Ukraine in Crisis ...

Oleh Tyagnybok,
 νεοναζί ουκρανός,
που φιλάει το χέρι της Ε.Ε.,
 που ''καταδικάζει τον ρατσισμό'' ...




1.

Πόλεμος και Ειρήνη

Αυτή τη στιγμή το Ουκρανικό δεν φαίνεται να είναι η σύγχρονη εκδοχή του Σεράγεβο, αφορμή για τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά μοιάζει μάλλον με βραδυφλεγή βόμβα με το φυτίλι να καίγεται αργά, αλλά ίσως όχι αναπόφευκτα, προς την τελική έκρηξη. 


Στην Ουκρανία με πραξικόπημα ανατράπηκε από δυναμικές, ναζιστικές, ομάδες, συνδεδεμένες με δυτικά κέντρα Εξουσίας, ο νόμιμος Πρόεδρος της χώρας. Η τεχνική κατάληψης της Εξουσίας από δυναμικές οργανωμένες μικρές ομάδες είναι γνωστή, στη σύγχρονη εποχή, τουλάχιστον από  την ανατροπή του Κερένσκι. Η τεράστια διαφορά, τότε και τώρα, έγκειται φυσικά στο κοινωνικό και ιδεολογικό φορτίο των συγκεκριμένων ομάδων. Αλλά και στην έλλειψη όχι μόνο άξιας ηγεσίας αλλά και λαϊκού κινήματος διατεθειμένου να αγωνιστεί για τα συμφέροντά του. 

Οι δυτικές κυβερνήσεις χωρίς εξαίρεση αναγνώρισαν και υποστηρίζουν τη νέα κυβέρνηση με τους ναζί σε επιφανείς θέσεις παραμερίζοντας και το πραξικόπημα και τις απειλές και επιθέσεις εναντίον μειονοτήτων όπως Έλληνες και Εβραίοι. Η θέση των Δυτικών επιβεβαιώνει ότι οι κυρίαρχες ελίτ δεν φοβούνται ούτε  έχουν πρόβλημα να συμπράξουν με τους υπαρκτούς ή υποτιθέμενους ακροδεξιούς-πολλοί από αυτούς μετέχουν ήδη σε κυβερνήσεις χωρών της ΕΕ. Εκεί, ίσως, οφείλεται και η σιωπή των δυτικών εβραϊκών οργανώσεων, εύθικτων κατά τα άλλα, και σε απλές υποψίες απειλών εναντίον των απανταχού συμπατριωτών τους, ο κανόνας έχει τις εξαιρέσεις του όταν διακυβεύεται η ίδια η Εξουσία και όχι μερικά δολάρια... Ωστόσο η Μόσχα έχει κερδίσει τον πρώτο γύρο της αναμέτρησης, στην Κριμαία. Στρατιωτικά η Δύση αποκαλύπτει την αδυναμία της, εξαπολύοντας αμφίβολης αποτελεσματικότητας οικονομικές και διπλωματικές απειλές. Η Μόσχα, πάντως, δεν στάθηκε ικανή να αποτρέψει την ανατροπή του Γιανούκοβιτς, δεν το πρόβλεψε ή δεν μπόρεσε.   

 Η απάντηση στο ερώτημα «γιατί γίνονται όλα αυτά;» δεν βρίσκεται ούτε στο Κίεβο ούτε στην Κριμαία, ούτε, σίγουρα, στην ενδελεχή καθημερινή παρακολούθηση των δρώμενων στην Ουκρανία και τις σχετικές διεθνείς αντιδράσεις. Το κλειδί βρίσκεται στη Συρία. Εκεί, για πρώτη φορά, εκδηλώθηκε δημόσια και κατά τρόπο κατανοητό από πλειοψηφικές μερίδες του κόσμου στην ΕΕ και στις ΗΠΑ, ότι: 1. Η Δύση και ειδικά οι ΗΠΑ, μπορεί και να ηττηθούν σε μια ένοπλη αναμέτρησή τους με τη Ρωσία, χωρίς καν να πέσει μια κανονιά. Και 2. Ο «κακός» δεν είναι υποχρεωτικά η Ρωσία, όπως είχε συνηθίσει να πιστεύει ο κόσμος τόσα χρόνια. Δεν επιδίωξε η Μόσχα τον πόλεμο στη Συρία.

