Η Ουκρανία εισήλθε στον πρώτο κύκλο της κόλασης.
(...)
Η ίδια απειλή πλανιέται και πάνω από την Ελλάδα στο πλαίσιο ενός σχεδίου για την διαμόρφωση συνθηκών Εμφυλίου Πολέμου «χαμηλής έντασης», το οποίο είναι, ήδη, σε εξέλιξη: Τα αφανή κέντρα ισχύος φρόντισαν για την «ενίσχυση» του ανθρώπινου δυναμικού που μπορεί να ενσαρκώσει την απειλή της τρομοκρατίας και οι μιντιακοί μπαμπουϊνοι της έχουν ήδη δώσει όνομα: «Ενιαίο Αντάρτικο Πόλεων». Απομένει η προμελετημένη ανθρωποθυσία για να ολοκληρωθεί η επιχείρηση.
Η ίδια απειλή πλανιέται και πάνω από την Ελλάδα στο πλαίσιο ενός σχεδίου για την διαμόρφωση συνθηκών Εμφυλίου Πολέμου «χαμηλής έντασης», το οποίο είναι, ήδη, σε εξέλιξη: Τα αφανή κέντρα ισχύος φρόντισαν για την «ενίσχυση» του ανθρώπινου δυναμικού που μπορεί να ενσαρκώσει την απειλή της τρομοκρατίας και οι μιντιακοί μπαμπουϊνοι της έχουν ήδη δώσει όνομα: «Ενιαίο Αντάρτικο Πόλεων». Απομένει η προμελετημένη ανθρωποθυσία για να ολοκληρωθεί η επιχείρηση.
Στις 10 Απριλίου 2014, είχαμε μια πρώτη ένδειξη της εφαρμογής αυτού του σχεδίου, με την ισχυρότατη έκρηξη σε παγιδευμένο αυτοκίνητο με 75 κιλά εκρηκτικά, που έγινε στις 5:55 το πρωϊ, στην οδό Αμερικής, έξω από την Τράπεζα της Ελλάδας (δηλαδή, σ’ έναν αυστηρά αστυνομευόμενο χώρο). Το ερώτημα είναι «τι θα ακολουθήσει;»
Γιατί είναι προφανές ότι «το κράτος, εξασθενημένο στο έπακρο απ’ όλες τις επιθέσεις που δέχεται αυτό και η οικονομία του, εδώ και χρόνια… αναλαμβάνει με επισημότητα να σκηνοθετήσει το θέαμα της κοινής και πανίερης άμυνας μπροστά στο τέρας της τρομοκρατίας…» (G. Sanguinetti, Περί του Τρομοκρατίας και του Κράτους, Υψιλον, 1980, σ. 70).
Κι αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να αποφύγουμε με κάθε τρόπο, αποδεικνύοντας ως πολίτες ότι κάτι διδαχθήκαμε από την Ιταλική Τραγωδία (1970-1982).
Γιατί είναι προφανές ότι «το κράτος, εξασθενημένο στο έπακρο απ’ όλες τις επιθέσεις που δέχεται αυτό και η οικονομία του, εδώ και χρόνια… αναλαμβάνει με επισημότητα να σκηνοθετήσει το θέαμα της κοινής και πανίερης άμυνας μπροστά στο τέρας της τρομοκρατίας…» (G. Sanguinetti, Περί του Τρομοκρατίας και του Κράτους, Υψιλον, 1980, σ. 70).
Κι αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να αποφύγουμε με κάθε τρόπο, αποδεικνύοντας ως πολίτες ότι κάτι διδαχθήκαμε από την Ιταλική Τραγωδία (1970-1982).
Ο εμφύλιος πόλεμος στην Ουκρανία δεν αποτελεί μια εν δυνάμει απειλή αλλά μια εν εξελίξει πραγματικότητα. Κι αυτό, γιατί (όπως συμβαίνει, σχεδόν, πάντα) τα ουκρανικά πολιτικά κόμματα-συμμορίες διδάχθηκαν πολλά, κυρίως από την Ελληνική τραγωδία (1946-49) και την ιταλική τραγωδία (1970-1982), και ξέρουν να χειριστούν τον Εμφύλιο Πόλεμο και την Τρομοκρατία ως προνομιούχα εργαλεία για την εδραίωση της θέσης τους στη νομή των προνομίων της εξουσίας. Αλλά, οι Ουκρανοί πολίτες δεν διδάχθηκαν τίποτε και θα βιώσουν με τραγικό τρόπο τα βρώμικα παιχνίδια των εγχώριων κλεπτοκρατών και των ξένων ευκαιριακών «προστατών» τους.
Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ
Η Ουκρανία είναι μια χώρα πρωτίστως σλαβική και ορθόδοξη. Έχει 45 εκατομμύρια κατοίκους, από τους οποίους 78% Ουκρανοί, 17% Ρώσοι (συνολικά οι ρωσόφωνοι ανέρχονται στο 30% του πληθυσμού) και 5% από διάφορες εθνότητες. Οι ρωσικού φρονήματος ουκρανοί βρίσκονται κυρίως στο ανατολικό τμήμα της χώρας και στη χερσόνησο της Κριμαίας στην οποία φθάνουν το 58%. Στην χερσόνησο της Κριμαίας κατοικούν και Τάταροι μουσουλμάνοι σε ποσοστό 12%.
Η εξάρτηση της Ουκρανίας από την Μόσχα είναι μεγάλη και πολυδιάστατη, με παραμέτρους οικονομικές, ενεργειακές, πολιτισμικές και γεωγραφικές.
• Το 36% των εξαγωγών της Ουκρανίας κατευθύνεται στις χώρες της Κ.Α.Κ. (και, συνεπώς, καθίσταται τρωτή σε εμπάργκο).
[Σημείωση: KAK / Κοινοπολιτεία Ανεξάρτητων Κρατών: ένας περιφερειακός διεθνής οργανισμός στον οποίο συμμετέχουν πρώην «Σοβιετικές Δημοκρατίες», που σχηματίστηκαν μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ. Ως περιφερειακός οργανισμός, η ΚΑΚ συμμετέχει στις ειρηνευτικές δυνάμεις του ΟΗΕ. Μερικά από τα μέλη της ΚΑΚ έχουν ιδρύσει την Ευρασιατική Οικονομική Κοινότητα με στόχο την δημιουργία μιας πλήρους κοινής αγοράς.
- Το μεγαλύτερο μέρος της βιομηχανικής παραγωγής (η οποία βρίσκεται κυρίως στα ανατολικά μέρη όπου ζουν οι ρωσόφωνοι και ρωσόφιλοι κάτοικοι) εξάγεται στη Ρωσία.
• Το 80% των αναγκών της Ουκρανίας σε φυσικό αέριο καλύπτεται από τη Ρωσία.
• Τα 8 δις € (δηλαδή, τα 2/3 του συνολικού ετήσιου ελλείματός της που ανέρχεται σε 12.2 δις €), τα οφείλει στη Ρωσία για το φυσικό αέριο.
Η Κριμαία παραχωρήθηκε στην Ουκρανία από την Ρωσία το 1954, (με πρωτοβουλία του Ουκρανού Νικήτα Χρουτσόφ), ως κίνηση «καλής θέλησης» για την επέτειο των 100 ετών από την ένωση των δύο χωρών, σε μια εποχή όπου η διάσπαση της ΕΣΣΔ εθεωρείτο αδιανόητη.
Η ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΙΑ ΕΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ
• Στις 9 Μαρτίου 2014, σε άρθρο στην εφημερίδα Το Χωνί, σημείωνα ότι:
«Ο μόνος κίνδυνος που απειλεί την Ουκρανία είναι η άβυσσος ενός εμφυλίου πολέμου τον οποίο απεργάζονται οι διάφορες πολιτικές συμμορίες (Γιανουκόβιτς, Τιμοσένκο, οι επίδοξοι«χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη», οι ναζιστικές εγκληματικές οργανώσεις και άλλοι που είναι έτοιμοι για το διαγούμισμα του πλούτου της χώρας) με τη σύμπραξη εγχώριων και ξένων μυστικών υπηρεσιών, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των αδίστακτων «ελίτ» του καπιταλισμού-καζίνο. Για την Ουκρανία, ο θανάσιμος εχθρός δεν βρίσκεται εκτός αλλά εντός των τειχών. Η Ρωσία, εάν δεν απειληθεί η επικυριαρχία της στις ναυτικές βάσεις της Κριμαίας, δεν έχει κανένα λόγο να διακινδυνέψει τα γεωπολιτικά της συμφέροντα και να προσαρτήσει την Κριμαία και τις ρωσόφωνες επαρχίες της νότιας και ανατολικής Ουκρανίας,εισβάλλοντας στρατιωτικά στη χώρα και μπαίνοντας σε μια «περιπέτεια» με αβέβαιες πολιτικές και οικονομικές επιπτώσεις σε πλανητική κλίμακα».
