A step away from them

(...)
Κινήσαμε προς Μοναστηράκι και η καρδια μας ήρθε στον τόπο της. Χιλιάδες πτωχοί άνθρωποι ζούνε στην πόλη! Με καπέλα πιερότου, τεχνητό χιούμορ, ένα ψητό κοτόπουλο 4,9 ευρώ, είδη οινοποίησης, τέσσερις μορφές ταχίνι, τιμές μισές απο τα σουπερμάρκετ, πλανόδιοι με σκορδα και μπαρμπαδέλια, τουρίστες με οδηγό, σουβλακοφάγοι, τελάληδες γιά κατι ραιγιόν, μαγαζί με νουμερα 80 και άνω, η Βαρβάκειος τίγκα, απέναντι τίγκα, η πόλη δεν χωράει η αγορά είναι μικρή, η αγορά δεν χωράει. Ολη η άλλη πόλη στους ποδηλατες, στους ιδεολογους και στους φιλοσόφους. Ωσπου δεν θα αργήσει η μέρα να εγκατασταθουν όλοι αυτοί, όταν η συγκοινωνία θα ακριβήνει, σε ωραία μέρη, στην Τριλογία και στην πλατεία Κοτζιά -Τιεν Αν Μεν και στις όχθες του Βαρδάρη πάνω απο τα Βελεσσά και στο Βόσπορο μετά το Εγιούμπ και στη Βιλγαρία στις όχθες των ρεμάτων του Σαντάσκη και στην Μαβίλη και στο Εθνικο Ίδρυμα Ερευνών στο παρκάκι, οι φυλες των πλανόδιων κι απο πίσω τους ο κόσμος Να ψωνίζει, να ψωνίζεται,να γελάει, να κλέβει και να κλέβεται, να λέει ψέμματα στις δημοσκοπήσεις. Με κέντρο το σταθμό στο μοναστηράκι γένη και φυλες τρώνε, πετάνε σκουπίδια, πάνω σε δουλειές οραματικών αρχιτεκτόνων που έλεγαν διάφορα για την ανθρώπινη κλίμακα.Ολόκληρη η κώμη του 1830 ήταν πίττα στον κόσμο. Επεκτάσεις του Μπαιρακτάρη κι άλλων τεσσάρων μαγαζιών έδειχαν την νεοελληνική άποψη γιά την απορρόφηση του χώρου και του χρόνου καθώς και για την ιδιότυπη άσκηση του μονοπωλίου.Κάθε τραπέζι που τσικνίζουν, φέρνει οκτώ ευρώ το άτομο στα είκοσι λεπτά.Χονδρικώς, 150 ευρώ την ώρα ανά τραπέζι. Σε έκταση έξι στρεμμάτων. Μισό εκατομμύριο την ημέρα. Οι άλλοι μαγαζάτορες τρώνε τα σουτιέν τους.Όλοι διαλαλουν. Ναι, αυτή είναι η μόνη ζώσα Αθήνα. Είναι πανομοιότυπη με την πόλη του Ασσουάν, κάτω απο το φράγμα Νασσέρ. Πως το είπατε; Όχι; Επειδή έχει ωραίες συνοικίες ή σύνολα στο Μετς, στα Πετράλωνα και δυό γωνίες εναλλακτικες στο Γηροκομείο κι μιά αίσθηση Κέντρου απο Χίλτον σε Αγίου Κωνστντίνου; Μα δεν θα έχει πλέον Κέντρο! Απεναντίας θα έχει δενδρώνες, όπως Βρυξέλλα ,σημειακά κουλτουρέ πόστα, όπως Χάγη και Λήντς και Μουλέν.
(...)


Και όπου ρημάζει μιά πόλη, ασκείται το rethink...

