Σενάρια ελάφρυνσης του χρέους...

Σκίτσο του Γ.ΜΑΚΡΗ

1.

Τα 2+1 σενάρια για το χρέος και η "απειλή" του τρίτου δανείου

Τη Δευτέρα ο κ. Στουρνάρας θα κάνει την πρώτη επίσημη παρέμβαση στο Eurogroup, υπενθυμίζοντας –ως πρόεδρος του Συμβουλίου για το τρέχον εξάμηνο– ότι η Ευρωζώνη πρέπει να τιμήσει τη δέσμευσή της έναντι του ΔΝΤ όσον αφορά τη διασφάλιση της μακροχρόνιας βιωσιμότητας του ελληνικού κρατικού χρέους.

Η «υπενθύμιση» από την πλευρά της ελληνικής προεδρίας αφορά την απόφαση του Συμβουλίου στα τέλη Νοεμβρίου του 2012 ότι θα πράξει ό,τι είναι αναγκαίο για την περαιτέρω ελάφρυνση του κρατικού  χρέους της Ελλάδας, ώστε αυτό να καταστεί μακροχρόνια βιώσιμο, έτσι ώστε όχι μόνο να πέσει κάτω από το 120% του ΑΕΠ μέχρι το 2022, αλλά επιπλέον να είναι βιώσιμη η εξυπηρέτησή του. Η ενεργοποίηση αυτής της απόφασης έχει, βέβαια, ως προϋπόθεση ότι το ελληνικό κράτος θα διασφαλίσει την παραγωγή βιώσιμων πρωτογενών πλεονασμάτων καταρχήν για το 2014 και στη συνέχεια για τα επόμενα χρόνια. Η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος έναν χρόνο νωρίτερα λειτουργεί ως πράξη επίσπευσης ολόκληρης της διαδικασίας για το χρέος κατά έναν χρόνο. 

Παρότι η συγκεκριμένη «πράξη» φαίνεται να μη εξαρτάται μια άλλη «παράλληλη» συμφωνία, αυτήν που αφορά την κάλυψη του χρηματοδοτικού «κενού» για την τριετία 2014-2016. Η ουσία αυτής της συμφωνίας έχει να κάνει και πάλι με τη δέσμευση της Ευρωζώνης έναντι του ΔΝΤ ότι, για όσο χρονικό διάστημα το ΔΝΤ εξακολουθεί να εκταμιεύει δόσεις του δανείου του προς την Ελλάδα (και αυτό θα συμβαίνει μέχρι την άνοιξη του 2016), η Ευρωζώνη θα πρέπει να εξασφαλίζει ότι για δώδεκα μήνες μετά την εκταμίευση κάθε δόσης το ελληνικό Δημόσιο θα είναι σε θέση να αποπληρώνει τις υποχρεώσεις του έναντι του ΔΝΤ. Γιατί στο μεταξύ το δάνειο του ΔΝΤ προς την Ελλάδα, πριν εκταμιευτεί ολόκληρο, έχει αρχίσει να αποπληρώνεται, λόγω της τριετούς διάρκειάς του... 

Η Ευρωζώνη, λοιπόν, έχει δεσμευτεί ότι το ΔΝΤ θα αποπληρώνεται από την Ελλάδα κανονικά, ακόμα και αν ο προϋπολογισμός της δεν επαρκεί για να πληρώνει στο ΔΝΤ τα τοκοχρεολύσια. Πώς θα γίνει αυτό; Απλώς θα δοθεί στην Ελλάδα, αν χρειαστεί ένα τρίτο δάνειο από το EFSF. 

Αυτό είναι το περιβόητο τρίτο δάνειο, το οποίο, λόγω καταστατικής υποχρέωσης του EFSF, θα πρέπει να συνοδεύεται με «δεσμεύσεις» μνημονιακού τύπου, λιγότερο ή περισσότερο αυστηρές, ανάλογα με το ποσό του δανείου και τη συνέπεια της Ελλάδας στο μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενο Μνημόνιο. 