• Στις 15 Απριλίου 2014, σ’ επιβεβαίωση της παραπάνω διαπίστωσης, άνοιξαν οι πύλες της κόλασης του εμφυλίου πολέμου για την Ουκρανία «από τους επίδοξους χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη, τις ναζιστικές εγκληματικές οργανώσεις και άλλους που είναι έτοιμοι να διαγουμίσουν τον πλούτο της χώρας, με τη σύμπραξη εγχώριων και ξένων μυστικών υπηρεσιών, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των αδίστακτων «ελίτ» του καπιταλισμού-καζίνο».
ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ
• Όπως γράφει υποστράτηγος ε.α. Νικόλαος Καρατουλιώτης στην άκρως ενδιαφέρουσα εργασία του εφαρμοσμένης γεωπολιτικής (επιτέλους) με τίτλο «Γεωπολιτική Σκακιέρα: Η Ελλάδα στο κέντρο των Γεωστρατηγικών Συγκρούσεων» (Ηρόδοτος, Αθήνα, 2013):
«Βασικοί στόχοι της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ είναι:
α) Η αποδυνάμωση της Ρωσίας στον ιστορικό της χώρο.
β) Η αποτροπή «οιασδήποτε μορφής συμμαχίας» Ρωσίας-Ευρώπης. Και
γ) Η αποτροπή της μετεξέλιξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ανεξάρτητη δύναμη.
Βασικό εργαλείο για την επίτευξη των στόχων της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ είναι το ΝΑΤΟ, το οποίο από αμυντικός οργανισμός, μεταλλάσσεται σε επιθετικό εργαλείο. Το ΝΑΤΟ είναι το εργαλείο εκείνο που επιτρέπει στους Αμερικανούς «να κρατούν τη Γερμανία ‘κάτω’, τη Ρωσία ‘έξω’ και τους εαυτούς τους ‘μέσα’ στην Ευρώπη».
To ΝΑΤΟ σφίγγει διαρκώς τη γεωπολιτική θηλιά (Rimland) γύρω από τη Ρωσία ενσωματώνοντας συνεχώς νέα μέλη: Πολωνία, Ουγγαρία και Τσεχία (το 1999), Λετονία, Λιθουανία, Εσθονία, Σλοβενία, Σλοβακία, Ρουμανία και Βουλγαρία (το 2002).
Στα υπόλοιπα σύνορα της Ρωσίας, όπου οι ΗΠΑ δεν είχαν κάποια αντίστοιχη στρατιωτική συμμαχία, ανέτρεψαν τις υπάρχουσες κυβερνήσεις και επέβαλαν νέες της αρεσκείας τους,με τη βοήθεια κάποιων ΜΚΟ (Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων). Χαρακτηριστικό των νέων κυβερνήσεων είναι ότι οι επικεφαλής τους είναι κατά κανόνα αμερικανοσπούδαστοι και βρίσκονται σε ευθεία γραμμή με τα συμφέροντα της Ουάσινγκτον, ακόμη και εάν αυτό είναι σε βάρος της πατρίδας τους.
Έτσι έλαβαν χώρα μία σειρά από «έγχρωμες επαναστάσεις», όπως ονομάσθηκαν: Στην Ουκρανία (πορτοκαλί επανάσταση). Στην Κιργιζία (επανάσταση του λεμονιού). Στη Μολδαβία (επανάσταση του αμπελιού). Στην Αρμενία (επανάσταση του βερίκοκου). Στη Γεωργία (επανάσταση των ρόδων) όπου, μετά από εξέγερση της φοιτητικής οργάνωσης Kmera (Αρκετά) που χρηματοδοτούσε το ίδρυμα Liberty Institute (θυγατρικό του γνωστού USAID), ανετράπη ο Έντβ Σεβαρντάτζε και την εξουσία κατέλαβε ο Σαακασβίλι.