Σάββατο.  Δεν πήγαμε πουθενά την Πέμπτη, είπαμε να τσικνίσουμε. Κόκκινο κρέας δεν τρώμε, αλλα σάματι όλοι αυτοί που καθονται σε δημόσια καθίσματα τρώνε αυτο που βλέπουν;
Κατεβήκαμε κέντρο κοντά στο μεσημέρι. Ερημιά στην Πανεπιστημίου, όπως πάντα και παντού. Κλειστά ή έρημα μαγαζια, μερικά με παντόφλες, όπως στην Βουλγαρία της δεκαετίας του 80. Αυτά έχουμε, αυτά δείχνουμε. Το εμπόριο ξόφλησε στα κυριλάτα του σημεία. Αλλα ήθελα να πιούμε καφέ όχι σε τοστάδικο ή εκείνα τα μαζικής καφεποσίας αλλα σε ένα τυπικό καφέ σε μιά απο τις δέκα στοές που θυμόμουνα πως διέθετε το κέντρο.
Και τότε, πήγαμε στη Στοά του βιβλίου. Κάτι κάνουν δίπλα στο Αρσάκειο-κάποιο ΕΣΠΑ  πάλι. Ενα ευρώ επι τόπου, εννέα σε μελέτες και ετοιμασίες ,ενενήντα σε δημόσιες σχέσεις και ανταλλαγές και διαλόγους. Διάβασα ότι σε 17 χώρους της στοάς του βιβλίου ήταν η δουλειά του rethink Athens σε μορφή ολοκληρωμένων μελετών.Πολλα γραφεία,υπέρτατη κατηγορία αμοιβολογίου, είδα εμβρόντητος ένα ολιγόλεπτο βιντεάκι με φωνή αποστειρωμένου τεχνικού που είχε αποπλύνει την μυσαρή ένταση απο τα δόντια του. Σαν το Αγησίλαο Ωμέγα του Άλεκ Σχινά ή σαν τον Α-60 της Αλφαβίλ.



Ενα πράσινο τόξο απο Πανεπιστημίου σε Ομόνοια σφίγγει τοξοειδώς την πόλη του 1830 που είχε μέρος του Ψυρρή και ήταν μικρότερο απο την αρχαία πόλη.Οι κάθετοι δρομάκηδες βαμμένοι πράσινοι , άρα θα ήταν αποθέτες δέντρων και πεζοδρόμων.Γραμμή γιά ποδήλατο (και γιά κατω των 35 ετών γραμμωμένους ο ανήφορος της Πανεπιστημίου).Και τραμ. Και 800 δέντρα (γιά να αλλάξει ελαφρώς η αίσθηση του αέρα χρειαζονται 80 χιλιάδες...) Αλλη υπηρεσία θα έφερνε τραμ στην Πλατεία Αιγύπτου και θα έκανε αλλιώτικα τα Πατήσια, έως και την Αλεξάνδρας, έλεγε, αλλα ήταν άλλη υπηρεσία, άλλη σωλήνωση.



Οταν λέμε Αθήνα εννοούμε να χτίζεται ο ιστός της πόλης με τα μυαλα του 1960 ,και απλως να στολιζονται τα πεζοδρόμια και να φιλοσοφουν οι αρχιτέκτονες με τον ιδιότυπο τρόπο τους. Παλαιότερα, ήταν σχέδια κατάλληλα περασμένα απο αφανείς  «κυρίους 10%» που δεν ήταν έμποροι αλλά ιδεών. Τώρα, με άλλα αφεντικά, τα σχέδια απλωνονται για το μεγάλο κοινό στρωμένα σε 17 χώρους που κάποτε ήταν μαγαζιά.