Αυτό είναι το «μυστήριο» του περιβόητου «τρίτου δανείου». 

Όσον αφορά το χρονοδιάγραμμα της συζήτησης που θα ανοίξει τη Δευτέρα ο κ. Στουρνάρας για την περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους, όλα είναι, προς το παρόν, ανοικτά. Οι εκτιμήσεις στελεχών της αποχωρούσης Ευρωπαϊκής Επιτροπής κάνουν λόγο για ένα χρονοδιάγραμμα που εύκολα θα φτάσει στα τέλη του 2014. Στην ΕΚΤ επιμένουν να είναι περισσότερο επιφυλακτικοί τόσο για το πώς όσο και για το πότε θα μπορούσε να ολοκληρωθεί μια τέτοια διαδικασία. Το δε ΔΝΤ παραμένει σταθερό στη θέση του ότι το χρέος είναι ως μέγεθος μη βιώσιμο και, κατά συνέπεια, πρέπει να «κουρευτεί» έτσι κι αλλιώς, για να πέσει κάτω από το 120% του ΑΕΠ μέχρι το 2022.

Και κάπου εδώ αρχίζουν τα εναλλακτικά σενάρια για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, που συνολικά μαζί με το PSI+, που έγινε τον Μάρτιο του 2012 και «διέγραψε» 100 δισ. ευρώ κρατικό χρέος προς ομολογιούχους (χωρίς να πετύχει, όμως, τη μείωσή του ως ποσοστού του ΑΕΠ), είναι το μεγαλύτερο στην ιστορία του καπιταλισμού: 

Α΄ σενάριο 

«Κούρεμα» του χρέους σε απόλυτες τιμές. Τη λύση αυτή επιδιώκει εξ αρχής το ΔΝΤ, αλλά αποκλείουν τόσο η ΕΚΤ όσο και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Ο λόγος είναι απλός. Το ελληνικό χρέος, μετά την αναδιάρθρωση του PSI+, έχει «μεταφερθεί» από τους ιδιώτες σε κράτη, στο ΔΝΤ και στο EFSF. 

Το 80% του χρέους οφείλεται στα κράτη της Ευρωζώνης και στο ΔΝΤ. Από αυτά, τα 52,9 δισ. ευρώ έχουν τη μορφή διακρατικού δανείου, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου οφείλεται στη Γερμανία και κατά δεύτερο λόγο στη Γαλλία. Ένα δεύτερο μέρος του δανείου, ύψους 47,3 δισ. ευρώ, είναι το δάνειο από το ΔΝΤ. Και ένα τρίτο κομμάτι του δανείου, ύψους 144,6 δισ. ευρώ, οφείλεται στο EFSF. Δηλαδή, ένα σύνολο 244, 8 δισ. ευρώ. Στα ποσά αυτά δεν συμπεριλαμβάνονται τα κρατικά ομόλογα που είχαν αγοράσει η ΕΚΤ και οι κεντρικές τράπεζες και τα οποία εξοφλούνται κανονικά από το ελληνικό Δημόσιο. 

Αυτό το κομμάτι του χρέους ζητά επίμονα να «κουρευτεί» το ΔΝΤ. Και άλλο τόσο επίμονα το αρνούνται οι χώρες της Ευρωζώνης, υποστηρίζοντας ότι κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατό να περάσει από τα Κοινοβούλια που είχαν ψηφίσει τον δανεισμό αυτό. 

Το «κούρεμα» στο κεφάλαιο αυτών των δανείων αφορά, βέβαια, μόνο τα διακρατικά δάνεια και το δάνειο από το EFSF, καθώς το καταστατικό του ΔΝΤ απαγορεύει τη μη αποπληρωμή δανείων του ή διαγραφή μέρους τους. Με άλλα λόγια, η διαγραφή μέρους του κεφαλαίου των δανείων αφορά μόνο την Ευρωζώνη. 