Παρόμοιες προσπάθειες ανατροπής κυβερνήσεων έγιναν με τη βοήθεια διαφόρων ΜΚΟ στη Λευκορωσία (από το νεοσυντηρητικό International Republican Institute), στο Αζερμπαϊτζάν (από την οργάνωση της νεολαίας Σκέψη με την υποστήριξη του National Democratic Institute) και στο Καζακστάν (εξέγερση της τουλίπας).
Ταυτόχρονα οι Αμερικανοί ίδρυσαν την GUAM (μια στρατιωτική συμφωνία μεταξύ Γεωργίας, Ουκρανίας, Αζερμπαϊτζάν και Μολδαβίας), με σκοπό να δημιουργήσουν πρόβλημα στο μαλακό υπογάστριο του Καυκάσου, μπήγοντας ποιο βαθειά το μαχαίρι στα πλευρά της Ρωσίας».
ΟΥΚΡΑΝΙΑ: ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ
• Η Δύση στην προσπάθειά της να περιστείλει την επιρροή της Ρωσίας, έβαλε σ’ εφαρμογή το ίδιο σενάριο και στην Ουκρανία. Οι διαδηλώσεις στην πλατεία Ανεξαρτησίας του Κιέβου ενθαρρύνθηκαν με την αυτοπρόσωπη παρουσία σ’ αυτές κορυφαίων αξιωματούχων (υπουργών Εξωτερικών) των ΗΠΑ, της Ε.Ε., της Γερμανίας και άλλων χωρών, παρά το γεγονός ότι οι διαδηλώσεις αυτές μονοπωλήθηκαν από ακροδεξιά και ναζιστικά στοιχεία τα οποία πρωτοστάτησαν στα βίαια επεισόδια (και, κυρίως, δύο ομάδες, τον Δεξιό Τομέα και την ομάδα Σβομπόντα/Ελευθερία), με αποτέλεσμα να ανατραπεί ο Γιανουκόβιτς και «να βρεθεί τελικά στην εξουσία μία κυβέρνηση που περιλαμβάνει μεταμφιεσμένους ναζιστές». (BBC, 4/3/2014)
• Στις 4 Μαρτίου 2014, ο πρόεδρος Πούτιν σε συνέντευξη τύπου που μεταδόθηκε από όλα σχεδόν τα ΜΜΕ του πλανήτη, δήλωσε: «Όσον αφορά στα γεγονότα στην πλατεία Ανεξαρτησίας, υπάρχουν πληροφορίες ότι οι εκτελεστές από τις οροφές των κτηρίων ήταν έργο προβοκάτσιας της αντιπολίτευσης».
- Στις 5 Μαρτίου 2014, η δήλωσή του επιβεβαιώθηκε, με τη δημοσιοποίηση ενός ηχητικού ντοκουμέντου από υποκλαπείσα τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ του υπουργού Εξωτερικών της Εσθονίας Ούρμας Πάετ (ο οποίος επισκέφθηκε το Κίεβο στις 25/02/2014, λίγες μέρες μετά την κορύφωση των συγκρούσεων, στις οποίες σκοτώθηκαν περίπου 100 άνθρωποι και τραυματίστηκαν 900) με την επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Διπλωματίας Κάθριν Άστον, το οποίο ανέτρεψε όλα τα μέχρι τότε δεδομένα των Δυτικών σχετικά με το αιματοκύλισμα στην πλατεία Ανεξαρτησίας του Κιέβου.
Σ’ αυτό το ντοκουμέντο ο Ούρμας Πάετ λέει στην Κάθριν Άστον:
«Τώρα είναι ακόμα πιο δυνατή η αντίληψη ότι πίσω από τους ελεύθερους σκοπευτές, δεν ήταν ο Γιανουκόβιτς, αλλά κάποιος από τη συμμαχία (των διαδηλωτών). Oλα τα στοιχεία δείχνουν ότι οι ‘ελεύθεροι σκοπευτές’ στην Πλατεία Μαϊντάν που άνοιξαν πυρ κατά των διαδηλωτών ήταν άνθρωποι και των δύο πλευρών, και της αστυνομίας και των διαδηλωτών».
Και η Άστον απαντά:
«Λοιπόν, ναι… αυτό είναι τρομερό. Το θέμα χρήζει διερεύνησης».
