(1) Η κυβερνητική παραμυθία τns εξόδου από το τούνελ (2) Μεταμοντέρνα αποικία και ευρωπαϊκή προεδρία
(...)
Μπορεί η κυβέρνηση να λειτουργεί ως θλιβερός εφαρμοστής των έξωθεν εντολών, αλλά η τρόικα και το Βερολίνο έχουν σχέδιο. Επιδιώκουν και έχουν εν μέρει καταφέρει να μετατρέψουν την Ελλάδα σε αποικία χρέους στο πλαίσιο της γερμανικής Ευρώπης, σε χώρα φθηνών ευκαιριών για το γερμανικό και ευρύτερα ευρωπαϊκό μεγάλο κεφάλαιο.
1.
Τα όσα ακολούθησαν τις γερμανικές εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου διέλυσαν τις ψευδαισθήσεις του διδύμου Σαμαρά - Βενιζέλου για άμεση δρομολόγηση της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Δεν στάθηκαν ικανά όμως να τους ωθήσουν σε αλλαγή πλεύσης. Ο ισχυρισμός ότι το Μνημόνιο είναι μονόδρομος χρησιμοποιήθηκε ως προπαγανδιστικό επιχείρημα, αλλά τελικώς αντανακλά και το δικό τους εγκλωβισμό στο μονόδρομο που έχει χαράξει η τρόικα. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν έχουν περιθώρια ουσιαστικής διαπραγμάτευσης. Το μόνο που έκαναν όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν να διαπραγματεύονται το βαθμό οξύτητας της μονοδιάστατης λιτότητας. Αλλά και σε αυτό το επίπεδο ελάχιστα επέτυχαν.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η ασκούμενη πολιτική, αντί να ξαναστήσει την Ελλάδα στα πόδια της, συσσωρεύει οικονομικά και κοινωνικά ερείπια. Η κυβέρνηση Σαμαρά έχει κάνει σημαία της το πρωτογενές πλεόνασμα. Δεν είναι μόνο ότι αυτό είναι πλασματικό, λόγω του γεγονότος ότι το Δημόσιο χρωστά πάνω από 6 δις σε ιδιώτες. Είναι και ο τρόπος που προέκυψαν αυτά τα δημοσιονομικά αποτελέσματα.
Βάρη
Όταν το κράτος μπορεί πλέον να αφαιρεί από τους τραπεζικούς λογαριασμούς των φορολογουμένων τα ποσά ληξιπρόθεσμων οφειλών, ενώ επικρέμαται και η απειλή της φυλάκισης, είναι προφανές ότι ο φορολογούμενος υποχρεώνεται να θέσει σε προτεραιότητα την πληρωμή των οφειλών του προς το Δημόσιο. Για πόσο ακόμα όμως θα αντέξει την υπερφορολόγηση;
Οι επιχειρήσεις ασφυκτιούν από την έλλειψη ρευστότητας και πολλές καταρρέουν. Οι αποταμιεύσεις των μικρομεσαίων στρωμάτων εξανεμίζονται για να χρηματοδοτήσουν τη διαβίωση αλλά και την πληρωμή φόρων. Η δραστική μείωση των εισοδημάτων, σε συνδυασμό με την υπερφορολόγηση, αναπόφευκτα πολλαπλασιάζει όχι μόνο τα «κόκκινα» δάνεια των τραπεζών, αλλά και τις ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο. Με την αγορά ακινήτων, μάλιστα, να είναι ουσιαστικά παγωμένη και τις τιμές συνεχώς να κατρακυλούν, η ρευστοποίηση ακίνητης περιουσίας δεν προσφέρει αξιοπρεπή λύση.
Τα δημόσια έσοδα είναι βιώσιμα μόνο όταν προέρχονται από μια λογική φορολόγηση των εισοδημάτων και της κατανάλωσης, εάν δηλαδή προέρχονται κυρίως από τον παραγόμενο πλούτο. Με άλλα λόγια δεν μπορεί τα δημόσια οικονομικά να είναι υγιή όταν η πραγματική οικονομία ασφυκτιά και συρρικνώνεται. Η λεηλασία της ιδιωτικής περιουσίας μέσω της υπερφορολόγησης μόνο προσωρινά λύνει το δημοσιονομικό πρόβλημα. Βιώσιμη λύση μπορεί να προκύψει μόνο εάν σπάσει ο φαύλος κύκλος της ύφεσης, εάν η πραγματική οικονομία αποκτήσει αναπτυξιακή δυναμική.
