'' Κουβάρι'' η Μέση Ανατολή! ΑΠΟΨΕΙΣ,ANAΛΥΣΕΙΣ





1. 
 Γ.Μάζης: Κουβάρι η Μέση Ανατολή








    2.  
    Ουάσιγκτον καλεί Τεχεράνη!

    Από το 2003 και μετά ΗΠΑ και Ιράν συνδιοικούν το Ιράκ, ενώ το φθινόπωρο του 2001 οι σύμμαχοι της Τεχεράνης στο Αφγανιστάν άνοιξαν τον δρόμο για την αμερικανική εισβολή.
    Επρόκειτο για μια σκληρή Ρεαλπολιτίκ, ενώ από την Κυριακή το βράδυ έχουμε δημόσια Μεγάλη Ανατροπή: Υψηλά ιστάμενος αξιωματούχος της κυβέρνησης Ομπάμα προανήγγειλε με αμερικανική πρωτοβουλία συνομιλίες ΗΠΑ-Ιράν για την κατάσταση στο Ιράκ.
    Με εθελοντές σιίτες πολιτοφύλακες στο Ιράκ και με ενίσχυση της κυβέρνησης Ασαντ στη Συρία, η Τεχεράνη μπορεί να στριμώξει όσο κανείς άλλος την ISIS απαλλάσσοντας την Ουάσιγκτον από κάθε μορφής εμπλοκή και αποτρέποντας την Τουρκία αλλά και την κουρδική κυβέρνηση του Αρμπίλ από κάθε σκέψη παρέμβασης.
    Δύναμη υπέρ του στάτους κβο στην περιοχή -λόγω Κουρδικού- το Ιράν έχει κάθε συμφέρον να διατηρηθεί έστω και προσχηματικά η ενότητα και η ακεραιότητα τόσο του Ιράκ όσο και της Συρίας, η βασική προϋπόθεση δηλαδή για να αποτραπεί η συγκρότηση ντε γιούρε Ανεξάρτητου Κουρδικού Κράτους από το βόρειο Ιράκ και τη βορειοανατολική Συρία.
    Το μεγάλο ερώτημα είναι τι θα πράξει η βυθισμένη στην προεκλογική εσωστρέφεια Αγκυρα, που αν κόψει τον ανεφοδιασμό της ISIS στην τουρκοσυριακή μεθόριο θα καταφέρει καίριο πλήγμα στον σουνιτικό φονταμενταλισμό.
    Μια παρόμοια απότομη μεταστροφή είναι αδύνατη, καθώς θα ήταν συνώνυμη με την παραίτηση της Τουρκίας από οποιαδήποτε επιρροή στο μέλλον της Συρίας αλλά και στο εκτός συνόρων Κουρδικό.
    Σήμερα το Ιράν εμφανίζεται να έχει διευρυμένο κοινό παρονομαστή ζωτικών συμφερόντων με τις ΗΠΑ από το Αφγανιστάν και το Ιράκ μέχρι και τη Συρία, τη στιγμή που η πολιτική Ερντογάν από την Αίγυπτο, την αραβοϊσραηλινή σύγκρουση, τη Συρία, το Ιράκ με επίκεντρο την Αυτόνομη Κουρδική Οντότητα στον Βορρά αποτελεί όχι απλώς τακτική παρενόχληση, αλλά στρατηγικών διαστάσεων απειλή για τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
    Τούτων λεχθέντων, ταυτόχρονα με την εντυπωσιακή προσέγγιση της Τεχεράνης με τον «Μεγάλο Σατανά» η ιρανική διπλωματία κρατά ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας σε επίπεδο κορυφής τόσο με το Ριάντ όσο και με την Αγκυρα. Σε όλη αυτήν τη μεγάλη ανατροπή, το Ισραήλ του Νετανιάχου, εσωστρεφές και περιχαρακωμένο, λάμπει διά της απουσίας του.

    ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ




    3.
     Οι εκλογές στο Ιράν άλλαξαν τα δεδομένα σε όλη τη Μ. Ανατολή

    Κανένας δεν δείχνει να απορεί πώς είναι δυνατόν οι «τζιχαντιστές» οι οποίοι συνετρίβησαν στρατιωτικά από το καθεστώς του Μπασάρ αλ - Ασαντ στη Συρία, ξαφνικά να καταλαμβάνουν διά περιπάτου το... μισό Ιράκ και να βαδίζουν κατά της Βαγδάτης! Ως διά μαγείας, οι «τζιχαντιστές» εμφανίζονται από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης ως αυτόνομη ισλαμική εξτρεμιστική δύναμη, όταν είναι πασίγνωστο στους ειδικούς πως αυτό είναι ψέμα. Αιμοσταγείς μισθοφόροι κατσαπλιάδες είναι οι «τζιχαντιστές». Χρηματοδοτούνται αφειδώς από το Κατάρ, τη Σαουδική Αραβία και πιο διακριτικά από ορισμένα εμιράτα του Κόλπου κατ' απαίτηση των ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί είναι αυτοί που καθοδηγούν πολιτικοστρατιωτικά -με έμμεσο φυσικά τρόπο- αυτούς τους «τζιχαντιστές»! Γι' αυτό και είναι πολύ διασκεδαστικό να ακούει κανείς διάφορους που προβάλλουν τις ΗΠΑ ως τη χώρα που θα συντρίψει τους εξτρεμιστές ισλαμιστές! Το κωμικοτραγικό είναι ότι δεν αποκλείεται καθόλου να δούμε τους «τζιχαντιστές» ξαφνικά να διαλύονται και μάλιστα μετά από κάποια κίνηση των ΗΠΑ, αλλά αυτό θα γίνει μόνο αφού προηγουμένως επιτευχθούν διάφοροι αμερικανικοί στόχοι στη Μέση Ανατολή. Είναι εξόφθαλμο ότι έχουν σημειωθεί ριζικές ανατροπές δυνάμεων σε αυτή την κρισιμότατη για τον ενεργειακό εφοδιασμό του πλανήτη περιοχή του κόσμου. Πρέπει να τις παρουσιάσουμε και να τις αναλύσουμε. Μόνο έτσι θα αντιληφθούμε τη νέα κατάσταση. Οπως έχουμε ήδη γράψει, η νίκη του φιλοαμερικανού για τα ιρανικά δεδομένα προέδρου Ροχανί, η οποία αντανακλά την πολιτική υπεροχή των φιλοαμερικανικών δυνάμεων στο Ιράν που επιδιώκουν προσέγγιση και συνεννόηση με τις ΗΠΑ, άλλαξε εκ βάθρων τους συσχετισμούς δυνάμεων σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.
    Το Ιράν είναι ο αδιαφιλονίκητος γίγαντας της Μέσης Ανατολής, με πληθυσμό περίπου 80 εκατομμυρίων κατοίκων και έκταση σχεδόν τρεις φορές την έκταση της μεγαλύτερης χώρας της Ευρώπης, της Γαλλίας. Οι Αμερικανοί άρχισαν ήδη να ονειρεύονται το Ιράν της εποχής του Σάχη, τότε που μέσω του Ιράν κυριαρχούσαν στη Μέση Ανατολή, πριν από την ισλαμική επανάσταση του Χομεϊνί στις αρχές του 1979, πριν από 35 