Σημειωτέον ότι ο Εσθονός υπουργός επιβεβαίωσε τη συνομιλία του με την Αστον, με δηλώσεις του στο κρατικό ρωσικό ειδησεογραφικό πρακτορείο RIA-Novosti.
ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ, ΣΟΥΪΤΖΕΡ ΚΑΙ ΤΣΕΚΙΝΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΝ
- Στις 5 Μαρτίου 2014, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ (1973-1977) Χένρι Κίσινγκερ προειδοποιούσε από τις στήλες της εφημερίδας Washington Post:
«Στη δημόσια συζήτηση για την Ουκρανία, το όλο θέμα είναι η αντιπαράθεση. Αλλά ξέρουμε τι κάνουμε; Στη ζωή μου, έχω δει 4 πολέμους να ξεκινούν με μεγάλο ενθουσιασμό και στήριξη του κόσμου, για τους οποίους δεν ξέραμε πώς θα καταλήξουν και στους 3 από αυτούς αποσυρθήκαμε μονομερώς. Η δοκιμασία για την πολιτική είναι όχι πώς ξεkινά αλλά πώς τελειώνει κάτι τέτοιο…
Η Δύση πρέπει να καταλάβει ότι για τη Ρωσία η Ουκρανία δεν μπορεί να είναι ποτέ απλά μία ξένη χώρα… Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αναγνωρίσει ότι… συνέβαλε στο να μετατραπεί μια διαπραγμάτευση σε κρίση…
Το δυτικό μέρος της Ουκρανίας είναι κατά κύριο λόγο καθολικό, το ανατολικό ορθόδοξο. Η δύση μιλά ουκρανικά, η ανατολή κυρίως ρωσικά. Οποιαδήποτε προσπάθεια της μίας πλευράς της Ουκρανίας να κυριαρχήσει στην άλλη, (όπως ήταν το σχέδιο), θα οδηγούσε σε εμφύλιο πόλεμο ή διάσπαση…
Η πολιτική στην Ουκρανία δείχνει ξεκάθαρα ότι η ρίζα του προβλήματος είναι οι προσπάθειες των πολιτικών να επιβληθούν στα ανυπόταχτα τμήματα της χώρας, πρώτα από τη μία πλευρά, μετά από την άλλη. Αυτή είναι και η ουσία της σύγκρουσης ανάμεσα στον Βίκτορ Γιανουκόβιτς και τη βασική πολιτική του αντίπαλο, την Γιούλια Τιμοσένκο…
Η άποψη μου για μια λύση συμβατή με τις αξίες και τα συμφέροντα όλων των πλευρών είναι: (1) Η Ουκρανία πρέπει να έχει το δικαίωμα να διαλέξει ελεύθερα τους οικονομικούς και πολιτικούς συνεργάτες της. (2) Η Ουκρανία δεν πρέπει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. (3) Η Ουκρανία πρέπει να είναι ελεύθερη να διαλέξει οποιαδήποτε κυβέρνηση συμβαδίζει με τις επιθυμίες του λαού της.(4) Η προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία είναι ασύμβατη με τους κανόνες της υπάρχουσας παγκόσμιας τάξης».
- Στις 5 Μαρτίου 2014, ο Tom Switzer, του «Κέντρου Αμερικάνικων Μελετών» του πανεπιστημίου του Σίδνεϊ, εκδότης του πολιτικού περιοδικού The Spectator και τακτικός συνεργάτης του American Conservative της Ουάσιγκτον, σε άρθρο του, τονίζει ότι:
«Καλό είναι να θυμίσουμε στους Αμερικανούς ότι ο πρόεδρος Μονρόε καθόρισε ως σφαίρα επιρροής της Αμερικής την Καραϊβική και την Κεντρική Αμερική… Όταν σήμερα σχολιαστές και πολιτικοί συναγωνίζονται σε επικρίσεις κατά της Ρωσίας καλό θα είναι να θυμηθούν τις στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ στην Αιτή, Νικαράγουα, Παναμά, Γρενάδα και Άγιο Δομίνικο.