Μπορεί η κυβέρνηση Σαμαρά να μιλά για ανάπτυξη, αλλά η πολιτική της αποδομεί την πραγματική οικονομία. Αυτό έχει ως συνέπεια όχι μόνο τη δραστική υποβάθμιση του μέσου βιοτικού επιπέδου, αλλά και σοβαρές παρενέργειες στα δημόσια οικονομικά. Ενδεικτική είναι η κατάσταση στο ασφαλιστικό σύστημα. Το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων στο πλαίσιο του PSI λεηλάτησε τα αποθεματικά των ταμείων. Εκτός αυτού, τα έσοδά τους συρρικνώνονται δραστικά λόγω της τεράστιας ανεργίας, της δραστικής μείωσης μισθών, της επεκτεινόμενης μαύρης εργασίας, της μείωσης των εργοδοτικών εισφορών και της αδυναμίας επιχειρήσεων να πληρώσουν εισφορές.
Η απάντηση της κυβέρνησης στο πρόβλημα είναι να συρρικνώνει τις παροχές προς τους ασφαλισμένους. Γενικότερα, κατεδαφίζει το κράτος πρόνοιας σε μια περίοδο που είναι όσο ποτέ άλλοτε αναγκαίο. Οι δραστικές και κατά κανόνα οριζόντιες μειώσεις των δημοσίων δαπανών, άλλωστε, έχουν αποδυναμώσει και σημαντικές λειτουργίες του κράτους. Οι προβλεπόμενες από τον προϋπολογισμό νέες μειώσεις αναμένεται να επιδεινώσουν περαιτέρω την κατάσταση.
Τέλμα
Χωρίς να παραγνωρίζονται κάποιες σωστές παρεμβάσεις, το συμπέρασμα είναι ότι δεν βρισκόμαστε προς το τέλος μιας επώδυνης αλλά εξυγιαντικής διαδρομής. Αντιθέτως η πραγματική οικονομία βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στο τέλμα, με αποτέλεσμα την καταστροφή υγιούς παραγωγικού ιστού. Με άλλα λόγια, το παραμύθι ότι λίγο ακόμα υπομονή και θα βγούμε από το τούνελ είναι ψέμα και όπως κάθε ψέμα έχει κοντά πόδια.
Στην πραγματικότητα η ασκούμενη πολιτική καταλύει το μικροϊδιοκτητικό χαρακτήρα της ελληνικής οικονομίας. Πρόκειται για ένα πρωτοφανές σε έκταση και ένταση πείραμα «κοινωνικής μηχανικής», το οποίο αλλοιώνει τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού. Μπορεί η κυβέρνηση να λειτουργεί ως θλιβερός εφαρμοστής των έξωθεν εντολών, αλλά η τρόικα και το Βερολίνο έχουν σχέδιο. Επιδιώκουν και έχουν εν μέρει καταφέρει να μετατρέψουν την Ελλάδα σε αποικία χρέους στο πλαίσιο της γερμανικής Ευρώπης, σε χώρα φθηνών ευκαιριών για το γερμανικό και ευρύτερα ευρωπαϊκό μεγάλο κεφάλαιο.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΥΓΕΡΟΣ
''ΕΠΙΚΑΙΡΑ''
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΟΣΕΛΙΔΑ:
http://online-pressblog.blogspot.gr/2014/02/ns.html
(...)