Η φωτογραφία είναι απο παλαιότερο δρώμενο: σημαιοστολισμού!
Ο «Ορφέας» είχε κλείσει  και όλα τα μαγαζά, παρεκτός έναν Ιανό στην άλλη γωνιά με τις στοκαδούρες.Ο σταυρός της στοάς ήταν άπλυτος, βρώμιος, πλην οι πόρτες ήταν ανοιχτές κι απο τις αίθουσες φαίνονταν οι μελέτες. Ανάμεσα, κάτι πετάσματα υπόλευκα. Οι μελέτες ,σωστά δεμένες, φύλλα, ρολλα και τεύχη. Ανοιχτά και κατά θέματα. Όχι δεν ήταν ένα μινιμαλ  δρώμενο. Ηταν κάτι σαν κατάληψη εργοστασίου στην Ιταλια του 70, κάτι σαν φτώχεια καταραμένη σε καταρρέουσα χώρα του υπαρκτού σοσιαλισμου κατά το 90, 91. Τα μαγαζιά ήταν ξενοίκιαστα λογω κρίσης, καταπληκτικη ευκαιρία να μαζευτουν εδώ βιβλία και παλαιά είδη,αρτζανάτα και χώροι διαβούλευσης, καθιστικά γιά γέροντες, αλλα ποιός λογικός τα βάζει με την ενιαία τιμή βιβλίου; Είχα δει πως άρχισαν ενότητες πανεπιστημιακών παραδόσεων γιά όλους στο υπόγειο  αλλα εκ των ομιλητών και των θεμάτων, αποκλειόταν να συνεχίσουν δυό ακροατές τον δημιουργικο καβγά τους και να τον τελειώσουν (χικ!) πίνοντας μιά μπίρα στη στοά. Ηταν μαθήματα γιά το σινάφι- μαθήματα που έδειχναν «ποιός είναι η νύφη».
Κι έτσι βγήκαμε στα όρια της αρχαίας πόλης και του χωριού του 1830, κατεβήκαμε Σοφοκλέους και πέσαμε ,ενώ ξάφνου ο κόσμος ήταν πολυς ήταν πτωχός και ομιλητικός, στις πύλες των Αχαρνών, ενώ άνωθέ τους, πεισματικά, μιά κατασκευή ακριβή και άχρηστη.Φυσικά, ο τρόπος που επαινείται, είναι μοναδικός!



Αν ποτε γίνει της Ουκρανίας στον τόπο μας, στην πλατεία Κοτζιά θα γίνει. Σοφώς τετραγωνικη ,με δυό πλευρές έμορφες και δύο τέως εμπορικού χαρακτήρα. Αδεια η πλατεία, αλλα με μπούκες προς τα υπόγεια. Οι φασίστες να έχουν κρεμαστεί με φλόμπερ στα άδεια μαγαζιά, οι αντίφες να κρατάνε με ντάρτς το μετερίζι του Δημαρχείου . Ετος 2019 και όλοι οι δικαστές που νόμιζαν πως έχουμε Δημοκρατία ,στη σύνταξη. Μιά άδεια, εμετικά ανυπόφορη πλατεία, μιά no man’s land που φοβάσαι να την διασχίσεις διαγωνίως μή και σε πυροβολησουν.Ας εικονογραφήσω πιό ειρηνικά το μέλλον. Ιδού:



Ηπιαμε καφέ σε ένα  σκεπασμένο πλαστικούρα καντινικό κατασκεύασμα, δίπλα στο πρώτο μαγαζί με τα κουνέλια και τα σκαθάκια. Οι μπαμπού πολυθρόνες διαλυμένες, απο την Αίγυπτο, γιά κοκκαλιάρηδες. Πάλι βρωμιά παντού. Κινήσαμε προς Μοναστηράκι και η καρδια μας ήρθε στον τόπο της. Χιλιάδες πτωχοί άνθρωποι ζούνε στην πόλη! Με καπέλα πιερότου, τεχνητό χιούμορ, ένα ψητό κοτόπουλο 4,9 ευρώ, είδη οινοποίησης, τέσσερις μορφές ταχίνι, τιμές μισές απο τα σουπερμάρκετ, πλανόδιοι με σκορδα και μπαρμπαδέλια, τουρίστες με οδηγό, σουβλακοφάγοι, τελάληδες γιά κατι ραιγιόν, μαγαζί με νουμερα 80 και άνω, η Βαρβάκειος τίγκα, απέναντι τίγκα, η πόλη δεν χωράει η αγορά είναι μικρή, η αγορά δεν χωράει. Ολη η άλλη πόλη στους ποδηλατες, στους ιδεολογους και στους φιλοσόφους. Ωσπου δεν θα αργήσει η μέρα να εγκατασταθουν όλοι αυτοί, όταν η συγκοινωνία θα ακριβήνει, σε ωραία μέρη, στην Τριλογία και στην πλατεία Κοτζιά -Τιεν Αν Μεν και στις όχθες του Βαρδάρη πάνω απο τα Βελεσσά και στο Βόσπορο μετά το Εγιούμπ και στη Βιλγαρία στις όχθες των ρεμάτων του Σαντάσκη και στην Μαβίλη και στο Εθνικο Ίδρυμα Ερευνών στο παρκάκι, οι φυλες των πλανόδιων κι απο πίσω τους ο κόσμος Να ψωνίζει, να ψωνίζεται,να γελάει, να κλέβει και να κλέβεται, να λέει ψέμματα στις δημοσκοπήσεις. Με κέντρο το σταθμό στο μοναστηράκι γένη και φυλες τρώνε, πετάνε σκουπίδια, πάνω σε δουλειές οραματικών αρχιτεκτόνων που έλεγαν διάφορα για την ανθρώπινη κλίμακα.Ολόκληρη η κώμη του 1830 ήταν πίττα στον κόσμο. Επεκτάσεις του Μπαιρακτάρη κι άλλων τεσσάρων μαγαζιών έδειχαν την νεοελληνική άποψη γιά την απορρόφηση του χώρου και του χρόνου καθώς και για την ιδιότυπη άσκηση του μονοπωλίου.Κάθε τραπέζι που τσικνίζουν, φέρνει οκτώ ευρώ το άτομο στα είκοσι λεπτά.Χονδρικώς, 150 ευρώ την ώρα ανά τραπέζι. Σε έκταση έξι στρεμμάτων. Μισό εκατομμύριο την ημέρα. Οι άλλοι μαγαζάτορες τρώνε τα σουτιέν τους.Όλοι διαλαλουν. Ναι, αυτή είναι η μόνη ζώσα Αθήνα. Είναι πανομοιότυπη με την πόλη του Ασσουάν, κάτω απο το φράγμα Νασσέρ. Πως το είπατε; Όχι; Επειδή έχει ωραίες συνοικίες ή σύνολα στο Μετς, στα Πετράλωνα και δυό γωνίες εναλλακτικες στο Γηροκομείο κι μιά αίσθηση Κέντρου απο Χίλτον σε Αγίου Κωνστντίνου; Μα δεν θα έχει πλέον Κέντρο! Απεναντίας θα έχει δενδρώνες, όπως Βρυξέλλα ,σημειακά κουλτουρέ πόστα, όπως Χάγη και Λήντς και Μουλέν.