Ο Πούτιν είναι πολύ ενοχλημένος από την προοπτική των αμερικάνικων πυραύλων στην αυλή του. Φαντάζεστε πώς θα έβλεπε η Ουάσιγκτον μια ρωσική στρατιωτική διείσδυση στο βόρειο Μεξικό;
Στην Ουκρανία, μια δημοκρατικά εκλεγμένη φιλορωσική κυβέρνηση ανατράπηκε και η νέα μεταβατική, χωρίς δημοκρατική νομιμότητα την οποία υποστηρίζει η Δύση περιλαμβάνει σκληρούς εθνικιστές με πιθανούς δεσμούς με τρομοκράτες…
Αν η Δύση αγνοήσει τις ρωσικές ευαισθησίες θα διαπράξει τρέλα… Ας μη ξεχνούμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα καθεστώς του οποίου το πυρηνικό οπλοστάσιο αποτελεί απειλή για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους στο ΝΑΤΟ…
Ακόμη και ψυχροπολεμικοί πρόεδροι, όπως οι Αϊζενχάουερ, Τζονσον και Ρίγκαν, στάθηκαν μακριά από τη Μόσχα στα γεγονότα της Ουγγαρίας (1956), της Τσεχοσλοβακίας (1968) και της Πολωνίας (Δεκέμβριος 1981).
- Γιατί ο Μπαρακ Ομπάμα και άλλοι δυτικοί ηγέτες ρισκάρουν να συγκρουστούν με τη Μόσχα 25 χρόνια μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου;
- Πού υπάρχουν αμερικάνικα εθνικά συμφέροντα; Και
- Γιατί ο Πούτιν να πάρει στα σοβαρά τις απειλές του, αν κρίνουμε από τις παλινωδίες του Ομπάμα στην κρίση της Συρίας;»
- Στις 6 Μαρτίου 2014, ο Σάϊμον Τζένκινς έγραφε στην εφημερίδα Guardian:
«Η υποκρισία του Αμερικανού και του Βρετανού υπουργού Εξωτερικών κόβει την ανάσα, όταν κάνουν κήρυγμα, από τη γωνία ενός δρόμου στο Κίεβο, για το πόσο λάθος είναι η εισβολή σε μια μικρή χώρα. Μα καλά, δεν θυμούνται το Ιράκ ή το Αφγανιστάν, το Κοσσυφοπέδιο ή την Λιβύη;
Έχω θεωρήσει την εκ νέου κατάληψη της Κριμαίας από την Μόσχα τόσο ως κατανοητή όσο και ως παράνομη. Η νομική ωμότητα του Πούτιν συγκρίνεται μόνο με την πολιτική ωμότητα της απόπειρας του ΝΑΤΟ να τον περικυκλώσει…
Αυτό είναι ένα θέατρο στη σκηνή του οποίου οι πολεμοκάπηλοι του Λονδίνου και της Ουάσιγκτον φοβούνται να βαδίσουν. Ακόμα και όταν ο ΜακΚέιν συγκρίνει χονδροειδώς τον Πούτιν με τον Χίτλερ, προσθέτει νευρικά ότι είναι κατά της στρατιωτικής δράσης. Οι δυτικοί μπορούν να φουσκώνουν και να ξεφουσκώνουν, αλλά δεν τολμούν να βομβαρδίσουν… Ο Πούτιν πρέπει να έχει πέσει κάτω από τα γέλια»
ΤΙΜΟΣΝΕΚΟ: ΣΚΟΤΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ
- Στις 8 Μαρτίου 2014, η κλεπτοκράτις Γιούλια Τιμοσένκο (Ουκρανή, ομότεχνος του Τσοχατζόπουλου, η οποία καταδικάστηκε το 2011 για οικονομικά σκάνδαλα, τουτέστιν, υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος), με δηλώσεις της στο πρακτορείο Reuters, αμέσως μετά τη συνάντησή της με την Αγκελα Μέρκελ, υποστήριξε ότι:
«Ενδεχόμενη προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία θα έχει άμεση συνέπεια τον ανταρτοπόλεμο στη χερσόνησο… Θα προκύψει μια κατάσταση διαρκούς σύγκρουσης».