Διαποτισμένες από το σύνδρομο εξάρτησης, οι ελληνικές άρχουσες ελίτ υιοθέτησαν εξαρχής την πολιτική που έρχεται ντελίβερι από το ευρωιερατείο. Αυτό που καθόρισε τη στάση τους ήταν η προσδοκία ότι με την υπακοή τους θα διασώσουν τα προνόμιά τους κι όχι το γεγονός ότι αυτή η πολιτική καταστρέφει την Ελλάδα. Η εγχώρια «παράταξη του μνημονίου» συχνά γίνεται βασιλικότερη του βασιλέως και αναμασάει μέσα από τα κατεστημένα ΜΜΕ την εκπορευόμενη από το Βερολίνο προπαγάνδα ψυχολογικής εξουθένωσης. Η προθυμία των εγχώριων αρχουσών ελίτ να προσαρμοσθούν, αλλάζοντας αφεντικό, διευκολύνει πολύ την προσπάθεια του Βερολίνου να υφάνει ένα δίκτυο επιρροής και εξαρτήσεων στο εσωτερικό της Ελλάδας.
(...)
2.
Η ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ τελετή για την ανάληψη της εκ περιτροπής ευρωπαϊκής προεδρίας χρησιμοποιήθηκε από την κυβέρνηση Σαμαρά ως ευκαιρία για να πουλήσει πολιτικές χάντρες στην ελληνική κοινή γνώμη. Στην πραγματικότητα, όμως, συνιστά μία πικρή ειρωνεία, δεδομένου ότι η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μεταμοντέρνα αποικία στο πλαίσιο μιας μεταλλαγμένης Ε.Ε.
Υπογραμμίζουμε ότι το ενοποιητικό εγχείρημα οικοδομήθηκε στη βάση της ισοτιμίας κάθε κράτους-μέλους, ανεξαρτήτως μεγέθους και ισχύος. Αυτή η αρχή ήταν, άλλωστε, που το κατέστησε ελκυστικό. Ο γαλλογερμανικός άξονας λειτουργούσε σαν ατμομηχανή, αλλά οι σύνοδοι κορυφής ήταν πάντα πεδία σκληρής εποικοδομητικής διαπραγμάτευσης. Προφανώς, ποτέ η Γερμανία δεν μετρούσε το ίδιο με τη Μάλτα, αλλά υπήρχε χώρος για τα συμφέροντα ακόμα και του πιο μικρού εταίρου. Κι αυτό ήταν που στο πολιτικό επίπεδο ενίσχυε τον συνεκτικό δεσμό και την ελκτική δύναμη. Η εκ περιτροπής προεδρία της Ε.Ε., μάλιστα, θεσμοθετήθηκε για να συμβολίσει ακριβώς τη θεμελιακή αρχή της ισοτιμίας, η οποία σήμερα έχει καταντήσει άδειο κέλυφος. Καταλύτης για να εκδηλωθούν οι υφέρπουσες ηγεμονιστικές τάσεις του Βερολίνου και για να μεταλλαχθεί η Ε.Ε. ήταν η κρίση. Η σημερινή Ευρώπη είναι πολύ διαφορετική από αυτό που ήταν πριν από το 2008.
Αντί για «ευρωπαϊκή Γερμανία», που ήθελαν όχι μόνο οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Γαλλία, αλλά και η προηγούμενη γενιά Γερμανών πολιτικών που βίωσε τον απόηχο του ναζισμού, έχουμε διολισθήσει στη «γερμανική Ευρώπη». Σήμερα η Ευρώπη έχει αποκτήσει αφεντικό και οι χώρες-μέλη έχουν ιεραρχηθεί. Αυτό δεν θα είχε καταστεί δυνατόν εάν η πολιτική της Μέρκελ για επιβολή της μονοδιάστατης λιτότητας στην ευρωπαϊκή περιφέρεια -κι όχι μόνο- δεν συνέπλεε με τα συμφέροντα της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας του χρήματος. Εάν για τις υπόλοιπες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου η πολιτική του ευρωιερατείου (στους κόλπους του ο γερμανικός παράγοντας κατέχει δεσπόζουσα θέση) συνιστά σκληρή δοκιμασία, για την Ελλάδα συνιστά καταστροφή. Τα καλά λόγια του Μπαρόζο στο Ζάππειο είναι ρητορική χωρίς αντίκρισμα. Για την ακρίβεια, ηχούν σαν πικρή ειρωνεία στα αφτιά των Ελλήνων που βιώνουν καθημερινά τις συνέπειες της πολιτικής που επιβάλει η τρόικα.
Στην απεγνωσμένη προσπάθειά του να δημιουργήσει θετικές εντυπώσεις και να αγοράσει πολιτικό χρόνο, ο Σαμαράς σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο σε κορώνες αβάσιμης αισιοδοξίας. Τα γεγονότα, όμως, είναι πεισματάρικα. Εάν κανείς συγκρίνει τις προβλέψεις όχι μόνο των μνημονιακών κυβερνήσεων, αλλά και της Κομισιόν και του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ για την εξέλιξη της ελληνικής οικονομίας από το 2010 και μετά, θα διαπιστώσει τεράστιες αποκλίσεις από την πραγματικότητα, τις πιο κραυγαλέες διαψεύσεις. Αντί για ανάκαμψη, συσσωρεύονται συνεχώς οικονομικά και κοινωνικά ερείπια.
Εάν το μνημόνιο ήταν απλώς ένα λάθος κάποιων καλοπροαίρετων, τα εξόφθαλμα καταστροφικά αποτελέσματα θα έπρεπε να έχουν προ πολλού ωθήσει το ευρωιερατείο σε μία αναθεώρηση της ασκούμενης πολιτικής. Αντ’ αυτού, όχι μόνο εμμένει στην ίδια καταστροφική «θεραπεία», αλλά και εντείνει τις πιέσεις του. Το συμπέρασμα είναι ότι πίσω από την επίσημη ρητορική υπάρχει κρυφή ατζέντα. Μπορεί οι εγχώριες κυβερνήσεις να μην έχουν σχέδιο, αλλά οι Γερμανοί έχουν. Τουλάχιστον από ένα χρονικό σημείο και πέρα επεδίωξαν και επέτυχαν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε μεταμοντέρνα αποικία τους. Τυπικά παραμένει ισότιμη χώρα-μέλος, αλλά στην πράξη έχει συρρικνωμένα δικαιώματα. Σε πολλές περιπτώσεις και κατά παράβαση του κοινοτικού κεκτημένου, ελήφθησαν αποφάσεις για την Ελλάδα χωρίς καν τη συμμετοχή της. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έχει δηλώσει ότι «τα μέτρα τα οποία μάς επιβάλλονται θυμίζουν κατοχή» (29-10-2012).
Στην πραγματικότητα, για τα μείζονα θέματα αποφασίζουν οι Γερμανοί και μέσω της τρόικας τα επιβάλουν στην ελληνική κυβέρνηση. Η κλασική τακτική τους είναι να διασύρουν και να πιέζουν ασφυκτικά μέχρι η ελληνική Βουλή να ψηφίζει τις εκάστοτε απαιτήσεις τους. Τότε, λένε έναν ανέξοδο καλό λόγο, τον οποίο οι μνημονιακές κυβερνήσεις πουλάνε στην εγχώρια κοινή γνώμη σαν μεγάλη πολιτική επιτυχία!
Το σύνδρομο της εξάρτησης και η αλλαγή αφεντικού
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΕΡΚΕΛ τηρεί στοιχειωδώς τα προσχήματα, αλλά άλλοι Γερμανοί παράγοντες δεν μασάνε τα λόγια τους. Υπογραμμίζουν ότι το μνημόνιο περιορίζει δραστικά και την εθνική κυριαρχία και τη δημοκρατία στην Ελλάδα. Ο πρόεδρος των Γερμανών εξαγωγέων Αντον Μπέρνερ, αναφερόμενος στην Ελλάδα, δήλωσε ότι ευτυχώς έχει περιορισθεί η εθνική της κυριαρχία και έχουν αναλάβει οι βόρειοι. Προσέθεσε ότι οι Γερμανοί θα ασκήσουν τρομακτικές πιέσεις στις νοτιοευρωπαϊκές χώρες και θα τις ελέγξουν με επιτρόπους που θα τους υπαγορεύουν τι θα κάνουν. Οταν του επισημάνθηκε ότι μιλάει ωμά, απάντησε: «Εγώ είμαι επιχειρηματίας και μπορώ να μιλάω ελεύθερα. Η κ. Μέρκελ δεν μπορεί». (Realnews 2-12-2012).