Να σημειωθεί, βέβαια, ότι το μέσο επιτόκιο αυτών των δανείων είναι εξαιρετικά χαμηλό και... εκτός αγοράς για την Ελλάδα, αφού μαζί με όλα τα «έξοδα» παραμένει κάτω από το 2%. 

Η άρνηση αυτή αναμένεται να ισχυροποιηθεί ακόμα περισσότερο μετά τις Ευρωεκλογές, καθώς οι εκτιμήσεις δίνουν πολλές πιθανότητες ενίσχυσης της αντιπροσώπευσης των κομμάτων, που είναι απολύτως αντίθετα στη διαγραφή χρέους της Ελλάδας. 

Β΄ σενάριο 

Εναλλακτικά στο «κούρεμα» του κεφαλαίου των δανείων έχει ξεκινήσει η συζήτηση μιας πρότασης η οποία στοχεύει στην επέκταση της λήξης των δανείων κατά μία 20ετία, ήτοι μετατρέπει τα διακρατικά δάνεια και το δάνειο προς το EFSF σε ένα δάνειο διάρκειας 50 ετών. Ταυτόχρονα, αναφέρεται ως συνοδευτικό στοιχείο η περαιτέρω μείωση των επιτοκίων που το επιβαρύνουν σήμερα. Η λογική αυτής της «λύσης» στηρίζεται στην εκτίμηση ότι, με την επιμήκυνση του δανείου και τα μικρότερα επιτόκια, ναι μεν, δεν μειώνεται το χρέος, αλλά γίνεται ευκολότερη η διαχείριση της αποπληρωμής του. 

Και κάπου εδώ αρχίζει ο καυγάς μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωζώνης, καθώς το ΔΝΤ αμφισβητεί ότι μπορεί να διασφαλιστεί με τα σημερινά στοιχεία η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Η «λογική» του ΔΝΤ έχει, βέβαια, βάση, καθώς είναι εντελώς παράδοξο να προβλέπει κανείς σε βάθος 50ετίας τη δυνατότητα αποπληρωμής δανείων για μια οικονομία η οποία δεν ελέγχει την έκδοση νομίσματος, εκτός, βέβαια, και αν στο μεταξύ έχει προχωρήσει η «αμοιβαιοποίηση» του χρέους, με την έκδοση είτε ευρωομολόγων είτε άλλων εργαλείων από κοινού έκδοσης χρέους. Από την πλευρά της Ευρωζώνης, βέβαια, προωθείται η αντίληψη ότι, μετά την τραπεζική ενοποίηση και την προώθηση της δημοσιονομικής σύγκλισης, το αξιόχρεο κάθε χώρας θα εξαρτάται από την πορεία της Ευρωζώνης και, κατά συνέπεια, δεν θα υφίσταται «εθνικό ρίσκο». Στη διαμάχη αυτή, πάντως, πρέπει να επισημάνει κανείς ότι, εδώ και περίπου δύο χρόνια, το ΔΝΤ, με αφορμή πάντα την υπόθεση του ελληνικού χρέους, δεν έχει πάψει να ασκεί πίεση στην Ευρωζώνη για την «αμοιβαιοποίηση» του ευρωπαϊκού χρέους και την πίεση αυτή θα τη δούμε να ασκείται με ιδιαίτερη ένταση μέσα στο καλοκαίρι. Το πώς θα καταλήξει, βέβαια, αυτή η διελκυστίνδα δεν πρόκειται να το δούμε πριν από το φθινόπωρο. 

Το «κρυφό» σενάριο 

Ανάμεσα στα δύο αυτά ακραία σενάρια έχουν ήδη αρχίσει να διαμορφώνονται και κάποιες άλλες «λύσεις», που θα παραμείνουν στην γκρίζα περιοχή της διαπραγμάτευσης για αρκετούς μήνες ακόμα μέχρι να «ωριμάσουν» ως ενδιάμεση αλλά και πλέον ρεαλιστική «λύση». Όπως έχει υποστηριχτεί σε κάποιες συζητήσεις με το ΔΝΤ, ιδιαίτερα στην εαρινή σύνοδο του Ταμείου, το πρόβλημα του ελληνικού χρέους είναι η σταθερότητα των προβλέψεων που αφορούν την αποπληρωμή του. Και στο πρόβλημα αυτό η μοναδική οικονομική μεταβλητή είναι το επιτόκιο, το οποίο είναι μεν πολύ χαμηλό, αλλά παραμένει «μεταβλητό», λόγω του ότι υπολογίζεται με βάση του Εuribor τριμήνου. Και το Euribor την περίοδο αυτή είναι εξαιρετικά χαμηλό, με αποτέλεσμα το συνολικό επιτόκιο να είναι επίσης πολύ χαμηλό. Τι θα συμβεί, όμως, αν η ΕΚΤ σε κάποια στιγμή αρχίσει να αυξάνει τα βασικά επιτόκια του ευρώ; Ήδη η Fed ανακοίνωσε ότι, κατά πάσα πιθανότητα, την άνοιξη του 2015 θα αρχίσει η αύξηση των επιτοκίων του δολαρίου. Πότε θα αρχίσει να κάνει το ίδιο και η ΕΚΤ; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό ανατρέπει και κάθε υπολογισμό όσον αφορά τη μακροπρόθεσμη αξιολόγηση της βιωσιμότητας του χρέους, καθώς κανείς δεν ξεχνά την εκτίναξη μέσα σε ένα χρόνο των αμερικανικών επιτοκίων το 1981 για να κοπούν οι πληθωριστικές πιέσεις της δεκαετίας του ΄70. Και κανείς δεν ξεχνά τις συνέπειες εκείνης της απόφασης στην υπερχρέωση των δεκάδων χωρών, μαζί και της Ελλάδας, τη δεκαετία που ακολούθησε... 

Αυτός ο κίνδυνος θα μπορούσε να γίνει εφιάλτης για οικονομίες όπως η ελληνική, με τόσο υψηλό ονομαστικό χρέος, αν τα επιτόκια παραμείνουν μεταβλητά. Για τον λόγο αυτό, λοιπόν, τόσο το ΔΝΤ όσο και ο ΟΔΔΗΧ έχουν αρχίσει να εισάγουν ως βασικό στοιχείο της διαπραγμάτευσης την αλλαγή των επιτοκίων του ελληνικού χρέους σε σταθερά από μεταβλητά, έτσι ώστε να σταθεροποιηθεί η μακροπρόθεσμη πρόβλεψη της βιωσιμότητας εξυπηρέτησης του χρέους, πέραν της επιμήκυνσής του σε βάθος 50ετίας.

 Από τον Γιάννη Αγγέλη

*Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Κεφάλαιο" της 3ης Μαΐου, που κυκλοφορεί

http://www.capital.gr/gmessages/showTopic.asp?id=4350082&nid=2007050

O Γ. Στουρνάρας με τον πρόεδρο του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ. Ο Ελληνας υπουργός στο αυριανό Eurogroup θα παρουσιάσει το επόμενο βήμα της ελληνικής οικονομίας, που δεν είναι άλλο από το σχέδιο για την οικονομική ανάπτυξη.

2.

«Κλείδωμα» επιτοκίου και επιμήκυνση

Την έναρξη των συζητήσεων για την ελάφρυνση του χρέους θα ζητήσει αύριο, στο τελευταίο κατά πάσα πιθανότητα Eurogroup, στο οποίο θα συμμετάσχει πριν αναλάβει τη διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος, ο κ. Γιάννης Στουρνάρας.