Απέχουμε μίας εβδομάδας κρατικη αδιαφορία και ιδιωτικη ασωτεία, όλα τζάμπα, και γίναμε Ασσουάν.Γιά πάντα. Εύκολα και αδαπάνως. Μόλις πάρουν με τα καρδόνια τους εφοριακους και τους ελεγκτές πάσης φύσεως.Και παντου τουρίσται να μαγεύονται μερ το μαύρο μας νύχι και την φτήνεια των λαθραίων και απο πάνω η Ακρόπολις, μνημείο στιβαρό κai σύνθετο, κι ολόγυρα να μυρίζει το σκόρδο των εκλεγμένων δικαστών της Ηλιαίας και άλλες ιστορίες ψεκαζόντων και ψεκαζομένων.
Τσικνίσαμε επι τύπου με κεμπάπ. Κεμπαπ ονομάζουν εδώ όχι το ριγωτό, ψημμένο ανθυγιεινά κρέας, αλλα ένα πατέ ψιλοψημένο με δέκα γραμμάριαγευστικό,10% μοσχάρι λάπα και 10%αρνίσιο κιμά απο λαιμόκοψη και  80% μαριναρισμένο σε ζουμί απο γύρο πατατάλευρο.Δηλαδή απο το πατατάλευρο δεν ένοιωθες πως ο κατιμάς είχε κρέας. Στο σπίτι μας απέναντι είδαμε πως εγκαινίαζαν με μουσική κατάστημα κατεψυγμένων ψαρικων. Η Σαρακοστή θα είναι γεμάτη καλαμαράκι χιαχνί και τις Κυριακες μεγάλο ψάρι στο φούρνο στη λαδόκολλα.Οπως 1959. Τότε που ο ποιητής μου έγραψε κατι γιά μιά βόλτα που νόμιζα πως δεν θα ζήσω ποτέ, αλλα την  βίωσα μέρα Σάββατο, προψέ.
Ούτως  ή άλλως ,η πόλη αδειάζει. Δεν το πρόσεξε κανένας αυτό; Η όλα αυτά τα σχέδια και τα  πράσινα είναι στην ουσία οι νεκρές ζώνες που θα χωρίζουν τις πυκνοκατοικημένες γειτονιες, οι οποίες θα απέχουν μεταξύ τους ένα χιλιόμετρο, ώστε να μπορουν να κινηθουν άνερα οι αύρες, χωρίζοντας τις φυλες των Αθηναίων;

 ΠΑΝΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ:
http://thegreekcloud.com/blogs/blog.php?pg=3&uid=3&id=132#.Uwm6W_l_u9V









ΣΧΕΤΙΚΑ:

ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟ ΟΛΛΑΝΔΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

 ΑΘΗΝΑ:Ανασυγκρότηση του κέντρου - ''Rethink Athens''

AΝΑΠΛΑΣΗ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ: Αναγεννείται και οικονομικά ο άξονας Σύνταγμα - Ομόνοια

Μάρτιν Κνάιτ: «Μπορεί να αλλάξει πρόσωπο το κέντρο»

ΑΘΗΝΑ:Μια νέα Εθνική Πινακοθήκη για τον 21ο αιώνα
Η πόλη που μας αξίζει
Ποιος θα γκρεμίσει τη μισή Αθήνα; 
Acropolis, Athens, Greece - Ψηφιακή "βόλτα" στην Ακρόπολη (video)
΄Οσο ανθίζουν νεραντζιές 
Ελληνικό 'Οραμα για μια νέα πολιτεία - Το σχέδιο του Σπύρου Πολλάλη για το Ελληνικό
«Αστικά πρωτόκολλα»! Η Αθήνα ξαναγεννιέται από τις στάχτες;
Athens Is Still Athens- With 7,000 pretty turbulent years already behind it,Athens is nothing if not a survivor  
Πεζοδρομείται η Βασιλίσσης Όλγας 
Ενα νέο κέντρο για την πρωτεύουσα- Η ολοκληρωμένη πρόταση από τη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ 
Μια βόλτα στον Κεραμεικό 
ΑΝΑΠΤΥΞΗ: Από πού πάμε για την Αθήνα του μέλλοντος; 
Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΘΗΝΑ !!! Θέατρο παρανομίας, εξαθλίωσης, πόνου, φόβου, αρρώστιας, δυστυχίας, ΚΑΤΑΝΤΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ... 
ΑΘΗΝΑ: Κρατάμε τα ατού της πόλης κρυμμένα 
Ποιά είναι τα κρυφά διαμάντια των αθηναϊκών Μουσείων. 
ΑΘΗΝΑ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΕΡΓΑ:Στα σκουπίδια... τα διαμάντια του 2004 
ACROPOLIS OF ATHENS: DISCOVERIES !!! 
...'' ΕΥ ΖΕΙΝ '' στο ΕΛΕΕΙΝΟ(Ν) ΑΣΤΥ ... 
Η ζοφερή εικόνα του κέντρου της Αθήνας...
Επένδυση 4,5 δισ. στα βήματα των αρχαίων Αθηναίων!