Διαποτισμένες από το σύνδρομο εξάρτησης, οι ελληνικές άρχουσες ελίτ υιοθέτησαν εξαρχής την πολιτική που έρχεται ντελίβερι από το ευρωιερατείο. Αυτό που καθόρισε τη στάση τους ήταν η προσδοκία ότι με την υπακοή τους θα διασώσουν τα προνόμιά τους κι όχι το γεγονός ότι αυτή η πολιτική καταστρέφει την Ελλάδα. Η εγχώρια «παράταξη του μνημονίου» συχνά γίνεται βασιλικότερη του βασιλέως και αναμασάει μέσα από τα κατεστημένα ΜΜΕ την εκπορευόμενη από το Βερολίνο προπαγάνδα ψυχολογικής εξουθένωσης. Η προθυμία των εγχώριων αρχουσών ελίτ να προσαρμοσθούν, αλλάζοντας αφεντικό, διευκολύνει πολύ την προσπάθεια του Βερολίνου να υφάνει ένα δίκτυο επιρροής και εξαρτήσεων στο εσωτερικό της Ελλάδας.
Οποιος έχει την ευκαιρία να συζητήσει κατ’ ιδίαν με στελέχη του ευρωιερατείου διαπιστώνει την περιφρόνησή τους για τις ελληνικές άρχουσες ελίτ. Τις περιφρονούν για τον κλεπτοκρατικό χαρακτήρα τους, για τη δουλοπρέπειά τους και για την απουσία εθνικής ευθύνης και στοιχειώδους πατριωτισμού.
Η περιφρόνησή τους αυτή, βεβαίως, δεν εμποδίζει τους Γερμανούς και κοινοτικούς αξιωματούχους να χτυπάνε δημοσίως την πλάτη της υπάκουης κυβέρνησης Σαμαρά και να τη στηρίζουν με ανέξοδες δηλώσεις. Δηλώσεις που τα κατεστημένα ΜΜΕ μετατρέπουν σε περιφανείς διπλωματικές επιτυχίες για να παραμυθιάσουν όσους ακόμα Ελληνες είναι διατεθειμένοι να παραμυθιαστούν.
Υπογραμμίζουμε ότι το ενοποιητικό εγχείρημα οικοδομήθηκε στη βάση της ισοτιμίας κάθε κράτους-μέλους, ανεξαρτήτως μεγέθους και ισχύος. Αυτή η αρχή ήταν, άλλωστε, που το κατέστησε ελκυστικό. Ο γαλλογερμανικός άξονας λειτουργούσε σαν ατμομηχανή, αλλά οι σύνοδοι κορυφής ήταν πάντα πεδία σκληρής εποικοδομητικής διαπραγμάτευσης. Προφανώς, ποτέ η Γερμανία δεν μετρούσε το ίδιο με τη Μάλτα, αλλά υπήρχε χώρος για τα συμφέροντα ακόμα και του πιο μικρού εταίρου. Κι αυτό ήταν που στο πολιτικό επίπεδο ενίσχυε τον συνεκτικό δεσμό και την ελκτική δύναμη. Η εκ περιτροπής προεδρία της Ε.Ε., μάλιστα, θεσμοθετήθηκε για να συμβολίσει ακριβώς τη θεμελιακή αρχή της ισοτιμίας, η οποία σήμερα έχει καταντήσει άδειο κέλυφος. Καταλύτης για να εκδηλωθούν οι υφέρπουσες ηγεμονιστικές τάσεις του Βερολίνου και για να μεταλλαχθεί η Ε.Ε. ήταν η κρίση. Η σημερινή Ευρώπη είναι πολύ διαφορετική από αυτό που ήταν πριν από το 2008.
