηδες»τους ανάπηρους από εκρηκτικά σαν τον Σάκη Καράγιωργά! Και τον Παναγούλη νεκρό! Και τα αρχεία της ΕΣΑ θαμμένα!Και πάλι τρέλαναν τον κόσμο με την τετραετία της ακυβερνησίας τους, επειδή ο Ανδρέας δανείστηκε και τους διπλασίασε τα μιστά! 

Ακόμη πιστεύετε πως θα νικησετε επειδή θα προσφέρετε Δημοκρατία; Θα νικησετε άν σας προσφέρουν οι ψηφοφόροι την ψήφο τους. Κι άς είναι διασαλευμένοι, άσχετοι ,πονηράντζες. Στο χέρι σας είναι ,ασκωντας την κατάλληλη πολιτική, να τους αλλαξετε, ή να μη σας ενοχλούν.

Μεγάλο άχτι έχετε να προσλάβετε πολιτικως ορθους ψηφοφόρους. Δεν πρόκειται. Δεν υπάρχουν.

Οσο γι΄αυτο που δεν πήγατε στις παράτες της Προεδρίας επειδή «ήταν γιά συναυλία», χαιρετίσματα πως οι Ευρωσκεπτικιστές κατουρήθηκαν απο τη χαρά τους που έχουν επιτέλους ηγεσία με τέτοιο πόθεν έσχες...

8-1-2014

ΠΑΝΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ 

https://www.facebook.com/Petefris

2.

Η κατασκευή του εκλογικού διλήμματος

Η επίσημη έναρξη της ελληνικής προεδρίας της ΕΕ ήταν η στιγμή που διάλεξε ο Α.Σαμαράς για να περιγράψει το δίλημμα των εκλογών του Μαίου, όπως το θέτει η Νέα Δημοκρατία. "Οι πολίτες θα επιλέξουν αν θέλουν ή όχι την Ευρώπη" είπε συγκεκριμένα, μιλώντας για το διακύβευμα των ευρωεκλογών και κατατάσσοντας τον ΣΥΡΙΖΑ στις αντιευρωπαϊκές δυνάμεις. Για την ακρίβεια, στις αντιευρωπαϊκές, αντιδυτικές και αντιΝΑΤΟϊκές δυνάμεις, σύμφωνα με την έκφραση που χρησιμοποίησε. Απέφυγε να αναφερθεί ονομαστικά στον Αλ. Τσίπρα, προσπαθώντας να εκπέμψει με ισχυρό τρόπο την περιφρόνησή του προς τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και κατήγγειλε την απουσία του από την εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής ως ένδειξη αντιευρωπαϊσμού.  

Ηταν μια ευχάριστη μέρα η χθεσινή για τον πρωθυπουργό. Οπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζ.Μ.Μπαρόζο και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χ.Β.Ρομπέι είπαν καλά λόγια για τις ελληνικές προσπάθειες προσαρμογής και στήριξαν όσο μπορούσαν την κυβέρνηση. Προέβλεψαν ότι το 2014 θα σπάσει ο κύκολος της ύφεσης, περιέγραψαν την πολιτική σταθερότητα ως αναγκαία προϋπόθεση για την οικονομική ανάπτυξη και επέμειναν στην ανάγκη συνέχισης των μεταρρυθμίσεων, όπως οι εταίροι τις εννοούν. 

Μια δυσάρεστη έκπληξη για τη Συγγρού και τη Χ. Τρικούπη ήταν η απουσία από το Μέγαρο Μουσικής του Φώτη Κουβέλη. Παρόλο που ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ εκπροσωπήθηκε από τον Δ. Χατζησωκράτη επικαλούμενος υποχρεώσεις του εκτός Αττικής και ενώ με ανακοίνωση του κόμματός του ξεκαθαρίστηκε ότι δεν έλειψε από την εκδήλωση για να στείλει πολιτικό μήνυμα, η εντύπωση που δημιουργήθηκε δεν ήταν στα επικοινωνιακά μέτρα της κυβέρνησης. Προφανώς θα προτιμούσαν να απομονωθεί στην άκρη του κάδρου ο Αλ. Τσίπρας με τον Π. Καμμένο και να διαφοροποιηθεί ο Φ. Κουβέλης ως εκπρόσωπος των "υπεύθυνων πολιτικών δυνάμεων" στις οποίες απευθύνθηκε ο Ζ.Μ.Μπαρόζο, χωρίς να διευκρινίσεις σε ποια ακριβώς κόμματα αναφέρεται. 

Οι δημοσκοπήσεις που έχουν υπόψιν τους στη Νέα Δημοκρατία δείχνουν ότι η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας είναι προσηλωμένη στο ευρώ, επίσης ότι ο πρωθυπουργός παραμένει το ισχυρό χαρτί της κυβέρνησης που χάνει συνεχώς δημοτικότητα. Γι αυτούς τους λόγους, το Μέγαρο Μαξίμου έχει αποφασίσει -όπως όλα δείχνουν- ότι θα παίξει στις ευρωεκλογές με το φόβο για ενδεχόμενη διακινδίνευση της παρουσίας της χώρας στην ευρωζώνη και με τα αδύνατα σημεία του Αλέξη Τσίπρα. Η πρώτη επιδίωξη περνά μέσα από την ανάδειξη των προγραμματικών ασαφειών του ΣΥΡΙΖΑ και του θολού μηνύματος που εκπέμπει ως προς την αντιμετώπιση του κοινοτικού πλαισίου. Η δεύτερη επιδίωξη υπηρετείται με τις σφοδρές επιθέσεις στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης που επιχειρείται να εμφανιστεί ως δέσμιος ακραίων συνιστωσών. 

Το ύφος και η ένταση της χθεσινής καταγγελίας από τη ΝΔ σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ με την τρομοκρατία, την ώρα που ο Ν. Μαζιώτης και ο Χρ. Ξηρός εξαφανίστηκαν επί διακυβέρνησης ΝΔ, μαρτυρούν τη γαλάζια πρόθεση για πόλωση, που συσπειρώνει το σκληρό κομματικό πυρήνα και μπερδεύει τη συζήτηση, αφού φεύγει από τη διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής και πηγαίνει στον Τόνι Νέγκρι, κάτι που οπωσδήποτε προτιμά το επιτελείο Σαμαρά. Με αυτή την έννοια, η κυβέρνηση θα επενδύσει σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όπως ο Πέτρος Τατσόπουλος ή ο Ευάγγελος Διαμαντόπουλος, που για διαφορετικούς λόγους και με διαφορετικό τρόπο ο καθένας, προσφέρουν επικοινωνιακές ευκαιρίες στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στην προσπάθειά τους να αποδομήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ.

Της Αγγελικής Σπανού

http://tvxs.gr/news/ellada/i-kataskeyi-toy-eklogikoy-dilimmatos