Αγωνία έχουν για το «Μπρούσκο» όχι για την Κύπρο

Π.ΜΑΡΑΓΚΟΣ

 ΣΤΑ 40ΧΡΟΝΑ του Αττίλα επιχειρείται για πολλοστή φορά να βρεθεί λύση στο Κυπριακό ζήτημα. Λύση «ρεαλιστική», όπως λένε ακόμα και οι Ελληνοκύπριοι, και όχι δίκαιη, όπως θα έπρεπε...
Δυστυχώς, το δίκαιο αιματοκυλίστηκε το καλοκαίρι του 1974 και έκτοτε χάθηκε, όπως συνηθίζεται, άλλωστε, να χάνεται το δίκαιο των μικρών και ανίσχυρων αυτού του κόσμου (για του άλλου... ευτυχώς δεν γνωρίζουμε ακόμα).

Σαράντα χρόνια μετά και το Κυπριακό έχει ν' αντιμετωπίσει μια άλλη τραγωδία. Αυτή της αδιαφορίας. Πιο μεγάλη αγωνία υπάρχει για τη συνέχεια του ελληνοκυπριακού σίριαλ... «Μπρούσκο», παρά για την πορεία των συνομιλιών! Εν μέρει όχι άδικα, αφού κι αυτές σίριαλ έχουν καταντήσει. Και είναι το μόνο που ξεπέρασε σε επεισόδια τη «Λάμψη» του Φώσκολου...

Κι έτσι, ενώ ο Αναστασιάδης (αφού προηγουμένως χρεοκόπησε τη χώρα, τους πολίτες, τις τράπεζες, δύο μπακάλικα της γειτονιάς του και την καφετέρια του ξαδέλφου του...) προσπαθεί τώρα να βρει λύση στο Κυπριακό (εν πολλοίς χρεοκοπημένο κι αυτό, αλλά με ευθύνες άλλων...), η είδηση που έρχεται από την Κύπρο και συζητείται είναι το τηλεοπτικό σόου που θα παρουσιάσει ο Ανδρέας Μικρούτσικος σε κυπριακό κανάλι!

Ισως αν η ελληνική πλευρά έστελνε στις διαβουλεύσεις... τον Γιώργο και τη Φαίη από το πρωινό του ΑΝΤ1 ν' αναζωπυρωνόταν το ενδιαφέρον του κοινού για το Κυπριακό! Τι κι αν δεν πετύχαιναν κάποια συμφωνία; Μήπως και οι ειδήμονες, που τόσες δεκαετίες συμμετέχουν στις διαπραγματεύσεις, έφεραν κάποιο αποτέλεσμα;

Ειδικοί στο Κυπριακό δεν είμαστε (κάθε άλλο, μάλιστα...). Αυτό που ξέρουμε, όμως, είναι ότι επί 40 χρόνια η Ελλάδα κρύβει το φάκελο της τραγωδίας και η Κύπρος ευχαριστεί την Ελλάδα για τη στήριξή της! Το μόνο θετικό απ' όλη την ιστορία είναι ότι το 1974 οι Τούρκοι δεν κατέλαβαν όλο το νησί...

Το πλέον πιθανό είναι πως ό,τι κι αν είχαμε κάνει, τα κατεχόμενα δεν θα τα παίρναμε πίσω, αφού η Κύπρος δεν είναι σαν το Κουβέιτ να έχει πετρέλαια, ώστε να επιβάλουν οι καλοί Αμερικανοί το διεθνές δίκαιο... Αυτό, όμως, δεν αλλάζει το γεγονός της τουρκικής εισβολής το οποίο θα έπρεπε να βρίσκεται διαχρονικά πρώτο στην ελληνοτουρκική ατζέντα.

Αντ' αυτού, ο Κώστας Καραμανλής έκανε κουμπαριές με τους Τούρκους και ο Γιώργος Παπανδρέου διέπρεψε στο διπλωματικό ζεϊμπέκικο. Αποδεικνύοντας, μάλιστα, το υψηλό εθνικό του φρόνημα αρνήθηκε να χορέψει τσιφτετέλι για χάρη τους!

Δηλαδή, έτσι και δεν μας απασχολούσαν το ελληνοτουρκικό και το τουρκοκυπριακό, αυτοί θα ήταν ολημερίς «στον καφενέ τσιγάρο, πρέφα και καφέ». Και η μόνη τους διαφωνία θα ήταν αν ο καφές λέγεται ελληνικός ή τούρκικος...

Βέβαια, ούτε από εξωτερική πολιτική ξέρουμε (όχι ότι ξέρουν αυτοί, αλλά τέλος πάντων...), γι' αυτό και δεν μπορούμε να καταλάβουμε για ποιο λόγο είναι καλό να τρέχουμε μονίμως πίσω από τις εξελίξεις. Ούτε καταλάβαμε ποτέ γιατί ο Κώστας Σημίτης, μετά τα Ιμια και τους νεκρούς Ελληνες στρατιωτικούς, ευχαρίστησε τους Αμερικανούς!

Επειδή δεν κατέλαβαν οι Τούρκοι κάποιο νησί μας ή επειδή δεν σκότωσαν κι άλλα παιδιά μας; Και πάλι καλά να λέμε, διότι θα μπορούσε να είχε ευχαριστήσει τους Τούρκους!

Προφανώς, η άγνοιά μας για τα διεθνή ζητήματα και τις διπλωματικές ισορροπίες δεν μας επιτρέπει να αντιληφθούμε επακριβώς το σημαίνοντα ρόλο της Ελλάδας.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ, πάντως, είναι ότι ο Αντώνιος ο Δεξιός βάζει ψηλά τα εθνικά θέματα. Γι' αυτό και το ντοσιέ της Κύπρου το έβαλε στο πάνω ράφι...

  ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΖΕΔΑΚΙΣ
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=416749



ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: