Η "εθνική αυτοκτονία" της Ουκρανίας


1.

  Σε συνέντευξή του που δημοσιεύθηκε την 1η Μαϊου στους Financial Times ο μεταβατικός πρωθυπουργός της Ουκρανίας Arseniy Yatseniuk προειδοποιούσε ότι η χώρα του εισερχόταν στο κρισιμότερο δεκαήμερό της. Το ορόσημο που έθετε αφορούσε το δημοψήφισμα που έχουν προαναγγείλει ότι θα διοργανώσουν οι αυτονομιστές της ανατολικής Ουκρανίας με το ερώτημα της απόσχισης. Αφορούσε όμως και την 9η Μαϊου, επέτειο λήξης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οπότε, κατά τον Yatseniuk, αναμένεται οι αυτονομιστές “να παίξουν το χαρτί της Σοβιετικής κληρονομιάς και να προκαλέσουν τεχνητές συγκρούσεις”. 

Η 9η Μαϊου αποτελεί, βέβαια,

  και την μεγαλύτερη εθνική εορτή της Ρωσικής Ομοσπονδίας, με χιλιάδες πολίτες να συμμετέχουν κάθε χρόνο στις εορταστικές εκδηλώσεις: στην αντιφατική και προβληματική σχέση της σημερινής Ρωσίας με το σοβιετικό (και όχι μόνο) παρελθόν της, ο “Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος” που κατέληξε στη “νίκη επί του φασισμού”, αποτελεί ακλόνητο στοχείο συγκρότησης μιας υπερήφανης εθνικής ταυτότητας. Άλλωστε, για μία χώρα, η οποία πλήρωσε το τίμημα 25 εκατομμυρίων νεκρών, τα όσα συνέβησαν πριν από μόλις δύο γενιές, αποτελούν ολοζώντανη μνήμη. 

Ο Yatseniuk ομολογεί άθελά του σε ποια πλευρά στέκεται σε ό,τι αφορά το ρήγμα που άνοιξε ο αντιφασιστικός αγώνας, με βλέποντας στη μνημόνευσή του παρά μόνο την αφορμή προπαγανδιστικής χειραγώγησης. Αλλά το ζήτημα που εγείρεται δεν είναι απλώς ιστορικο-φιλολογικό, ούτε αφορά μόνο την ούτως ή άλλως ρημαγμένη Ουκρανία. 

Η εικόνα των χούλγκανς των γηπέδων οι οποίοι από κοινού με τους νεοναζί του “Δεξιού Τομέα” έκαψαν ζωντανούς περισσότερους από 40 ανθρώπους στο Μέγαρο των Συνδικάτων της Οδησσού την Παρασκευή, εν μέσω ιαχών όπως “Ζήτω η Ουκρανία” και “Θάνατος στους εχθρούς” και υπό τα απαθή βλέμματα των αστυνομικών δυνάμεων, είναι ο νεκραναστημένος φασιστικός εφιάλτης αυτοπροσώπως. Ομοίως, μετά από ένα τέτοιο γεγονός, οι επευφημίες του “λαού της Μαϊντάν” στο Ουκρανικό διαδίκτυο, η “αντιτρομοκρατική” ρητορική των αρχών του Κιέβου, η σύλληψη (και κατόπιν απελευθέρωση υπό την πίεση συγκεντρωμένων διαδηλωτών) 67 αντικυβερνητικών διαδηλωτών που επέζησαν της πολιορκίας του Μεγάρου των Συνδικάτων, η αχαλίνωτη συνωμοσιολογία περί του πανταχού παρόντος “ρωσικού δακτύλου”. Ο Yatseniuk υποστηρίζει ότι η “Ρωσία έστειλε ανθρώπους στην Οδησσό για να σπείρει το χάος” - το ότι εμφανώς οι κρατικές δυνάμεις έχουν πάψει πια να έχουν το μονοπώλιο της βίας, δεν δείχνει να τον απασχολεί. Άλλωστε, η “στρογγυλεμένη” και με πολλές αποσιωπήσεις κάλυψη των γεγονότων της Οδησσού από τα μέσα ενημέρωσης της Δύσης, μπορεί να τον καθησυχάζει -αλλά θα έπρεπε να θέσει σε συναγερμό τους ίδιους τους πολίτες των δυτικών χωρών. 