Με τις δηλώσεις αυτές, η ανενδοίαστη Γιούλια Τιμοσένκο, επικεφαλής του κόμματος-συμμορίας Μητέρα Πατρίδα (από το οποίο προέρχονται ο προσωρινός «πρόεδρος» της Ουκρανίας, Ολεξάντερ Τουρτσίνοφ, και ο προσωρινός «πρωθυπουργός», Αρσένι Γιατσένιουκ), η «προσωπική» περιουσία της οποία ξεπερνάει τα 12 δις ευρώ (προϊόν της «μετάγγισης» του αίματος ενός λαού στο προσωπικό της «χαρτοφυλάκιο»), αποκαλύπτει την πρόθεσή της να υποδαυλίσει έναν εμφύλιο πόλεμο στην Ουκρανία, προκειμένου να διασφαλίσει την κλεπτοκρατική δραστηριότητα της ίδιας και της συμμορίας της σε βάρος του ουκρανικού λαού.
- Στις 18 Μαρτίου 2014, αμέσως μετά την υπογραφή της προσάρτησης της Κριμαίας στην Ρωσία η Γιούλια Τιμοσένκο απέδειξε ότι είναι μια επικίνδυνη ψυχοπαθητική προσωπικότητα παρανοϊκού τύπου, όταν σε ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσίευσε το RT, δήλωσε στον συνομιλητή της τα εξής ανατριχιαστικά:
«Ήρθε η ώρα οι Ουκρανοί να πάρουν τα όπλα και να αρχίσουν να σκοτώνουν τους Ρώσους… Τα 8 εκατομμύρια Ρώσων στην Ουκρανία πρέπει να εξολοθρευθούν με πυρηνική βόμβα… Είμαι έτοιμη να πάρω ένα αυτόματο όπλο και να πυροβολήσω τον επικεφαλής των Ρώσων στην Κριμαία… Εάν ήμουν εγώ στην εξουσία δεν θα είχα επιτρέψει να συμβεί τίποτα από όλα αυτά».
- Λίγο αργότερα, η Τιμοσένκο επιβεβαίωσε τη αυθεντικότητα του ντοκουμέντου εκτός από το σημείο όπου γίνεται αναφορά στη χρήση πυρηνικής βόμβας.
ΟΥΚΡΑΝΙΑ: ΚΑΤΑΔΥΣΗ ΣΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ
• Στις 15 Απριλίου 2014, οι αυτοδιορισμένοι «ηγέτες» της Ουκρανίας έκαναν το αποφασιστικό βήμα: Διάβηκαν το κατώφλι της κόλασης του εμφυλίου πολέμου, ανάβοντας το πράσινο φώς για την έναρξη στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά των φιλορώσων στην ανατολική Ουκρανία.
Το γραφείο του «προσωρινού» προέδρου Ολεξάντερ Τουρτσίνοφ σε ανακοίνωσή του αναφέρει ότι «οι στρατιωτικές δυνάμεις επιχειρούν κατά των τρομοκρατών», ενώ ο στρατηγός Βαλερί Κρουτόφ, δεύτερος στην ιεραρχία των ουκρανικών Ειδικών Υπηρεσιών (SBU) και διοικητής του Κέντρου Αντιτρομοκρατίας των SBU, δήλωσε στους δημοσιογράφους λίγο μετά την έναρξη της επιχείρησης ότι«οι φιλορώσοι αυτονομιστές που δεν θα παραδώσουν τα όπλα θα εξοντωθούν. Θα πρέπει να τους προειδοποιήσουμε: αν δεν καταθέσουν τα όπλα, θα εξοντωθούν».
Απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση, οι ΗΠΑ στέλνουν «μήνυμα στήριξης στην προσωρινή ουκρανική κυβέρνηση», αποσαφηνίζοντας ότι «δεν έχουν την πρόθεση να παράσχουν θανατηφόρα εφόδια στις ουκρανικές δυνάμεις». Αλλά η Ρωσία προειδοποιεί δια του Πούτιν ότι«η Ουκρανία βρίσκεται στα πρόθυρα εμφυλίου», το ρωσικό υπουργείο εξωτερικών ανακοινώνει ότι «φαίνεται πως εξελίσσεται το χειρότερο δυνατό σενάριο» και ο πρωθυπουργός Ντμίτρι Μεντβέντεφ δηλώνει ότι «ελπίζω ότι οι αρχές του Κιέβου θα έχουν αρκετό μυαλό ώστε να αποφύγουν περαιτέρω κλιμάκωση της κρίσης. Θα είμαι σύντομος: Η Ουκρανία βρίσκεται στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου και αυτό είναι τρομακτικό».