Ο υπουργός Οικονομικών θα ζητήσει από τους ομολόγους του να εφαρμόσουν την απόφαση που είχαν λάβει τον Νοέμβριο του 2012 για περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους, καθώς η Αθήνα πληροί πλέον τους όρους που είχαν θέσει. Η κυβέρνηση περιμένει μια ισορροπημένη δήλωση, η οποία αφενός μεν θα μπορεί να αξιοποιηθεί πολιτικά από την ίδια, αφετέρου δε, δεν θα προκαλέσει αντιδράσεις στις άλλες χώρες της Ευρωζώνης, τρεις εβδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές. Το πιθανότερο είναι πως οι υπουργοί Οικονομικών θα αναθέσουν στο Euroworking Group (την ομάδα εργασίας που αποτελείται από τους συνεργάτες τους) να επεξεργαστούν σενάρια, τα οποία θα παρουσιάσουν σε επόμενα Eurogroup. Σαφές χρονοδιάγραμμα δεν υπάρχει, αλλά οριστικές αποφάσεις αναμένονται προς τα τέλη του φθινοπώρου, αφού η Ευρωζώνη επιμένει να αντιμετωπισθούν ως «πακέτο» τα θέματα του χρέους και του χρηματοδοτικού κενού. Για το δεύτερο δεν πρόκειται να υπάρξει σαφής εικόνα πριν από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των στρες τεστ των τραπεζών από την ΕΚΤ, στο τέλος Οκτωβρίου - αρχές Νοεμβρίου. Στην πραγματικότητα, η Ευρωζώνη θέλει να έχουν ολοκληρωθεί οι διαβουλεύσεις για τη συγκρότηση της νέας Κομισιόν, αλλά και να συνεχίζει να πιέζει την Αθήνα για να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό και τα εργασιακά που προβλέπονται στο επικαιροποιημένο Μνημόνιο.

Για το ζήτημα της ελάφρυνσης του χρέους, η κυβέρνηση έχει επεξεργαστεί διάφορα εναλλακτικά σενάρια, τα οποία θα συζητήσει σε τεχνικό επίπεδο και θα είναι ο επικεφαλής του Euroworking Group Τόμας Βίζερ που θα τα εισηγηθεί στο Eurogroup. Κοινή συνισταμένη όλων των σεναρίων, δηλαδή η φόρμουλα για τη μείωση του χρέους, είναι η επιμήκυνση και κυρίως το «κλείδωμα» των επιτοκίων των δανείων που έχει λάβει η Ελλάδα από τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης (GLF) σε χαμηλά επίπεδα για πολλά χρόνια. Συγκεκριμένα:

1. Επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων από την Ευρωζώνη (τόσο των GLF, όσο και εκείνων από τον EFSF) στα 50 έτη. Σήμερα η μέση διάρκεια εξόφλησης των GLF δανείων συνολικού ύψους 52,9 δισ ευρώ είναι 17 έτη και η πρώτη δόση αποπληρωμής είναι το 2020. Σε ό,τι αφορά τα δάνεια από τον EFSF, ανέρχονται σε 139,9 δισ. ευρώ, η μέση διάρκειά τους είναι 30 έτη και η πρώτη δόση θα καταβληθεί το 2023.

Από την επιμήκυνση θα προκύψει μία ελάφρυνση στις ετήσιες δαπάνες του προϋπολογισμού για εξυπηρέτηση του χρέους της τάξης των 6-7 δισ. ευρώ τα επόμενα 20 - 30 χρόνια. Θα υπάρξει αντίστοιχη επιβάρυνση μετά.