Αντί για «ευρωπαϊκή Γερμανία», που ήθελαν όχι μόνο οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Γαλλία, αλλά και η προηγούμενη γενιά Γερμανών πολιτικών που βίωσε τον απόηχο του ναζισμού, έχουμε διολισθήσει στη «γερμανική Ευρώπη». Σήμερα η Ευρώπη έχει αποκτήσει αφεντικό και οι χώρες-μέλη έχουν ιεραρχηθεί. Αυτό δεν θα είχε καταστεί δυνατόν εάν η πολιτική της Μέρκελ για επιβολή της μονοδιάστατης λιτότητας στην ευρωπαϊκή περιφέρεια -κι όχι μόνο- δεν συνέπλεε με τα συμφέροντα της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας του χρήματος. Εάν για τις υπόλοιπες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου η πολιτική του ευρωιερατείου (στους κόλπους του ο γερμανικός παράγοντας κατέχει δεσπόζουσα θέση) συνιστά σκληρή δοκιμασία, για την Ελλάδα συνιστά καταστροφή. Τα καλά λόγια του Μπαρόζο στο Ζάππειο είναι ρητορική χωρίς αντίκρισμα. Για την ακρίβεια, ηχούν σαν πικρή ειρωνεία στα αφτιά των Ελλήνων που βιώνουν καθημερινά τις συνέπειες της πολιτικής που επιβάλει η τρόικα.
Στην απεγνωσμένη προσπάθειά του να δημιουργήσει θετικές εντυπώσεις και να αγοράσει πολιτικό χρόνο, ο Σαμαράς σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο σε κορώνες αβάσιμης αισιοδοξίας. Τα γεγονότα, όμως, είναι πεισματάρικα. Εάν κανείς συγκρίνει τις προβλέψεις όχι μόνο των μνημονιακών κυβερνήσεων, αλλά και της Κομισιόν και του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ για την εξέλιξη της ελληνικής οικονομίας από το 2010 και μετά, θα διαπιστώσει τεράστιες αποκλίσεις από την πραγματικότητα, τις πιο κραυγαλέες διαψεύσεις. Αντί για ανάκαμψη, συσσωρεύονται συνεχώς οικονομικά και κοινωνικά ερείπια.
Εάν το μνημόνιο ήταν απλώς ένα λάθος κάποιων καλοπροαίρετων, τα εξόφθαλμα καταστροφικά αποτελέσματα θα έπρεπε να έχουν προ πολλού ωθήσει το ευρωιερατείο σε μία αναθεώρηση της ασκούμενης πολιτικής. Αντ’ αυτού, όχι μόνο εμμένει στην ίδια καταστροφική «θεραπεία», αλλά και εντείνει τις πιέσεις του. Το συμπέρασμα είναι ότι πίσω από την επίσημη ρητορική υπάρχει κρυφή ατζέντα. Μπορεί οι εγχώριες κυβερνήσεις να μην έχουν σχέδιο, αλλά οι Γερμανοί έχουν. Τουλάχιστον από ένα χρονικό σημείο και πέρα επεδίωξαν και επέτυχαν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε μεταμοντέρνα αποικία τους. Τυπικά παραμένει ισότιμη χώρα-μέλος, αλλά στην πράξη έχει συρρικνωμένα δικαιώματα. Σε πολλές περιπτώσεις και κατά παράβαση του κοινοτικού κεκτημένου, ελήφθησαν αποφάσεις για την Ελλάδα χωρίς καν τη συμμετοχή της. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έχει δηλώσει ότι «τα μέτρα τα οποία μάς επιβάλλονται θυμίζουν κατοχή» (29-10-2012).
Στην πραγματικότητα, για τα μείζονα θέματα αποφασίζουν οι Γερμανοί και μέσω της τρόικας τα επιβάλουν στην ελληνική κυβέρνηση. Η κλασική τακτική τους είναι να διασύρουν και να πιέζουν ασφυκτικά μέχρι η ελληνική Βουλή να ψηφίζει τις εκάστοτε απαιτήσεις τους. Τότε, λένε έναν ανέξοδο καλό λόγο, τον οποίο οι μνημονιακές κυβερνήσεις πουλάνε στην εγχώρια κοινή γνώμη σαν μεγάλη πολιτική επιτυχία!