Ασφαλώς, για τα γεγονότα της Οδησσού -όπου υπήρξε καταγεγραμμένη δράση προβοκατόρων με διακριτικό σήμα τα κόκκινα περιβραχιόνια που κινούνταν με άνεση ανάμεσα στα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα και πίσω από τις αστυνομικές γραμμές- μένουν ακόμη πολλά να απαντηθούν, όπως άλλωστε και για την ταυτότητα των ελεύθερων σκοπευτών που έδρασαν τον Φεβρουάριο στο Κίεβο. 

Όμως, η εξάπλωση του έξαλλου εθνικισμού, η απορρόφηση από την αντιμετώπιση του “εσωτερικού εχθρού” (σαν να μην είχε περισσότερο πιεστικά καθήκοντα μία χώρα που χρεωκοπεί), η πληθώρα των άνεργων νέων που είναι έτοιμοι να στελεχώσουν από τους “ιδιωτικούς στρατούς” των γηπέδων μέχρι τις πολιτοφυλακές των ακροδεξιών, η αυτονόμηση ή διάλυση του στρατού και της αστυνομίας και η ενσωμάτωση εεξτρεμιστών “εθελοντών” σε καινοφανή σχήματα “Εθνοφρουράς” -όλα αυτά αποτελούν συμπτώματα μιας ιδιόμορφης συλλογικής εθνικής “αυτοκτονίας”.

ΚΩΣΤΑΣ ΡΑΠΤΗΣ
http://www.capital.gr/gmessages/showTopic.asp?id=4351453&nid=2007393

Διαβάστε ακόμα:


2.