 Οι ακρότητες των ισλαμιστών στη Συρία συνδυάστηκαν με τους φόβους του «μέσου πολίτη» για την ισλαμική  πλημμυρίδα. Αν σπάσει η υποδόρια και συνεχώς ανατροφοδοτούμενη αίσθηση στη δυτική Κοινή Γνώμη ότι η Ρωσία είναι ο προαιώνιος μπαμπούλας, θα καταρρεύσει όλο το ψυχικό οικοδόμημα που συσπειρώνει τους Δυτικούς και τους διαχωρίζει από την, πάντα «απειλητική» αλλά και περιφρονητέα, Ανατολή. Η Δύση έχει σοβαρή απώλεια Ισχύος όχι μόνο στα Όπλα αλλά στα θεμέλια της κυριαρχίας: στις ψυχές των ανθρώπων. Πέρα από τις σταθερές γεωπολιτικές βλέψεις ΗΠΑ και Γερμανίας, οι κυρίαρχες ελίτ του Δυτικού Κόσμου αισθάνθηκαν τη βαθύτερη ανάγκη να ξαναχτίσουν τα αόρατα, ψυχικά, σύνορα που τον χωρίζουν από τη «ρωσική αρκούδα», ώστε η Δύση να διατηρήσει τη συνοχή της. Η ανοιχτή κοινωνία είναι παρελθόν, προκαλεί ρωγμές στον πάλαι ποτέ «Ελεύθερο Κόσμο». Οι αντιδυτικές νότες που ακούγονται στα ελληνικά ΜΜΕ δεν αντιστοιχούν στην αντιρωσική ομοφωνία των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. 

Η «υπόθεση Ουκρανία» επιβεβαιώνει ότι η σύγκρουση Ρωσίας-ΗΠΑ δεν ήταν ποτέ μόνο, ούτε κυρίως ιδεολογική, σύγκρουση δυο διαφορετικών Κόσμων. Ήταν κυρίως σύγκρουση δυο αυτοκρατοριών που γειτνιάζουν, τότε και τώρα. Γι’ αυτό άλλωστε η επιθετικότητα κατά της Ρωσίας δεν σταμάτησε ούτε στιγμή μετά την πτώση της ΕΣΣΔ. Δεν συγκρούονται, γενικώς, οι ιμπεριαλισμοί, όμοιοι και απαράλλαχτοι σαν δυο σταγόνες νερό, όπως δεν ήταν όμοιοι και στον τελευταίο Πόλεμο-αν ήταν δεν θα είχε νόημα η συμμαχία κατά του Χίτλερ (παρά τις ενδοσυμμαχικές έχθρες), ο αντιφασιστικός αγώνας, ο Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος των Ρώσων, η ελληνική Αντίσταση. Η εξομοίωση των αντίπαλων, Ρωσίας-ΗΠΑ, ως ιμπεριαλιστών, οδηγεί στην αδράνεια και την Ελλάδα στην απομόνωση, υποχρεωμένη, ως εκ τούτου, να ακολουθήσει πειθήνια τις εντολές των ισχυρών του χώρου που ήδη ανήκει. Αντίστροφα όσοι μιλούν για πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, πχ ενδεικτικά ο κ. Μαρκεζίνης αλλά και η Αριστερά, είναι η ώρα να μεταφράσουν τη θεωρητική διακήρυξη σε, προσεκτική ασφαλώς, πολιτική θέση.