▪ Στις 16 Απριλίου 2014, ξένα ΜΜΕ συνδέουν την έναρξη της στρατιωτικής επιχείρησης με τη μυστηριώδη εξαφάνιση 20 Αμερικανών μισθοφόρων της εταιρείας Blackwater (Greystone Ltd) στην ανατολική Ουκρανία, λόγος για τον οποίο μετέβη εσπευσμένα στο Κίεβο μετέβη ο διευθυντής της CIA Τζον Μπρέναν.
▪ Στις 17 Απριλίου 2014, θα λάβει χώρα 4μερής διάσκεψη στη Γενεύη, μεταξύ εκπροσώπων της Ρωσίας, της Ουκρανίας, της ΕΕ και των ΗΠΑ (τα πεπραγμένα της οποίας δεν μπορώ να τα σχολιάσω, δεδομένου ότι το παρόν σημείωμα γράφηκε στις 16/4/2014).
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
▪ Ο εμφύλιος πόλεμος στην Ουκρανία δεν αποτελεί μια εν δυνάμει απειλή αλλά μια εν εξελίξει πραγματικότητα. Κι αυτό, γιατί (όπως συμβαίνει, σχεδόν, πάντα) τα ουκρανικά πολιτικά κόμματα-συμμορίες διδάχθηκαν πολλά, κυρίως από την Ελληνική τραγωδία (1946-49) και την ιταλική τραγωδία (1970-1982), και ξέρουν να χειριστούν τον Εμφύλιο Πόλεμο και την Τρομοκρατία ως προνομιούχα εργαλεία για την εδραίωση της θέσης τους στη νομή των προνομίων της εξουσίας. Αλλά, οι Ουκρανοί πολίτες δεν διδάχθηκαν τίποτε και θα βιώσουν με τραγικό τρόπο τα βρώμικα παιχνίδια των εγχώριων κλεπτοκρατών και των ξένων ευκαιριακών «προστατών» τους.
- Η ίδια απειλή πλανιέται και πάνω από την Ελλάδα στο πλαίσιο ενός σχεδίου για την διαμόρφωση συνθηκών Εμφυλίου Πολέμου «χαμηλής έντασης», το οποίο είναι, ήδη, σε εξέλιξη: Τα αφανή κέντρα ισχύος φρόντισαν για την «ενίσχυση» του ανθρώπινου δυναμικού που μπορεί να ενσαρκώσει την απειλή της τρομοκρατίας και οι μιντιακοί μπαμπουϊνοι της έχουν ήδη δώσει όνομα: «Ενιαίο Αντάρτικο Πόλεων». Απομένει η προμελετημένη ανθρωποθυσία για να ολοκληρωθεί η επιχείρηση.
Στις 10 Απριλίου 2014, είχαμε μια πρώτη ένδειξη της εφαρμογής αυτού του σχεδίου, με την ισχυρότατη έκρηξη σε παγιδευμένο αυτοκίνητο με 75 κιλά εκρηκτικά, που έγινε στις 5:55 το πρωϊ, στην οδό Αμερικής, έξω από την Τράπεζα της Ελλάδας (δηλαδή, σ’ έναν αυστηρά αστυνομευόμενο χώρο). Το ερώτημα είναι «τι θα ακολουθήσει;»
Γιατί είναι προφανές ότι «το κράτος, εξασθενημένο στο έπακρο απ’ όλες τις επιθέσεις που δέχεται αυτό και η οικονομία του, εδώ και χρόνια… αναλαμβάνει με επισημότητα να σκηνοθετήσει το θέαμα της κοινής και πανίερης άμυνας μπροστά στο τέρας της τρομοκρατίας…» (G. Sanguinetti,Περί του Τρομοκρατίας και του Κράτους, Υψιλον, 1980, σ. 70).
Κι αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να αποφύγουμε με κάθε τρόπο, αποδεικνύοντας ως πολίτες ότι κάτι διδαχθήκαμε από την Ιταλική Τραγωδία (1970-1982).
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δημοσιεύθηκε στην κυριακάτικη εφημερίδα «Το ΧΩΝΙ» στις 20 Απριλίου 2014
ΚΛΕΑΝΘΗΣ ΓΡΙΒΑΣ
ΣΧΕΤΙΚΑ