2. Παρέμβαση στα επιτόκια δανεισμού των GLF δανείων. Σήμερα η Ελλάδα καταβάλλει για τα 52,9 δισ. ευρώ κυμαινόμενο επιτόκιο ίσο με το Euribor 3μήνου συν 0,50%. Συνολικά, το επιτόκιο διαμορφώνεται στο 0,83%. Ωστόσο το Euribor αναμένεται τα επόμενα χρόνια να αυξηθεί αισθητά και να φθάσει στα επίπεδα του 2-3%. Γι’ αυτό η κυβέρνηση θα επιδιώξει τη μετατροπή του σε σταθερό στα σημερινά επίπεδα. Δηλαδή:

• Σταθερό επιτόκιο 1% για τα 50 έτη αποπληρωμής των δανείων. Το όφελος για το ελληνικό χρέος θα ανέλθει στα 25 δισ. ευρώ ή περίπου 14% του σημερινού ΑΕΠ για το σύνολο της 50ετίας, ή

• Σταθερό επιτόκιο για 15 χρόνια και μετά επανεξέταση της κατάστασης, σε περίπτωση που η Ευρωζώνη απορρίψει την πρώτη πρόταση εξαιτίας των μεγάλων απωλειών (σε όρους καθαράς παρούσας αξίας). Ομως, σε αυτή την περίπτωση, το σχέδιο προβλέπει επιτόκιο μικρότερο του 1%, με το επιχείρημα ότι αφού το επιτόκιο δεν θα είναι σταθερό για 50 χρόνια ας είναι τουλάχιστον όσο το δυνατόν χαμηλότερο.

• Διατήρηση του Euribor 3μήνου, αλλά το περιθώριο του 0,50% για ένα διάστημα 5-10 ετών και μετά μετατροπή του επιτοκίου σε σταθερό για 6-7 έτη. Με τον τρόπο αυτό η Ελλάδα θα επωφεληθεί των σημερινών χαμηλών κυμαινόμενων επιτοκίων (είναι στο 0,33% το Euribor 3μήνου) και μετά θα έχει για ικανό χρονικό διάστημα σταθερό επιτόκιο.

• Περίοδος χάριτος για 10 ή 20 χρόνια στην καταβολή τόκων για τα GLF δάνεια, στο πρότυπο της περιόδου χάριτος που έχει δοθεί για τους τόκους των δανείων από τον EFSF.

Βεβαίως, όλα τα παραπάνω αποτελούν το πεδίο της διαπραγμάτευσης μεταξύ της Ελλάδας και της Ευρωζώνης. Ο τρίτος της παρέας, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δεν έχει ακόμη ξεκαθαρίσει τη στάση του. Στο εσωτερικό του Ταμείου υπάρχει μια ισχυρή ομάδα που επιμένει σε καθαρό «κούρεμα» των δανείων, κάτι το οποίο δεν πρόκειται να γίνει δεκτό στο ορατό μέλλον από καμία κυβέρνηση της Ευρωζώνης. Ενδεικτική (και «νομιμοποιητικό») της σκληρής στάσης του ΔΝΤ είναι η πιο δυσμενής εκτίμησή του για την πορεία του χρέους, πριν από την ελάφρυνση. Η Κομισιόν εκτιμά ότι θα διαμορφωθεί στο 125% του ΑΕΠ το 2020, η Ελλάδα στο 123-124% και το ΔΝΤ στα επίπεδα του 130% του ΑΕΠ. Διαφορές που αποδίδονται στις διαφορετικές εκτιμήσεις για την εξέλιξη των επιτοκίων.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΖΗΡΑΣ, ΣΩΤΗΡΗΣ ΝΙΚΑΣ

http://www.kathimerini.gr/765445/article/epikairothta/politikh/kleidwma-epitokioy-kai-epimhkynsh

3.

Κείμενο από το forum σχολιαστών του ''Capital.gr''

http://www.capital.gr/gmessages/showTopic.asp?id=4350082&nid=2007050:

(...)

 Αν δεν δοθει οριστικη λυση (κουρεμα χρεους) που ειναι χλωμη, η ιστορια θα διαιωνιζεται μεχρι την τελικη καταρρευση.