χρόνια. Οσο και αν ακούγεται παράδοξο όμως, αυτή η προοπτική προκαλεί τρόμο και πανικό στους συμμάχους των ΗΠΑ στην περιοχή και πάνω απ' όλα στη Σαουδική Αραβία και τις υπόλοιπες πετρομοναρχίες του Κόλπου. Ο λόγος ο θεμελιώδης είναι ότι φοβούνται την ιρανική επικυριαρχία πάνω τους, γνωρίζοντας ότι τα κράτη του Κόλπου είναι «της πλάκας» από στρατιωτική σκοπιά σε σύγκριση με το Ιράν.
    Επιπροσθέτως, πριν από σαράντα χρόνια η επιρροή του Ιράν περιοριζόταν από το γεγονός ότι τα καθεστώτα του Ιράκ και της Συρίας, στα οποία είχαν την εξουσία οι τότε πατριωτικές πτέρυγες του Μπάαθ, ήταν και ισχυρότατα στρατιωτικά και ανειρήνευτα εχθρικά προς το αμερικανόδουλο Ιράν του Σάχη. Ακόμη και η Αίγυπτος, η κορωνίδα του τότε αραβικού έθνους, μέχρι τον Νάσερ και λίγα χρόνια μετά τον θάνατό του ήταν εχθρική προς το Ιράν, τουλάχιστον μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1970. Σήμερα όμως η κατάσταση είναι ριζικά διαφορετική. Το σιιτικό καθεστώς του Νουρί αλ - Μαλικί του Ιράκ είναι στην πράξη εξαρτώμενο στον μέγιστο βαθμό από το Ιράν, σχεδόν «εξάρτημα» της Τεχεράνης. Αλλά και το σημερινό καθεστώς του υιού Ασαντ στη Συρία, σε αντίθεση με εκείνο του πατέρα του Χαφέζ αλ - Ασαντ που ήταν αντιιμπεριαλιστικό, οφείλει σε ικανό βαθμό την επιβίωσή του στην αμέριστη οικονομική και στρατιωτική βοήθεια που του παρείχε τα προηγούμενα χρόνια το ισλαμικό καθεστώς της Τεχεράνης. Οσο για την Αίγυπτο, τώρα αρχίζει να ξαναγίνεται υποτελής στους Αμερικανούς μετά το περυσινό στρατιωτικό πραξικόπημα.
    Συνυπολογίζοντας όλους αυτούς τους παράγοντες μαζί, οι Σαουδάραβες και οι εμίρηδες του Κόλπου διαπιστώνουν με φρίκη ότι ένα φιλοαμερικανικό Ιράν σήμερα θα είναι πολύ ισχυρότερο από το Ιράν του Σάχη! Οι πετρομοναρχίες του Κόλπου γνωρίζουν ότι οφείλουν ακόμη και την κρατική τους υπόσταση στην «προστασία» που τους παρέχουν οι ΗΠΑ. Αυτός όμως δεν είναι λόγος για να αισθανθούν ότι πρέπει να γίνουν υποτελείς και στο Ιράν! Με τους Αμερικανούς άλλωστε «καθαρίζουν» πληρώνοντάς τους αδρά για την προστασία που τους παρέχουν μέσω της αγοράς παντελώς άχρηστων αεροπλάνων της πολεμικής αεροπορίας που δεν έχουν ούτε καν πιλότους για να τα πετάξουν, όπως και άλλων όπλων. Ούτε και τους Αμερικανούς όμως συμφέρει ένα παντοδύναμο Ιράν, έστω και φιλικό. Αλλά για το ζήτημα αυτό θα συζητήσουμε αύριο.

    ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ


    4.  
    Το Χαλιφάτο της Τρομοκρατίας και της Δύσης

                        Το σύμβολο-σημαία των ισλαμιστών της ISIS
     (μουτζαχεντίν της Aλ Κάιντα)

    «Στρατιώτες του Χαλιφάτου σηκωθείτε. Ξαναζωντανέψτε τη δόξα μας.
    Και επιστρέψτε την κορώνα στην κεφαλή του Έθνους μας (Ummah), σηκωθείτε.
    Καταστρέψτε όλους τους απίστους (Taghut). Ανάψτε την καυτή φωτιά σας.
    Εκπαιδεύστε στρατιώτες με κάθε τρόπο. Αναπνεύστε με κάθε τρόπο».
    – Πολεμικό τραγούδι της οργάνωσης ISIS

    Μετά από μια δεκαετία πολέμου και βίας που επέφερε η παράνομη επίθεση και κατοχή των Η.Π.Α. στο Ιράκ, η ιστορική χώρα της Μεσοποταμίας απειλείται σήμερα με εμφύλιο πόλεμο και de facto τριχοτόμηση.
    Στο επίκεντρο των εχθροπραξιών βρίσκεται η στρατιωτική και τρομοκρατική οργάνωση «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και το Λεβάντε» (ISIL/ISIS, Islamic State of Iraq and the Levant/ Syria) η οποία δραστηριοποιείται στο Ιράκ και τη Συρία. Η εν λόγω οργάνωση προέρχεται από τους κόλπους μιας άλλης ομάδας Σουνιτών πολεμιστών, του «Μετώπου Αλ Νούσρα» (JN, Jabhat al-Nusra ) το οποίο δημιούργησε η Αλ Κάιντα για να πολεμήσει το καθεστώς Ασάντ στη Συρία. Το 2013 και εν μέσω του πολέμου στη Συρία, η ISIS διακήρυξε την ανεξαρτησία της και απορρόφησε την πλειοψηφία των πολεμιστών της Αλ Νούσρα (όσοι δεν ακολουθούν τη «συνένωση» εκτελούνται). Προσπαθώντας να αποτρέψει τον εμφύλιο μεταξύ των ισλαμιστών – ουαχαμπιστών, ο ηγέτης της Αλ Κάιντα, Αιμάν αλ Ζαουάχρι, καλεί την άμεση διάσπαση των δύο οργανώσεων. Τη στιγμή όμως αυτή έχει ήδη αναδειχθεί μια νέα ηγετική φυσιογνωμία στις τάξεις των ισλαμιστών: ο Άμπου Μπακρ αλ Μπαχνταντί, ένας αιμοσταγής και αιμοχαρής Ιρακινός, ο οποίος με μια πρωτοφανή κίνηση θα αγνοήσει τις διαταγές του αλ Ζαουάχρι και θα ξεκινήσει να υλοποιεί το όραμα της δημιουργίας του «Ιερού Σουνιτικού Χαλιφάτου», δηλαδή μιας νέας Ισλαμικής χώρας στη Μέση Ανατολή.
    Τον Ιανουάριου του 2014 η ISIS, κάτω από την ηγεσία του Μπαχνταντί, καταλαμβάνει την Ιρακινή πόλη Φαλούτζα και ξεκινάει να ασκεί πλήρη διοίκηση στην πόλη σαν κανονική κατοχική δύναμη (βλέπε φωτογραφίες). Αξίζει να σημειωθεί πως η ISIS, όπως άλλωστε και η Αλ Κάιντα, χρηματοδοτείται άμεσα από τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ με σκοπό τον περιορισμό της επιρροής των Σιιτών στην περιοχή (Ιράν, Συρία). Συγκεκριμένα, οι Σαουδάραβες στρατολογούν φτωχούς Σουνίτες από όλη την περιοχή, υποσχόμενοι χρήματα για τις οικογένειές τους και μεταθανάτια ανταμοιβή για τους ίδιους. Για να τους εντυπωσιάσουν, μάλιστα, πολλούς από τους υποψήφιους στρατιώτες τους φιλοξενούσαν μέχρι και πρόσφατα σε πολυτελή ξενοδοχεία της νότιας Τουρκίας (με τη συγκατάθεση της ίδιας της χώρας η οποία και υποστηρίζει τον Σουνιτικό – τρομοκρατικό άξονα).

