Ουκρανία: Τα λάθη του Βερολίνου και οι συνέπειες

 

 Όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ουκρανία επιβεβαιώνουν την ιστορική διαπίστωση σύμφωνα με την οποία οι πόλεμοι δεν έχουν ιδεολογικό χαρακτήρα αλλά οφείλονται στις συγκρούσεις συμφερόντων, όπως συνέβη στους δύο παγκοσμίους πολέμους και σε όλους τους ευρωπαϊκούς πολέμους από τον τριακονταετή πόλεμο και εντεύθεν. Η σημαντικότερη όμως διαπίστωση αφορά την απρόβλεπτη έκταση που μπορεί να προσλάβει μια διένεξη, σε σημείο μάλιστα ώστε να υπερβαίνει τις σκοπιμότητες και τις δυνατότητες ελέγχου αυτών που την ενθάρρυναν και την πυροδότησαν. Σύμφωνα με τον απερχόμενο πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μπαρόζο «η κρίση στην Ουκρανία έχει μεγαλύτερη δυναμική αποσταθεροποίησης απ’ ότι οι πόλεμοι στα Βαλκάνια τη δεκαετία του 1990». Το Βερολίνο που πρωταγωνίστησε αρχικά στην ουκρανική κρίση υποκινώντας την εξέγερση στο Κίεβο, με αφορμή την άρνηση του Γιαννουκόβιτς να υπογράψει τη συμφωνία σύνδεσης με την ΕΕ, έχει μετατραπεί σε κομπάρσο διαπιστώνοντας ότι οι εξελίξεις υπερβαίνουν τις δυνατότητες παρέμβασής του.

Οι συγκρούσεις στην Ανατολική Ουκρανία προωθούν φαινομενικά τα ρωσικά συμφέροντα αφού όσο οξύνονται αποδεικνύουν ότι η συνύπαρξη των ρωσόφωνων με τους ουκρανούς είναι αδύνατη, επομένως η ομοσπονδοποίηση της χώρας ή η διάσπασή της είναι επιβεβλημένη. Όμως οι αντιδράσεις της Μόσχας είναι «αμυντικές» και αποσκοπούν να αναχαιτίσουν τον ιμπεριαλισμό της Δύσης που αμφισβητεί τη σοβιετική της κληρονομιά ενώ τα τυχόν οφέλη που θα προκύψουν θα είναι οριοθετημένα γεωγραφικά. Ο μεγάλος ωφελημένος της κρίσης είναι αναμφισβήτητα οι ΗΠΑ. Σε μια κρίση που είχε το χαρακτήρα σύγκρουσης συμφερόντων Γερμανίας – Ρωσίας, κυριαρχούν σήμερα η πολιτική και τα γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ. Η Ουάσινγκτον αξιοποιεί την κρίση διότι της προσφέρει τη δυνατότητα να εξαπολύσει έναν οικονομικό πόλεμο κατά της Ευρώπης με πρόσχημα τις οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Διότι μέσω των οικονομικών κυρώσεων δεν θα πληγεί μόνον η ρωσική οικονομία αλλά κυρίως η οικονομία της Γερμανίας και των κρατών που διατηρούν ισχυρούς οικονομικούς δεσμούς με τη Μόσχα. Γιαυτό επιμένει να κλιμακωθούν. Πρόσθετα, όμως, η Ουάσινγκτον με την επιμονή της για την επιβολή αυστηρών κυρώσεων κατόρθωσε να απελευθερώσει τις αντιθέσεις που σοβούν μεταξύ των ισχυρών κρατών της Ευρώπης. Η Βρετανία και η Γαλλία, σύμφωνα με τον Ζοζέ Μπαρόζο, που υφίστανται τις συνέπειες της γερμανικής οικονομικής ισχύος εντός της ΕΕ πιέζουν για σκληρότερες κυρώσεις ώστε να πληγεί η γερμανική οικονομία ενώ η Γερμανία αμυνόμενη ζητά περισσότερο χώρο για τη διπλωματία ώστε να αποφύγει τις συνέπειες των κυρώσεων.

H «γκάφα» του Βερολίνου, το οποίο άνοιξε τις πύλες της Ουκρανίας στις ΗΠΑ, οφείλεται στην εμμονή της να μη λαμβάνει υπόψη του τις διδαχές της Ιστορίας. Διότι οι ΗΠΑ ανδρώθηκαν σε υπερδύναμη μέσα από τις ενδοευρωπαϊκές έριδες και συγκρούσεις. Μάλιστα για να επιτύχουν τον σκοπό τους ακολούθησαν το δρόμο της οικονομικής υποδούλωσης των ευρωπαϊκών κρατών, τον ίδιο δηλαδή δρόμο που ακολουθεί σήμερα η Γερμανία για την υποταγή των ευρωπαίων «εταίρων» της. Όπως σημειώνει ο Νίκος Ψυρούκης, «όταν έμπαιναν οι ΗΠΑ στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο χρωστούσανε στην Ευρώπη 4,5 δις δολάρια. Με τον τερματισμό του πολέμου, η Ευρώπη χρωστούσε στις ΗΠΑ 10 δις δολάρια σε πολεμικά χρέη». Με το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, διαλύθηκαν οι αποικιοκρατικές αυτοκρατορίες των ευρωπαϊκών κρατών δίνοντας τη δυνατότητα στο αμερικανικό κεφάλαιο να εισχωρήσει στις αγορές παντού ενώ η καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων στην Ευρώπη αναζωογόνησε την αμερικανική οικονομία. Είναι χαρακτηριστικό πως στο διάστημα 1938 – 1944 το ετήσιο εθνικό εισόδημα των ΗΠΑ υπερδιπλασιάστηκε, από 41 δις δολάρια έφτασε στα 83 δις ενώ οι οικονομίες των εμπόλεμων ευρωπαϊκών κρατών κατέρρεαν και υπερχρεώνονταν στην Ουάσινγκτον. Με το σχέδιο Μάρσαλ και το ΝΑΤΟ οι ΗΠΑ υπέταξαν οικονομικά και στρατιωτικά την Ευρώπη ενώ αν η Ευρώπη εξαρτηθεί και ενεργειακά από τις ΗΠΑ με το σχιστολιθικό πετρέλαιο και αέριο, τότε η χειραγώγησή της θα είναι πλήρης.

Η διαλλακτική στάση που υιοθέτησε ξαφνικά ο Πούτιν για τις εξελίξεις στη Νοτιοανατολική Ουκρανία μετά τη συνάντησή του με τον επικεφαλής του ΟΑΣΕ και οι προσπάθειες του Γερμανού ΥΠΕΞ για τη σύγκληση νέας ειρηνευτικής διάσκεψης, της λεγόμενης «Γενεύης ΙΙ», αποσκοπούν να εξαλείψουν τις αφορμές παρέμβασης της Ουάσινγκτον στην κρίση και τη δρομολόγηση ανεπιθύμητων εξελίξεων για τη Μόσχα και το Βερολίνο. Ποιός εγγυάται όμως ότι οι εθνικιστές του Κιέβου δεν θα κλιμακώσουν οι ίδιοι πλέον τις εξελίξεις, προωθώντας τις σκοπιμότητες των αμερικανικών συμφερόντων;

Μακροδημόπουλος Δημήτρης

Αλεξ/πολη – κιν. 6947-771412

10-5-2014

http://www.anixneuseis.gr/?p=91594