Το σύνδρομο της εξάρτησης και η αλλαγή αφεντικού
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΕΡΚΕΛ τηρεί στοιχειωδώς τα προσχήματα, αλλά άλλοι Γερμανοί παράγοντες δεν μασάνε τα λόγια τους. Υπογραμμίζουν ότι το μνημόνιο περιορίζει δραστικά και την εθνική κυριαρχία και τη δημοκρατία στην Ελλάδα. Ο πρόεδρος των Γερμανών εξαγωγέων Αντον Μπέρνερ, αναφερόμενος στην Ελλάδα, δήλωσε ότι ευτυχώς έχει περιορισθεί η εθνική της κυριαρχία και έχουν αναλάβει οι βόρειοι. Προσέθεσε ότι οι Γερμανοί θα ασκήσουν τρομακτικές πιέσεις στις νοτιοευρωπαϊκές χώρες και θα τις ελέγξουν με επιτρόπους που θα τους υπαγορεύουν τι θα κάνουν. Οταν του επισημάνθηκε ότι μιλάει ωμά, απάντησε: «Εγώ είμαι επιχειρηματίας και μπορώ να μιλάω ελεύθερα. Η κ. Μέρκελ δεν μπορεί». (Realnews 2-12-2012).
Διαποτισμένες από το σύνδρομο εξάρτησης, οι ελληνικές άρχουσες ελίτ υιοθέτησαν εξαρχής την πολιτική που έρχεται ντελίβερι από το ευρωιερατείο. Αυτό που καθόρισε τη στάση τους ήταν η προσδοκία ότι με την υπακοή τους θα διασώσουν τα προνόμιά τους κι όχι το γεγονός ότι αυτή η πολιτική καταστρέφει την Ελλάδα. Η εγχώρια «παράταξη του μνημονίου» συχνά γίνεται βασιλικότερη του βασιλέως και αναμασάει μέσα από τα κατεστημένα ΜΜΕ την εκπορευόμενη από το Βερολίνο προπαγάνδα ψυχολογικής εξουθένωσης. Η προθυμία των εγχώριων αρχουσών ελίτ να προσαρμοσθούν, αλλάζοντας αφεντικό, διευκολύνει πολύ την προσπάθεια του Βερολίνου να υφάνει ένα δίκτυο επιρροής και εξαρτήσεων στο εσωτερικό της Ελλάδας.
Οποιος έχει την ευκαιρία να συζητήσει κατ’ ιδίαν με στελέχη του ευρωιερατείου διαπιστώνει την περιφρόνησή τους για τις ελληνικές άρχουσες ελίτ. Τις περιφρονούν για τον κλεπτοκρατικό χαρακτήρα τους, για τη δουλοπρέπειά τους και για την απουσία εθνικής ευθύνης και στοιχειώδους πατριωτισμού.
Η περιφρόνησή τους αυτή, βεβαίως, δεν εμποδίζει τους Γερμανούς και κοινοτικούς αξιωματούχους να χτυπάνε δημοσίως την πλάτη της υπάκουης κυβέρνησης Σαμαρά και να τη στηρίζουν με ανέξοδες δηλώσεις. Δηλώσεις που τα κατεστημένα ΜΜΕ μετατρέπουν σε περιφανείς διπλωματικές επιτυχίες για να παραμυθιάσουν όσους ακόμα Ελληνες είναι διατεθειμένοι να παραμυθιαστούν.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΥΓΕΡΟΣ
http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page
=blogitem&eid=3849&id=289165
=blogitem&eid=3849&id=289165
(...)
Οποιος έχει την ευκαιρία να συζητήσει κατ’ ιδίαν με στελέχη του ευρωιερατείου διαπιστώνει την περιφρόνησή τους για τις ελληνικές άρχουσες ελίτ. Τις περιφρονούν για τον κλεπτοκρατικό χαρακτήρα τους, για τη δουλοπρέπειά τους και για την απουσία εθνικής ευθύνης και στοιχειώδους πατριωτισμού.
Η περιφρόνησή τους αυτή, βεβαίως, δεν εμποδίζει τους Γερμανούς και κοινοτικούς αξιωματούχους να χτυπάνε δημοσίως την πλάτη της υπάκουης κυβέρνησης Σαμαρά και να τη στηρίζουν με ανέξοδες δηλώσεις. Δηλώσεις που τα κατεστημένα ΜΜΕ μετατρέπουν σε περιφανείς διπλωματικές επιτυχίες για να παραμυθιάσουν όσους ακόμα Ελληνες είναι διατεθειμένοι να παραμυθιαστούν.
(...)