Το πρωτογενες βγηκε οπως βγηκε 1,5 δις, υπολογισμενο σε δημοσιονομικη βαση & οχι ταμειακη ενω τα χρεη της γενικης κυβερνησης αυξανουν ΔΕΝ μειωνονται & οι εισπραξεις απο την υπερφορολογηση μειωνονται.

Φθασαμε αισιως στα 65,5 ληξιπροθεσμα ητοι 36% του ΑΕΠ!

Τον Φεβρουαριο & Μαρτιο οι ληξιπροθεσμοι φοροι αυξηθηκαν κατα 3 δις & τα χειροτερα επονται απο το καλοκαιρι, οταν εκ των πραγματων εκτροχιαστει το μεσοπροθεσμο, αφου τιποτε δεν αλλαξε στην στρεβλη οικονομια μας.

2,5 εκατομμυρια επιχειρησεις & νοικοκυρια χρωστουν πλεον στην εφορια & αδυνατουν να πληρωσουν.

Δηλαδη περιπου το μισο εργατικο δυναμικο της χωρας.

Το δημοσιο περυσι καλυψε τρυπες 5,5 δις σε συνταξιοδοτικα ταμεια & ΟΤΑ.

Επισης βγηκε οπως βγηκε, διοτι δεν εληφθησαν υπ'οψιν τα δανεια για την ανακεφαλαιοποιηση των τραπεζων, οι επιστροφες ΑΝFA's & SMP's αξιας 1,5 δις (οσο & το πρωτογενες, που πανε ομως στην αφαιρεση χρεους) & η αναδρομικη μειωση των τοκων των διμερων δανειων των οποιων το επιτοκιο μειωθηκε στο 0,6% (Euribor συν 0,5%), αρα δεν υπαρχουν αισθητα περιθωρια μειωσης.

Οι τρυπες ομως στα ταμεια αυξανονται (που θα σταματησουν να στηριζονται απο την κυβερνηση απο 1-1-15), το ιδιο & τα χρεη σε ιδιωτες.

Το πραγματικο ελλειμμα της γενικης κυβερνησης ειναι 12,7% του ΑΕΠ (2,1% χωρις τραπεζες) μαζι με τους τοκους, που υπολογιζονται στα 7 δις ετησιως.

Το λογιστικο - δημοσιονομικο πρωτογενες ΔΕΝ ειναι βιωσιμο, οπως & το χρεος.

Ο Βενιζελος μπορει να συνεχισει τα παραμυθια του.

Κανεις ομως δεν τον πιστευει.

Δεσμευση για βιωσιμα πρωτογενη πλεονασματα δεν μπορει ως εκ τουτου να υφισταται.

Και απο εκει πρεπει να αρχισουν με το χρεος & τους τοκους, αν πραγματικα θελουν να δωσουν μια μικρη ευκαιρια στην οικονομια που εχει πεθανει.

Διοτι μετραμε μερες. Αν δεν δοθει αμεσα λυση, η πτωση θα ειναι καθετη, αφου τα "πλεονασματα" δεν βγαινουν απο την αναπτυξη, αλλα απο βιαιη απομοχλευση, που εχει δημιουργησει ενα νεο εσωτερικο χρεος ισα με ενα ΑΕΠ (φοροι, δανεια, εισφορες, κανονια αγορας) & αυξηση του εξωτερικου.

Αυτα τα ετησια πλεονασματα οπως τα εχουν υπολογισει απο 7-9 δις ΔΕΝ βγαινουν στο μελλον, ενω για να καλυψουμε μολις τους τοκους πρεπει να υπαρχει η ουτοπικη αναπτυξη του 4% (που παλι θα υπαρχει αναγκη για αναχρηματοδοτηση του χρεους) στον πινακα, πραγμα που σημαινει οτι οι στοχοι θα αναθεωρηθουν τουλαχιστον ως προς την διευθετηση του ληξιπροθεσμου χρεους & τοκων:

(...)