    Κατάληψη διοικητικών κτιρίων από την ISIS

    Στις αρχές του Ιουνίου (2014),  ο Μπαχνταντί αγγίζει το όνειρο του Χαλιφάτου όταν κατακτά τη Μοσούλη – τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ. Σε μια κίνηση «ματ» η ISIS διαλύει κάθε πιθανή αντίδραση του Ιρακινού στρατού και της αστυνομίας (οι Ιρακινοί από τον τρόμο τους βιάστηκαν να πετάξουν τις στολές τους για να μην τους εκτελέσουν οι ισλαμιστές). Η ευκολία της επιχείρησης βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην υποστήριξη που δέχθηκε η ISIS από τους τοπικούς Ιρακινούς σουνίτες φύλαρχους τους οποίους κακομεταχειρίζεται για χρόνια η σιιτική κυβέρνηση του Νουρί αλ Μαλίκι από τη Βαγδάτη. Στη βιασύνη τους να ενθρονίσουν έναν πιστό τους ακόλουθο οι Αμερικανοί διόρισαν τον αντιδημοκράτη και τυραννικό Μαλίκι ο οποίος από την πρώτη στιγμή της πρωθυπουργίας του κινήθηκε εκδικητικά κατά των σουνιτών που για δεκαετίες επιβουλεύονταν τους σιίτες της χώρας και τους απέκλεισε οικονομικά και πολιτικά. Προφανώς και ο Μαλίκι δεν έχει ιδέα από δημοκρατικές αρχές όπως ακριβώς δεν έχουν ιδέα οι Αμερικανοί Ολιγάρχες που επέλεξαν κάποιον ικανό να διαχειριστεί τον πετρελαϊκό πλούτο του Ιράκ αλλά όχι και τους πολίτες του. Ως αποτέλεσμα των εγκλημάτων του Μαλίκι, το Ιράκ έχασε τη Μοσούλη, οι Κούρδοι κατέλαβαν το πετρελαϊκό κέντρο του Κιρκούκ και η ISIS συνέχισε να προελαύνει ανενόχλητη στη χώρα με την υποστήριξη Ιρακινών σουνιτών, Μπααθιστών και πρώην αξιωματικών του Σαντάμ Χουσεΐν. Ίσως και όχι τόσο παράπλευρη απώλεια ήταν και η ομηρία 49 τούρκων στο προξενείο της Μοσούλης (μεταξύ αυτών και ο Τούρκος γενικός πρόξενος).

    Περιπολικό όχημα της ISIS

    Μέσα σε λίγες μέρες η ISIS έχει καταλάβει και το Τικρίτ ενώ τη στιγμή που γράφεται το παρόν, οι ισλαμιστές πολιορκούν την πόλη Σαμάρα, 130 χιλιόμετρα βόρεια της Βαγδάτης. Ταυτόχρονα καθίσταται σαφής ο θρησκευτικός χαρακτήρας του πολέμου μιας και η ISIS φαίνεται πλέον να βάζει στο στόχαστρο τις ιερές πόλεις της Σιιτικής πίστης. Συγκεκριμένα, δια στόματος του εκπροσώπου της ISIS (Άμπου Μοχάμεντ αλ Αντνανί), επόμενοι στρατιωτικοί στόχοι είναι «η βρωμερή πόλη Καρμπάλα και η Νατζάφ, η πόλη του πολυθεϊσμού». Από την άλλη πλευρά ο Μαλίκι φαίνεται ανίσχυρος να αντιδράσει και καθώς οι πολιτικοί μαλώνουν μεταξύ τους στη Βαγδάτη, η «Ρώμη καίγεται». Ως ήταν αναμενόμενο, οι στρατιωτικές νίκες των ακραίων Σουνιτών πολεμιστών προκάλεσαν την έξαρση των Σιιτών πιστών, τους οποίους ο Μεγάλος Αγιατολάχ του Ιράκ Αλί Σιστανί κάλεσε να πάρουν τα όπλα και να σχηματίσουν πολιτοφυλακές αντίστασης.
    Προς υπεράσπιση της κυβέρνησης του Ιράκ φαίνεται να κινείται και η Αμερικανική πολιτική ηγεσία, η οποία δηλώνει έτοιμη να βοηθήσει. Ύποπτη όμως φαίνεται η απόφαση του Προέδρου Ομπάμα να μην στείλει στρατεύματα αλλά να εξετάσει ένα πιθανό και μελλοντικό ενδεχόμενο αεροπορικών βομβαρδισμών. Ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον προκάλεσε η πρωτόγνωρη ανάμειξη του Ιρανικού στρατού. Λίγες ώρες μετά την κατάληψη της Μοσούλης, ο Υποστράτηγος  Κασίμ Σουλεϊμανί, διοικητής της επίλεκτης Qods Force κατέφθασε στη Βαγδάτη. Ο Σουλεϊμανί, έχοντας μαζί του 500 επίλεκτους στρατιώτες της Ιρανικής Επαναστατικής Φρουράς, έσπευσε να έρθει σε συνεννόηση με Ιρακινούς αξιωματούχους για να βοηθήσει το Σιιτικό καθεστώς του Μαλίκι απέναντι στη Σουνιτική απειλή.
    Τα δεδομένα λοιπόν φαίνεται να είναι τα εξής: Η ISIS θέλει να ιδρύσει ένα νέο κράτος στην περιοχή. Οι Σαουδάραβες και το Κατάρ τους χρηματοδοτούν για να περιορίσουν την επιρροή των Σιιτών και να αυξήσουν τη δική τους παραγωγή πετρελαίου. Οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί, γνωρίζοντας πλήρως τις κινήσεις της  ISIS, επιτρέπουν στους Σαουδάραβες να παίξουν το παιχνίδι τους, παρόλο που αυτό κοστίζει στον Ομπάμα για την απόφασή του να απομακρύνει τα Αμερικανικά στρατεύματα από ένα «σταθερό» πλέον Ιράκ. Οι Ιρανοί προέβησαν σε ένα πρωτόγνωρο βήμα με την αποστολή ειδικών δυνάμεων στη Βαγδάτη, κάτι το οποίο αποδεικνύει πως θίγονται βασικά τους συμφέροντα στην περιοχή.