Κατά τα άλλα τα επί μέρους οικονομικά συμφέροντα τεμαχίζουν ήδη τη Δύση, οι ΗΠΑ προσκρούουν στην απροθυμία των συμμάχων να απομονώσουν (;) τη Ρωσία. Η τύχη των πραξικοπηματιών του Κίεβου είναι αμφίβολη έως σκοτεινή. Κανενός είδους συμβιβασμός δεν μπορεί να τους διασώσει. Εδώ η ΧΑ ίσως αισθάνεται ενθουσιασμένη επειδή ομοϊδεάτες κατέλαβαν την εξουσία αλλά άραγε οι ψηφοφόροι της αισθάνονται το ίδιο βλέποντας τις σβάστικες να γίνονται τόσο κραυγαλέα της μόδας;

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
5-3-2014

Ανδρέα Πετρουλάκη


2.

Τα σκληρά παιχνίδια

 Οι χειρισμοί της Δύσης στο ζήτημα της Ουκρανίας πρέπει να μας προβληματίσουν για το επίπεδο της ηγεσίας της και την ικανότητά της στη σφαίρα της γεωπολιτικής. Τόσο οι Αμερικανοί όσο και οι Ευρωπαίοι δεν πρέπει να είναι ιδιαίτερα υπερήφανοι για τους χειρισμούς τους. Ενας βασικός κανόνας των διεθνών σχέσεων λέει πως δεν μπλέκεις σε μια περιπέτεια αν δεν υπολογίσεις πρώτα όλες τις επιπτώσεις. Οι Δυτικοί ενθάρρυναν τις κινητοποιήσεις στο Κίεβο και την ανατροπή της κυβέρνησης. Επαιξαν το παιχνίδι πολύ ανοικτά, αν και γνώριζαν ότι είχαν να κάνουν με αυτό που ο ίδιος ο Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι ονομάζει «στρατηγική αυλή» της Ρωσίας. Ακόμη και αυτό το έκαναν βεβαίως με παροιμιώδη «τσιγκουνιά», θεωρώντας ότι αυτό που τελικά πουλούσαν ήταν το ευρωπαϊκό όραμα. Οταν όμως ο κ. Πούτιν αποφάσισε να επέμβει στην Κριμαία, οι Ευρωπαίοι ακολούθησαν ο καθένας τη δική του ρεάλπολιτικ και οι Αμερικανοί προσπαθούν να μαζέψουν τα κομμάτια της πολιτικής τους. Ολα αυτά τα είχαν προβλέψει «σοφοί» της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, και όχι μόνο. Ο πρώην υπουργός Αμυνας Μπομπ Γκέιτς έγραφε για παράδειγμα στο πρόσφατο βιβλίο του πως είναι τρελό να θέλει κάποιος να πείσει την Ουκρανία να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ. Και αυτό γιατί όποιος ξέρει την αλφαβήτα της γεωπολιτικής της περιοχής, καταλαβαίνει ότι η Ρωσία θα απαντούσε σε ένα τέτοιο σενάριο και πως καμιά αμερικανική ή ευρωπαϊκή κυβέρνηση δεν θα πήγαινε σε πόλεμο για να υπερασπισθεί την Ουκρανία.

Εδώ είμαστε, λοιπόν, σήμερα. Ο πρόεδρος Ομπάμα προβάλει μια εικόνα ανεπάρκειας και στρατηγικής απαγκίστρωσης από τις υποχρεώσεις της Ουάσιγκτον. Ολοι οι διεθνείς παίκτες που τον ανησυχούν, από τη Βόρεια Κορέα έως τη Συρία, θα «διαβάσουν» τη στάση του και θα βγάλουν τα συμπεράσματά τους.
Οσο για τους Ευρωπαίους, ο καθένας κοιτάει τα συμφέροντά του και βεβαίως γίνεται πια πασιφανές πόσο λείπουν ηγεσίες τύπου Ντε Γκωλ, Κολ ή Θάτσερ. Οι Δυτικοί προφανώς αποκοιμήθηκαν μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, όταν διασκέδαζαν στις διάφορες συναντήσεις κορυφής μεθώντας τον Γέλτσιν. Τώρα αντιλαμβάνονται ίσως τα όρια της ισχύος τους γιατί η ήπια δύναμη της Ε.Ε. είναι καλή για γεωπολιτικό μάρκετινγκ, όχι για σκληρά γεωπολιτικά παιχνίδια. Ο Ερντογάν, ο "Νο2", και η διαβόητη ΜΙΤ που έγινε... τουρκικό σίριαλ!

ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ
http://www.kathimerini.gr/
756608/opinion/epikairothta/politikh/ta-sklhra-paixnidia



“Γίνεται ολοένα και πιο φανερό ότι πίσω από τους ελεύθερους σκοπευτές δεν ήταν ο Γιανουκόβιτς, αλλά κάποιος από το νέο συνασπισμό.Είναι πολύ ανησυχητικό που ο νέος συνασπισμός δεν θέλει να ερευνήσει για το τι συνέβη πραγματικά''
Urmas Paet,
Εσθονός υπουργός Εξωτερικών 

3.

Πιθανή προβοκάτσια με τους ελεύθερους σκοπευτές στο Κίεβο «βλέπει» ο Εσθονός ΥΠΕΞ
 Επιβεβαιώνει τη συνομιλία με την Κάθριν Άστον

  Οι ελεύθεροι σκοπευτές που πυροβολούσαν εναντίον των διαδηλωτών και των αστυνομικών στο Κίεβο φέρεται να είχαν προσληφθεί από τους ηγέτες των κινητοποιήσεων της πλατείας Ανεξαρτησίας (Μαϊντάν) σύμφωνα με το περιεχόμενο τηλεφωνικής συνομιλίας μεταξύ της επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, Κάθριν Άστον και του Εσθονού υπουργού Εξωτερικών που διέρρευσε στο διαδίκτυο.

“Γίνεται ολοένα και πιο φανερό ότι πίσω από τους ελεύθερους σκοπευτές δεν ήταν ο Γιανουκόβιτς, αλλά κάποιος από το νέο συνασπισμό” είπε ο Εσθονός Ούρμας Πάετ. “Είναι πολύ ανησυχητικό που ο νέος συνασπισμός δεν θέλει να ερευνήσει για το τι συνέβη πραγματικά”, πρόσθεσε.

 “Πιστεύω ότι θέλουμε να το ερευνήσουμε…Αυτό είναι ενδιαφέρον, Θεέ μου.” φέρεται να απαντά η Κάθριν Άστον.

 Η τηλεφωνική συνομιλία πραγματοποιήθηκε μετά την επίσκεψη του Πάετ στο Κίεβο, στις 25 Φεβρουαρίου, εν μέσω κλιμάκωσης των συγκρούσεων μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών στην ουκρανική πρωτεύουσα.

 Το περιεχόμενο της συνομιλίας επιβεβαίωσε ο Εσθονός υπουργός με την εκπρόσωπό του να αναφέρει πως “λυπάται πολύ για τη διαρροή αυτής της συνομιλίας με την εκπρόσωπο της ευρωπαϊκής διπλωματίας Κάθριν Άστον, όμως επιβεβαιώνει την αυθεντικότητά της”.

 Ο Πάετ αναφέρθηκε και σε μια συνομιλία του με γιατρό που φρόντισε κάποιους τραυματίες από τα πυρά των ελεύθερων σκοπευτών. Όπως είπε διαδηλωτές και αστυνομικοί πυροβολήθηκαν από τα ίδια πρόσωπα. Η Άστον απάντησε “Λοιπόν, ναι, αυτό είναι τρομερό».

 Η εν λόγω γιατρός, όπως αναφέρει η Russia Today, ήταν η βασική γιατρός στην κινητή μονάδα που είχε στηθεί στην πλατεία Ανεξαρτησίας, η οποία περιέθαλψε αρκετούς τραυματίες.
Ακολουθεί το βίντεο που έχει διαρρεύσει στο διαδίκτυο με τη φερόμενη ως επίμαχη συνομιλία



ΠΗΓΗ


4.



 Πηγή: Russia Today