Σχεδόν αναπόφευκτη εισβολή της Ρωσίας σε ουκρανικά εδάφη

 Χρησιμοποιώντας σαν πιόνι τους ακροδεξιούς πραξικοπηματίες του Κιέβου, οι ΗΠΑ προσπαθούν να υπονομεύσουν την ενεργειακή σχέση Μόσχας - Βερολίνου
Οι ακροδεξιοί πραξικοπηματίες που με την άμεση και πλήρη υποστήριξη των Αμερικανών κατέλαβαν την εξουσία στην Ουκρανία δοκιμάζουν ανελέητα τα όρια ανοχής του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν. Δολοφονώντας εν ψυχρώ 42 αθώους Ρώσους και ρωσόφιλους Ουκρανούς στο κτίριο των συνδικάτων στην Οδησσό, οι φιλοναζιστές και πιόνια των ΗΠΑ Ουκρανοί πραξικοπηματίες εξωθούν τα πράγματα στα άκρα. Αν ο Πούτιν «καταπιεί» τη δολοφονία δεκάδων Ρώσων της Ουκρανίας χωρίς να τολμήσει να αντιδράσει εισβάλλοντας στην Ουκρανία και απομακρύνοντας από την εξουσία τους δολοφόνους του Κιέβου, η ζωή τουλάχιστον οκτώ εκατομμυρίων Ρώσων που ζουν σε ουκρανικά εδάφη θα βρίσκεται διαρκώς στο έλεος των φιλοναζιστών Ουκρανών.
Οποτε κρίνουν οι ίδιοι ότι τους εξυπηρετεί ή όταν τους δίνουν εντολή οι Αμερικανοί, θα προχωρούν σε μαζικές σφαγές του ρωσικού πληθυσμού, επιλέγοντας οι ίδιοι την κατάλληλη γι' αυτούς στιγμή. Η Μόσχα περιέρχεται έτσι σε πολύ δύσκολη θέση - και δεν αναφερόμαστε μόνο στα εκατομμύρια Ρώσων της Ουκρανίας. Οσο οι Ουκρανοί ναζί βρίσκονταν υπό τον έλεγχο του Βερολίνου, ο Πούτιν μπορούσε να υπολογίζει βάσιμα σε μια διχοτόμηση της Ουκρανίας - με την ανατολική και τη νότια Ουκρανία να ενσωματώνονται στη Ρωσία και με τις δυτικές περιοχές να προσδένονται ως κράτος στο άρμα της Γερμανίας. Η ζωτικής σημασίας για το Βερολίνο θέληση της γερμανικής κυβέρνησης να μην εξαρτάται κατά κανέναν τρόπο από ενεργειακές πηγές άμεσα ή έμμεσα ελεγχόμενες από τις ΗΠΑ αποτελούσε τη ρεαλιστική βάση των ελπίδων του Πούτιν. Η κατάσταση όμως μεταβλήθηκε άρδην, όταν οι Αμερικανοί ανέλαβαν αυτοί τον έλεγχο των Ουκρανών ακροδεξιών και παραμέρισαν τους Γερμανούς, με αποτέλεσμα να κινεί τώρα η Ουάσιγκτον τους πραξικοπηματίες του Κιέβου και όχι το Βερολίνο.
Τα κορυφαία οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ είναι εντελώς διαφορετικά από εκείνα των Γερμανών. Θα συνιστούσε θρίαμβο της πολιτικής της Ουάσιγκτον, αν κατόρθωνε να τορπιλίσει την ενεργειακή συνεργασία της Γερμανίας, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης, με τη Ρωσία. Οι Αμερικανοί θα μπορούσαν έτσι να στραγγαλίσουν ενεργειακά τους Γερμανούς, αν παρίστατο ανάγκη. Γνωρίζοντας εκ των προτέρων την κατάσταση αυτή, οι Γερμανοί ηγέτες θα ήταν υποχρεωμένοι να υποταχθούν εκ νέου στους Αμερικανούς. Τα όνειρα του Βερολίνου για εδραίωση της πανευρωπαϊκής ηγεμονίας του θα υφίσταντο σοβαρότατο, ίσως και μοιραίο πλήγμα. Ενώ λοιπόν η ενεργειακή συνεργασία με τη Ρωσία είναι απαραίτητη για τη Γερμανία στην παρούσα φάση, για να ηγεμονεύσει στην Ευρώπη, οι ΗΠΑ έχουν κάθε λόγο να τινάξουν στον αέρα τη συνεργασία αυτή!
Από τη στιγμή λοιπόν που ο Λευκός Οίκος απέκτησε το πάνω χέρι στην Ουκρανία, έχει σοβαρότατους λόγους να χρησιμοποιήσει την κυβέρνηση της χώρας αυτής, τους φιλοναζιστές πραξικοπηματίες, προκειμένου να υπονομεύσει τις σχέσεις Γερμανίας - Ρωσίας. Την εξυπηρετεί την Ουάσιγκτον η ένταση στην Ουκρανία. Εκβιάζουν οι Αμερικανοί αντικειμενικά τον Πούτιν λόγω της οικονομικής, αλλά και πολιτικής ζημιάς που θα υποστεί η Ρωσία, αν τιναχτεί στον αέρα η αγορά ρωσικού φυσικού αερίου και πετρελαίου από τη Γερμανία και τις χώρες της ΕΕ. Αυτό όμως είναι το δευτερεύον. Το πρωτεύον είναι για τις ΗΠΑ η εκ νέου ενεργειακή καθυπόταξη της Γερμανίας και η ανάσχεση του ηγεμονισμού του Βερολίνου στη Γηραιά Ηπειρο. Είναι εμφανής άλλωστε η δραστική υποβάθμιση του ρόλου των Αμερικανών στις ευρωπαϊκές υποθέσεις. Παράλληλα, δηλώνοντας οι ΗΠΑ ότι η στρατιωτική οδός δεν υφίσταται για αυτούς ως μέσον επίλυσης της ουκρανικής κρίσης, δοκιμάζουν κι αυτές μέχρι πού μπορούν να φτάσουν οι αντιδράσεις του Πούτιν στη σφαγή των Ρώσων της Ουκρανίας.

Αλήθεια είναι ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να βοηθήσουν στρατιωτικά τους πραξικοπηματίες της Ουκρανίας, αν εισβάλουν οι Ρώσοι. Η Ουάσιγκτον θα υφίστατο ταπεινωτική ήττα των Ουκρανών συμμάχων της. Το γεγονός όμως ότι η Ουάσιγκτον το λέει ανοιχτά, αφήνει το περιθώριο στον Πούτιν να είναι βέβαιος για τη στρατιωτική νίκη των Ρώσων στην Ουκρανία. Το κακό για τον Ρώσο πρόεδρο είναι ότι τα σχέδια των Αμερικανών για ενεργειακή ρήξη Μόσχας - Βερολίνου και ΕΕ εξυπηρετούνται σχεδόν το ίδιο καλά και με ρωσική εισβολή στην Ουκρανία!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22792&subid=2&pubid=64002144