    Το Χαλιφάτο και η απομόνωση του Ιράν

    Η τριχοτόμηση του Ιράκ (κουρδικό, σουνιτικό, σιιτικό κράτος) εθεωρείτο από πολλούς κάτι το αναμενόμενο. Τα νέα όμως δεδομένα αποδεικνύουν πως η «Δύση» φαίνεται να επιθυμεί τη δημιουργία ενός σουνιτικού Χαλιφάτου από τους ίδιους ουαχαμπιστές τρομοκράτες (Αλ Κάιντα) τους οποίους φαινομενικά πολεμά. Το νέο ενδεχόμενο που εξετάζουν οι Η.Π.Α. να μην επέμβουν καν στην περιοχή αλλά απλώς να υποστηρίξουν το έργο των Ιρανών (!) επιβεβαιώνει το εν λόγω σενάριο. Το Χαλιφάτο της Τρομοκρατίας και της Δύσης (βλέπε χάρτη) αποκόπτει το Ιράν από τους ζωτικούς του συμμάχους: Συρία και Χεζμπολά (Λίβανο). Το Ιράν είναι ο μεγαλύτερος εχθρός των δυτικών (Η.Π.Α.), ισραηλινών και σουνιτικών (Σ. Αραβία, Κατάρ, Τουρκία) δυνάμεων στην περιοχή. Οι Σουνίτες και οι Ισραηλινοί φαίνονται ανίκανοι ή/και διστακτικοί να επιχειρήσουν στρατιωτικά και μονομερώς να περιορίσουν την Τεχεράνη. Από την άλλη οι Η.Π.Α. ακολουθούν τον δρόμο της διπλωματίας για να ελέγξουν τις πυρηνικές δραστηριότητες του Ιράν, αλλά ταυτόχρονα αποζητούν αφενός τις εναλλακτικές επιλογές και αφετέρου να αποκόψουν τον Ασάντ (Συρία) και τον Νασραλά (Λίβανο) από τα πολύτιμα χρήματα και όπλα που τους παρέχει το Ισλαμικό καθεστώς. Η μεγάλη «ήττα» της εκλογής Ρουχανί στην Ιρανική προεδρεία στοίχισε στους αντιπάλους του Ιράν μιας και πλέον απαιτείται η παρασκηνιακή δράση μέσω αντιπροσώπων (βλέπε ISIS) και αυτό διότι ο Ρουχανί παρουσιάστηκε στην διεθνή κοινή γνώμη ως φιλειρηνικός και διαλλακτικός – και όχι ως εχθρός της δύσης. Αξίζει να θυμηθεί κανείς τους πανηγυρισμούς των Ισραηλινών για την εκλογή Αχμεντινετζάντ το 2005 και την μετέπειτα απογοήτευσή τους το 2013.
    Το Χαλιφάτο αυτό λοιπόν αν καρποφορήσει θα απομονώσει και θα αποδυναμώσει το Ιράν ανεπανόρθωτα. Η συμμαχία, Σουνιτών, Ισραηλινών και δυτικών πολύ πιθανό να καταφέρει εν καιρώ να εξολοθρεύσει τις απειλές της Χεζμπολά και του Ασάντ ενώ το Ιράν θα αναγκαστεί να επιστρέψει στην επιθετική ρητορική και να σκληρύνει τη στάση του. Ταυτόχρονα όμως, το εν λόγω μόρφωμα θα είναι πιθανώς το πλέον εγκληματικό, σκοταδιστικό και οπισθοδρομικό κρατίδιο/περιφέρεια στον πλανήτη. Η επιβολή της Σαρίας (Ισλαμικό Δίκαιο) θα είναι δρακόντεια και απόλυτη – κάτι το οποίο αποδεικνύεται από τον απάνθρωπο τρόπο διοίκησης των περιοχών που τελούν ήδη υπό την κατοχή των ισλαμιστών στο Ιράκ και τη Συρία. Η εγκληματική πολιτική της δύσης στην περιοχή φαίνεται να συνεχίζεται δυστυχώς ακάθεκτη από την εποχή των απεχθών αποικιοκρατικών δυνάμεων (Αγγλία, Γαλλία) έως και σήμερα. Από ελληνικής πλευράς, η πολιτική ηγεσία φαίνεται για ακόμα μια φορά να είναι και ανίδεη αλλά και ανίκανη για να συμμετέχει στις εξελίξεις.

    Ο ενεργειακός χάρτης του Ιράκ

    Σημείωση: Τα πετρελαϊκά αποθέματα του Ιράκ είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες στην εξίσωση για την περιοχή. Αν και η τιμή του αργού πετρελαίου ήδη παρουσίασε μια άνοδο της τάξεως των 3 δολαρίων (από $109 σε $112 το βαρέλι) λόγω της αποσταθεροποίησης μετά την κατάληψη της Μοσούλης, και παρόλο που διακρίνεται η επιδείνωση της κατάστασης, η τιμή του πετρελαίου παραμένει μακροπρόθεσμα σταθερή. Και αυτό διότι η προσφορά του πετρελαίου στην παγκόσμια αγορά παραμένει εξίσου σταθερή. Εγγυητές αυτής της σταθερότητας δεν είναι άλλοι βέβαια από τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ οι οποίες δεσμεύθηκαν ενώπιον των υπολοίπων κρατών-μελών του ΟΠΕΚ να αυξήσουν την ημερήσια παραγωγή τους και να καλύψουν μια πιθανή μείωση της παραγωγής του Ιράκ. Οι ίδιες δυνάμεις δηλαδή που με τα πετροδολάριά τους χρηματοδοτούν τους φτωχούς πολεμιστές της Αλ Κάιντα και της ISIS και τους οδηγούν σε τζιχάντ. Ακόμα και αυτή η περίπτωση όμως φαντάζει απίθανη μιας και οι Αμερικανοί μπορεί να είναι διατεθειμένοι να επιτρέψουν τη δημιουργία του Χαλιφάτου αλλά δεν πρόκειται να δεχτούν τον περιορισμό εξαγωγής του πετρελαίου του νότιου Ιράκ από την πόλη της Βασόρας. Αντιθέτως, θα μπορούσε κανείς να προβλέψει μια αύξηση στην παραγωγή του πετρελαίου στα βόρεια της χώρας κατά την πιθανή ενεργοποίηση του αγωγού Κιρκούκ-Σειχάν από τους Κούρδους, αλλά και γενικότερα λόγω της μεγάλης αυτονομίας που θα απολαμβάνει πλέον ο Κουρδικός λαός από την κυβέρνηση της Βαγδάτης για την εξόρυξη και εξαγωγή του Κουρδικού πετρελαίου.

     Σταύρος Καλεντερίδης,
    Πολιτικός Επιστήμονας, Διεθνολόγος, Επικοινωνιολόγος